ตำหนักที่ 3ลี่เฉิน(3)

“เจ้า! ออกไปนะ ฮือ ฮือ”

นางลืมตาขึ้นดูก็ต้องตกใจในภาพที่เห็น เจ้าขันทีนั่นยืนอยู่กลางหว่างขานาง แขนทั้งสองเขาจับหัวเข่านางถ่างออกจากกัน ไม่ต้องก้มมองลงไปเบื้องล่างนางก็ทราบว่าสิ่งที่สอดเข้าๆ ออกๆ อยู่ตอนนี้คืออะไร

“พับ พับ พับ”

“พระชายา ท่านนอนนิ่งๆ เถอะเราจะทำให้ท่านสบายเอง”

หวังเฟิงก้มมองจุดที่เชื่อมต่อกัน กลุ่มขนดกดำของนางแต่งเติมให้หอยกาบสวยงามยิ่งขึ้น แท่งเนื้อขนาดใหญ่กระชากเอาพู่เนื้อแดงๆ ของนางออกมาตามความยาว เจ้าสิ่งนี้ห่อหุ้มบีบรัดเขาไว้จนแน่น ยามเสยเข้าไปภายในก็หายกลับตามไปด้วย

น้ำตาลี่เฉินไหลออกมาอีกครั้ง นี่นางกำลังถูกแท่งเนื้อผู้อื่นที่ไม่ใช่ของสามีรุกล้ำเช่นนี้ได้อย่างไร ไฉนขันทีผู้นี้มีสิ่งที่ไม่ควรมี

“พับ พับ พับ”

“พระชายาท่านไม่ต้องเสียใจ เราจะหาทางช่วยท่านให้ออกไปจากที่แห่งนี้เอง”

หวังเฟิงซอยเอวไปก็กล่าวปลอบโยนนางไป เขาทราบว่านางคงตกใจมากที่จู่ๆ ก็ถูกเขาควบขับเช่นนี้

ลี่เฉินตกใจจริงๆ เพียงแต่หลังนางเศร้าเสียใจอยู่ครู่หนึ่ง ยามนี้นางไม่รู้สึกเสียใจแล้ว สามีนางไม่ใช้มีภรรยานับร้อยหรือ ซ้ำเขายังทอดทิ้งนาง นางเพียงถูกขันทีผู้หนึ่งขึ้นขี่ใยต้องรู้สึกผิดต่อเขา

“พับ พับ พับ”

“เสียวมั้ยพระชายา”

“อืมม เจ้าไฉนมีเจ้าสิ่งนี้หรือ”

นางพอได้สติก็สงสัยมาก ไฉนขันทีผู้นี้ไม่ถูกตอนแท่งเนื้อเหมือนคนอื่นๆ

“เอาไว้เราจะบอกเหตุผลท่านทีหลัง ตอนนี้เราทำให้ท่านสบายตัวก่อนดีหรือไม่”

“อืมม ดี เราชอบแรงๆ เจ้าเอาแรงกว่านี้ก็ได้นะ”

หวังเฟิงจัดให้ตามคำขอนาง เขาจับนางพลิกคว่ำให้ยืนอยู่บนพื้น “พระชายาท่านโก้งโค้งอีกหน่อยสิ”

นางค่อยๆ ยกบั้นท้ายขึ้น มือทั้งสองค้ำยันโต๊ะไว้

“สวบ!”

“ตับ ตับ ตับ”

หวังเฟิงกอดเอวนางไว้แน่น สะโพกเสยขึ้นสุดลงสุด อดีตชายาอ๋องปล่อยให้ขันทีด้านหลังกระแทกเข้าออกรุนแรง นางไม่เจ็บแม้แต่น้อย นางทั้งรู้สึกเสียวซ่าน สะใจ ใช่นางสะใจ สะใจยิ่งนัก สะใจที่ได้สวมเขาให้กับสามีที่ทอดทิ้งนาง

“เจ้าเอาข้าแรงๆ เอาข้าให้เหมือนสุนัขตัวหนึ่งได้ยิ่งดี” เพียงแค่นางคิดว่าตนเองจะถูกกระทำราวกับสุนัขข้างทางตัวหนึ่ง นางก็รู้สึกสะใจจนรูร่องเสียวซ่านแล้ว

***