ตอนที่ 2 :: ส่งท้าย NC+++

ตอนที่ 2

ส่งท้าย

"บะ บอส" เขมิกาอึ้งกับคำตอบที่ได้ยินจากปากผู้เป็นเจ้านายเมื่อครู่

"ทำไมล่ะ ก็คนเคย ๆ กันอยู่แล้วนี่ จะปฏิเสธทำไมจริงไหม" พายัพกระตุกยิ้มอีกครั้งอย่างไม่ได้สะทกสะท้านหรือรู้สึกผิดใด ๆ กับคำพูดของตัวเองเลยสักนิด หนำซ้ำร่างสูงยังเริ่มซุกไซ้ซอกคอของเธอด้วยอารมณ์ความปรารถนาที่พลุ่งพล่านขึ้นเรื่อย ๆ

"ปล่อยเขมนะคะ อย่าทำแบบนี้นะเขมไม่อนุญาต!" เป็นอีกครั้งที่เขมิกาพยายามผลักเขาออก

"นั่นมันเรื่องของคุณ ผมจะเอาก็คือจะเอา อยากจบเร็ว ๆ ก็นอนนิ่ง ๆ" จบประโยคเห็นแก่ตัวพวกนั้นร่างหนาก็ยกตัวเธอขึ้นเพื่อให้นั่งลงบนโต๊ะทำงานของเขา ก่อนจะผลักให้เธอนอนลงแล้วรวบมือบางทั้งสองข้างคลึงไว้เหนือศีรษะ

"ปล่อยเขมนะคะ บอสอย่าทำแบบนี้กับเขมเลย ฮึก" เขมิกาพยายามขัดขืนแต่ก็สู้แรงเขาไม่ได้ สายตาก็พร่ามัวไปหมดเพราะน้ำตาไหลออกมาไม่ขาดสาย

เธอไม่คิดเลยว่าเขาจะเลวและเห็นแก่ตัวได้ขนาดนี้

"ก็ทำกันมาแทบทุกวันทำไมวันนี้จะทำไม่ได้ล่ะ หืมม" ว่าพลางก้มลงมาซุกไซ้ซอกคอเธออีกครั้ง มือข้างหนึ่งที่ยังว่างก็เริ่มปลดเข็มขัดแล้วถอดกางเกงของตัวเองออกอย่างชำนาญ

"แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้ว ฮึก ปล่อยเขมเถอะนะคะ บอสกำลังจะข่มขืนเขมอยู่นะ" เขมิกาหันหน้าหนีเขาซ้ายขวาแต่ร่างหนาก็ไม่ปล่อยอยู่ดี

"หึ ข่มขืนงั้นเหรอ คนเคยเอากัน จะเอากันอีกจะเป็นไรไป" ใบหน้าคมผละออกจากซอกคอของเธอแล้วกระตุกยิ้มร้ายอีกครั้ง นั่นยิ่งทำให้เขมิกาอึ้งไปกว่าเดิม

"บะ บอส..." เธอเรียกเขาทั้งน้ำตา ไม่คิดจริง ๆ ว่าเขาจะเลวได้ขนาดนี้

"ไม่เอาน่าที่รัก ผมบอกแล้วไงว่าสนุกกันส่งท้าย ผมสัญญาว่าเสร็จก็แยกย้ายกันจริง ๆ อย่าร้องเลยนะ" พายัพมองเธอด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ขณะที่คนใต้ร่างของเขาตอนนี้ทั้งเจ็บทั้งปวดที่หัวใจไปหมดแล้ว

"ฮึก ฮืออ" เธอพูดอะไรไม่ออกนอกจากปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาอยู่อย่างนั้น พายัพที่เห็นก็ยิ่งหงุดหงิด แต่ความต้องการของเขามันมีมากกว่า เพราะฉะนั้นคนอย่างเขาไม่แคร์น้ำตาใครอยู่แล้ว

"หึ อยากร้องก็ร้องไป ถ้าผมกระแทกก็อย่าครางแล้วกัน" จบประโยคนั้นมือหนาข้างที่เพิ่งถอดกางเกงของตัวเองไปกองที่ปลายเท้าก็สอดมือเข้าไปใต้กระโปรงชุดเดรสของเลขาสาว

"ไม่นะ ฮึก!" เขมิกาพยายามหุบขาตัวเองไว้แต่แรงเธอก็สู้คนเลวที่เห็นแก่ตัวอย่างเขาไม่ได้ จนสุดท้ายพายัพก็ดึงแพนตี้ของเธอลงไปกองไว้ที่หัวเข่าจนได้...

"อย่าปฏิเสธเลยน่า ผมหงุดหงิดนะ อย่าลืมสิว่าเวลาผมหงุดหงิดผมจะควบคุมตัวเองไม่ได้ ร่างกายคุณจะลำบากเอานะ"

"สารเลว! ฉันไม่น่าหลงรักคนอย่างคุณเลย!" เขมิกาตะคอกใส่หน้าเขาทั้งน้ำตา

"หึ เดี๋ยวผมจะเลวให้คุณดูยิ่งกว่านี้อีกเขมิกา บอกแล้วไงว่าอย่าให้ผมโมโห"

พึ่บ!

"อ๊ะ!" ริมฝีปากบางร้องออกมาด้วยความเจ็บเมื่อพายัพถลกกระโปรงชุดเดรสของเธอขึ้นมาไว้ที่เอวอย่างแรง เผยให้เห็นท่อนล่างและกลีบกุหลาบเนียนไร้เส้นขนตรงหน้าคนสารเลวแบบเขา

"อื้มม สวยตลอดเลยนะของคุณเนี่ย" พายัพมองกลีบกุหลาบนั้นแล้วยกยิ้มพอใจ ก่อนมือหนาข้างที่ว่างจะจับแก่นกายของตัวเองที่มันขยายใหญ่เต็มลำเอาไว้แล้วชัก ๆ รูด ๆ สองสามครั้งแล้วเอามาจ่อตรงปากทางเข้าของเลขาสาว

"ถุงยางล่ะ! ถุงยางอยู่ไหน! คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ!" เขมิการ้องถามทั้งน้ำตา ต่อให้เธอจะหลุดพ้นจากเขาในครั้งนี้ไม่ได้แต่อย่างน้อยก็ช่วยป้องกันเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมาก็ยังดี

"มันสายไปแล้วที่รัก ไหน ๆ ก็จะจบกันแล้ว ขอเอาสดส่งท้ายเลยก็แล้วกันนะ"

ปึก!

"อื้อ!" ยังไม่ได้เถียงอะไรอีกเขมิกาก็ต้องรองเสียงหลงออกมา เมื่อพายัพกระแทกเข้ามาทีเดียวมิดด้ามจนเธอเจ็บและแสบไปหมดเพราะมันไม่มีน้ำหล่อลื่นใด ๆ เลย

"อ๊าา โคตรแน่น" ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มอย่างพึงพอใจในความคับแน่นภายในโพรงสวาทของเลขาสาวที่ทั้งคับทั้งแน่น ต่อให้เขาและเธอจะมีอะไรกันมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแต่เธอก็ยังแน่นไม่เปลี่ยน

หากแต่ครั้งนี้เขาได้สัมผัสมันโดยที่ไม่มีเครื่องป้องกันใด ๆ

"จะ เจ็บ เอาออกไปนะ!" เขมิกาตะคอกใส่เขาทั้งน้ำตาที่ยังคงไหลด้วยความรู้สึกเจ็บทั้งกายและใจ

"หึ เข้ามาขนาดนี้แล้วใครจะเอาออกกันล่ะที่รัก เจ็บก็ทนไป ช่วยไม่ได้เพราะคุณทำให้ผมหงุดหงิดเองนะ"

ตับ ๆ ๆ!

"อื้อ! มันเจ็บ ฮึก" จบประโยคนั้นพายัพก็เริ่มขยับเอวตอกอัดแก่นกายใหญ่เข้าออกภายในตัวเธอทันที ไม่สนเลยว่าคนใต้ร่างจะทรมานมากแค่ไหน

ตับ ๆ ๆ ๆ!

"ฮืออ มันเจ็บพอสักที"

"ซี้ดดด เจ็บก็ทนหน่อยแล้วกัน คนเพิ่งเอาจะให้พอได้ไง" พายัพมองเธอพร้อมกับส่งรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ ก่อนที่คราวนี้เขาจะยอมปล่อยมือของเธอให้เป็นอิสระแล้วเอามือหนามาจับล็อกเอวของเลขาสาวเอาไว้แทน

ตับ ๆ ๆ ๆ!

"โอ้ววว เอาสดกับคุณนี่โคตรดีเลยที่รัก"

"สะ สารเลว อื้อ!" เพราะไม่อยากฟังคำด่าจากเธอพายัพเลยก้มหน้าโน้มตัวลงมาปิดริมฝีปากบางที่ขยับด่าเขาเมื่อครู่เอาไว้แล้วเริ่มแทรกเรียวลิ้นเข้าไปตวัดจูบเธออย่างหื่นกระหาย

"อื้อ ๆ ๆ"

ตุบ ๆ ๆ

มือบางที่ถูกปล่อยให้เป็นอิสระพยายามทุบหน้าอกแกร่งของเขาสุดแรง แต่ท้ายที่สุดพายัพก็รวบมือของเธอไว้แล้วคลึงเหนือศีรษะตามเดิมด้วยมือของเขาเพียงข้างเดียว

ตับ ๆ ๆ ๆ!

ขณะที่ปากจูบ มือข้างหนึ่งคลึงมือของเธอทั้งสองข้างไว้ เอวสอบก็ยังคงทำหน้าอย่างหนักหน่วงขึ้นเรื่อย ๆ จนเกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังระงมไปทั่วทั้งห้อง

"อื้อ!" เขมิกาดิ้นไปมาและส่งเสียงครางต่อต้านเขาได้แค่ในลำคอ เธอเจ็บทั้งกายและเจ็บที่หัวใจจนมันจุกไปหมด

ความป่าเถื่อนที่เจ้านายหนุ่มมอบให้ส่งผลให้น้ำตาของเธอไหลออกมาไม่ขาดสาย แต่พายัพก็ไม่ได้สนใจอะไรเลย เขาเอาแต่กระแทกเข้ามาซ้ำ ๆ จูบเธอซ้ำ ๆ

มือหนาข้างหนึ่งที่ยังว่างก็เจ็บขาของเธอกดไว้ไม่ได้ดิ้นไปมาจนสร้างความหงุดหงิดให้เขา

"อ๊าา ปากก็หวานเหมือนเดิม" เมื่อจูบจนพอใจร่างหนาก็ยอมปล่อยริมฝีปากและมือทั้งสองข้างของเธอให้เป็นอิสระ

"ฮึก พอสักที มันเจ็บ" เขมิกายกมือขึ้นปิดหน้าโดยที่ไม่ได้ต่อต้านอะไรเขาอีก

เธอไม่อยากเห็นใบหน้าของคนสารเลวที่เธอถลำลึกไปรักเขาที่ตอนนี้กำลังยิ้มให้เธออย่างสะใจ ไม่อยากเห็นภาพที่เขากำลังส่งท่อนเอ็นเข้าออกภายในตัวเธออย่างจงใจและไม่ปรานีใด ๆ

"ซี้ดด ปิดหน้าทำไมล่ะ ปกติชอบนักไม่ใช่รึไงเวลาที่เห็นของผมมันเข้าไปในตัวของคุณ" พายัพกระตุกยิ้มมองการกระทำของเธอ ขณะสะโพกหนาก็ยังคงทำหน้าที่กระแทกกระทั้นอย่างไม่หยุดหย่อน

"ฮึก!" เขมิกาไม่ได้โต้ตอบทั้งยังพยายามกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้ แม้ช่วงเวลาที่เธอและเขามีความสุขกัน เธอจะเป็นแบบที่เขาพูดก็ตาม

"หึ เห็นคุณหยิ่งแบบนี้ก็ได้อารมณ์ไปอีกแบบ อยากเงียบก็เงียบให้ได้ตลอดแล้วกัน" จบประโยคนั้นพายัพก็จับเอวบางไว้แน่น ก่อนจะจงใจกระแทกเข้าไปแรง ๆ ด้วยจังหวะที่ทั้งรัวและเร็วจนร่างบางเขยื้อนไปตามแรง

"ฮึก!" แต่ถึงอย่างนั้นเขมิกาก็ยังพยายามกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้เหมือนเดิม

"หึ อวดดี" พายัพแค่นหัวเราะก่อนจะเริ่มรัวสะโพกเร่งจังหวะมากกว่าเดิมไปอีก เมื่อตอนนี้เขาใกล้จะถึงจุดหมายปลายทางแล้ว

ตับ ๆ ๆ ๆ ๆ!

"ซี้ดดด  ใกล้แล้วที่รัก"

ตับ ๆ ๆ ๆ ๆ!

ตับ! ตับ! ตับ!

"โอ้ววว อื้มมม" กระแทกรัว ๆ เพียงไม่นานร่างหนาก็กระตุกเกร็งแล้วปลดปล่อยน้ำกามพวยพุ่งใส่รูสวาทของคนใต้ร่างจนหมดทุกหยาดหยด

"อ๊าาา คุณนี่มัน...โคตรเด็ดเลยที่รัก" พายัพโน้มหน้าลงมากระซิบข้างหูของเลขาสาวด้วยน้ำเสียงพึงพอใจ

"เสร็จแล้วก็ถอดออกไป!" เขมิกาเลิกเอามือปิดหน้าแล้วผลักอกเขาออก

"หึ ถอดแน่ อย่างน้อยก่อนจบก็ได้ปล่อยในใส่คุณ แค่นี้ก็คุ้มสำหรับผมแล้ว" พายัพกระตุกยิ้มมองเธอด้วยความสะใจ ก่อนจะยอมถอดท่อนเอ็นของเขาออกแล้วหยิบทิชชูมาเช็ดทำความสะอาดอย่างสบายอารมณ์ ก่อนจะดึงกางเกงและเข็มขัดขึ้นมาใส่ให้เรียบร้อยตามเดิม

"อึก!" ผิดกับเขมิกาที่ค่อย ๆ ยันตัวลุกขึ้นนั่งด้วยความเจ็บและแสบบริเวณใจกลางความเป็นหญิง แต่เธอก็ยังพยายามกัดฟันข่มความรู้สึกทั้งหมดเอาไว้

"หึ ไม่คิดเลยนะว่าคุณจะอวดดีขนาดนี้" พายัพยืนมองเธอด้วยท่าทีกวน ๆ ทว่าเขมิกาก็ไม่ใส่ใจ เธอลงจากโต๊ะแล้วพยายามยืนด้วยขาที่สั่น ๆ เพราะความเจ็บ ก่อนจะดึงทิชชูมาซับคราบน้ำกามของคนสารเลวออกไปแล้วทิ้งลงถังขยะ ก่อนดึงแพนตี้ขึ้นมาใส่ จากนั้นก็ดึงกระโปรงลงไปตามเดิม

"ไม่คิดจะลากันหน่อยเหรอ" พายัพถามขึ้นอย่างกวน ๆ เมื่อเลขาสาวเดินผ่านเขาไปเพื่อจะออกไปจากห้องนี้ แต่เขมิกาก็ไม่ได้สนใจเขาเลยสักนิด ร่างบางเดินออกไปจากห้องโดยที่ไม่หันมามองเขาอีกเลยจนพายัพเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาอีกครั้ง

"หึ จะอวดดีได้สักแค่ไหนกันเชียว" สายตาคู่คมมองตามแผ่นหลังบางที่เดินพ้นประตูออกไปแล้ว ก่อนจะกระตุกยิ้มร้ายขึ้นมาอีก

"หึ หยุดเอากันงั้นเหรอ แต่คุณก็ไม่ได้ลาออกนี่ เราต้องมาเจอกันแทบทุกวัน ก็มาลองดูกันว่าคุณจะหยุดได้จริง ๆ รึเปล่า"