ห้องบรรทมที่ 6（2）

ห้องขององค์หญิงฝูเป่า

“ฝ่าบาทพอเถอะ หม่อมฉันให้นมลูกก่อน”

“ข้าทุ่มเทให้เจ้าถึงเพียงนี้ ยังจะขับไล่ไสส่งข้าอีกหรือ”

บนเตียงนอนองค์หญิง ฟางชิงเยียนนอนตะแคงข้างให้นมบุตร ขณะเดียวกัน บั้นท้ายของนางก็ถูกฮ่องเต้ประกบทางด้านหลัง แท่งเนื้อยาวหายเข้าๆ ออกๆ กลีบท้ออวบอูมของนาง

“พั่บ พั่บ พั่บ”

“อืมม ไม่ได้เอาเจ้าหนักๆ หลายวันแล้ว เอาลูกออกไปข้างนอกเถอะ เดี๋ยวข้าจะทำให้เจ้ารู้สึกดีเอง”

“ใครอยู่ข้างนอก เข้ามาเอาองค์หญิงน้อยออกไปก่อน”

หรงชิ่งเรียกนางกำนัลที่อยู่ด้านนอก มานำเด็กหญิงออกไป นางกำนัลที่เดินเข้ามาเขินอายจนหน้าแดง มองดูฮ่องเต้รัวบั้นท้ายใส่หัวหน้าหญิง

ชิงเยียนไม่ตอบรับและไม่ปฏิเสธ นางกำนัลน้อยเดินเข้ามาอุ้มองค์หญิงออกจากเต้าอวบนาง ระหว่างขั้นตอนส่งเด็ก ฮ่องเต้หรงชิ่งก็ยังไม่หยุดยัดเยียดแท่งเนื้อเข้าใส่รูร่องนาง

“เจ้านอนหงายหน่อย”

เมื่อนางกำนัลออกไปแล้ว หรงชิ่งสะกิดออกคำสั่งให้นางนอนหงายเบาๆ เพราะไม่ต้องการให้จุดที่เชื่อมต่อหลุดออก เขาจึงประคองขานาง เหวี่ยงพลิกผ่านหน้าตนเองอย่างรู้จังหวะ

“พั่บ พั่บ พั่บ”

“เอี๊ยด เอี๊ยด เอี๊ยด!”

“อ่า อ่า อ่า ว่างๆ ข้าจะพาจางเฟยหรงมาขึ้นขี่พร้อมเจ้า นางเปลี่ยนไปมาก นางที่เป็นเช่นนี้เจ้าต้องชอบนางแน่ๆ”

เสียงเตียงลั่นเอี๊ยดอ๊าด หรงชิ่งพอจับนางพลิกกลับมาได้ ก็จับขาทั้งสองดันกลับไปแทบติดใบหูนาง ชิงเยียนแม้รูปร่างจะสูงโปร่งอิ่มเอิบ แต่นางกลับมีช่วงเอวที่ยืดหยุ่น ฮ่องเต้พอจับขานางกดไปด้านหน้า สะโพกของนางก็ยกร่องรักให้ลอยขึ้น เป็นเหตุให้เจ้าของแท่งเนื้อต้องนั่งยองย่อ เพื่อให้สามารถควบขับนางได้ถนัด

“พั่บ พั่บ พั่บ”

แม้อยู่ในท่านี้หรงชิ่งจะมองไม่เห็นกลีบท้อ แต่เอวสอบก็เด้งรัวได้ไวขึ้น

“อืมมมม อืมมม อืมมม”

เสียงเนื้อกระทบกันดังระรัว หรงชิ่งรู้สึกสะใจอย่างมาก น้อยครั้งที่เขาจะได้ปลดปล่อยกับนางเต็มที่เช่นนี้ ชิงเยียนความจริงเสียวจนคิดร้องครางออกมา แต่ลิ้นเจ้ากรรมยามนี้ถูกฮ่องเต้ดูดอยู่ นางจึงเพียงร้องครวญครางในลำคอ มือทั้งสองจับประคองบั้นท้ายอีกฝ่ายที่เด้งเข้ามา

“ชิงเยียน ข้าอยากเล่นประตูหลัง”

เอาท่านี้ไปได้ซักพัก หรงชิ่งก็นึกถึงประตูหลังของนางขึ้นมา ในบรรดาสมชายาของเขาทั้งหมด มีเพียงนางที่รูปร่างอวบอิ่ม ยามเข้าข้างหลังให้ความรู้สึกราวกับวิญญาณจะหลุดจากร่าง

“อืม”

ชิงเยียนรับคำ ตอนนี้อารมณ์นางเตลิดแล้ว ไม่ว่าฮ่องเต้จะเล่นอะไร นางพร้อมตอบสนองทุกอย่าง

“ฝ่าบาท ทาให้หน่อย”

ภายในช่องหัวเตียง มีตลับหยกเล็กๆ วางอยู่ ชิงเยียนหยิบส่งให้ถึงมือฮ่องเต้ นางคลานไปถึงเบื้องหน้า พลันโก้งโค้งแอ่นประตูหลังให้อย่างรู้งาน

“ว่าง่ายเช่นนี้สิ ถึงน่ารักขึ้นหน่อย”

หรงชิ่งเปิดตลับออก ภายในเป็นไขมันสัตว์ชนิดหนึ่ง นี่เป็นสิ่งของที่สมัยก่อนนางสรรหามา เอาไว้ใช้ยามเขาเล่นกับประตูหลังนางโดยเฉพาะ

“อืมมม เจ้าอย่าเกร็งสิ ข้าเข้าไปไม่ได้”

แม้หรงชิ่งจะใช้ตัวยาทาเพื่อหล่อลื่น แต่รูหลังนางฟิตมาก สอดเข้าไปได้เพียงหัวหยัก แท่งเอ็นปูดก็ขยับต่อไปไม่ได้แล้ว

“ฝ่าบาท ดันเข้ามาเถอะ ข้าไม่ค่อยเจ็บเท่าไร”

ชิงเยียนพยายามถ่างขาออกให้กว้างๆ นางใช้ศอกข้างหนึ่งยันไว้บนหมอน มืออีกข้างก็สอดกลับหลัง ใช้นิ้วมือคอยช่วยเหลือแท่งเนื้อฮ่องเต้ให้ดุนดันเข้ามา

“อืมมมมมม”

ฮ่องเต้หรงชิ่งครางยาวเมื่อสอดใส่เข้าไปจนสุด อย่างยากเย็นค่อยใช้กำลังบังคับเข้าไปได้ เสียง พั่บ พั่บ พั่บ รัวขึ้น พร้อมกับเสียงฮึดฮัดของสตรีที่หมอบคลานตรงหน้า

เสียงลั่นเอี๊ยดอ๊าด เจ้าของแท่งเนื้อรัวเอวเข้าอัด ชิงเยียนฟุบหน้ากัดฟัน เต้าทั้งสองของนางโยกไปมา แก้มก้นถูกกระแทกจนผิดรูป ท้ายที่สุดนางทนไม่ไหว คนต้องร้องครวญครางออกมา

“อ่า อ่า อ่า ฝ่าบาท ฝ่าบาท”

“ชอบแบบนี้ใช่มั้ย ชอบแบบนี้ใช่มั้ย”

“พั่บ พั่บ พั่บ”

หรงชิ่งยิ่งเอายิ่งคึก เอวสอบถอยออกจนเกือบหลุด พอส่งแท่งลำกลับเข้ามา หน้าขาก็ตีบั้นท้ายนางจนเกิดเสียงดัง

“ไม่ไหวแล้วชิงเยียน”

เสียง พั่บ พั่บ ค่อยๆ เบาลง หากแต่จังหวะดังกลับเร็วขึ้น นางข้าหลวงฟางถูกกระแทกจนศีรษะดันไปติดหัวเตียง นางหมอบศิโรราบ ปล่อยให้แท่งเนื้อในกายสั่นกระตุกพ้นของเหลวออกมา

***