11 อยากให้เรื่องมันจบ
“คุณธีคะนี่มันก็ดึกแล้วเนเน่ว่าคุณธีกลับไปพักผ่อนเถอะค่ะ”
“คุณง่วงแล้วเหรอ”
“ไม่ง่วงหรอกค่ะแต่เนเน่เกรงใจค่ะ”
“แล้วคุณจะอยู่คนเดียวได้เหรอ เพื่อนคุณยังไม่ขึ้นมาเลยนะ”
“ก็ถ้าคุณกลับคุณหิรัญเขาก็คงจะกลับเหมือนกัน”
“ถ้างั้นผมขอกลับก่อนก็ได้คุณจะได้พักผ่อน เนเน่ผมมีอะไรจะขอร้องคุณอย่างหนึ่ง”
“อะไรคะผมว่าเราเปลี่ยนคำที่เรียกกันดูหน่อยดีไหม”
“หมายถึงอะไรคะ”
“ก็คนเป็นแฟนกันที่ไหนเขาเรียกกันแบบนี้ ผมว่ามันดูห่างเหิน จากนี้ไปผมจะเรียกชื่อคุณว่าเนเน่ส่วนคุณจะเรียกผมว่าพี่ธีได้ไหม”
“พี่ธีเหรอคะเนเน่ไม่กล้าเรียกคุณธีแบบนั้นหรอกค่ะ”
“คนอื่นจะไม่เชื่อเอานะครับ”
“แต่มันจะดูไม่ให้เกียรติคุณหรือเปล่าคุณเป็นถึงผู้บริหารระดับสูงนะคะ เนเน่เป็นแค่คนธรรมดา”
“อย่าคิดมากเลยเนเน่ยิ่งเราแสดงความสนิทสนมกันมากเท่าไหร่คนอื่นก็จะเชื่อมากขึ้นเท่านั้นนะ อีกอย่างผมก็อายุมากกว่าเนเน่นะ”
“มันจะไม่เป็นอะไรจริงๆ ใช่ไหมคะ ถ้าคนอื่นมาได้ยิน”
“ดูคุณกังวลเหมือนกันนะ”
“ก็ใช่สิคะเนเน่ไม่เคยมีแฟนมาก่อนก็เลยไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวยังไง”
“ก็ทำตัวตามปกตินั่นแหละเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นเราก็อาจจะแกล้งแสดงให้สนิทสนมกันมากขึ้น บางทีผมอาจจะต้องจับมือคุณบ้างโอบไหล่คุณบ้าง ผมขอโทษเนเน่ไว้ตรงนี้ก่อนเลยแล้วกันนะ”
“ถ้ามันเป็นเรื่องงานไม่เป็นปัญหาอยู่แล้วค่ะ”
“แล้วตกลงจะเรียกผมว่าพี่ไหมล่ะ”
“ถ้าเนเน่เรียกคุณธีว่าพี่คุณธีก็ต้องแทนตัวเองว่าพี่ตกลงไหม”
“ไม่ยากเลย”
“ถ้างั้นก็ตกลงตามนี้ค่ะ พี่ธีกลับไปได้แล้วเดี๋ยวเนเน่จะโทรตามหวานขึ้นมาอยู่เป็นเพื่อนเอง”
“โอเคงั้นพี่ไปก่อนอยากได้อะไรเพิ่มก็โทรบอกพรุ่งนี้กลางวันจะเอาข้าวมาส่งดีไหม”
“มันจะไม่รบกวนพี่จริงๆ ใช่ไหม”
“ไม่หรอกตอนนี้เรากำลังถูกคนอื่นจับตามองอยู่ พี่ต้องแสดงให้ทุกคนเห็นว่าพี่กับเนเน่เป็นแฟนกันจริงๆ” ธีธวัชรู้สึกสนุกที่ได้ทำอะไรแบบที่ไม่เคยทำมาก่อน การซื้อข้าวซื้อขนมมาให้ผู้หญิงมันเป็นเรื่องที่เขาไม่ได้ทำมานานนับตั้งแต่เลิกกันแฟนคนแรก
“ถ้างั้นก็ตามใจค่ะขอบคุณนะคะสำหรับเค้กและขอบคุณล่วงหน้าสำหรับอาหารมื้อเที่ยงวันพรุ่งนี้”
ธีธวัชเดินออกจากห้องไปได้ไม่นานณัฏฐพิมพ์ก็เปิดประตูเดินเข้ามา
“เป็นยังไงบ้างเนเน่คุยกับคุณธีแล้วรู้สึกสนิทสนมกันขึ้นมาบ้างไหม”
“ก็นิดหน่อยนะคุณธีเขาให้เนเน่เรียกเขาว่าพี่เขาบอกว่าเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นจะได้ดูเหมือนคู่รักกันจริงๆ หวานคิดว่าไง”
“หวานก็เห็นด้วยนะ ตอนนี้มีคนสนใจเรื่องเนเน่กับคุณธีเยอะเลย เมื่อกี้ก็มีสินค้าติดต่อเข้ามาจะให้เนเน่รีวิวอีกหลายตัว แต่หวานบอกว่าจะติดต่อเขาก็ไปทีหลัง เพราะที่รับมาตรงหน้าก็น่าจะใช้เวลารีวิวนานเลย”
“เมื่อกี้เนเน่รับปากกับคุณธีไว้ว่าถ้าหายดีแล้วจะเข้าไปรีวิวโรงแรมที่เปิดใหม่ของเขา”
“เขาให้เราเข้าไปไหม โรงแรมหรูแบบนั้นน้อยคนที่จะได้เข้าไปรีวิว หวานว่าเราน่าจะทำได้หลายคลิปเลยนะ”
“คุณธีเขาห้าเราเข้าไปถ่ายได้แต่เนเน่บอกเขาไปว่าเราจะรีวิวให้เขาฟรีหวานจะโอเคไหม”
“ไม่มีปัญหาเลย เราไม่จำเป็นต้องรับเงินค่าจ้างรีวิวหรอกเพราะเราจะได้ยอดวิวเยอะมากๆ นะ อีกอย่างเนเน่กับคุณธีก็เป็นแฟนกันถ้ารับเงินมันก็ฟังดูแปลกๆ”
“แต่หวานก็รู้นี่ว่าเราไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆ”
“ตอนนี้ไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆ แต่อนาคตมันก็ไม่แน่นะ”
“ทำไมหวานพูดแบบนั้นล่ะ” ชญานิษฐ์มองหน้าเพื่อนแล้วถามเพราะที่ผ่านมาณัฏฐพิมพ์ไม่เคยเชียร์ผู้ชายคนไหนให้กับเธอเลย
“หวานคิดว่าบางทีคุณธีเขาอาจจะชอบเนเน่จริงๆ ก็ได้นะ”
“เขาจะชอบเนเน่ได้ยังไงเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อนด้วยซ้ำถ้าไม่มีข่าวนี้เราสองคนก็คงไม่ได้เจอกัน”
“มันก็จริงอยู่ที่เพิ่งรู้จักกัน แต่บางทีคนเราก็ชอบอะไรแบบปุ๊บปั๊บก็มีประมาณว่ารักแรกพบ”
“คงไม่หรอกมั้งเนเน่ไม่ได้สวยชนิดที่ใครเห็นจะต้องมองเหลียวหลังสักหน่อย”
“แต่เนเน่ของหวานน่ารักสดใสนะ คนทำงานเครียดๆ ระดับผู้บริหารบางทีเขาก็ต้องการผู้หญิงที่อยู่ด้วยแล้วมีความสุข อยู่ด้วยแล้วมีรอยยิ้มซึ่งเนเน่มีคุณสมบัตินั้นครบเลย”
“ทำไมหวานเชียร์เนเน่กับคุณธีแปลกๆ”
“ก็หวานรู้สึกถูกชะตาเขานะสิ เขาเป็นผู้ชายที่ดูเป็นผู้ใหญ่ใจดีอบอุ่นแถมยังหล่อมากๆ เลยนะถ้าเนเน่ได้เป็นแฟนเขาก็คงสบายไปทั้งชาติ”
“เขาจะดูถูกเราสิไม่ว่า เขารวยระดับนั้นจะมาสนใจอะไรกับเราขืนได้คบเขาจริงๆ ก็คงไม่พ้นข้อครหาที่ว่าคบเขาเพราะเงินของเขา” ชญานิษฐ์เห็นถึงความแตกต่างของตนเองกับธีธวัชอย่างชัดเจน เธอกับเขาเหมือนอยู่กันคนละโลกคนละสังคม
“จะไปสนใจเรื่องแบบนั้นทำไมล่ะ ถ้ารักกันชอบกันจริงๆ ก็เป็นแฟนกันจริงๆ ไปเลย”
“เนเน่ยังไม่อยากคิดเรื่องนั้นหรอก ตอนนี้ขอทำงานก่อนดีกว่า”
“ที่หวานพูดแบบนี้กับเนเน่ไม่ใช่อยากจะให้เนเน่จับผู้ชายๆ รวยหรอกนะ แต่หวานคุยกับคุณรัญมาแล้วก็เลยอยากจะลองเนเน่คุยกับคุณธีอย่างจริงจัง”
“คุณรัญบอกอะไรก็บอกมาเหรอ”
“เขาก็พูดประมาณว่าเจ้านายของเขาเป็นโสดมานานมากแล้วไม่เคยเห็นสนใจผู้หญิงคนไหนเหมือนกับสนใจเนเน่มาก่อน”
“เขาไม่ได้สนใจเนเน่หรอก หวานลืมไปหรือเปล่าว่าที่เขาทำแบบนี้ก็เพื่อจะกลบข่าวที่เราทำให้โรงแรมเขาเสียชื่อเสียง”
“หวานว่ามันมีอีกหลายวิธีมากที่เขาจะจัดการเรื่องนี้ อย่างเช่นให้หวานกับเนเน่ตั้งโต๊ะแถลงข่าวว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นอุบัติเหตุจริงๆ และทางโรงแรมก็รับผิดชอบค่าเสียหายมาแล้ว”
“มันก็จริงนะ”
“ถ้าเขาให้เราสองคนออกมาพูดเรื่องมันก็น่าจะจบแต่ที่เขาเลือกใช้วิธีนี้หวานคิดว่าเขาอยากจะใกล้ชิดกับเนเน่มากกว่านะ”
“ถ้าเขาทำแบบนั้นจริงๆ เขาก็เป็นผู้ชายที่น่ากลัวมากเลยนะหวาน”
“น่ากลัวตรงไหนหวานว่าโรแมนติกดีออก”
“ก็น่ากลัวตรงที่เขาวางแผนทุกอย่างเอาไว้แล้วน่ะสิ”
“แต่ถ้ามีผู้ชายมาชอบเราแล้ววางแผนใกล้ชิดกับเราแบบนี้หวานก็โอเคนะ”
“เนเน่ชักจะกลัวคุณธีขึ้นมาแล้วสิ”
“จะกลัวอะไรถ้าหากเขาคิดจะทำอะไรไม่ดีกับเราจริงๆ เขาคงไม่ยอมให้เป็นข่าวหรอก พอเป็นข่าวออกไปแบบนี้การที่เขาจะทำอะไรกับเนเน่มันก็จะถูกจับตามองอยู่ตลอดเหมือนอยู่ในมุมสว่างต่างจากผู้ชายคนนั้นน่ะ”
“พูดถึงผู้ชายคนนั้นแล้วคุณหิรัญว่ายังไงบ้าง”
“ตอนนี้เขากำลังให้เพื่อนของเขาสืบอยู่ว่าไอดีนั้นเป็นใครมาจากไหน คิดว่าไม่นานน่าจะรู้เรื่อง”
“แล้วถ้าเกิดเรารู้ว่าเขาเป็นใครเราจะทำยังไงต่อ”
“หวานว่าถึงตอนนั้นเราก็เรียกเข้ามาคุยให้รู้เรื่อง”
“แล้วถ้าเกิดนัดมาคุยแล้วคุยไม่รู้เรื่องหรือเกิดเขาทำอะไรอันตรายเราขึ้นมาเนเน่ว่ามันจะแย่ลงกว่าเดิมไหม”
“ไม่หรอกน่าวันที่เรานัดคุยกับเขาเราจะให้คุณธีธวัชไปกับเราด้วยดีไหม”
“แต่เขาจะมีเวลาให้เราเหรอ”
“ก็ถ้าเขาไม่ไปแสดงตัวว่าเป็นแฟนของเนเน่ผู้ชายคนนั้นก็คงไม่เชื่อและไม่ยอมถอยแน่”
“เนเน่หวังว่าเรื่องนี้มันจะจบลงเร็วๆ นี้นะ”
“หวานก็อยากให้จบเหมือนกัน หวานไม่อยากให้เนเน่อยู่อย่างหวัดระแวงเลยอีกต่อไปแล้ว”
“เนเน่ก็หวังไว้แบบนั้นเหมือนกัน” ชญานิษฐ์พูดกับเพื่อนแล้วถอนหายใจ
