ตอนที่ 5 เถียงนาย

ฉันได้ทำงานมาสักพักแล้ว ตอนนี้งานฉันเริ่มเข้าที่เข้าทาง ฉันเรียนรู้งานกับพี่สะอางได้เกือบหมดแล้ว บอสก็มาบ้างไม่มาบ้าง วันไหนมา...ก็จะวุ่นวายหน่อย แต่ถ้าไม่มา...ฉันจะแฮปปี้สุด ๆ

อีกสองวันก็สิ้นเดือน...พี่สะอางก็จะไม่อยู่แล้ว ต่อไปฉันต้องรับมือกับบอสคนเดียว...จะหมู่หรือจ่าก็คงได้รู้กัน ก่อนสิ้นเดือน 1 วัน...พี่สะอางเอาสมุดเล่มหนึ่งมาให้ฉัน

"ในสมุดเล่มนี้...พี่จดประสบการณ์ในการทำงานที่นี่ของพี่ไว้ พี่จดหลังจากมาทำงานที่นี่ตั้งแต่ปีที่สอง น้องดาวเก็บไว้นะคะ...เผื่อจะเป็นประโยชน์"

"พี่สะอางเอามาให้ดาวทำไมคะ ไม่เก็บไว้เองล่ะ"

"ไม่ล่ะ...มันไม่มีประโยชน์กับพี่แล้วนี่"

ฉันมองดูสมุดเล่มนั้น เป็นสมุดไดอารี่เล่มใหญ่ เป็นปกหนังเทียมสีส้ม

"พี่ไม่ได้จดทุกวันหรอกนะ จดแค่เฉพาะที่คิดว่ามันน่าจะสำคัญน่ะ"

"ดาวกราบขอบคุณพี่มากนะคะ ที่เมตตาเอ็นดูดาว สอนงานให้ดาวอย่างดี"

ฉันยกมือไหว้ขอบคุณจากใจ เธอตบไหล่ฉันเบา ๆ และกระซิบบอกว่า

"อยู่ที่นี่ให้ระวังคนสองคน คนแรกคือคุณชุลี อีกคนคือคุณทินกร สองคนนี้ไว้ใจไม่ได้ จำไว้นะคะน้องดาว"

"ใครคะ...คุณทินกร"

ยังไม่ทันที่พี่สะอางจะตอบฉัน ก็มีผู้ชายคนหนึ่ง อายุรุ่นเดียวกับบอส เปิดประตูออฟฟิศเดินเข้ามา คนในออฟฟิศทักทายยกมือไหว้เขา พี่สะอางรีบเอาสมุดใส่ลิ้นชักอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เขาเดินมาที่โต๊ะของเรา

"สะอาง...รามิลมารึยัง"

"น่าจะยังค่ะ คุณทินเข้าไปนั่งรอก่อนสิคะ จะรับน้ำอะไรดีคะ"

"ขออะไรเย็น ๆ สักแก้วนะ"

เขาพูดแล้วเปิดประตูเดินเข้าห้องไป ไม่ได้สนใจฉันแม้แต่น้อย พอเขาคล้อยหลังเข้าประตู พี่สะอางก็กระซิบบอกฉันว่า

"นั่นล่ะ...คุณทินกรล่ะ"

"เขาเป็นใครคะ"

"กึ่งญาติกึ่งเพื่อนของบอส"

พี่สะอางพูดแล้วเดินไปเอาน้ำไปให้คุณทินกร ฉันเกาหัวงง ๆ นี่มันอะไรกันหว่า...ดูลึกลับชอบกล

เที่ยงนั้น...

ฉันไปกินข้าวกับพี่สะอาง ถือเป็นมื้อส่งท้าย ฉันจึงถือโอกาสเลี้ยงข้าวเธอ และจะถามสิ่งที่ข้องใจด้วย

"พี่สะอางคะ เรื่องที่พี่บอกดาว ดาวยังไม่ค่อยเข้าใจค่ะ"

'เรื่ิองไหนคะ"

"ที่ว่าให้ระวังคนสองคนน่ะ...ทำไมคะ"

พี่สะอางถอนใจมองหน้าฉัน

"เรื่องนี้พี่อึดอัดมานานแล้ว อยากบอกใครก็ไม่ได้ พี่จะบอกน้องดาวให้รู้ไว้ คุณชุลีน่ะ...เป็นพวกประจบเพื่อผลประโยชน์ตัวเอง ชอบเอาหน้า แอบอ้างผลงาน ถ้าเขามาถามอะไร อย่าไปบอกเชียวนะ"

เธอพูดแล้วยกแแก้วน้ำขึ้นดูด

"ส่วนคุณทินกรน่ะ พี่ว่าเขาดูแปลก ๆ นะ แต่พี่พูดไม่ถูกว่าเขาแปลกยังไง ที่แน่ ๆ นะ ชอบสอดเรื่องของบอสทุกเรื่องเลยล่ะ"

"ดูเขาจะสนิทกับบอสมากนะคะ ถ้าอยากรู้เรื่องบอสก็ไม่แปลก"

"ไม่รู้สินะ...พี่รู้สึกแปลก ๆ น่ะ มันพูดไม่ถูก เอาเป็นว่า...น้องดาวระวังสองคนนี้ให้ดีละกัน"

ฉันพยักหน้ารับ พร้อมกับถอนใจเบา ๆ พี่สะอางตบไหล่ฉัน

"น้องดาวสู้ ๆ นะ มีอะไรก็โทรหาพี่ได้เสมอค่ะ"

"ขอบคุณค่ะพี่"

ฉันก็ใจหายนะ...พอสนิทกันก็ต้องมาจากกันไปซะแล้ว

เรากลับมาที่ออฟฟิศด้วยกัน ได้ยินเสียงคุณรัชนีกรดังลอดมาจากในห้องของบอส เรามองหน้ากัน แล้วไปนั่งทำไม่รู้ไม่ชี้...ฟังที่หน้าห้องด้วยกัน

"เมื่อไหร่คุณจะเลิกวุ่นวายกับผมสักที ว่างมากนักเหรอ"

"ฉันขอร้องล่ะ ยายเกดเขารักเธอมากจริง ๆ นะ เธอเกลียดฉันคนเดียวก็พอ อย่าเอาความเกลียดนั้นมาทำร้ายยายเกดเลยได้ไหม"

"นี่มันเรื่องของผมกับเกด ไม่เกี่ยวกับคุณ ผมจะคบเกดต่อไหม...มันก็เรื่องของผม"

บอสตบโต๊ะตวาดเสียงดัง