ตำหนักที่ 7หนอนคุณไสย(1)

ลี่เฉินคลานสี่ขาอยู่บนพื้นหญ้า หวังเฟิงโน้มกายไปบนแผ่นหลังนาง มือทั้งสองสอดลงซอกแขนนางเพื่อค้ำยันไว้ ท่าทางเช่นนี้ราวกับคนสองคนคลานซ้อนทับกันอยู่ เอวสอบเด้งเข้าๆ ออกๆ ส่งแท่งเนื้อเข้ารูร่องสตรีใต้ร่างไม่หยุด

“ท่านแม่ ท่านทำเช่นนี้กับท่านพ่อได้อย่างไร ฮือ ฮือ” นางไม่คิดเลยจริงๆ ว่าท่านแม่จะสวมเขาให้ท่านพ่อ ซ้ำยังถูกนางจับได้คาหนังคาเขาเช่นนี้

“เฮอ! บิดาเจ้ามีสตรีอื่นนับพันเจ้าไม่ตำนิเขาหรือ เราเพียงมีชู้รักคนเดียวเจ้าก็โทษว่าเราผิดต่อเขาเช่นนี้ยุติธรรมกับเราหรือไม่”

“ซีด..เร็วอีกหน่อยข้าจะเสร็จแล้ว”

“พับ พับ พับ”

ชิวหนังนั่งมองชายโฉดหญิงชั่วทั้งสองกระแทกกันไปมา หากคนผู้นี้ไม่ใช่มารดานาง นางคงตะโกนเรียกทหารให้มาจับพวกเขาไปตัดหัวแล้ว

“อ่า อ่า อ่า”

ลี่เฉินครางออกมาด้วยความสุขสม แรงฉีดพุ่งของอะไรบางอย่างในท้องนางทำให้นางทราบว่าชู้รักก็เสร็จสมแล้วเช่นกัน

“พรวด!”

หวังเฟิงลุกออกจากบั้นท้ายนาง เขาใช้ชายเสื้อตนเองเช็ดน้ำขาวขุ่นออกจากรูร่องนางจนหมด

“พระชายาเราไปแล้วนะ”

หวังเฟิงเดินจากแม่ลูกทั้งสองจนหายลับ ลี่เฉินค่อยลุกขึ้นจากท่าคลานสี่ขา

“ตกใจมากหรือ นี่ แม่จะบอกเจ้าหากสามปีก่อนเราไม่ได้เจ้าผู้นั้นช่วยเหลือ ปานนี้เราคงตายไปแล้ว เรายังสามารถอยู่ร่วมกับเจ้าได้เช่นทุกวันนี้หรือ”

นางจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่จากนั้นเอื้อมมือไปดึงบุตรสาวขึ้นมาจากพื้น ทั้งสองจับจูงมือกันกลับเข้าตำหนักราวกับไม่มีเรื่องราวใดเกิดขึ้น

ภายในตำหนักฮองเฮา

ฮ่องเต้กลับไปแล้ว ยามนี้หลี่ฮองเฮาใช้ผ้าชุบน้ำที่ผสมตัวยาบางอย่าง เช็ดบริเวณหัวนมตนเองไปมาเพื่อทำความสะอาดเป็นพิเศษ

นี่เป็นความลับของนาง ทุกครั้งยามร่วมรักกับฮ่องเต้นางจะทายาพิษชนิดพิเศษลงไปบนหัวนม นางและกุ้ยเฟยอีกสองคนทำเช่นนี้มาปีกว่าแล้ว

พิษที่ใช้เป็นพิษไม่รุนแรงมาก ดังนั้นยามหมอหลวงตรวจชีพจรจึงตรวจไม่พบความผิดปกติ อย่าว่าแต่สิ่งของที่ใช้วางยาฮ่องเต้เป็นหัวนมฮองเฮาและกุ้ยเฟยทั้งสอง นี่ยังมีผู้ใดกล้าตรวจสอบอีกหรือ

“จัดเกี้ยว เราจะไปตำหนักฉีกุ้ยเฟย”

ขันทีและนางกำนัลคนสนิทรีบวิ่งออกไปจัดขบวนเสด็จให้นางทันที

***