บทที่ 2.1 ของเล่นชิ้นใหม่

ห้องสัมมนาขนาดใหญ่ถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นสตูดิโอสำหรับนางแบบมือสมัครเล่นที่มีดีกรีเป็นถึงลูกสาวเจ้าของโมเดลลิ่งเอ็นจี เหล่าคนกองขยันรีบเร่งจัดเตรียมความพร้อม เมื่อรู้ว่าเจ้านายสุดเนี๊ยบจะลงมาบัญชาการด้วยตัวเอง อีกใจก็นึกชื่นชมที่เจ้านายทุ่มเทให้กับงาน แต่พอเห็นเรือนร่างนางแบบ ก็ต้องถอนหายใจไปตามๆกัน

“นางแบบเซ็กซี่ขนาดนี้นี่เอง...คุณพสุธาถึงได้ขอลงมาดูงานด้วยตัวเอง”

“ใช่นี่แค่ถ่ายภาพนิ่งนะยะ”

“อะ แฮ่ม...ถ้านี่เป็นการต้อนรับผม ก็คงจะดีไม่น้อย ที่ลูกน้องตั้งหน้าตั้งตาสนใจเจ้านายขนาดนี้”

“บอสคะ...ไม่ใช่อย่างที่บอสเข้าใจนะคะ”

“ไปทำงาน” เสียงเหี๊ยบนิ่งดุลูกน้องจนแตกกระเจิงไปคนละทาง

“เสียงดุขนาดนี้ รดากลัวจะแย่แล้วนะคะ” หญิงสาวเดินนวยนาดเข้ามาคล้องแขนชายหนุ่มออดอ้อนตามแผนที่เธอวางไว้

“ใครจะกล้าดุคุณรดาล่ะครับ...อืม วันนี้คุณสวยมากทีเดียว” สายตาหวานเชื่อมจับจ้องเรือนร่างอรชรไม่กระพริบ

“แสดงว่าวันอื่นรดาไม่สวย”

“ฮ่าๆ ผมหมายถึงสวยกว่าทุกวันนะครับ...คุณรดาพร้อมทำงานหรือยังครับ” บทจะได้เวลางานชายหนุ่มเองก็ปรับกริยาให้เป็นเจ้านายสุดเนี๊ยบทันที

“เชิญนั่งตรงนี้ครับบอส จะได้มองเห็นมอนิเตอร์ชัดๆ” ร่างสูงสง่านั่งลงข้างทีมงานมือหนึ่งที่เอ็นจีจัดมาให้ สายตาเขายังจดจ้องร่างบางอรชรของพรีเซ็นเตอร์คนงามไม่วาง รอยยิ้มยั่วยวนของเธอก็ส่งให้เขาเช่นกัน มธุรดาเริ่มทำงานที่เธอมาดมั่นด้วยอาการขวยเขิน เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอถูกรุมล้อมราวกับเป็นเทพธิดา

“สวยครับ เงยอีกนิด เอียงซ้ายครับ” ช่างภาพจัดตำแหน่งด้วยความชำนาญ ยิ่งทำให้ท่วงท่าที่ออกมาสวยเฉิดกว่าใครๆ ด้านชายเจ้าเสน่ห์จงใจมองหญิงสาวด้วยสายตาพึงพอใจในตัวเธอยิ่งนัก เขาคิดวางเกมส์ต่างๆหมดแล้วก่อนที่หญิงสาวจะเดินมาถึง

“เป็นยังไงบ้างคะ...พอไหวไหม๊”

“เยี่ยมยอดราวกับมืออาชีพเลยนะครับ”

“งั้นเชียวเหรอ...คุณพสุธายอ รดามากไปแล้วนะคะ” พสุธาส่งขวดน้ำดื่มให้หญิงสาวก่อนจะเลื่อนเก้าอี้อีกตัวใกล้ๆเขาให้เธอ

“ดูสิคะ ภาพนี้ตลกชะมัด”

“ไหนครับ...ไม่เห็นตลกเลยสวยดีออก นี่ถ้าไม่บอกว่าเป็นงานแรก ผมต้องคิดว่ามืออาชีพนะเนี่ย”

“คิคิ รดาเขินจะแย่แล้วค่ะ” ใบหน้าหล่อเข้มคมคายก้มมาตรงหน้าหญิงสาวเพียงไม่กี่นิ้ว ลมหายใจอุ่นๆกระทบเรียวแก้มเนียนจนคนสาวตัวสั่น ต้องหลบสายตาที่จับจ้องนั่น นิ้วเรียวของชายหนุ่มเกี่ยวปอยผมที่ตกละต้นคอช้าๆ เสียงกลืนน้ำลายดังอึกใหญ่ ใบหน้าสวยเบี่ยงหลบเล็กน้อย

“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”

“ไม่ค่ะ...วันนี้พอแค่นี้ใช่ไหม๊คะ”

“ครับ...แต่อย่าเพิ่งไปไหนนะ ผมอยากจะเลี้ยงคุณรดาซักมื้อ”

“งั้นเหรอคะ คราวที่แล้วคุณก็เลี้ยงนี่นา”

“เอาน่า ผมเป็นสุภาพบุรุษ ต้องดูแลคุณรดาสิครับ” รอยยิ้มพึงพอใจในคำพูดชายหนุ่มดูจะกว้างขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งอยู่ใกล้เขามากเท่าไหร่ หัวใจของมธุรดาก็เต้นแรงขึ้นทุกครั้ง

“รดาอยากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนค่ะ”

“งั้นเชิญที่ห้องพักส่วนตัวของผมได้เลย” ชายหนุ่มเดินนำออกไปโดยไม่รอให้บรรดาทีมงานสาวร่างยักษ์เตรียมตัวทันที่จะติดตามออกไป ลิฟต์ถูกเปิดออกเบื้องหน้าเป็นทางเดินโล่งๆตรงไปยังอีกฝากของตึก นี่คงเป็นชั้นบนสุดแสงแดดสาดส่องผ่านกระจกใสตรงมุมตึก มธุรดาหยุดมองทิวทัศน์เมืองหลวงยามที่แดดกำลังจะหมดลง ก่อนที่ประตูห้องจะเปิดออก

“เชิญครับ ที่นี่สำหรับคุณรดา”

“สวยจังเลยค่ะ...แหมดูถ้าแล้วคุณพสุธาจะโรแมนติกมากเลยนะคะ” ชายหนุ่มไม่ตอบ เขาเดินไปเปิดโคมไฟสีเหลืองนวลสร้างบรรยากาศให้โรแมนติกอย่างที่หญิงสาวเอ่ย

“รดาขอไปอาบน้ำก่อนนะคะ” ก่อนที่ร่างบางจะก้าวผ่านเขาไป แขนหนาเกี่ยวรัดเอวเธอเข้ามาแนบตัวอย่างจงใจ

“คุณพสุธา”

“ผมว่ากลิ่นกายคุณตอนนี้ หอมอยู่แล้ว” คำพูดชายหนุ่มทำให้ร่างบางกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เนื้อตัวเธอสั่นเทาเมื่ออยู่ในอ้อมกอดเขา เพียงอึดใจหญิงสาวก็รวบรวมสติได้

“แหม...คำพูดแบบนี้ทำให้รดาเคลิ้มแล้วนะ นี่ถ้ารดาหลวมตัวหลงรักคุณเข้าจะว่ายังไง”

“ฮ่าๆ ก็ดีสิครับ ผมอยากให้เป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว” ดวงตาสีน้ำผึ้งจับจ้องริมฝีปากบางแดงโดดเด่นก่อนจะประกบมันไว้หนักหน่วง ร่างเล็กโอบรอบคอหนารั้งเอาไว้ด้วยแรงดูดดื่มเช่นกัน มธุรดารู้ตัวดีว่าเธอไม่อาจจะควบตัวเองให้ปกป้องร่างกายที่โหยหาเขาได้ เธอจึงโอนอ่อนตามแรงสัมผัสและตอบสนองเขาเมื่อใจเธอปรารถนา

“อืม...คุณนี่ร้ายอย่างที่ใครๆเค้าพูดกันจริงๆ”

“งั้นเหรอ” คำตอบสั้นๆก่อนที่มือทั้งสองจะปลดเปลื้องเสื้อผ้าจากร่างกายสาวจนหมด เนื้อขาวละเอียดส่งกลิ่นหอมของน้ำหอมราคาแพง เย้ายวนให้จมูกสันซอกไซร้ลำคอ ติ่งหูอย่างห้ามใจไม่อยู่

“อืม...อ๊า” ขาเรียวข้างหนึ่งถูกยกขึ้นแนบเอวชายมือลูบไร้แผ่นหลังสาวจนเธอสะท้าน เข็มขัดหนังชั้นดีถูกปลดออกก่อนที่กระดุมต่างๆจะตามมา ริมฝีปากอุ่นตะปบงับทรวงอกขาวทันทีที่เธอแอ่นเอนตัว

“อ๊า...ซี้ด รดากลัวค่ะ”

“ไม่น่า...ใจเย็นๆ อยู่กับผมจะกลัวอะไร” ลิ้นรู้หน้าที่ตวัดรัดยอดทรวงจนหญิงสาวแทบหมดแรง ร่างบางถูกดันไปจนถึงโซฟาตัวใหญ่ หญิงสาวเอนกายลงในท่าสบาย มือเรียวรีบคว้าเอวชายหนุ่มไว้เมื่อเขาเริ่มเดินเครื่องยนต์ในร่างเธอ

“อย่าเกร็งสิครับ ปล่อยตัวตามสบาย...อย่างนั้น” ร่างกายหญิงสาวถูกคนหนุ่มควบคุมไว้ได้ทุกส่วน เธอเอนเอียงนอนราบกับโซฟาให้เขาครอบครองเรือนร่างได้ถนัด

“อ๊า...ซี้ด อืม” ทั้งสองปรับเปลี่ยนลีลากันอีกสองสามครั้งก็ที่จะหมดแรงนอนกอดก่ายอยู่บนโซฟาวีรกรรม

“เป็นไงคะ...รดาทำงานให้คุณพอใจบ้างไหม๊”

“แน่นอนคุณนี่ยอดเยี่ยมกว่าที่ผมคิดเสียอีก”

“แบบนี้หวังคุณคงไม่ทิ้งรดานะคะ...เราเป็น” ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะพูดจบชายหนุ่มก็ลุกพรวดเข้าไปในห้องน้ำ เล่นเอาคนนอนอยู่อึ้งในการกระทำของเขา

“คุณดิน...คุณดินคะ” หญิงสาวเอ่ยเรียกเมื่อเห็นว่าเขาหายไปนานแล้ว

“ผมไม่เป็นอะไรทั้งนั้น...ช่วยเรียกพสุธาเหมือนเดิมดีว่าครับ”

“ทำไมคะ...ก็รดาเป็น”

“ไปอาบน้ำเถอะเดี๋ยวผมจะไปส่ง” ชายหนุ่มเดินผ่านร่างสาวไปไม่สบอารมณ์นัก เธอเองก็ไม่เข้าใจว่าทำอะไรผิดเขาถึงมีทีท่าเมินเธอเช่นนี้ หลังจากจัดแจงแต่งตัวเรียบร้อย มธุรดาก็รีบเดินไปคล้องแขนชายหนุ่มทันที เธอจงใจจะให้หลายคนเห็นว่าบัดนี้เธอไม่ใช่แค่พรีเซ็นเตอร์อีกต่อไปตลอดทางที่เขาขับรถมาส่งหญิงสาวไม่คำพูดใดเลย จนคนสาวทำตัวไม่ถูกเธอไม่อยากจะคิดว่าตัวเองจะเป็นเหมือนสาวคนอื่นที่ถูกทิ้งหลังจากเสร็จสิ้นความต้องการ

“ส่งรดาแค่นี้เหรอคะ...ไม่เข้าไปดื่มอะไรหน่อย”

“ไม่ครับเดี่ยวผมต้องรีบไปพบลูกค้าอีก”

“อะไรคะ นี่มันสองทุ่มแล้วนะ”

“ครับสังสรรค์เรียกคะแนนจากลูกค้าบ้าง”

“อ่อ งั้นก็ขับรถดีๆนะคะ” มธุรดาโน้มตัวหอมแก้มชายหนุ่มฟอดใหญ่ก่อนจะยอมลงจากรถโดยดี เขาถอนหายใจทันทีที่

รถเคลื่อนออก อันที่จริงหญิงสาวไม่ได้ทำอะไรผิดกับเขาเลย แต่เหตุผลเดียวที่ทำให้เขาบึ้งตึงไม่พอใจ คือเธอแสดงตัวเป็นเจ้าของเขาเท่านั้นเอง