EP7ร่องรอยความเจ็บปวด

คำพูดของดราฟยังติดอยู่ในความรู้สึก ยังเจ็บปวดทุกครั้งทีี่นึกถึง ยังตอกย้ำอยู่ทุกคราว่าดรีมเป็นตัวปัญหามากแค่ไหน คนพูดอาจพูดด้วยอารมณ์โกรธ ทว่ามันเป็นแผลในใจของคนฟังจนทำให้ไม่กล้าไปสู่หน้าใครอีก กลายเป็นว่าดรีมกลัวจะสร้างปัญหาให้คนอื่น กลัวว่าตัวเองจะทำให้คนอื่นรู้สึกไม่ดี

นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาเวลาที่เพื่อนนัดเจอกัน ดรีมปฏิเสธคำเชิญชวนของเพื่อนทุกครั้ง เธอไม่ได้ให้เหตุผลว่าทำไม แต่ดรีมเดาว่าเพื่อนคงรู้อยู่แก่ใจว่าเพราะเหตุใดเธอถึงไม่ออกไปเจอ

ดรีมใช้ชีวิตคนเดียวในบ้านหลังใหญ่ เนื่องจากพ่อกับแม่เดินทางไปทำงานต่างจังหวัดบ่อย ๆ ดรีมเป็นลูกสาวคนเดียวไม่มีพี่ ไม่มีน้อง ครอบครัวของเธอทำธุรกิจซื้อ-ขายของเก่าพวกวัตถุโบราณ ฐานะทางบ้านไม่ได้ร่ำรวยมากแต่ไม่ได้ลำบากจนไม่มีอันจะกิน

ก่อนหน้าที่ดรีมเรียนมหาลัยค่าใช้จ่ายทั้งหมดของดรีม ดราฟเป็นคนรับผิดชอบทั้งหมด ไม่ว่าจะค่าเหล่าเรียน ค่าจิปาถะที่ดรีมใช้ในแต่วัน ยังมีเงินส่วนต่างให้ดรีมใช้เดือนละสามหมื่น ปัจจุบันถึงแม้ดรีมกับดราฟเลิกรากัน หากแต่ดราฟยังโอนเงินส่วนนั้นให้ดรีมทุกเดือนไม่เคยขาด

ดรีมไม่รู้ว่าทำไมดราฟถึงยังให้เงินเธอใช้อยู่ทั้งที่เราเลิกกันไปแล้ว หรือเขาเวทนากลัวว่าเธอเอาชีวิตไม่รอดหลังจากไม่มีเขาก็เป็นไปได้

แต่ไม่ว่าดราฟยังให้เงินดรีมด้วยเหตุผลอะไร ดรีมก็ขอรับไว้ ถือซะว่าเป็นค่าเสียใจของเธอแล้วกัน

ชีวิตในแต่ละวันของดรีมเต็มไปด้วยความน่าเบื่อ เธอนอนกลางวัน ตื่นกลางคืน ใช้ชีวิตวนลูปแบบนี้มาหกเดือนแล้ว ชีวิตของดรีมดูไม่มีชีวิตชีวาเลยตั้งแต่เลิกกับดราฟ เธอเหมือนต้นไม้ที่เหี่ยวเฉารอวันตายยังไงอย่างนั้น บางทีดรีมก็อิจฉาดราฟเหมือนกันที่เขาใช้ชีวิตได้ดีขนาดนั้นโดยไม่ต้องมีเธอ

ดราฟทำได้ดี ส่วนดรีมทำไม่ได้เลย

ถ้าถามว่าทำไมดรีมถึงตัดใจจากดราฟไม่ได้สักที อาจเป็นเพราะช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกันมันนานมาก มันไม่สามารถใช้เวลาแค่หนึ่งหรือสองปีในการทำใจได้ หรืออาจเป็นเพราะเราคบกันในตอนที่เด็กมาก ๆ มันเต็มไปด้วยเรื่องราวดี ๆ ตั้งแต่เป็นเด็กกระทั่งเป็นผู้ใหญ่

ดราฟน่ะเหมือนโลกทั้งใบของดรีม ดราฟเป็นทั้งแฟน เป็นทั้งพี่และเป็นทั้งเพื่อน เขาเป็นทุกอย่างให้เธอ เป็นคนที่พร้อมโอบกอดดรีมด้วยความเต็มใจเสมอ เวลาที่ดรีมเจอปัญหาคนแรกที่ยืนตรงหน้าดรีมก็คือดราฟ ในวันที่ป่วยหนักก็เป็นดราฟที่ดูแลดรีฟไม่ห่าง พร้อมทำทุกอย่างให้โดยที่ดรีมไม่ต้องร้องขอด้วยซ้ำ รายละเอียดเล็ก ๆ เกี่ยวกับดรีม ดราฟก็จำมันได้ทั้งหมด แค่มองตาเขา เขาก็รู้ทันทีว่าดรีมต้องการอะไร ดราฟน่ะรูัจักดรีมดีมากกว่าที่ดรีมรู้จักตัวเองซะอีก

ระหว่างทางมันเต็มไปด้วยความสุข จนดรีมไม่คิดว่าวันหนึ่งเราจะเลิกรากันด้วยซ้ำ

จริง ๆ แล้วก่อนที่เราจะเลิกกัน เราไม่ได้ทะเลาะกันเลยเรายังรักกันดี เราใช้ชีวิตปกติ แต่เพราะคำพูดบางประโยคของดราฟที่คุยกับเพื่อนแล้วดรีมเผลอไปได้ยินเข้าจึงเป็นฉนวนเหตุของการเลิกรา

บอกเลิกเขาทั้งน้ำตาแม้ไม่อยากบอกลาเขาสักนิด

ก่อนหน้านี้ดรีมหวังมาตลอดว่าดราฟจะง้อดรีมบ้าง แต่ไม่เลย เขาอ่านข้อความที่ดรีมพิมพ์ไปบอกเลิก แล้วเขาก็หายไปเลยเหมือนกับว่าเขารอคอยช่วงเวลานี้มานานมากแล้ว

ดรีมไม่มีของที่เกี่ยวกับดราฟไว้ดูต่างหน้าหรือบรรเทาความคิดถึงเลย ไม่ว่าจะเป็นรูปถ่ายหรือสิ่งของที่ดราฟให้ดรีมทิ้งมันหมด เธอลบทุกอย่างเกี่ยวกับเขาแต่เธอไม่เคยลบเขาออกจากความรู้สึกได้เลย

คนเรามักคิดว่าแค่ทิ้งสิ่งของ ลบรูปภาพเดี๋ยวก็ลืมได้ แต่คนมักจะลืมไปว่าสิ่งที่ทำให้เจ็บปวด ไม่ใช่รูปภาพหรือสิ่งของ แต่เป็นความทรงจำที่ฝังรากลึกอยู่ในความรู้สึกที่ไม่สามารถลบได้ต่างหาก

นั่นแหละคือความเจ็บปวดที่แท้จริง ที่ไม่มีวันหายไป