ไอ้ขี้แพ้

"คู่เดิมพันวันนี้ รังสิมันต์ - ราชันย์" เสียงพิธีกรดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ ทำให้ผู้คนที่อยู่ด้านนอกเริ่มพากันหลั่งไหลเข้าไปในพื้นที่บริเวณสังเวียน

"ไปอีอ้อย ได้เวลาแล้ว" ซอสพูดแค่นั้น ก่อนที่จะจูงแขนฉันให้เดินตามเข้ามาในนี้

ผู้คนที่มาในวันนี้ แปดสิบเปอร์เซ็นต์จะเป็นผู้ชาย จะมีส่วนน้อยที่เป็นผู้หญิง ซึ่งก็มีฉันกับอีซอสนั่นแหละที่เป็นส่วนน้อย สถานที่ว่าดูเถื่อนแล้ว แต่คนที่มากลับดูเถื่อนกว่า

"เปิดตัวราชันย์ฝ่ายดำ" เสียงพิธีกรดังขึ้น ก่อนที่นักมวยคนนั้นจะเดินออกมา

"วี๊ดดด วิ๊ววว ฮิ้วววว" เสียงผู้คนที่เชียร์ฝั่งนั้นพากันร้องดังขึ้น ทันทีที่เข้าเดินออกมา

"กรี๊ดดดดด นั่นไงราชันย์" อีซอสร้องขึ้นเมื่อนักมวยฝ่ายดำเดินออกมาจากด้านหลังเวที คนนี้นะเหรอที่มันชอบ ก็ดูไม่เลวเหมือนกันนะ ร่างกายกำยำ รูปร่างส่วนสูงราวร้อยแปดสิบเซนต์ หน้าตาก็ดูหล่อดีไม่น่าล่ะ มันถึงลงทุนลากสังขารพาฉันมาถึงที่นี่

"เปิดตัวรังสิมันต์ฝ่ายขาว" เสียงพิธีกรดังขึ้นอีก แถมเสียงเชียร์ของผู้คนยังดังกว่าเดิมอีก ท่าทางแฟนคลับของเขาคงจะเยอะอยู่เหมือนกัน ไม่เสียแรงที่ฉันลงทุนเดิมพันไปตั้งหลายหมื่น

"ไปอีอ้อย กูจะพาไปดูใกล้ ๆ" ซอสพูดแค่นั้น ก่อนที่จะพาฉันฝ่าวงล้อมของผู้คนไปยืนเกาะขอบเวที

"เฮ้ย!! นั่นมันไอ้ตุ๊ดนี่หว่า" ฉันร้องทักขึ้นเสียงหลงเมื่อนักมวยฝ่ายขาวเดินออกมา

ฉันหรี่ตามองดี ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าฉันไม่ได้ตาฝาด มันคือไอ้หลอนจริง ๆ อย่าบอกนะว่ามันคือ รังสิมันต์ ที่ฉันลงเดิมพันไป ตาย ๆ ๆ ๆ ๆ มันจะสู้เขาได้ไหมท่าทางตุ้งติ้ง หวงเนื้อหวงตัวขนาดนั้น เสียดายเงินตอนนี้ทันไหมวะเนี่ย

"มึงรู้จักรังสิมันต์ด้วยเหรอ?" ซอสหันมาถามฉันที่ยืนงงอยู่กลางดง

"ก็ไม่เชิง" ฉันไหวไหล่ตอบกลับไป จะให้ว่าไง รู้จักก็ไม่ใช่ เพราะเจอกันครั้งแรกมันก็ต่อยเบ้าตาฉันเขียว เพิ่งหายเขียวหายช้ำไปได้ไม่กี่วันที่แล้วนี่เอง

เพล้ง!! สัญญาณเตือนการชกยกแรกดังขึ้น อีตานั่นมันเป็นฝ่ายเปิด ก่อนที่จะโดนสวนหมัดกลับมา มันไม่ยอมแทงเข่ากลับไป

ผั๊วะ!! ตุบ!! ตุบ!! พลั่ก!! เสียงหมัดเสียงเข่าดังกระทบเนื้ออยู่บนเวทีแบบไม่มีใครยอมใคร ดูท่าทางแล้วคงเจ็บสาหัสน่าดู จะว่าไปหมัดอีตาหลอนมันก็หนักอยู่เหมือนกัน ถ้าฉันโดนมันต่อยเต็มๆ แรงมีหวังสมองไหลออกมากองที่คางแน่ๆ ขนาดโดนแบบไม่เต็มแรงยังมึนฝันเห็นดาวไปหลายนาที

ผั๊วะ!! หมัดของฝ่ายตรงข้ามกระแทกลงมาที่หน้าของเขาอย่างแรง เมื่อเขาหันบังเอิญมาเห็นฉันที่ยืนอยู่ข้างเวที เขาแค่เผลอแป๊บเดียวก็ถูกหมัดซะแล้ว ดูท่าแล้วอีตานี่ไม่น่าจะรอด

"ไอ้เลิฟมีสมาธิหน่อยสิวะ" เสียงใครไม่รู้ตะโกนดังขึ้นอยู่ข้างเวที ถ้าให้ฉันเดาน่าจะเป็นพี่เลี้ยงของเขา หลังจากที่ฝ่ายเขาเหมือนกำลังจะเสียเปรียบเพราะโดนหมัดไปหลายที

ผลั่ก!! ตุบ!! ผั๊วะ!! อีตานั่นเซถลาออกไปเมื่อโดนอาวุธชั้นเชิงของฝั่งตรงข้าม ตุ้งติ้งขนาดนี้ ยังไงก็แพ้แน่นอน ฉันว่าฉันคงเสียเงินฟรีๆ แล้วล่ะ เซ็งฉิบ

"ไอ้เลิฟ มึงไหวมั้ย?" เสียงพี่เลี้ยงตะโกนถามต่อ แต่เขาไม่สนใจ

"ไปอีซอส กลับบ้าน" ฉันคว้าข้อมืออีซอสแล้วลากออกจากตรงนั้น

"เอ้า! จะรีบกลับไปไหนราชันย์กำลังจะน็อครังสิมันต์เลยนะมึง"

"ไม่ดูก็รู้แล้วว่าใครชนะ กลับบ้านกัน" ฉันพูดอย่างรู้ชะตากรรมเมื่อรู้ว่ายังไงอีตานั่นก็แพ้แน่นอน ล้มกลิ้งเป็นลูกขนุนขนาดนั้น

"ไอ้ขี้แพ้เอ้ย!" ฉันร้องตะโกนดังขึ้นอย่างหงุดหงิดเมื่ออีตานั่นล้มลงเป็นรอบที่สอง ซึ่งแน่นอนว่ามันได้ยิน เพราะฉันตะโกนร้องขึ้นสุดเสียง แล้วหันหลังลากอีซอสออกมา จะทำไงได้ก็อารมณ์เสียน่ะสิที่เสียเดิมพันไปตั้งหลายหมื่น

พลั่ก!! ตุบ!! กริ๊งงงงงง

"รังสิมันต์ชนะน็อคราชันย์" สิ้นเสียงพิธีกรประกาศผู้ชนะดังขึ้น ผู้คนต่างพากันโห่ร้องกึกก้องไปทั่วทั้งบริเวณ ในขณะที่ฉันกำลังหันหลังลากอีซอสเดินออกมา

ฉันหยุดชะงัก อะไรนะ อีตาหลอนชนะได้ไงวะ ก็เมื่อกี้มันยังทำท่าจะถูกเขาน็อคอยู่เลย แล้วทำไมกลายเป็นมันที่ไปน็อคเขาแทนได้ ถ้าเป็นแบบนี้ก็หมายความว่าฉันได้เงินเดิมพันน่ะสิ

"กรี๊ดดดดด" ฉันกรี๊ดออกมาพร้อมวิ่งหันหลังกลับไปเกาะขอบเวทีต่อ

รังสิมันต์ถ่มน้ำลายที่ปนไปด้วยเลือดออกมา ก่อนที่จะหันมามองหน้าฉัน แล้วเดินลงจากเวทีไป ปั๊ดโธ่เอ้ย ไอ้เราก็นึกว่ามันไม่มีน้ำยา

"เดี๋ยว!" ฉันรีบวิ่งไปขวางหน้าอีตานั่นไว้ แต่ก็ไม่วายมีการ์ดมาผลักฉันออก

"...." เขายกมือขึ้นห้ามการ์ดแล้วหันมามองหน้าฉัน

"เย็นนี้ไปกินหมูกระทะกัน เดี๋ยวฉันเลี้ยง" ฉันยิ้มกว้างให้เขา ก็แน่ล่ะ เขาทำให้ฉันได้เงินมาฟรีๆ ตั้งหลายหมื่น ฉันก็ต้องแสดงความมีน้ำใจเลี้ยงมันตอบแทนบ้างสิ ถึงแม้ว่ามันจะเคยต่อยเบ้าตาฉันจนเขียวก็ตาม

"...." เขาเงียบไม่ได้ตอบอะไรกลับมา ฉันก็รู้อยู่แล้วล่ะ ว่าเขาคงปฏิเสธ แต่ฉันแค่อยากชวนตามมารยาทก็แค่นั้น

"ไปอีซอส กลับบ้านกัน" ฉันพูดอย่างอารมณ์ดี ก่อนที่จะหันหลังลากอีซอสออกมาจากตรงนั้น

"กี่โมง?" เสียงของตานั่นดังขึ้นในขณะที่ฉันหันหลังเดินออกมา

ฉันเลยหันขวับไปเอียงคอมองหน้าเขาแบบงงๆ ก็เห็นว่าเขายืนจ้องหน้าเขาอยู่ เขาถามฉันหรือถามใคร

"กินหมูกระทะน่ะกี่โมง?" เขาถามฉันขึ้น นั่นก็หมายความว่า เขาจะไปกินหมูกระทะกับฉันงั้นเหรอ