ตอนที่4 อยากอุ้มหลาน

ร่างสูงในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์ธรรมดาเดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ที่เรียกว่าคฤหาสน์เห็นจะได้ เขาเดินเข้ามาถึงโถงนั่งเล่นของบ้านเห็นพ่อและแม่นั่งรออยู่ที่โซฟาราคาแพงจึงรีบยกมือไหว้ตามมารยาทของคนที่ไม่ค่อยได้เจอกันนาน

“สวัสดีครับคุณพ่อ คุณแม่”

“กว่าจะตามให้มาทานข้าวที่บ้านได้ยากเย็นเหลือเกินนะตามินทร์” เสียงแข็งของพิมอักษรเอ่ยค่อนขอดลูกชายคนโต ที่กว่าจะโผล่หน้าเข้ามาหาครอบครัวต้องโทรตามจิกกันเป็นนก

“วันหยุดผมก็อยากพักผ่อนอยู่กับบ้านนี่ครับคุณแม่” เตมินทร์เข้าไปนั่งข้างพิมอักษรสวมกอดคนเป็นแม่ เพราะรู้ว่าหากไม่แสดงท่าทีคิดถึงเช่นนี้คงถูกหาเรื่องบ่นให้หูชาอีกแน่ ที่หายหน้าหายตาไปแรมเดือนไม่ยอมมาทานข้าวกับพ่อและแม่ของเขาบ้าง

“อาทิตย์หน้าวันเกิดหนูเม ไปงานน้องกับแม่นะลูก” เห็นลูกชายท่าทางอารมณ์ดีเลยเลือกที่จะเกริ่นถึงธุระที่อยากจะพูด

“ที่เรียกมาให้ได้เพราะจะคุยเรื่องนี้เหรอครับ” คิ้วหน้าเข้มเริ่มขมวดและจ้องมองหน้าแม่ตนด้วยสายตาอ่อนใจ เหนื่อยเหลือเกินที่พักหลังมานี้แม่ตนชอบที่จะจับคู่ให้เขากับเมษารินทร์ลูกสาวของเพื่อนรัก ทั้

งที่เขาเองก็เห็นเมษารินทร์เป็นเพียงแค่น้องสาวเพราะเห็นกันมาตั้งแต่เด็กๆ จะไม่ค่อยเจอกันก็ช่วงที่ต่างคนต่างเรียนอยู่ต่างประเทศ

“แม่จะพูดตรงๆ ก็ได้ว่าแม่อยากให้เราหมั้นกับหนูเม เธอเป็นลูกสาวของเพื่อนแม่เห็นกันมาตั้งแต่เด็กๆ ถ้าสองครอบครัวเป็นทองแผ่นเดียวกันแม่จะดีใจมากๆ เลยล่ะ” ที่อยากจะให้ลูกแต่งงานป็นฝั่งเป็นฝาก็เพราะคนแก่อย่างเธออยากจะมีหลานอุ้มเต็มทีแล้ว แต่ลูกก็ไม่มีทีท่าว่าจะมีใครเป็นตัวเป็นตนมาแนะนำเลยจน

“ผมเห็นเมเป็นแค่น้องสาวคุณแม่ก็รู้นี่ครับ”

“เด็กไม่ได้รักไม่ได้ชอบจะไปบังคับลูกทำไม นี่มันสมัยไหนแล้วคุณพิม” ตฤณที่นั่งฟังภรรยาตัวเองคาดคั้นลูกครั้งแล้วครั้งเล่าก็อดที่จะเอ่ยขึ้นมาขัดไม่ได้ ทั้งที่เป็นคนที่ไม่ค่อยมีปากมีเสียงมาโดยตลอด

“ก็พิมอยากอุ้มหลานแย่แล้วนี่คะ อีกอย่างหนูเมก็เหมาะสมกับตามินทร์ทุกอย่าง” พิมอักษรเอ็นดูเมษารินทร์และหมายมั่นจะเป็นทองแผ่นเดียวกับรุจิราเพื่อนของเธอมาพักใหญ่แล้ว หลังจากไม่เห็นลูกชายจะพาใครมาแนะนำกับครอบครัว

“ถ้าคุณถูกคุณพ่อคุณแม่คุณบังคับให้แต่งงานบ้าง จะยอมไหม”

“คุณน่ะ ฉันก็แค่เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ลูกก็เท่านั้น” พิมอักษรตวัดมองค้อนคนเป็นสามีจนตฤณต้องส่ายหัวและนั่งเงียบๆ เพราะรู้ว่าเถียงไปก็ไม่เคยชนะภรรยาตนอยู่ดี

“เลิกพูดเรื่องอะไรแบบนี้ซะทีเถอะครับคุณแม่ ผมชักจะไม่อยากอยู่ทานข้าวแล้วนะครับ”

“ก็ได้ๆ ” พิมอักษรเริ่มมีทีท่าอ่อนลงเมื่อเห็นว่าลูกชายเธอน่าจะไม่สบอารมณ์เข้าแล้ว

แต่ก็ไม่ได้แปลว่างานนี้เธอจะยอมแพ้อะไรง่ายๆ เพราะเธอจะทำทุกวิถีทางให้เตมินทร์ได้แต่งงานมีครอบครัวเร็วๆ ความหวังที่จะได้อุ้มหลานในวันที่อายุไม่มากจะได้เกิดขึ้นเสียที

เตมินทร์ ธีรวรางค์ ไฮโซหนุ่มวัย31ย่าง32 ใบหน้าหล่อเหลาปานนายแบบ หน้าคมเป็นสันตัดผมรองทรงสูง คิ้วเข้มตาคมจมูกโด่งเป็นสันปากหนาเป็นกระจับ สูง190หนัก85 ร่างกายบึกบึนกำยำเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเพราะชอบออกกำลังกายเป็นประจำ

ค่อนข้างเป็นคนสุขุม ปากร้ายในเรื่องที่ไม่สมควรพูด แต่เรื่องสมควรพูดกลับปากหนัก เก่งในการบริหารงานเพราะจบปริญญาโทด้านการบริษัทจากมหาวิทยาลัยชื่อดังในอังกฤษ

ก่อนหน้านี้เขาเป็นเพียงแค่รองประธานของโรงแรมในเครือธีรวรางค์เท่านั้น แต่เมื่อพ่อต้องเข้าไปดูแลบริษัททัวร์แทนเตโชน้องชายที่เสียไป เขาจึงต้องขึ้นแท่นผู้บริหารสูงสุดแทน

สองปีก่อนเขารับรู้ว่าน้องชายคนเดียวของเขาถูกผู้หญิงปอกลอกไปจนหมดตัว ด้วยความที่เตโชเป็นคนจริงจังกับชีวิต และชอบเก็บความทุกข์ใจเอาไว้กับตัวเองจึงไม่ยอมบอกครอบครัวว่าสถานการณ์การเงินของเขากำลังมีปัญหาจึงไม่มีใครรับรู้ปัญหาที่ได้เกิดขึ้น

เตโชเก็บทุกอย่างเอาไว้ในใจจนเป็นโรคซึมเศร้ามีเพียงแพทย์ที่รักษาเท่านั้นที่รับรู้เรื่องนี้ และแล้วเรื่องเลวร้ายที่สุดของครอบครัวเตมินทร์ก็ได้เกิดขึ้น หลังจากที่ได้มารับรู้ว่าเตโชนั้นเลือกที่จะจบชีวิตในบ้านหลังเล็กของตัวเอง

การตายของเตโชทำให้เรื่องทุกอย่างแดงขึ้น ไม่ว่าจะวิกฤตการเงินของเตโช หรือแม้แต่อาการป่วยซึมเศร้า กว่าทุกคนในบ้านจะผ่านเหตุการณ์เลวร้ายมาได้ก็เสียใจกันหนักจนต้องไปพึ่งศาสนากันเป็นแรมเดือน

แต่เตมินทร์เลือกที่จะแก้แค้นให้น้องชายของเขา เพราะรับรู้ต้นเหตุการจบชีวิตของน้องเขาจากธวัชชัยเพื่อนของเตโช ว่าเรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นตั้งแต่เตโชไปรู้จักกับผู้หญิง

และหลังจากนั้นก็ปลีกตัวหนีจากเพื่อนไป กลับมาหาเพื่อนๆ อีกทีก็ตอนที่แทบไม่เหลือเงินติดตัวแม้แต่บาทเดียวเพราะถูกผู้หญิงหลอกเอาเงินจนหมดตัวและทิ้งไป

ตอนนั้นธวัชชัยเสนอจะยื่นมือเข้าช่วยเหลือแต่เตโชกลับบอกว่าไม่เป็นไร และธวัชชัยก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรเตโชเพราะคิดว่าคงน่าจะให้ที่บ้านช่วยเหลือ

ธวัชชัยได้ขาดการติดต่อจากเตโชไปเพราะเขาต้องไปช่วยครอบครัวทำงานที่อเมริกา และมาได้รับรู้ข่าวของเตโชอีกครั้งก็ตอนที่เพื่อนตนเสียแล้วจึงได้รีบกลับมาที่ประเทศไทย และได้คุยเรื่องที่เคยรับรู้ให้เตมินทร์ได้ฟัง

เตมินทร์รับรู้เรื่องมาแบบนั้นเขาก็ไม่ได้บอกอะไรครอบครัว และเลือกที่จะสืบเรื่องผู้หญิงที่เตโชได้เคยคบอยู่เงียบๆ จนพอจะรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นนักศึกษาฝึกงานอยู่ที่โรงแรมของตัวเอง

และเขาก็ได้ทำทีเข้าไปตีสนิทและทำร้ายจิตใจของเธอสารพัด จนสุดท้ายก็ได้รับรู้ว่า ผู้หญิงที่เขาทำร้ายเธอนั้นคือผู้บริสุทธิ์ เพราะคนร้ายตัวจริงคือลูกติดของแม่เลี้ยงเธอต่างหาก

เขาทำได้เพียงขอโทษเธอไม่รู้กี่รอบ และคิดว่าจะทำดีกับเธอเพื่อไถ่บาปทั้งหมดแต่เธอก็ขอเพียงแค่ว่าให้เขานั้นจบเรื่องนี้อย่าระรานใคร

หลังจากนั้นเธอก็หายหน้าไปจากเขาไม่เคยได้เจอกันอีกเลย จนมาวันนี้เขาก็ได้รู้แล้วว่าเธอคือผู้จัดการรีสอร์ทที่จังหวัดสระบุรี และเธอก็คือเหตุผลเดียวที่เขาเลือกที่จะตกลงรับรีสอร์ทนั้นเป็นพาร์ทเนอร์