13

“ฮึก ปล่อยฉันนะ ไอสารเลว ปล่อยนะ กรี๊ด!!!!”

ปัง!

ผลัก

“มึงมายุ่งอะไรด้วยวะไอโชกุน” ธีระถามเสียงขุ่นเมื่ออยู่ๆ อีกฝ่ายก็พังประตูเข้ามาแล้วผลักเขาที่กำลังพยายามถอดกระโปรงของเธออยู่ ไม่รู้ว่าลูกน้องเขาหายหัวไปไหนหมด ถึงปล่อยให้อีกฝ่ายเข้ามาได้

-ผลั้วะ- โชกุนพุ่งตัวเขาไปชกหน้าของอีกฝ่ายทันทีที่เขามองเห็นหญิงสาวร่างรอบบางเสื้อผ้าขาดวิน นอนสะอื้นปานจะขาดใจอยู่บนเตียง เดิมทีเขาก็ไม่ได้อยากจะเขามายุ่งกับการเดิมพันของอชิระกับธีระ

แต่พอเขาส่งหญิงสาวไปหาอชิระแล้วเขาก็เดินเลี่ยงไปทำธุระต่อ

ขากลับมาเขากลับได้ยินเสียงหวีดร้องของผู้หญิงขึ้น เท้าหนาชะงักทันทีก่อนจะตัดสินใจพังประตูเข้ามา เมื่อเสียงร้องของความหวาดกลัวยังคงดังออกมาเรื่อยๆ จากห้องที่เขากำลังเดินผ่าน

เขาจึงตัดสินใจพังประตูเข้าไป แต่ก็อดที่จะแปลกใจไม่ได้ที่เธอตกเป็นของเดิมพันของธีระ ทั้งๆ อชิระมักจะเป็นฝ่ายชนะมาตลอด แต่ก็ไม่มีเวลาให้เขาได้คิดนานนัก เขาต้องจัดการกับธีระเพื่อช่วยเธอก่อน เขาไม่รู้ว่าเธอมีความสัมพันธ์อย่างไรกับอชิระ เขาไม่อาจนิ่งเฉยต่อหญิงสาวผู้น่าสงสารที่ทำให้เขาใจสั่นตั้งแต่แรกเจอได้ เขาตวัดผ้าห่มให้เธอคลุมกายไว้ก่อนจะโผเข้าหาธีระปล่อยหมัดเข้าใส่อีกฝ่าย ทั้งคู่ผลัดกันแรกหมัดกันจนสุดท้ายธีระเป็นฝ่ายผ่ายแพ้ไปในที่สุด

“ครั้งนี้ฉันจะถือว่าเธอดวงดี แต่ถ้ามีครั้งหน้าเธอไม่รอดแน่” ธีระพยุงตัวขึ้นยืน มือหน้าเช็ดมุมปากที่มีเลือดไหลออกมาจากการชกต่อเมื่อครู่ ก่อนจะกล่าวเสียงเรียบ เมื่อว่าจบขายาวก็ก้าวออกไปอย่างไม่สบอารมณ์

“คุณพายโอเคไหมครับ เจ็บตรงไหนรึเปล่า” เมื่ออีกฝ่ายเดินออกไปแล้ว โชกุนจึงหันมาถามร่างบ้างที่ยังคงร้องไห้กอดผ้าห่มแน่นด้วยความหวาดกลัว หญิงสาวเพียงส่ายหน้าน้อยๆ เท่านั้น ก่อนจะเอ่ยขอบคุณชายหนุ่มตรงหน้าด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

“ฮึก ขอบคุณนะคะ”

“ถ้าคุณพายรู้สึกดีขึ้นแล้วเรียกผมนะครับ ผมจะนั่งรออยู่ตรงโซฟาตรงนั้น” มือหนาชี้ไปยังโซฟาที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากเตียงกว้าง เขาไม่รู้จะปลอบคนตรงหน้ายังไงกับเหตุการณ์เมื่อครู่ที่เกิดขึ้น คงต้องปล่อยให้เวลาเยียวยาเธอไปก่อน

พัทชาเพียงพยักหน้าตอบเขาไป หญิงสาวกอดตัวเองภายใต้ผ้าห่มผืนหนาแน่น มือบางเลื่อนมาลูบหน้าท้องแผ่วเบาบ้างเป็นครั้งคราว เพื่อเป็นการปลอบลูกน้อยในท้องไม่ให้ตกใจกลัว หรืออาจจะเป็นการปลอบโยนตัวเองไปในตัวว่าอย่างน้อยถึงเธอจะไม่เหลือใครในชีวิตแล้ว เธอก็ยังเหลือลูกน้อยในท้อง เธอจะดูแลรักษาชีวิตน้อยๆ ที่เป็นดั่งดวงใจให้ดีที่สุด เท่าที่คนเป็นแม่คนหนึ่งจะทำได้ ผ่านไปไม่นานเปลือกตาบางค่อยๆ หนักขึ้น ภาพตรงหน้าเริ่มพร่ามัว จนเธอหลับไปในที่สุด คงเพราะอ่อนเพลียจากการนั่งรถ และต้องเผชิญกับสถานการณ์เลวร้ายต่างๆ ทำให้เธอไม่สามารถฝืนความหนักอึ้งของเปลือกตาได้

ด้านอชิระหลังจากที่เขาขี่รถออกมาได้ไม่นาน ภาพที่หญิงสาวร้องไห้ปานจะขาดใจฉายชัดเข้ามาในหัว เสียงร้องที่แสดงถึงความเจ็บปวดวิ่งวนไปวนมาในหัวเขาไม่หยุด พาให้หัวใจเจ็บแปลบอย่างประหลาด เขาพยายามหาเหตุผลให้กับสิ่งที่เกิดขึ้น จนแล้วจนรอดบิ๊กไบค์คู่ใจก็กลับมาหยุดอยู่ตรงสถานที่ที่เดิมที่เขาจากมาเมื่อไม่กี่นาทีนี้

ยังไม่ทันที่เขาจะหาเหตุผลของการมาที่นี่ให้ตัวเองได้ ขายาวๆ ก็ก้าวลงจากรถไปอย่างเร่งรีบเพื่อตามหาร่างบางที่เขาทิ้งเธอไว้ที่นี่

แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยแม้แต่น้อย ถึงที่นี่จะเป็นสนามแข่งรถ แต่ก็แบ่งออกเป็นหลายโซนไว้สำหรับหลายๆ เรื่อง เรื่องอย่างว่าก็เหมือนกันที่พวกเขามักจะมีการเดิมเกี่ยวกับเรื่องอย่างนั้น แต่ส่วนมากทุกฝ่ายจะเต็มใจ ทั้งฝ่ายหญิงและฝ่ายชาย ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ทางฝ่ายหญิงไม่เต็มใจ พาให้เกิดความรู้สึกผิดขึ้นในใจแกร่ง

เมื่อนึกมาถึงจุดนี้ เขาเดินไปยังห้องที่คิดว่าเธอจะอยู่ แต่นี่ก็ผ่านมาสี่ห้องแล้ว ซึ่งแต่ละที่ก็อยู่ห่างกันพอสมควรเนื่องจากที่นี่กินพื้นที่บริเวณกว้างจึงตั้งอยู่เขตนอกเมือง รถสัญจรไปมาค่อนข้างน้อย จึงสะดวกต่อการทำอะไรผิดกฎหมายหลายๆ อย่าง แต่เขาก็ไม่ค่อยเข้าไปยุ่งกับเรื่องพวกนั้นเท่าไหร่ เขามาที่นี่เพราะชื่นชอบในการขับรถ และการเดิมพันที่เร้าใจเท่านั้น ส่วนเรื่องอื่นๆ

เขาก็สัญญากับแม่ไว้แล้ว และไม่อยากจะเข้าไปยุ่งพัวพันให้ปวดหัว

“ไปอยู่ที่ไหนวะ โธ่เว้ย” เมื่อเดินหาไปหลายที่แล้วแต่ยังคงไม่เจอหญิงสาวสักที จึงอดไม่ได้ที่จะหงุดหงิด มือหน้าต่อยลงที่กำแพงอย่างไม่รู้สึกเจ็บอะไร เพื่อระบายความอัดอั้นในใจ ภาพของเธอและเสียงของเธอยังคงไหลวนเวียนอยู่ในหัวเขาไม่หยุด

“หรือว่าจะเป็น...ที่นั่น” น้ำเสียงที่เปล่งออกมาจากร่างสูงขาดห่วงไป เมื่อนึกถึงอีกสถานที่ที่หนึ่ง ขออย่าให้เป็นอย่างที่เขาคิดเลย ขายาววิ่งออกไปด้วยความเร่งรีบ เพื่อไปยังจุดหมาย

“ไอธีอยู่ที่ไหน!” เขาว่าเสียงแข็ง ถามลูกน้องของอีกฝ่ายทันทีที่มาถึง

“คุณธีติดธุระอยู่ยังเข้าพบไม่ได้ครับ”

“หลบไป” เมื่ออีกฝ่ายไม่หลบทางให้จึงได้มีการแลกหมัดกันไปหลายต่อหลายมัด ลูกน้องของธีระที่เฝ้าอยู่บริเวณห้องของธีระ เข้ามาช่วยกันชายหนุ่มออกไป บริเวณนี้จะเป็นเขตของธีระ ถัดไปก็จะเป็นของโชกุน ซึ่งเป็นห้องขนาดใหญ่ติดกันหลายห้อง ในห้องมีเครื่องอำนวยความสะดวกครบครัน ให้ทำหลายสิ่งหลายอย่างได้ประหนึ่งห้องคอโดหรูขนาดใหญ่ เขาเคยมาแถวนี้อยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้เข้าไปบ่อยจนรู้ลึกถึงแผนผังของตัวอาคาร

ดีหน่อยที่ลูกน้องของธีระในนี้มีไม่มาก อชิระจึงจัดการได้โดยไม่ต้องเสียเหงื่อมากนัก แต่ก็มีพลาดพลั้งโดนหมัดของอีกฝ่ายบ้าง เขาเดินเข้าไปในตัวอาคารกวาดสายตาไปยังห้องต่างที่คิดว่าอีกฝ่ายจะอยู่ แต่ยังไม่ทันที่จะเลือกเปิดห้องไหน เขาก็เห็นธีระเดินมาจากอีกฟากเสียก่อน ไม่รอช้า ขายาวรีบก้าวเข้าไปหาอีกฝ่ายทันที

“พายอยู่ไหน” ชายหนุ่มกระชากคอเสื้อของอีกฝ่าย ตวาดถามด้วยอารมณ์ขุ่นมัว

“หึ กูต้องบอกมึงไหม”

“อย่าเล่นลิ้น กูไม่มีเวลามาเล่นกับมึง บอกมาว่าพายอยู่ไหน”

“กูใช้เสร็จแล้ว ตอนนี้อยู่กับไอโชกุน” ธีระชำเลืองมองหน้าอีกฝ่ายเล็กน้อยก่อนจะปัดมือที่กระชากคอเสื้อเขาออก

“ห้องโน้น”

อชิระรีบวิ่งออกไปทันทีที่อีกฝ่ายว่าจบ แม้ในใจจะรู้สึกแปลกกับคำพูดของอีกฝ่าย แต่เขาก็อยากไปดูให้เห็นกับตา ถ้าหากว่าเธอมีความสุขจริง เขาจะได้กลับบ้านได้อย่างสบายใจ ไม่ต้องคอยกังวลว่าเรื่องนี้จะถึงหูแม่ให้เขาต้องเดือดร้อน

“คนของมึงเด็ดไม่เบานี่ว่า ได้ข่าวว่าท้องด้วยหนิ กูเข้าไปต่อแขนต่อขาให้ลูกมึงแล้วนะ ฮ่าๆ” ธีระระเบิดหัวเราะอย่างบ้าคลั่งเมื่อเห็นท่าทีของอีกฝ่าย ที่แสดงถึงความเป็นห่วงฝ่ายหญิงเหลือเกิน

ก้าวยาวๆ ของอชิระชะงักไป ก่อนจะถอยหลังกลับมาประเคนหมัดใส่อีกฝ่ายจนล้มลงไป เขาตามไปซ้ำอีกสองทีก่อนจะผละออก

“นี่สำหรับที่มึงเล่นสกปรกกับรถกู และนี่สำหรับที่มึงแตะต้องผู้หญิงของกู” ว่าจบเขาก็ตรงดิ่งไปยังห้องที่อีกฝ่ายบอกด้วยความเร่งรีบจนไม่ได้สังเกตว่าเมื่อกี้ตัวเองได้เผลอพูดอะไรบางอย่างออกไป ไม่นานก็มาถึงที่หมายเขาไม่รอช้ารีบผลักประตูเข้าไปในทันที เท้าหนาชะงักไปเมื่อเห็นร่างบางนอนขุดขู้อยู่บนเตียงกว้างใต้ผ้าห่มผืนหน้า

เมื่อเดินเข้าไปใกล้ก็เห็นคราบน้ำตาเปรอะเปื้อนเต็มใบหน้างาม พาให้หัวใจแกร่งกระตุก พานให้คิดไปถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ เขาน่าจะจัดการอีกฝ่ายให้หนักกว่านี้ คิดแล้วใบหน้าขบกรามแน่น อย่างสะกดกั้นอารมณ์ เขาต้องพาเธอออกไปก่อน เรื่องของไอสวะนั่นค่อยมาคิดบัญชีกับมันทีหลังก็ยังไม่สาย

แต่ก่อนที่เขาจะถึงตัวเธอ ก็มีมือมาดึงไว้ก่อน

“จะทำอะไร”

“กูจะพาผู้หญิงคนนี้กลับ” อชิระว่าเสียงเรียบตอบอีกฝ่ายไป ทำให้โชกุนอดไม่ได้ที่จะประเคนหมัดหนักๆ ไปให้อีกฝ่าย

ผลั๊วะ

“มึงทิ้งเธอไว้ให้ไอเวรธีมันย่ำยีแล้วจะพาเธอออกไปง่ายๆ อย่างงี้หรอวะ มึงเห็นสภาพของเธอตอนนี้ไหมไอเชนท์ ถ้ากูเข้ามาช่วยเธอไว้ไม่ทัน กูไม่อยากจะคิดเลยว่าเธอจะเป็นยังไง กูไม่ยอมปล่อยให้มึงพาคุณพายไปแน่” โชกุนว่าอย่างเดือดดาล เขาเป็นห่วงเธอ

เขาไม่สามารถวางใจปล่อยให้เธอไปกับอชิระได้ ถึงมันจะเป็นคนที่พาเธอมา แต่สิ่งที่มันทำกับเธอเขาวางใจไม่ได้ ถึงจะไม่ค่อยลงรอยกับคนตรงหน้า แต่เขาก็ไม่คิดจะเอาเธอมาเป็นเครื่องมือในการทำร้ายมัน เมื่อเห็นสภาพของเธอแล้วเขาตัดใจทำไม่ได้จริงๆ

“หึ”

“เรื่องของกู หรือมึงจะเอายัยนี่ต่อ...