บทที่2.ต่อ

เรือใบไม้เลือก ธันเดอร์ ม้าหนุ่มฝีเท้าดี ม้าคู่ใจที่เธอขี่มันไปทุกที่ในฟาร์มและมันก็เป็นม้าแข่งที่เคยได้รับรางวัลมานักต่อนักเช่นเดียวกับเจ้าไทเกอร์ แต่พอพ่อทอมของเธอเสียชีวิตเจ้าม้าทั้งสองก็ไม่เคยได้ลงสนามแข่งกับใครอีก แต่วันนี้ล่ะเจ้าธันเดอร์กับเจ้าไทเกอร์จะได้ลงสนามแข่งประลองฝีเท้ากันอีกครั้ง...

เรือใบไม้โหนตัวขึ้นไปนั่งบนหลังเจ้าธันเดอร์ แล้วพามันวิ่งเหยาะๆ เข้าไปในสนามฝึกขี่ม้าที่โรมิโอกำลังพูดคุยกับเจ้าไทเกอร์อยู่ สีหน้าชายหนุ่มดูยุ่งยากไม่น้อยส่วนเจ้าไทเกอร์ก็ทำท่าเชิดๆ หยิ่งๆ

“ถ้าแกชนะฉันจะให้รางวัลแกด้วยแครอทสิบลังไปเลย หญ้านุ่มๆ หวานๆ อีก สนใจมั้ย”

ชายหนุ่มบอกอย่างใจป้ำเจ้าม้าหนุ่มที่เล่นตัวอยู่นานและทำเก๊กมาดนิ่งเพื่อให้ชายหนุ่มสุดหล่อตรงหน้ายื่นข้อเสนอดีๆ ให้มัน และในที่สุดเขาก็มีข้อเสนอที่แสนจะถูกใจมันนัก

ฮี๊ๆๆๆ เจ้าไทเกอร์ร้องอย่างดีใจยอมรับข้อเสนอของเขาอย่างง่ายดาย มันไม่ได้เห็นแก่กินนะ แต่บังเอิญว่าที่ชายหนุ่มเสนอมาคือของโปรดของมันทั้งนั้น...

เรือใบไม้ยิ้มๆ ทำเป็นไม่ได้ยินที่โรมิโอคุยกับเจ้าไทเกอร์และในใจนั้นแอบนึกขันม้าหนุ่มเจ้าเล่ห์ เธอฝึกมันมากับมือและที่ฟาร์มยังอยู่ได้เพราะเธอเป็นคนฝึกม้ามือหนึ่งระดับประเทศเชียวล่ะ แต่เธอไม่เคยบอกหรือป่าวประกาศให้ใครรู้ เพราะหากใครที่ต้องการให้เธอฝึกม้าให้ก็จะมาหาเธอที่ฟาร์มหรือไม่ก็เชิญไปที่ฟาร์มของตน ซึ่งความสามารถเหล่านี้เธอได้รับถ่ายทอดมาจากพ่อทอมทั้งสิ้น พ่อทอมของเธอนั้นขึ้นชื่อว่าเป็นมือหนึ่งเป็นบรมครูของการฝึกม้าแข่งเลยทีเดียว แต่สิ่งที่พ่อแม่ของเธอไม่รู้อีกอย่างก็คือเธอชอบขี่ม้าผาดโผนและแอบไปแข่งขี่ม้าผาดโผนกับเพื่อนสมาชิกในกลุ่มบ่อยๆ

“พร้อมรึยังคุณ”

“พร้อมแล้ว แต่เดี๋ยวฉันไปคุยกับเด็กๆ แป๊บนึง..”

โรมิโอบอกพลางเดินไปหาหลานๆ เรือใบไม้มองตามแล้วหันไปมองเจ้าไทเกอร์ หญิงสาวลงจากหลังเจ้าธันเดอร์ แล้วเดินมาหาเจ้าไทเกอร์

“ไม่ต้องวิ่งเร็วกว่าธันเดอร์นะจ๊ะไทเกอร์สุดหล่อของแม่.. ถ้าธันเดอร์ ชนะแม่จะหาเมียให้ไทเกอร์แถมแครอทอีกยี่สิบลังหญ้าแสนอร่อยอีกเป็นตันๆ เลย..”

เรือใบไม้ทำท่าโอเคตกลงกับมันแล้วเดินไปขึ้นหลังเจ้าธันเดอร์และพามันไปหยุดที่จุดสตาร์ท ไม่นานโรมิโอก็กลับมาขึ้นหลังเจ้าไทเกอร์แล้วพามันมาหยุดที่จุดสตาร์ทเช่นกัน...

“กติกาก็มีง่ายๆ ขี่รอบสนามสามรอบ ใครถึงเส้นชัยก่อนชนะ” เรือใบไม้ชี้ไปที่เก่งกับพรรคพวกยืนโบกธงสีสวยไปมา อยู่ที่จุดซึ่งเป็นเส้นชัย

“ตามนั้น” โรมิโอขานรับ หญิงสาวหันกลับไปมองยังเส้นชัยยิ้มๆ แล้วทั้งสองก็รอสัญญาณจากลุงก้านซึ่งทำหน้าที่ผู้ให้สัญญาณการแข่งขันครั้งนี้...

“คุณหนูพร้อมนะครับ”

“ค่ะ”

“คุณโรมละครับ”

“ยิ่งกว่าพร้อม..”

โรมิโอบอกอย่างมั่นใจแล้วปรายตามองเธอน้อยๆ เรือใบไม้เชิดหน้าขึ้นแล้วหันไปยิ้มบางๆ ให้เขาก่อนจะหันไปสนใจเส้นทางข้างหน้า ลุงก้านให้สัญญาณเตรียมตัวด้วยการชูธงขึ้นเหนือศีรษะก่อนจะสะบัดลงแรงๆ ม้าหนุ่มทั้งคู่ก็โผนทะยานไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วพร้อมทั้งเสียงเชียร์ก็ดังอื้อ

ม้าหนุ่มทั้งสองพุ่งโผนทะยานไปข้างหน้าอย่างเร็วราวพายุ ผู้ที่อยู่บนหลังของพวกมันต่างจดจ้องไปยังเส้นชัยด้วยความมุ่งมั่น เรือใบไม้ปรายตามองคนที่ควบม้าอยู่ในระยะเดียวกันกับตนแล้วยิ้มน้อยๆ เมื่อมาถึงการวิ่งรอบสุดท้าย เธอผิวปากเบาๆ ที่เป็นสัญญาณลับเฉพาะของเธอกับเจ้าม้าทั้งหลายในฟาร์ม เจ้าธันเดอร์ยังคงวิ่งด้วยฝีเท้าสม่ำเสมอ ในขณะที่โรมิโอควบขับเจ้าไทเกอร์ไปข้างหน้าด้วยความเร็วที่เร่งให้เร็วขึ้นๆ

โรมิโอยิ้มย่องในใจว่าตนจะต้องชนะการแข่งขันในครั้งนี้แน่นอนเพราะเขาเห็นว่าเจ้าธันเดอร์ของเรือใบไม้เหมือนจะวิ่งแผ่วลงไป เสียงเชียร์ยังคงดังกระหึ่ม คนงานในฟาร์มก็ยังส่งเสียงแชร์เจ้าของฟาร์มอย่างส่งกำลังใจเต็มที่ รอยยิ้มกว้างที่ระบายเต็มดวงหน้าหล่อเหลานั้นเต็มไปด้วยความมั่นใจในชัยชนะ แต่แล้วโรมิโอก็หุบยิ้มเมื่อจู่ๆ เจ้าไทเกอร์ก็ลดฝีเท้าลงเล็กน้อยและเจ้าธันเดอร์ก็วิ่งแซงหน้าไปในระยะหนึ่งเมตรสุดท้ายก่อนถึงเส้นชัย...

“บัดซบเอ๊ย เกิดอะไรขึ้นเนี่ย.. บ้าเอ๊ย..” โรมิโอพยายามกระตุ้นให้เจ้าไทเกอร์วิ่งให้ทันเจ้าธันเดอร์ ที่กำลังวิ่งมุ่งสู่เส้นชัย เจ้าม้าหนุ่มก็ฮึดวิ่งอีกครั้ง แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว...

“เย้ๆๆ คุณหนูใบไม้ชนะ”

“เย้ๆ อาใบไม้ชนะ” เสียงเชียร์หญิงสาวกระหึ่มทั้งสนาม โรมิโอหน้าตึงควบม้ามาข้างๆ ผู้กำชัยชนะ

“ยินดีด้วย เธอชนะ”

“เหมือนไม่เต็มใจเลยนะ แต่ก็ขอบคุณ” เรือใบไม้ยิ้มๆ

“เต็มใจสิอะไรทำให้เธอคิดว่าฉันไม่เต็มใจแสดงความยินดีกับเธอ”

“ก็ไม่รู้สิ.. สีหน้าคุณดูไม่ค่อยจริงใจ”

หญิงสาวไหวไหล่เบาๆ อย่างไม่ค่อยแยแส ท่าทางแบบนี้ของเธอเป็นสิ่งที่ไม่มีผู้หญิงคนไหนทำกับเขา ท่าทางไม่แยแสไม่สนใจในตัวเขาสักนิดแล้วยังกล้ายื่นข้อเสนอแลกเปลี่ยนกับเขาอีกด้วยทั้งที่เธอแทบไม่มีอะไรจะต่อกรกับเขาได้เลย แต่เรือใบไม้ก็ฉลาดที่จับจุดอ่อนเขาได้และใช้มันมาต่อรองงัดข้อกับเขาด้วยความมั่นใจว่าอย่างไรเสียเขาก็ไม่อาจจะปฏิเสธได้ เรือใบไม้เป็น ผู้หญิงที่เฉลียวฉลาดมากกว่าที่เขาคิดไว้

“หึ.. คนชนะจะพูดอะไรก็ได้” เหมือนพาลโรมิโอกระชากเสียงตอบแล้วลงจากหลังเจ้าไทเกอร์ เจ้าม้าหนุ่มผงกหัวให้เขาเหมือนมันบอกเขาว่าขอโทษที่ทำให้แพ้

“แกเก่งมาก ฉันก็จะให้รางวัลแกเหมือนเดิมนั่นล่ะ” เขาปลอบใจมันซึ่งเจ้าม้าตัวเก่งก็ร้องขานรับ

“ยินดีด้วยนะใบไม้”

“ยินดีด้วยค่าอาใบไม้” เด็กๆ วิ่งเข้ามาหาต่างก็ส่งเสียงแสดงความยินดีกับคุณอาใบไม้คนเก่ง

“อาใบไม้นี่เป็นเนื้อคู่ของอาโรมแน่ๆ เลยนะครับ”

น้องป้องดึงชายเสื้อให้อาโรมของตนก้มมาหาแล้วกระซิบบอกเบาๆ โรมิโอทำหน้าไม่ถูกหันขวับไปมองเรือใบไม้แล้วหันมามองหน้าหลานรักอย่างหมั่นไส้ในความแก่แดดของเด็กชาย

“รู้มากนะเรา เจ้าหมูอ้วน” โรมิโอจี้เอวหลานรักเบาๆ เด็กชายหัวเราะร่วนชอบอกชอบใจ...