ห้องบรรทมที่ 4（2）

“เพร้ง! นางแพศยา”

เสียงกระเบื้องแตกและเสียงด่าทอต่างๆ นาๆ ตามมาอีกมากมาย ขันทีหลายคนรีบฉุกรั้งนายหญิงตนเองไว้ กลัวว่านางจะขว้างปาของมีค่าในตำหนักจนหมดสิ้น

“หวังเฟยใจเย็นๆ ก่อนเพคะ นางก็แค่หญิงบ้าผู้หนึ่ง”

รุ่งเช้าข่าวจากตำหนักฮองเฮาถูกส่งไปยังสนมชายาต่างๆ แต่ละคนเมื่อฟังว่าฮ่องเต้ทรงเอาอกเอาใจหญิงสติไม่ดีผู้นั้นอย่างไร น้อยคนที่ยังนิ่งเฉยอยู่ได้

“เจ้าจะให้ข้าใจเย็นได้ยังไง อย่างยากเย็นค่อยจัดการนางแพศยานั่นลงได้ ยามนี้นางกลับมาเป็นที่โปรดปรานอีกครั้ง หากนางตั้งครรภ์ขึ้นมาอีก ที่ลงทุนลงแรงไปทั้งหมดไม่เสียเปล่าหรือ”

นางกำนัลคนสนิทรีบเข้ามากล่าวปลอบใจนาง บ้างก็บอกว่าฮ่องเต้เพียงแค่นึกถึงน้ำพริกถ้วยเก่า เล่นกับนางอีกไม่กี่ครั้งก็คงจะเบื่อหน่ายไปเอง

เพียงแต่เรื่องราวไม่เป็นเช่นนั้น หลังจากนั้นฮ่องเต้เสด็จค้างคืนตำหนักฮองเฮาติดต่อกันครึ่งเดือน

ยามนี้ไม่เพียงหวังเฟยที่โกรธแค้น แม้แต่หลินกุ้ยเฟยที่มีนิสัยเฉยชา ก็เริ่มนั่งไม่ติดแล้วเช่นกัน

“ฮือ ฮือ ท่านพ่อฮ่องเต้ทำเช่นนี้กับข้าได้ยังไง นี่ไม่เท่ากับเป็นการตบหน้าข้าหรือ”

หลินฮุ่ยพอเห็นบิดาเดินเข้าตำหนักมาก็วิ่งไปกอดอีกฝ่ายร้องห่มร้องไห้ เสนาบดีหลินใช่เวลาครู่ใหญ่กว่าจะปลอบโยนบุตรสาวให้เงียบสงบลง

“ข้าไหนเลยจะคิดว่าฮ่องเต้จะตอบโต้ด้วยวิธีเช่นนี้ นี่คงเป็นเพราะข้าตำหนิว่าพระองค์ไม่เสด็จวังหลัง ดังนั้นจึงหาเรื่องกลั่นแกล้งให้เจ้าเสียหน้า”

หลายปีมานี้หลินกุ้ยเฟยเป็นตัวเต็ง ที่จะขึ้นสู่ตำแหน่งฮองเฮาแทนคนเก่าที่เสียสติไปแล้ว

ทั้งนางยังเป็นที่โปรดปรานที่สุด ในบรรดาสนมตลอดหลายปีที่ผ่านมา การทำเช่นนี้ของฮ่องเต้จึงเท่ากับตบหน้านางจริงๆ

“ท่านพ่อ ท่านต้องจัดการนางให้ข้า ตอนนี้นางยังไม่ตั้งครรภ์ก็แล้วไป หากอีกหนึ่งเดือนไม่แน่ท้องนางอาจจะโตขึ้นมาอีกครั้งก็ได้”

ความคิดของนางกลับตรงใจเสนาบดีหลินพอดี เพราะกลัวว่าการที่ฮ่องเต้ค้างคืนกับฮองเฮาครึ่งเดือนติดต่อกันจะทำให้ท้องนางป่องขึ้นมา วันนี้ตนเองจึงเดินทางมาหาบุตรสาว เพื่อมอบยาบางอย่างให้กับนาง

***