ห้องบรรทมที่ 3（2）

ข่าวคราวที่ว่าฮ่องเต้ถูกกดดันถูกส่งไปถึงวังหลัง สนมชายาทั้งหลายพอทราบเรื่อง ต่างส่งคนของตนไปสืบดูสถานการณ์ แต่ละคนก็ไม่อยากพลาดโอกาสให้ฮ่องเต้เสด็จมาหาเป็นคนแรก

“ฝ่าบาท ดูเหมือนจะมีคนร้อนรนทนไม่ไหวแล้ว พระองค์ใช่จะดำเนินแผนการต่อไปเลยหรือไม่?”

หม่ากงกงที่ยืนคอยรับใช้อยู่ข้างๆ คิดว่าหากลงมือตอนนี้เลยถือเป็นเวลาที่เหมาะสม จึงเอ่ยปากกระตุ้นเตือนฮ่องเต้ที่ยามนี้โอบกอดนางข้าหลวงฟางอยู่บนตัก สายตาก็ตรวจสอบฎีกาไปด้วย

“ชิงเยียน เจ้าคิดว่าคืนนี้เราควรไปค้างคืนกับใครก่อนดี”

หรงชิ่งใช้สายตาอ่านตัวอักษรไปพราง มือก็สอดผ่านสาบเสื้อเข้าไปลูบคลำเนินเนื้อปทุมถันหญิงบนตัก เมื่อเห็นว่านางไม่ตอบ นิ้วมือร้ายกาจจึงเริ่มบดขยี้อิงเถาเล็กๆ ชิงเยียนกลัวยอดอกตนเองช้ำเลือดจึงรีบตอบคำทันที

“ฝ่าบาท ไปหาฮองเฮาก่อนดีหรือไม่?”

“เจ้าไฉนอยากให้เราไปหาจางเฟยหรง?”

มือที่บีบเค้นก้อนเนื้อใหญ่โตของนางอยู่ในสาบเสื้อต้องหยุดชะงัก สมัยก่อนฮองเฮาผู้นี้ถือเป็นไม่เบื่อไม้เมากับนาง ที่ผ่านมาหากไม่มีเขาปกป้อง นางคงถูกหญิงร้ายกาจผู้นั้นฆ่าตายไปร้อยรอบแล้ว

“ฝ่าบาทไม่ใช่อยากหาเป้าให้คนเหล่านั้นรุมแทงหรือ ฮองเฮายามนี้ต่างกับการก่อน ไม่ว่าสตรีคนใดของท่านต่างก็กล้ารังแกนางได้”

หรงชิ่งคิดดูก็เห็นว่ามีเหตุผลอยู่บ้าง การที่เขายังเก็บนางไว้จนถึงตอนนี้ ก็เป็นเพราะเอาไว้เป็นไม้กันหมาไม่ใช่หรือ หากทำทีเป็นเอ็นดูนางซักหน่อย นางงูพิษที่อยู่ในตำหนักเหล่านั้นต้องก่อเรื่องวุ่นวายอะไรซักอย่างแน่นอน

ข่าวจากตำหนักเฉียนชิงต้องทำให้เหล่าสนมพากันบิดผ้าเช็ดหน้าจนขาด ผู้ใดต่างก็ไม่คิดว่าคนแรกที่ฮ่องเต้เสด็จไปหาจะเป็นหญิงบ้าผู้นั้น เสียงกระเบื้องแตกดังขึ้นในห้องหับต่างๆ ไม่ทราบคืนนี้วังหลังต้องเสียเงินทองซื้อหาสิ่งของที่เสียหายมากน้อยเท่าใด

***