ตอนที่ 2 เจรจา

เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงเสียงลุงกับป้าของเธอก็เงียบลง หลังจากทั้งสองทะเลาะกันจนพอใจก็มานอนปรึกษากันบนเตียงนอน ช่างเป็นคู่ที่ศีลเสมอกันเหลือเกิน

“ทำไมแกไม่ใช้หลานสาวแกให้เป็นประโยชน์วะ” ทรงชัยพูดขึ้นมาเมื่อมองไม่เห็นช่องทางที่จะหาเงินมาให้ภรรยาได้

“พี่หมายความว่ายังไง” ชวนชมหันไปมองหน้าสามีแล้วทำคิ้วขมวดมุ่น

“ก็ให้ใบหม่อนมันไปทำงานที่บ้านเสี่ยซ้งอย่างถาวรเลยสิ” ชวนชมทำท่าทางครุ่นคิด เพราะทุกวันนี้ช่วงที่ไม่มีอ้อยตัดเธอก็ให้หลานสาวไปเป็นแม่บ้านที่บ้านเสี่ยซ้งเหมือนกับดวงเดือนน้องสาวของเธอที่เคยทำงานเป็นแม่บ้านที่บ้านเสี่ยซ้งเจ้าของลานอ้อยหลายแห่งในจังหวัดนี้

“แล้วมันจะยอมไปเหรอ ใบหม่อนมันก็ไม่ใช่คนหัวอ่อนนะ”

“เอ็งก็อย่าบอกมันสิวะ เรื่องแบบนี้เอ็งเก่งจะตาย” สามีออกความเห็นเหมือนเตือนสติภรรยา

“เออ จริงด้วยว่ะ ฉันทำไมคิดไม่ได้วะ ใบหม่อนมันก็โตเป็นสาวแล้วหน้าตาก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไร เสี่ยซ้งคงไม่ปฏิเสธถ้าจะรับมันไว้เป็นเมียอีกคน”

“ทำไมพี่ถึงฉลาดแบบนี้เนี่ย” สองสามีภรรยายิ้มให้กันอย่างพอใจแววตาแฝงไปด้วยความคาดหวัง

เช้าวันต่อมาที่บ้านเสี่ยซ้ง

“เสี่ยครับ คุณชวนชมมาขอพบครับ” ลูกน้องเสี่ยซ้งเอ่ยบอกผู้เป็นนาย

เสี่ยซ้งได้ยินชื่อคนที่มาขอเข้าพบก็คลี่ยิ้มออกมา ในใจคิดว่าชวนชมต้องมีแผนอะไรสักอย่าง เขาไม่เคยคิดว่าชวนชมจะหาเงินจำนวนมากมาคืนเขาได้ในเวลาแค่ไม่กี่วัน

“ให้เข้ามาได้” เสี่ยซ้งสั่งลูกน้องเสียงเข้ม

“ครับเสี่ย”

ลูกน้องเสี่ยซ้งเดินออกไปตามแขกที่มาขอพบแล้วพาเดินเข้ามาหา

“สวัสดีค่ะเสี่ย”

“นั่งก่อนสิ” เสี่ยซ้งรับไหว้แล้วผายมือให้ชวนชมนั่งลงที่โซฟาห้องรับแขก

“เป็นไงแม่ชม มีเงินมาคืนฉันแล้วเหรอถึงได้มาหาฉันแต่เช้า”

“เอ่อ ยังหรอกค่ะเสี่ยแต่ฉันมีข้อเสนอจะมาคุยกับเสี่ยค่ะ”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า” เสี่ยซ้งหัวเราะร่วนออกมาเสียงดัง เพราะมันเป็นไปอย่างที่เขาคิดไว้ไม่มีผิด

“ก็ลองว่ามา ฉันจะลองฟังข้อเสนอของแม่ชมดู” เสี่ยซ้งเอ่ยออกมาอย่างอารมณ์ดี เพราะเงินที่ชวนชมเอาไปนั้นมันก็แค่เศษเสี้ยวของเสี่ยซ้งเท่านั้น แต่ถึงอย่างไรคนที่เป็นหนี้ก็ต้องชำระให้ตรงกับในสัญญาที่ได้ระบุไว้

“ฉันว่าจะให้ใบหม่อนหลานสาวของฉันมารับใช้ในบ้านเสี่ยอย่างถาวรค่ะ” เสี่ยซ้งในวัยเกือบห้าสิบแต่เขาก็ยังดูดีสมวัย ด้วยนิสัยเจ้าชู้และเป็นคนรวยชาวบ้านในละแวกนี้ย่อมรู้ดีว่าคนอย่างเสี่ยซ้งไม่เคยหยุดหัวใจไว้ที่ผู้หญิงเพียงคนเดียว คนที่เป็นภรรยาหลวงและลูกๆทั้งสามย่อมรู้จักเสี่ยซ้งดี

เสี่ยซ้งทำท่าครุ่นคิดถึงเด็กสาวที่ชื่อใบหม่อนที่เขาจ้างให้มาทำความสะอาดบ้านหลังนี้ เขาเองก็ลอบมองหล่อนตลอด เคยคิดไปถึงไหนต่อไหนในยามที่เห็นร่างอวบแน่นของเด็กสาวที่กำลังโตเต็มวัย คิดมาก็กลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ คิดไปคิดมาข้อเสนอของชวนชมก็ไม่เลวเหมือนกัน

“อืม แล้วแม่ชมต้องการเท่าไหร่” เสี่ยซ้งถามออกมาเสียงเรียบ ชวนชมยิ้มอย่างดีใจแล้วรีบบอกเสี่ยซ้งอย่างกระตือรือร้น

“สามล้านค่ะ แล้วหนี้เก่าของฉันเสี่ยก็หักไปได้เลยค่ะ”

“ราคาสูงเหมือนกันนะ แล้วแม่ชมแน่ใจนะว่าดอกไม้ของแม่ชมยังสดอยู่และไม่มีหนอนมาชอนไชน่ะ” น้ำเสียงราบเรียบแต่นัยน์ตาเป็นประกายวาววับ แค่คิดถึงเด็กนั่นก็รู้สึกกระชุ่มกระชวยขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ สามล้านแลกกับดอกไม้ตูมเต็มที่แบบเด็กคนนี้หนุ่มใหญ่กลัดมันอย่างเสี่ยซ้งก็ถือว่าคุ้ม เพราะสาวๆที่ผ่านมาก็หาแบบที่ไร้ที่ติได้น้อยมาก แต่เขาก็รับมาไว้ในอุปการะเพื่อแก้ขัดไปก่อน ถ้าช่วงล่างยังไม่พังมากก็ถือว่าใช้การได้