ตำหนักที่ 1ฮองเฮา（4）

จุดเชื่อมต่อยังไม่ถูกถอดออก หวังเฟิงดึงบั้นท้ายหลี่ฮองเฮาให้ชันขึ้น เพื่อไม่ให้น้ำขาวขุ่นไหลออกมา เขามองดูกาบหอยบวมแดงของนาง ที่เกิดจากการเสียดสีเป็นเวลานาน

หวังเฟิงความจริงเป็นญาติห่างๆ ของนาง เขาเป็นทหารในกองทัพของบิดานาง หลายเดือนก่อนบิดานางจู่ๆ ก็เรียกเขาเข้าพบ หลังจากทราบสิ่งที่ท่านแม่ทัพมอบหมายให้กระทำ คราแรกเขาปฏิเสธ

แต่เมื่ออยู่ภายใต้อำนาจของบิดานาง ต่อให้ไม่เต็มใจก็ต้องทำ สุดท้ายเขาถูกส่งแฝงตัวเข้าวังมาเป็นขันทีเมื่อสามเดือนก่อน ด้วยเส้นสายและบุคคลมีอำนาจต่างๆ ในวัง เขาถูกวางตัวไว้ให้อยู่รับใช้ เป็นหัวหน้าขันทีภายในตำหนักฮองเฮา

“ฮองเฮาอีกซักครั้งนะ”

“พับ พับ พับ”

เหมยอวิ๋นไม่ทันได้ตอบรับ ขันทีด้านหลังก็เริ่มโยกสะโพกเข้าใส่นางอีกครั้ง ตอนนี้น้ำตานางหยุดไหลแล้ว การโยกครั้งนี้กลับทำนางนางรู้สึกเสียวขึ้นมาจริงๆ

“ซีดด..ข้าเสียวเจ้าหยุดเถอะ”

นางไม่เคยรู้สึกเสียวเช่นนี้มาก่อน นางไม่ทราบสมควรจัดการกับความรู้สึกเช่นนี้อย่างไร คืนแรกกับฮ่องเต้มีเพียงความเจ็บปวด นั่นถือเป็นความทรงจำที่นางไม่อยากเก็บไว้แม้แต่น้อย ครั้งที่สองคือเมื่อครู่ จิตใจที่แตกสลายทำให้นางไม่ได้คิดถึงความรู้สึกใดๆ

แต่ครั้งนี้ต่างออกไป ทุกครั้งที่แท่งเนื้อเขาไหลเข้าๆ ออกๆ ในกายนาง ความคับแน่นความเสียวเช่นนี้ นางไม่เคยรู้จังมาก่อน นางอึดอัดยิ่งนัก

“หยุดเถอะข้าทรมานเหลือเกิน”

นางทั้งจุกทั้งเสียว อึดอัดทรมานเหลือเกิน

“พับ พับ พับ”

ฮองเฮาท่านอยู่นิ่งๆ ข้าจะทำให้ท่านโล่งเอง

หวังเฟิงค่อยๆ ประคองบั้นท้ายนางไว้ เอวก็ออกแรงดันแท่งเนื้อเข้าๆ ออกๆ กายหอยเล็กๆ ของนางช้าๆ

“พับ พับ พับ”

“อืม อืม อืม”

หวังเฟิงครางออกมาด้วยความเสียวซ่าน รูร่องเล็กๆ ของนางคับแน่นมาก เนื้อในกาบหอยปลิ้นออกมาตามแท่งเนื้อของเขายามกระชากออก หัวหยังทำท่าจะหลุด แต่กลีบหอยด้านในของนางก็ห่อหุ้มเอาไว้ ราวกับไม่ต้องการให้แยกจากออกไป

“อ่า อ่า อ่า”

หลี่ฮองเฮาครางเสียงดังออกมา นางทนไม่ไหวแล้ว นางไม่รู้ตัวแม้แต่น้อยว่าตนร้องดังเพียงไหน

“อือ อือ อือ”

“ฮองเฮาท่านอย่าส่งเสียง เดียวข้างนอกได้ยิน”

หวังเฟิงโน้มตัวลงบนแผ่นหลังนาง เขาเอื้อมมือปิดปากนางไว้ไม่ให้ส่งเสียงครางออกมา

“พับ พับ พับ”

แท่งเนื้อรัวเข้าใส่รูร่องนางติดต่อกันหลายสิบครั้ง เหมยอวิ๋นรู้สึกราวกับภายในใกล้จะฉีกขาด นางกัดฟันแน่นจยสันกรามปูดโปน

“อ่า อ่า อ่า”

คนทั้งสองครางผสานเสียงกัน แท่งเนื้อตอกอัดเน้นๆ อีกหกเจ็ดทีก็หยุดนิ่ง

แฮก แฮก แฮก พรวด! หวังเฟิงดึงแท่งเนื้อออกจากรูร่องนาง น้ำขาวขุ่นไหลออกจากกาบหอย เขาจับบั้นท้ายนางให้สูงชันขึ้น จากนั้นนำหมอนสองใบรองไว้ที่หน้าท้องนาง

“ฮองเฮา ท่านโก้งโค้งไว้ อย่าให้เชื้อพันธุ์เราไหลออก เราไปก่อนพรุ่งนี้เช้าเราจะมารับใช้ท่าน”

กล่าวจบหวังเฟิงค่อยๆ ย่องออกจากห้องนอนนาง

***