ตอนพิเศษ 1องค์หญิงชิวหนิง

ชิวหนิงน้อยนั่งหย่อนขาให้อาหารปลาอยู่บนหอเก๋งแห่งหนึ่งในอุทยานหลวง นับตั้งแต่นางพบว่าท่านแม่ซ่อนชายชู้ไว้ในตำหนัก นางก็ไม่กล้าเหยียบย่างเข้าตำหนักท่านแม่อีกเลย

วันนี้นางส่งเทียบเชิญสหายสนิทหลายคนมาจิบน้ำชาคุยเล่นในวัง

“จูเอ๋อเจ้าเคยฝันเห็นบุรุษหรือไม่”

ภายในหอเก๋งนั่งไว้ด้วยเด็กหญิงอายุสิบสองสิบสามหกเจ็ดคน พวกนางสวมชุดงดงามแยกย้ายนั่งเล่นตามมุมต่างๆ

“องค์หญิง หรือท่านเคยฝันเห็นบุรุษ คิก คิก”

ชิวหนิงน้อยโดนสหายหยอกเย้า สองข้างแก้มแดงเรื่อขึ้นมาทันที ใช่แล้ว นางฝันเห็นบุรุษจริงๆ

หลายวันที่ผ่านมา ทุกคืนนางมักฝันถึงคนผู้หนึ่ง นางฝันถึงคืนนั้น คืนที่นางพบว่าท่านแม่ควบขับชายชู้อยู่ริมสระน้ำ

ภายในความฝันเหตุการณ์ค่อยๆ แตกต่างออกไป จากตอนแรกเป็นท่านแม่ควบขับชายชู้ผู้นั้น คืนต่อๆ มานางกลับเห็นเป็นตนเองกำลังควบขับเจ้าผู้นั้นแทน

“หวังกงกง องค์หญิงอยู่ในหอเก๋ง”

ชิวหนิงน้อยได้ยินนางกำนัลเอ่ยชื่อหวังกงกง แผ่นหลังก็เหยียดตรงทันที นางพยายามปั้นหน้าเคร่งเครียดหันหน้าเข้าหาขันทีปลอมผู้นั้น

“เจ้ามาทำไม”

นัยน์ตาหงส์เชิดขึ้น จ้องมองเขาด้วยความเหยียดหยาม หากแต่นั่นเพียงเปลือกนอก จริงๆ นางเขินอายแทบตายแล้ว

“องค์หญิงท่านไม่ไปพบกุ้ยเฟยหลายวันแล้ว นางคิดถึงท่านจึงให้ข้ามาตาม”

หวังเฟิงยืนเคารพนางอยู่ห่างๆ สายตาไม่กล้าเหลือบขึ้นไปมองนางแม้แต่น้อย

“องค์หญิงท่านไปหาลี่กุ้ยเฟยเถอะ พวกเราจะให้อาหารปลารอท่านอยู่นี่”

นางเห็นหวังกงกงผายมือเชิญนางออกไปเบื้องนอก ริมฝีปากนางก็เชิดขึ้นสูงชันจนสามารถแขวนน้ำเต้าได้ ชิวหนิงน้อยเดินยืดอกเชิดหน้านัยน์ตาหงส์ไม่เหลือแลขันทีชั่วแม้แต่น้อย

“…”

***

“นี่ไม่ใช่ทางไปตำหนักท่านแม่ เจ้าพาข้ามาผิดทางแล้ว”

ชิวหนิงน้อยพบว่าเจ้าขันทีชั่วผู้นี้ไม่ได้พานางเดินไปยังตำหนักท่านแม่ นางกำลังคิดว่าจะแหกปากร่ำร้องให้ทหารมาจัดการเขาดีหรือไม่

“ไม่ผิดองค์หญิง ลี่กุ้ยเฟยรอท่านอยู่ที่ตำหนักเย็น”

พอฟังว่าตำหนักเย็นนางก็สอบถามเขาอีกหลายความ เจ้าขันทีชั่วบอกว่าลี่กุ้ยเฟยต้องการให้นางได้เห็นสภาพความเป็นอยู่ของนางสมัยอยู่ที่นั่น

ชิวหนิงน้อยเดินตามไปโดยไม่ได้คิดอะไรอีก ท่านแม่คงอยากปรับความเข้าใจกับนาง จึงพานางไปดูความเป็นอยู่ย่ำแย่ของนางในอดีตกระมัง

เดินเป็นเวลานานในที่สุดก็ถึงตำหนักเล็กๆ เก่าๆ หลังหนึ่ง ขันทีชั่วเดินนำเข้าไปก่อน นางหันไปมองขันทีและนางกำนัลด้านหลังของตนเอง

นี่เป็นคนสนิทของนาง คนเหล่านี้เมื่อตามมาด้วยคงไม่มีเรื่องราวอะไรเกิดขึ้น

ชิวหนิงน้อยผู้อ่อนต่อโลกตามขันทีชั่วเข้าไปในตำหนักโดยไม่เอะใจแม้แต่น้อยว่าคนของนางจะทรยศ

“ปึง!”

“พวกเจ้าจะทำอะไรนะ เปิดประตูน๊ะ!”

องค์หญิงชิวหนิงตกใจสุดขีด นางรีบวิ่งไปดันประตูตำหนักออก นางทั้งทุบทั้งตะโกนขอความช่วยเหลือ แต่ไม่มีผู้ใดสนใจนางแม้แต่น้อย

“องค์หญิงไม่ต้องร้องแล้วเข้ามาข้างในเถอะ ลี่กุ้ยเฟยรอท่านนานแล้ว”

ขันทีชั่วเรียกนางเพียงครั้งเดียวก็หายเข้าไปในห้องด้านในตำหนัก

แน่นอนนางย่อมไม่เชื่อคำพูดคนชั่วผู้นั้น นางยังคงทุบประตูตะโกนเรียกทหารต่อไป

***

ครึ่งชั่วยามต่อมา

ชิวหนิงนั่งพิงประตูบานใหญ่ด้วยความสิ้นหวัง หลังจากทำใจเป็นเวลานาน ในที่สุดนางยินยอมเดินเข้าไปในห้องแล้ว

“อืมม อืมม อืมม”

ยังไม่ทันเปิดประตูออกนางก็ได้ยินเสียงเช่นเดียวกับที่นางได้ยินครั้งก่อน

“ชิวหนิงเข้ามาเถอะ แม่จะสอนเจ้าเอง”

ลี่เฉินเห็นเงาลูกสาวด้านนอกก็คายแท่งเนื้อที่คาบอยู่ในปากออกทันที นางเหลียวมองลูกสาวที่ค่อยๆ เดินเข้ามาในห้องด้วยท่าทีราวกับจะร้องไห้

“หวังเฟิงท่านไปทำให้นางสบายตัวสิ นางจะได้ไม่กลัว”

ชิวหนิงน้อยร่างกายแข็งทื่อเมื่อได้ยินคำพูด นางมองขันทีชั่วค่อยๆ เดินเข้ามา เขาไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้าซักชิ้นเช่นเดียวกับท่านแม่ แท่งเนื้อใหญ่โตที่นางเคยเห็นคราวก่อนชี้ตรงมาที่ใบหน้านาง

“มาเถอะองค์หญิง ข้าจะทำให้ท่านสบายตัวเอง”

หวังเฟิงใช้มือช้อนเอวนางขึ้นมา เขาอุ้มนางไปนอนหงายท้องอยู่บนโต๊ะกินข้าว

โต๊ะตัวนี้ย่อมเป็นตัวเดียวกันกับที่เขากระแทกมารดานางครั้งแรก หวังเฟิงค่อยๆ สอดมือเข้าไปในกระโปรงนาง

องค์หญิงชิวหนิงยามนี้ไม่ขัดขืนแม้แต่น้อย จริงๆ นางก็อยากลองดูซักครั้งเหมือนกัน แต่นางทำใจไม่ได้ที่ต้องถูกชายชู้ของท่านแม่เป็นคนเปิดบริสุทธิ์

“ชิวหนิงบอกไว้ก่อนเจ้าต้องติดใจแน่ๆ ลิ้นเจ้าผู้นี้ร้ายกาจจริงๆ นะ แม่รับประกันได้”

ลี่เฉินนอนตะแคงข้างบนโต๊ะกินข้าว นางหันหน้าไปมองลูกสาวที่บัดนี้แสดงสีหน้าหวาดกลัวออกมา

“อืมม อืมม อืมม”

เสียงครางหญิงสาวค่อยๆ ดังขึ้น

หวังเฟิงใช้ลิ้นร้ายกาจของตนเองดุนดันรอยแยกเล็กๆ ความโหนกนูนของนางทำให้เขาตกใจ เครื่องเพศเช่นนี้เขายังไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน

ฮองเฮาและกุ้ยเฟยทั้งสองก็ไม่เป็นแบบนี้ เนินเนื้อนางเกลี้ยงเกลาไม่มีขนอ่อนขนแข็งปกคลุม ยามใช้ลิ้นสอดเข้าไปตามรอยแยกพู่เนื้อแดงๆ ก็ไม่ปลิ้นออกมา

หวังเฟิงใช้นิ้วมือทั้งสองข้างถ่างกาบหอยนางออก เขาต้องการดูดติ่งเนื้อเล็กๆ ของนาง

“จ๊วบ จ๊วบ”

เสียงหยาบโลนดังขึ้นเรื่อยๆ องค์หญิงชิวหนิงบิดตัวราวกับงูดินตัวหนึ่ง

“อ่า อ่า ท่านแม่ไหนท่านว่าสบายตัว ข้าจะตายแล้ว ข้าจะตายแล้ว”

ลี่เฉินตระกองกอดลูกสาวเอาไว้เพื่อไม่ให้นางดิ้นแรงเกินไป นางสอดมือข้างหนึ่งเข้าไปในสาบเสื้อเด็กหญิงในอ้อมกอด

“เจ้าอดทนอีกหน่อยก็สบายแล้ว”

นางช่วยขยี้หัวนมให้ลูกสาว เพื่อให้เกิดความผ่อนคลาย องค์หญิงชิวหนิงยกบั้นท้ายลอยขึ้นสูงตามลิ้นร้ายกาจของเจ้าขันทีชั่ว

ลิ้นอุ่นๆ ปาดขึ้นไปด้นบนหนึ่งครั้ง บั้นท้ายเล็กๆ ขององค์หญิงชิวหนิงก็ลอยสูงขึ้นหนึ่งครั้ง

“อ่า อ่า อ่า ท่านแม่!ข้าปวดฉี่ ไม่ไหวแล้ว! ข้าอั้นไม่ไหวแล้ว!”

“พรวด!”

หวังเฟิงโยกหลบไม่ทัน น้ำใส่ๆ ขององค์หญิงน้อยจึงฉีดพุ่งเต็มใบหน้าเขาทันที

“องค์หญิงตอนนี้สบายหรือยัง”

“อืมมมม”

นางไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะตอบคำ ร่างกายนางสั่นกระตุก ความหนักอึ้งก่อนหน้าพริบตาเดียวก็เบาโหวงโล่งสบาย

“แปะ แปะ แปะ”

หวังเฟิงถ่างขาเด็กหญิงตรงหน้าออกกว้าง ลี่กุ้ยเฟยกลัวนางเจ็บปวดจึงชักมือข้างที่ขยี้หัวนมออก นางยื่นมือลงไปช่วยชายคนรักถ่างกาบหอยเล็กๆ ของลูกสาวเพื่อให้เขาสอดใส่เข้าไปได้โดยง่าย

“สวบ!”

“พับ พับ พับ”

ชิวหนิงน้อยรู้สึกถึงการฉีกขาดของอะไรบางอย่างในร่างกาย นางเจ็บปวดมาก เพียงแต่ไม่มีเรียวแรงจะร้องออกมา ยามนี้นางสายตาเหม่อลอย รูร่องเล็กๆ ของนางจะโดนอะไรบ้างนางไม่อยากรับรู้อีกแล้ว

“ลูกสาวเราดูดดีมั้ย”

ลี่กุ้ยเฟยเห็นสีหน้าทรมานของชายคนรักก็เอ่ยปากถามทันที

“ดี ดีมาก ท่านรอซักครู่เราเอานางเสร็จก่อนค่อยเลียให้ท่าน”

ลี่เฉินเพียงฟังว่าชายคนรักจะเลียให้รูร่องนางก็เปียกชื้นขึ้นมา นางใช้นิ้วหัวแม่มือช่วยขยี่ติ่งเนื้อเล็กๆ ของลูกสาวไปด้วย ปากก็ดูดเลียหัวนมเล็กๆ ของนางไปด้วย

“จับนางคว่ำหน้าให้หน่อยสิ”

ลี่กุ้ยเฟยทำตามคำขอ นางช่วยชายคนรักพลิกตัวลูกสาวให้อยู่ในท่าคว่ำหน้าไปกับโต๊ะกินข้าว

องค์หญิงชิวหนิงตัวเล็กน่ารัก นางพออยู่ในท่าเช่นนี้เท้าทั้งสองข้างยังยื่นไม่ถึงกระเบื้องด้วยซ้ำ

ลี่กุ้ยเฟยขึ้นมานั่งพับเพียบบนโต๊ะ นางจัดให้ศีรษะบุตรสาวหนุนตักนางไว้ ฝ่ามือก็ลูบเส้นผมลูกสาวด้วยความอ่อนโยน

“อืมม อืมม อืมม”

ชิวหนิงครางยาวยามรู้สึกถึงแท่งเนื้ออุ่นๆ สอดใส่จากทางด้านหลัง นางเริ่มรู้ถึงรสชาติแล้ว เพียงแต่นางไม่มีแรงมากพอจะขยับกายจึงทำได้เพียงนอนแน่นิ่งพาดไปกับตักมารดา

หวังเฟิงจ้องมองกาบหอยเล็กๆ ของนางที่บัดนี้บวมแดงเพราะเพิ่งถูกเปิดใช้งานครั้งแรก ท่าหันหลังเช่นนี้ทำให้ยามเขากระแทกสามารถมองก้นขาวๆ ของเด็กหญิงนางนี้เด้งไปเด้งมา

สาวเข้าสาวออกเนิบนาบมองดูกาบหอยเล็กๆ อยู่นานสองนาน หวังเฟิงก็ไม่คิดจะดูอีกต่อไปแล้ว

“ท่านจับนางไว้ดีๆ ข้าจะเร่งเครื่องแล้ว”

สิ้นเสียงบอกกล่าว องค์หญิงชิวหนิงที่นอนระทวยอยู่บนโต๊ะถึงได้รู้ว่ารสชาติแห่งความเจ็บปวดที่แท้จริงเป็นอย่างไร

“โอ้ย! ไอ้ชั่วเจ้าออกไปเดียวนี้ ข้าไม่เอาแล้ว ข้าไม่เอาแล้ว ฮือ ฮือ”

ไม่มีเสียงตอบรับอะไรกลับมา เอวพลิ้วไหวของเจ้าขันทีชั่วยังคงตอกอัดแท่งเนื้อใส่กาบหอยนางต่อไปเรื่อยๆ

“…”

***