14

“หึ”

“เรื่องของกู หรือมึงจะเอายัยนี่ต่อ แต่กูคงให้ไม่ได้ยัยนี้เป็นเมียกู”

“เหอะ ผัวเมียกันเขาทำกันแบบนี้หรอวะไอเชนท์ จะยกเธอไปมาให้ใครก็ได้งั้นหรอวะ เธอก็มีชีวิต มีจิตใจนะเว้ย”

“มึงพล่ามเสร็จแล้วใช่ไหม กูจะได้พาเธอกลับ” ไม่รอให้อีกฝ่ายตอบกลับ เขาอาศัยจังหวะเผลอ ที่อีกฝ่ายจะพูดแย้ง มือหนาช้อนร่างบางที่คุดคู้อยู่ในผ้าห่มขึ้นมาแนบอกในท่าเจ้าสาว

“ถ้ามึงทำอะไรเธอ กูจะตามไปเอาเรื่องมึง ดีไม่ดีกูจะเอาเธอมาเป็นของกู กูจะดูแลผู้หญิงคนนี้เอง ต่อให้ต้องแย่งมึงมากูก็จะทำ!” เขาสังเกตท่าที ที่อีกฝ่ายประคับประคองเธอด้วยความระมัดระวังแล้ว ทั้งยังดูทะนุถนอมเธอ จึงค่อยคลายใจลง เขายอมหลีกทางให้อีกฝ่ายแต่ก็ไม่วายตะโกนไล่หลังไป

“หึ ไม่มีทาง!” เมื่ออุ้มร่างบางมาได้ไม่นานมือหนาก็เอื้อมมือไปล้วงหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูออกจากกางเกงยีนสีดำเข้ม ก่อนจะกดต่อสายหาเพื่อนสนิท

“อยู่แถวสนามไหม”

“มารับที” เพียงเท่านี้ก็เรียบร้อย จะให้เขาพาเธอซ้อนมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ของเขากลับก็ดูจะอันตรายเกินไป อีกอย่างเขาก็ไม่อยากจะปลุกให้เธอตื่นขึ้นมาในตอนนี้ นึกก่นด่าตัวเองในใจหากเขาขับรถยนต์มาตั้งแต่ทีแรกก็สิ้นเรื่อง เพราะมัวแต่อยากแกล้งเธอ ผลสุดท้ายเป็นเขาต้องมาลำบากเสียเอง อชิระก้มมองคนในอ้อมกอดที่พันตัวเองกับผ้าห่มจนเหมือนดักแด้ มือบางจับเสื้อแจ็คเก็ตของชายหนุ่มไว้แน่น ไม่ยอมปล่อย ซุกหัวเข้ากับอกกว้างนอนหลับอย่างสบายใจ จนเขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มกับท่าทีของเธอ “ยัยขี้เซาเอ้ย”

“อื้ออออ” เธอคงจะเหนื่อยมาทั้งวันเขาจึงไม่อยากกวนเธอ ไหนจะเรื่องเลวร้ายเมื่อครู่ที่เธอพึ่งจะเผชิญมา แต่นี่ก็เป็นการสั่งสอนเล็กๆ น้อยๆ จากเขา เธอมาพรากชีวิตที่อิสระของเขาไป นี่ก็สมควรแล้วกับสิ่งที่เธอควรจะได้รับ ถึงแม้ว่ามันอาจจะมากไปหน่อยก็ตาม แต่ตอนนี้เธอก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก ถือเป็นการเริ่มต้นบทเรียนพิเศษจากเขาก็แล้วกัน

ปรี๊ดๆ

เสียงแตรรถคันหรูราคาหลายสิบล้านปลุกให้เขาตื่นจากภวังค์ มองหน้ายัยนี่นานๆ เขาถึงกับหลุดไปเลยหรอเนี่ย ‘เหอะ ร้ายไม่เบาเลย’

“นี่คือ?” วายุเบนสายตาไปยังหญิงสาวในอ้อมกอดเพื่อน เมื่ออชิระเข้ามานั่งในรถเป็นที่เรียบร้อย

“อื้อ ..” คนตัวเล็กส่งเสียงครางในลำคอ เมื่อมีการขยับเปลี่ยนท่าจากยื่นเป็นนั่งของคนตัวสูง ทั้งยังมีเสียงพูดคุยรบกวนการนอนของเธออีก ใบหน้าสวยที่ลำตัวห่อผ้าห่มเป็นดักแด้ ค่อยเคลื่อนหาที่เหมาะสำหรับอิงศีรษะ ศีรษะเล็กขยับไปมาบนอกกว้างก่อนจะหยุดลงเมื่อได้ที่ที่ลงตัวแล้ว

“หึ”

“ไว้เดี๋ยวเล่าให้ฟัง” เมื่อเห็นเพื่อนพูดแบบนี้วายุก็ไม่ได้เซ้าซี้ต่อ สายตามองไปยังถนนแต่ก็แอบชำเลืองมองเพื่อนกับหญิงสาวในอ้อมกอดบ้าง ถึงจะรู้สึกแปลกใจกับท่าทีของเพื่อน ที่มีต่อหญิงสาวแต่เขาก็ไม่อยากจะเข้าไปยุ่ง เพราะถ้ามันอยากบอกมันก็จะบอกเขาเอง เพียงแค่รอเวลาไปก่อนเท่านั้นแต่ดูท่าแล้วอีกไม่นานในกลุ่มคงจะเหลือเขาเป็นชายโสดไม่ซิงอยู่คนเดียว ถึงจะเหงาใจไปบ้างแต่มันก็คืออิสรภาพที่หาที่ไหนไม่ได้ ไม่ต้องคอยกังวล เป็นห่วงหน้าพะวงหลัง อยู่คนเดียวชิวๆ

“ให้ไปส่งไหน”

“คอนโด”

ร่างสูงเอี้ยวตัวสแกนนิ้ว เพื่อจะเข้าไปยังคอนโดหรูที่น้อยคนนักจะได้มา เมื่อก้าวเข้าไปในห้องแสงไฟก็สว่างขึ้นอัตโนมัติ โทนสีห้องเป็นสีเทาเข้มตัดกับฝ้าเพดานสีขาวสะอาดตา บ่งบอกรสนิยมของเจ้าของห้องเป็นอย่างดี คอนโดแห่งนี้ตั้งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลที่ทำงานและสนามแข่ง ทำให้เขาเลือกที่จะมาพักผ่อนที่นี่ในวันไหนที่ขี้เกียจขับรถกับบ้าน หรืองานรัดตัวจริงๆ เขาก็จะเลือกมานอนที่นี่ สถานที่แห่งนี้น้อยคนนักที่จะได้เข้ามา

เขาไม่ได้กล่าวเกินจริงมีเพียงเพื่อนสนิททั้งสองคนและแม่บ้านมาคอยทำความสะอาดเท่านั้นที่เคยเข้ามา ส่วนแม่เขาท่านก็ไม่ได้มายุ่มย่ามอะไรมากนักอยู่แล้ว เพียงโทรมาถามความเป็นอยู่บางครั้งคราว ที่เขาไม่ได้กลับบ้านนาน วันนี้คงจะมีหญิงสาวในอ้อมแขนที่ได้รับเกียรติเข้ามาที่นี่อีกคน เขาเป็นคนชอบความเป็นส่วนตัวมากจึงไม่ชอบให้ใครเข้ามาวุ่นวายในพื้นที่ส่วนตัวมากนัก ส่วนสาวๆ ของเขาก็จะทำให้แล้วเสร็จที่บริเวณห้องพักประหนึ่งโรงแรมที่สนามเลย หรือไม่ก็แวะแถวโรงแรมหรูที่ไหนสักที่ น้ำแตกแล้วแยกทาง คำคำนี้นับว่าใช้อธิบายตัวตนของเขาได้

“นอนมันทั้งก้อนแบบนี้แล้วกัน ฉันเหนื่อยที่จะดูแลเธอแล้ว ภาระจริงๆ” หลังจากวางเธอลงบนเตียงกว้างแล้ว ชายหนุ่มก็เดินไปอาบน้ำชำระล้างกาย ก่อนจะกลับเข้ามานอนในอีกฝั่งของเตียงที่ยังว่างอยู่ แต่ยังไม่ทันที่หัวจะถึงหมอน โทรศัพท์เครื่องหรูบนหัวเตียงก็สั่นขึ้นมาเสียก่อน เมื่อเห็นว่าปลายสายเป็นชื่อของใคร ชายหนุ่มมีทีท่าลังเลเล็กน้อย สายตาคมหันไปมองคนบนเตียงที่ยังคงหลับสนิทไม่รู้เรื่องราว ก่อนจะกดรับสาย

“ครับแม่”

“เธออยู่กับผมครับ”

“วันนี้ผมขี่มอเตอร์ไซค์ เลยพามาหลบฝนที่คอนโดครับ”

“หลับไปแล้วครับ”

“ครับ ครับ ...”

เมื่อปลายสายตัดไปแล้วเขาจึงล้มตัวลงนอนข้างเธออีกครั้ง วันนี้ทั้งวันเขาเองก็เหนื่อยอยู่เหมือนกันไหนจะมีเรื่องชกต่อย เรื่องบริหารทั้งบริษัทของตัวเอง แล้วก็เตรียมความพร้อมที่ต้องควบสองบริษัทซึ่งมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ด้วยความสามารถและชื่อเสียงที่มี มันก็อาจจะพอให้เขาเข้าไปดูแลในฐานะสามีเธอได้อย่างไม่เป็นที่กังขานัก แต่เรื่องระบบต่างๆ ภายในบริษัทเธอ เขาแทบจะไม่รู้อะไรเลย จึงต้องให้เลขาส่วนตัวช่วยสืบดูเรื่องต่างๆ เขาต้องทำการบ้านหนักเลยทีเดียว แต่จะไม่ทำก็ไม่ได้เพราะมันไม่ใช่วิสัยของเขา รู้เขารู้เรารบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง ไม่นานเปลือกตาหนาก็เริ่มหนักขึ้นก่อนจะเข้าสู่นิทราตามหญิงสาวข้างกายไป

“อย่าเข้ามานะ ฉันกลัวแล้ว อย่าทำอะไรฉันเลย ฮือๆ อย่าเข้ามานะ ฮึก คุณพ่อ คุณแม่ ช่วยพายด้วย ฮือ ใครก็ได้ช่วยพายที” เสียงละเมอของหญิงสาวข้างกายปลุกให้ ร่างหนาที่พึ่งจะได้งีบไปชั่วโมงกว่า สะดุ้งตื่นขึ้นมาดูเธอ ภาพที่เห็นทำเอาหัวใจแกร่งกระตุก ร่างบอบบางนั่งกอดเข่าร้องไห้พิงหัวเตียง ผ้าห่มที่เคยปกปิดร่างบางไว้ บัดนี้ร่นไปอยู่ปลายเท้า เสื้อผ้าตัวสวยขาดวินเผยให้เห็นผิดเนียนที่มีรอยช้ำ รอยแดง ปรากฏตามร่างกาย เนื่องด้วยตอนมาตัวเธอถูกหุ้มด้วยผ้าห่ม เขาไม่อยากจะดึงมันออก กลัวจะทำให้เธอตื่น พอเห็นแบบนี้แล้วสันกรามก็ขบเข้าหากันแน่น ก่อนจะขยับไปโอบกอดร่างบางไว้แนบอก

“พี่อยู่นี่แล้ว ไม่ต้องกลัวนะ” อยู่ๆ ก็มีใครโผเข้ามากอดเธอไว้ในความมืดทำในให้เธอสะดุ้งพยายามผละออก แต่ส่วนลึกในใจกลับรู้ว่าอ้อมกอดตรงหน้านั้นปลอดภัย จากที่พยายามจะผละออกกลับซุกหน้าร้องไห้กับอกแกร่งแทน

“ฮือ พายกลัว ฮึก” ชายหนุ่มไม่ตอบอะไร เมื่อเห็นว่าคนในอกเริ่มสงบลง เขาก็ประคองเธอลงนอน ศีรษะน้อยๆ ของเธอมีต้นแขนเป็นหมอน ใบสวยซบลงบนอกกว้าง มือเล็กๆ กำเสื้อเขาแน่น ราวกับว่าหากเธอปล่อยความอบอุ่นและความรู้สึกปลอดภัยตรงหน้าจะหายไป

การจราจรข้างนอกเริ่มจะติดขัดแล้ว แต่เจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่ทั้งสองยังคงนอนกอดกันกลมบนเตียงกว้าง วันนี้เป็นวันเสาร์ทั้งคู่จึงไม่ต้องเข้าบริษัท จะมีก็แต่แวะไปเช็คความเรียบร้อยในช่วงเที่ยงหรืออาจจะเลยกินเวลาไปตลอดทั้งบ่าย ในบางครั้งถ้าภาระงานหนักเท่านั้น ไม่ได้ทำเป็นจริงเป็นจังเหมือน จันทร์-ศุกร์ ด้วยเพราะความเคยชินว่าวันนี้สามารถตื่นสายได้หรือเพราะความอบอุ่นที่แผ่ซ่านให้กันและกัน ทำให้หนุ่มสาวยังคงนอนหลับไม่รู้เรื่อง ทั้งที่ก็เริ่มจะสายแล้ว

แต่ไม่นานก็มีร่างหนึ่งรีบวิ่งลงจากเตียงหันซ้ายหันขวาหาห้องน้ำ ก่อนจะพุ่งสู่จุดหมายทันทีเมื่อพบ ร่างบางโกงคออาเจียนกับอ่างล้างหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย ทำให้ชายหนุ่มที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงรู้สึกตัวตื่น ก่อนจะรู้สึกขมคอ อยากอาเจียนเมื่อได้ยินเสียงคนอาเจียนในห้องน้ำ หนุ่มสาวเดินออกมาจากห้องน้ำอย่างหมดแรงด้วยกันทั้งคู่ แต่ฝ่ายชายก็คอยพยุงฝ่ายหญิงอยู่ไม่ห่าง

“ขอบคุณ...คุณ!!!!”