บทที่2.จบตอน

แล้วในเย็นวันนั้นเรือใบไม้จัดเลี้ยงฉลองชัยชนะเล็กๆ น้อยๆ ของเธอซึ่งทุกคนต่างก็ดีใจเพราะตั้งแต่พ่อเลี้ยงทอมเสียชีวิตที่ฟาร์มก็ไม่เคยมีงานรื่นเริงและไม่มีงานเลี้ยงใดๆ อีก วันนี้นับว่าเป็นวันพิเศษที่เธอจะทำให้คนงานราวสิบชีวิตในฟาร์มได้มีความสุขบ้าง แม้งานเลี้ยงจะเป็นเพียงการกินข้าวร่วมกันเท่านั้นก็ตาม...

“ป้าบัวตองยกหม้อขนมหวานออกไปเลยค่ะ”

วันนี้หญิงสาวเข้าครัวเองและลงมือโชว์ฝีมือทำขนมหวานด้วยตัวเอง ซึ่ง ขนมต้มไส้มะพร้าวอ่อนใบเตย และ ฟักทองสังขยา วันนี้หลังจากขี่ม้าเสร็จเธอก็ให้เงินพี่เก่งไปซื้อของแม้จะไม่ได้เยอะแต่เธอคิดว่ามันเพียงพอสำหรับคนงานและครอบครัว รวมถึงเด็กๆ และแขกคนสำคัญของเธอ

“คุณหนูไปอาบน้ำก่อนก็ได้นะคะ เหงื่อเต็มตัวเลย” ป้าบัวตอง แม่บ้านคนสำคัญที่อยู่กับฟาร์มมานานกว่ายี่สิบปีบอกอย่างห่วงใยเมื่อเห็นผู้เป็นเจ้านายหน้ามันย่อง

“ขอบคุณมากค่ะ ใบไม้ฝากดูแลความเรียบร้อยด้วยนะคะ”

“ได้ค่า.. คุณหนูไปอาบน้ำเถอะค่ะ” เรือใบไม้เดินออกจากครัวแล้วขึ้นไปอาบน้ำที่ห้องของตน

ระหว่างทางเธอสวนกับโรมิโอที่อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มอยู่ในชุดเสื้อยืดสีเทากับกางเกงยีนสีซีด เรือนผมตัดสั้นได้รูปหวีเป็นระเบียบเรียบร้อย ใบหน้าหล่อเหลาคมหวานสะอาดสะอ้านน่ามอง เพียงแค่เขาแต่งกายด้วยเสื้อผ้าแสนธรรมดาแต่ก็ทำให้ร่างสูงของเขาน่ามองไม่ต่างจากอยู่ในชุดสูทหรือชุดที่เป็นทางการกว่านี้ โรมิโอสมกับเป็นหนุ่มเจ้าเสน่ห์อย่างแท้จริง เธอไม่สงสัยเลยว่าทำไมหญิงสาวมากมายถึงหลงใหลในเสน่ห์อันเหลือล้นของเขา แม้แต่เธอเองก็ยังใจสั่นหวั่นไหวเมื่ออยู่ใกล้เขาแต่เธอจะให้โรมิโอรู้ไม่ได้

“ขอบคุณที่ช่วยเรื่องค่าอาหารนะคะ”

“ไม่เป็นไรฉันเต็มใจ ยังไงๆ เราก็จะเป็นคนคนเดียวกันแล้วนี่ เงินผัวก็เหมือนเงินเมีย” ชายหนุ่มไหวไหล่ยิ้มยียวน เรือใบไม้หน้าร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

“ค่ะ..” และเธอก็ทำได้เพียงกระแทกเสียงใส่เขาแล้วสะบัดหน้าเดินเข้าห้องตัวเองไป

“ยัยใบไม้แห้งเวลาเขินก็น่ารักเหมือนกันแฮะ หึหึ”

โรมิโอหัวเราะเบาๆ ตามหลังหญิงสาวไปแล้วเดินลงไปสมทบกับพวกคนงนที่สนามหน้าบ้านซึ่งกว้างขวางและคนงานต่างก็ช่วยกันเตรียมข้าวของสำหรับงานเลี้ยงของพวกเขาในค่ำคืนนี้อย่างมีความสุข โรมิโอมองภาพตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่อดแปลบในใจไม่ได้

พวกคนงานในไร่ไม่ได้เงินเดือนมากนักเท่าที่เขารู้มาจากแอนโทนี่และข้อมูลจากคนของเขาที่ให้ไปสืบและหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับคนที่จะมาเป็นว่าที่เมียของตน และก็อดชื่นชมเรือใบไม้ไม่ได้ ไม่สิ.. เขาควรจะชื่นชมเธอมากๆ จะถูก ข้อนี้เขายอมรับได้อย่างไม่ตะขิดตะขวงใจเลย

หลังจากที่ลุงทอมเพื่อนสนิทของมารดาเสียชีวิตไปเมื่อสามปีก่อน กิจการของฟาร์มมิลเลอร์ก็เหมือนจะทรุดลงไป เพราะหนี้สินต่างๆ ที่เกิดขึ้น แต่เรือใบไม้ก็สามารถประคับประคองฟาร์มและดูแลคนงานที่เหลืออยู่อีกสิบกว่าชีวิตให้อยู่ต่อไปได้ถึงสามปีอย่างน่าทึ่ง หญิงสาวตัวเล็กๆ ที่พยายามกอบกู้และรักษาสมบัติชิ้นสุดท้ายของตนไว้ด้วยการขี่ม้าผาดโผนแข่งในสนามมืด ที่มีทั้งคนดีและคนเลวปะปันกันไป และแน่นอนว่าการแข่งขันไม่มีกติกาที่เป็นธรรม เมื่อสองปีก่อนเรือใบไม้กับเก่งและลุงก้านได้เข้าไปแข่งขี่ม้าผาดโผนกับกลุ่มลับของเธอที่สนามแข่งม้าแห่งหนึ่งของผู้มีอิทธิพลคนหนึ่ง และในการแข่งขันครั้งนั้นเดิมพันสูงมากและไม่มีแววว่าเรือใบไม้จะชนะเลยแม้แต่น้อยเพราะคู่แข่งของเธอนั้นเป็นนักเลงม้านักแข่งสนามมืดอย่างแท้จริง แต่เรือใบไม้เลือกที่จะลงแข่งทั้งที่เจ้าของสนามแข่งขันไม่ยอมให้เธอลงแข่งแต่เรือใบไม้ได้ยืนยันและประกาศเจตนารมณ์ของตนว่าทำไมต้องลงแข่งขันครั้งนี้ เจ้าของสนามจึงยอมให้เธอลงแข่งและบอกว่าไม่รับประกันในความปลอดภัยใดๆ ของเธอทั้งสิ้นและได้บอกถึงกติกาการแข่งที่แสนทรหดและเต็มไปด้วยอันตรายจากนักแข่งที่ลงสนามสิบคนในวันนั้น

โรมิโอได้เห็นภาพคลิปการแข่งขันแล้วก็รู้สึกนับถือใจของเรือใบไม้กับม้าคู่ใจของเธอมาก การแข่งขันดุเดือดเลือดพล่านมากเพราะนักแข่งทุกคนต่างก็ต้องการชัยชนะในครั้งนี้ และเรือใบไม้ก็ต้องพยายามใช้ท่าผาดโผนที่เสี่ยงอันตรายมากทั้งตัวเธอเองและม้าของเธอด้วย ด้วยความเป็นนักสู้และมุ่งมั่นตั้งใจอย่างมาก แล้วเรือใบไม้ก็สามารถกำชัยชนะในวันนั้นได้ท่ามกลางเสียงเชียร์ของคนรอบสนามที่หันมาให้กำลังใจเธอเมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะเพลี่ยงพล้ำให้กับนักแข่งอีกคนที่พยายามจะกำจัดเธอให้พ้นทางด้วยวิธีสกปรก เรือใบไม้เอาชนะมาได้ด้วยไหวพริบและฝีเท้าที่เร็วกว่าของม้าคู่ใจ

แต่ชัยชนะครั้งนั้นมันทำให้ม้าคู่ใจของเธอต้องบาดเจ็บเสียชีวิตในเวลาต่อมา เจ้าสตรอม ม้าหนุ่มสุดแกร่งที่ทำให้ผู้ชมและนักแข่งกว่าร้อยชีวิตในวันนั้นได้เห็นถึงศักยภาพของมันกับเจ้าของที่ความขี่มันอย่างเข้มแข็งสง่างามและน่าประทับใจ มันพาเจ้านายของมันเข้าสู่เส้นชัยได้สำเร็จ ถึงมันจะบาดเจ็บมากก็ตาม เรือใบไม้เสียใจมากกับการจากไปของมัน เธอเอาถ้วยรางวัลนั้นไว้เหนือหลุมฝังศพของมันทำเป็นสุสานอย่างงดงามเพื่อให้ทุกคนในฟาร์มระลึกถึงมันว่าเพราะเจ้าสตรอมเป็นฮีโร่เป็นผู้ที่ช่วยประคับคองให้ทุกคนมีที่ซุกหัวนอนมีงานทำจนทุกวันนี้

เขาได้เห็นภาพของเธอกับเจ้าสตรอมที่ทรุดลงทันทีเมื่อมันวิ่งเข้าเส้นชัย เรือใบไม้พยายามปลุกปลอบมันในขณะที่รอทีมแพทย์เข้าช่วยเหลือ และด้วยสปิริตของเธอกับเจ้าสตรอมทำให้เจ้าของสนามชื่นชมเรือใบไม้มากๆ เขาช่วยเหลือในการรักษาเจ้า สตรอมและมอบรางวัลให้เธอเพิ่มถึงสองเท่า แต่เรือใบไม้กลับรับไว้เท่าที่ระบุในการแข่งขัน ความเข้มแข็งและมีน้ำใจนักกีฬาของเธอเป็นที่ชื่นชมของทุกคนโดยเฉพาะ พ่อเลี้ยงเมืองพล ที่ชื่นชมเรือใบไม้มาก เขาขอใบไม้เป็นลูกบุณธรรมและให้ความช่วยเหลือเรือใบไม้ด้วยความจริงใจ และเรือใบไม้ก็รักและเคารพพ่อเลี้ยงเมืองพลมากเช่นกัน

“คุณโรมครับเชิญทางนี้เลยครับ”

เก่งเข้ามาเชิญโรมิโอไปที่กลุ่มของตนซึ่งชายหนุ่มก็เดินตามเก่งไปอย่างสนิทสนมแม้วันแรกจะถูกเก่งแกล้งให้รอเรือใบไม้นานเป็นชั่วโมงก็ตาม แต่ชายหนุ่มแห่งฟาร์มมิลเลอร์ก็ทำให้โรมิโอยอมให้อภัยได้

“คุณโรมดื่มอะไรดีครับ แต่ผมมีเจ้านี่.. ม้านิลมังกร คุณโรมลองไหมครับ..” เก่งชูขวดในมือที่มีน้ำสีอำพันเข้มจนเกือบดำขึ้นมาแล้วยิ้มกว้างพลางยกนิ้วโป้งทำท่าแบบกดไลก์

“มันคืออะไร”

“เป็นเหล้าที่ผมทำเองครับ แต่รับรองว่าไม่มีสารเคมีหรือสารอันตรายเหมือนเหล้าเถื่อนนะครับ มันเป็นเหล้าดองยาผสมสมุนไพร ผมคิดสูตรเองเลยนะ”

“มันกินได้แน่เหรอ กินแล้วมันจะเป็นยังไง..”

“กินได้แน่นอนครับ กินแล้วคึกๆ คักๆ ไม่ยึกยักเลยนะคร้าบบบ..”

“ทะลึ่งแล้วมึงไอ้เก่ง ลามเป็นขี้กลากเลยมึง” ลุงก้านเขกกบาลลูกชายที่กล้าพูดล้อเล่นกับเจ้านายคนใหม่

“ไม่เป็นไรครับลุง ตามสบายเถอะ คิดว่าผมเป็นลูกหลาน เป็นเพื่อนละกัน อย่าถือตัวถือยศถืออย่างอะไรกันเลยครับ”

“ขอบคุณครับที่เมตตาพวกเรา” ลุงก้านยิ้มกว้างนึกชื่นชมน้ำใจของโรมิโอไม่น้อย

ตอนแรกมาโรมิโอดูค่อนข้างเจ้ายศเจ้าอย่างถือเนื้อถือตัวดูหยิ่งยโส แต่ไม่ใช่เลยสักนิดโรมิโอเป็นกันเองมาก ไม่ได้ถือตัวว่าเป็นเจ้านายแล้วทำให้ทุกคนอึดอัดเมื่ออยู่ด้วย ตรงกันข้ามเขาเป็นกันเองและช่วยคนงานชายทำโรงเรือนแห่งใหม่เพื่อเตรียมรับสมาชิกม้าตัวใหม่กับคนงานทุกคนอย่างไม่ถือตัว ภาพชายหนุ่มหล่อเหลาร่างสูงโปร่งผิมขาวที่ทำงานกลางแดดกับเหล่าคนงานดูแปลกตาไปสักนิด แต่ก็เป็นภาพที่ทำให้ทุกคนประทับใจมาก เรียกได้ว่าตอนนี้โรมิโอได้ใจคนในฟาร์มไปแล้ว

“คุณหนูมาแล้ว เชิญนั่งตรงนี้เลยครับ” ลุงก้านขยับให้เรือใบไม้มานั่งข้างโรมิโอและเรือใบไม้ก็ไม่ได้อิดออดอะไร เพราะเธอเป็นผู้ใหญ่ที่มีความคิดอ่านและเข้าใจอะไรๆ ต่างๆ ได้ดี

“ขอบคุณค่าลุงก้าน โอ้โห.. ไม่นึกว่าอาหารจะเยอะขนาดนี้ ใบไม้เห็นตอนแรกมันไม่ได้เยอะแบบนี้นี่ ไปซื้อมาเพิ่มหรือคะ”

“คุณโรมให้ตังค์ไปซื้อมาเพิ่มค่ะ พวกเราเองก็ทำมาจากบ้านแล้วเอามารวมกันที่นี่” คนงานหญิงคนหนึ่งบอก เรือใบไม้พยักหน้าเข้าใจแล้วหันมายิ้มให้ชายหนุ่มที่นั่งข้างๆ

“ขอบคุณนะคะ เอาล่ะ ใบไม้จะกินแล้วน้า หิวมากเลย..”

หญิงสาวบอกแล้วหันไปขอบคุณชายหนุ่มซึ่งเป็นเจ้ามือในมื้อนี้แล้วหยิบชามช้อนตั้งท่าพร้อมรับประทานอาหารและเธอก็สนใจแต่อาหารตรงหน้า แต่ก็มีน้ำใจตักอาหารใส่จานของเขาเป็นระยะ และยังแนะนำว่าอาหารหน้าตาแปลกๆ แตกต่างจากที่เขาเคยรู้จักมันคืออะไรและให้เขาได้ชิมได้กินไปด้วย การพูดคุยระหว่างเขากับเธอเป็นไปอย่างลื่นไหลสนุกสนาน

โรมิโอมองคนที่นั่งกินอย่างเอร็ดอร่อยและพูดคุยกับทุกคนอย่างสนุกสนานเป็นกันเองด้วยความรู้สึกแปลกๆ ใจของเขาเบาหวิวๆ พองๆเหมือนล่องลอยไปตั้งแต่ตอนที่เรือใบไม้หันมายิ้มและขอบคุณเขาแล้ว

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเขากันนี่ หรือว่าเขาเมาไอ้ม้านิลมังกรของพี่เก่งหว่า..

ชายหนุ่มคิดอย่างมึนงงในใจ แต่โรมิโอก็ยอมรับว่าเขารู้สึกมีความสุขและอิ่มเอมใจมากๆ ในงานเลี้ยงที่เกิดขึ้นในค่ำคืนนี้...