จูบของคนมักง่าย Ep.6

Ep.6

สองวันต่อมา...

ณ ร้านกาแฟ DD

เวลา 11:00 น.

หญิงสาวในชุดยูนิฟอร์มของร้านพร้อมเอี๊ยมกันเปื้อนสีน้ำตาลเข้มกำลังกดรับออเดอร์อย่างวุ่นๆเนื่องจากลูกค้าเยอะ แอมอรเข้ามาทำงานที่นี่ได้สองเดือนแล้ว ส่วนกลางคืนยังทำที่ผับอยู่เหมือนเดิม

"แอมจ๊ะ วันนี้หนูขอลาตอนสามโมงใช่ไหม?"

"ค่ะผู้จัดการ พอดี....หนูต้องไปช่วยน้องชายย้ายห้องน่ะค่ะ"

"อ่อจ่ะ ไม่เป็นไรนะ ถ้ามีธุระจำเป็นก็บอกได้"

"ขอบคุณค่ะผู้จัดการ" แอมอรยกมือไหว้ขอบคุณผู้จัดการแสนสวยที่งามทั้งกายและใจ

"เรียกพี่หมิวเฉยๆก็ได้ อย่าเป็นทางการนักเลย" ผู้จัดการสาวแกล้งตีแขนแอมอรแล้วยิ้มเขินให้ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องทำงานที่อยู่ติดบาร์

"ถ้าใกล้ถึงเวลาก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้เลยนะแอมไม่ต้องเกรงใจ"

"ขอบใจนะไหม"

"บอกว่าไม่ต้องเกรงใจไง"

"เคๆ" แอมอรยิ้มให้เพื่อนร่วมงานอย่างสายไหมเมื่อได้รับรอยยิ้มเป็นมิตรส่งมา เพื่อนร่วมงานที่นี่ใจดีและเป็นมิตรสุดๆ แค่บางคนเท่านั้นนะ และหญิงสาวก็คิดว่าตัวเองโชคดีมากที่ได้ทำงานที่นี่

"ลาเต้แก้วนึง"

"ค่ะ รอสัก...!" แอมอรนิ่งไปเมื่อเงยหน้าขึ้นมาเจอใครบางคนที่ทำให้จิตใจเธอไม่อยู่กับร่องกับรอยมาเดือนกว่า ผู้ชายที่เป็นคนแรกของเธอมาปรากฏตัวให้เห็นอีกแล้ว

"หืม?" เฟิร์สขมวดคิ้วเมื่อเห็นแอมอรยืนรับออเดอร์ของเขาอยู่ ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงได้อยู่เกะกะไปซะทุกที่ เหมือนไปที่ไหนก็อาจเจอเธอได้ตลอด มันน่าหงุดหงิดจริงๆ "เงินขาดเหรอถึงได้ทำงานหลายที่แบบนี้?"

"รอสักครู่ค่ะ!" แอมอรเอ่ยเสียงแข็งด้วยสีหน้าไม่พอใจ คำพูดของชายหนุ่มตรงหน้าทำให้เธอรู้สึกไม่ดี เหมือนเขากำลังดูถูกเธอทางคำพูดและสายตา

"ลาเต้ของคุณลูกค้าค่ะ ทั้งหมดหกสิบบาท"

"อ่ะ ไม่ต้องทอน" แบงค์ร้อยที่วางอยู่บนเคาน์เตอร์ทำให้แอมอรไม่พอใจอย่างมากเมื่อเจ้าของมันวางทิ้งไว้ให้แล้วเดินหนีออกจากร้านไป เขาเห็นเธอเป็นขอทานหรือไง สายตาที่มองมาของเขามันบอกเธอว่าเขากำลังสมเพศเธอ

"สี่สิบบาทแอมแยกออกใส่กระเป๋าแอมเลยนะ ดีจังมีผู้ชายหล่อๆให้ทิปด้วย คนนี้ลูกค้าประจำเลยนะ"

"อืมจ่ะ..." แอมอรยิ้มแห้งให้สายไหมแล้วค่อยๆคลายแบงค์ร้อยที่ขยำไว้ออก เธอต้องแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพราะไม่อยากมีปัญหากับที่ทำงานดีๆแบบนี้

เวลา 15:20 น.

คอนโด P

แอมอรยืนงงอยู่หน้าตึกสูงราวๆยี่สิบชั้นอย่างงุนงง ที่นี่เป็นที่ที่อี้เอินนัดเธอให้มาเจอกัน แต่คอนโดที่อยู่ตรงหน้ามันหรูหราเกินกว่าที่เธอจะจ่ายไหว ไม่รู้ว่าน้องชายเข้าใจอะไรผิดหรือเป็นเธอเองที่สื่อสารกับน้องชายไม่รู้เรื่อง

"แกจะเช่าที่นี่จริงๆเหรออี้?" ขณะที่แอมอรกำลังยืนพึมพำอยู่คนเดียวนั้น ก็มีรถสปอร์ตคันหรูสีแดงขับเข้ามาด้วยความเร็ว และดูเหมือนเธอจะยืนขวางทางอยู่จึงทำให้รถสปอร์ตคันนั้นต้องเบรคกระทันหัน

ปึก!

"นี่เธอ! มายืนเกะกะตรงทางเข้าคอนโดทำไมห๊ะ อยากตายทำไมไม่ไปยืนขวางหน้ารถที่ถนนใหญ่นู่น!!"

"ขอโท.....นาย!!!"

"นี่เธออีกแล้วเหรอ? ตามฉันมาถึงที่นี่เลยหรือไงวะ!"

แอมอรเกิดอาการงงกว่าเดิมเมื่อเจอเฟิร์สอีกครั้ง เธอไม่รู้ว่าไปทำกรรมอะไรไว้ถึงได้เจอผู้ชายเฮงซวยติดต่อกันถึงสองคนแบบนี้ แต่เจอเขาที่นี่ก็ดีแล้ว เธอจะได้คืนเงินทอนค่าลาเต้ให้กับเขา

"ฉันไม่จำเป็นต้องตามคนอย่างนาย แล้วนี่....." มือบางล้วงแบงค์ยี่สิบสองใบออกมาจากกระเป๋ากางเกงยีนส์แล้วเดินไปยัดเงินใส่มือคนเห็นแก่ตัว "เงินนายเอาคืนไป!"

"......" เฟิร์สขมวดคิ้วมองเงินในมืออย่างไม่พอใจ ก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าแขนเรียวแล้วกระชากให้หันกลับมา

"โอ๊ย! นายทำบ้าอะไรปล่อยฉันนะ!"

"มันน้อยไปหรือยังไง หรือเธอต้องการจะเรียกค่าตัวคืนนั้น?"

เพี๊ยะ!

หลังจากที่ได้ยินคำพูดหยาบคายประโยคนั้นแอมอรก็สะบัดแขนออกจากการจับกุมแล้วตบหน้าเฟิร์สอย่างแรงทันที "นายมันก็เลวไม่ต่างจากไอชั่วนั่น!"

เฟิร์สใช้ปลายลิ้นแตะมุมปากที่ออกอาการแสบเล็กน้อย เป็นครั้งแรกที่ถูกผู้หญิงตบ นั่นจึงทำให้เขาไม่สบอารมณ์นิดหน่อย "เลวยังไง เธอพาฉันเข้าห้องเอง ง่ายเองแล้วจะโทษใคร?"

"นาย!!.."

พรึบ!

"คิดว่าจะได้ตบหน้าฉันอีกรอบเหรอ!" เฟิร์สกำข้อมือหญิงสาวไว้แน่นแล้วค่อยๆต้อนเธอให้เดินถอยหลังไปจนติดฝากระโปรงรถ "อยากให้ฉันทำให้ดูไหมว่าเธอมันง่ายแค่ไหน?"

"นะ..นายจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ!" ใบหน้าสวยเอียงหนีแล้วค่อยๆนั่งลงบนฝากระโปรงรถสปอร์ตอย่างไม่มีทางเลือก แรงบีบข้อมือของเขาทำให้เธอไม่สามารถลุกหนีออกไปได้เลย

"ดูเอาเองสิ..."

"อุ๊บ...อื้อออ!!" ริมฝีปากบางถูกจู่โจมอย่างหนักหน่วง ลิ้นร้อนพยายามสอดแทรกเข้ามาและมันก็สำเร็จ แอมอรร้องท้วงพลางทุบตีร่างสูงที่โน้มตัวลงมา เธอถูกเขาดูดปากจนชาหนึบไปทั่วทั้งริมฝีปาก และไม่มีทีท่าว่าเขาจะปล่อยเธอเลย

พรึบ!

ผลั่วะ!!

"อ่ะ!..." เฟิร์สถูกใครบางคนกระชากไหล่ออกมาแล้วส่งหมัดหนักๆเข้าใส่มุมปากซ้ำแผลเดิมที่ถูกหญิงสาวตบจนร่างของเขาเซเล็กน้อย

"อี้!!" เมื่อเห็นน้องชายปรี่เข้ามาต่อยเฟิร์ส แอมอรจึงรีบเข้าไปยืนรั้งแขนอี้เอินไว้เพราะกลัวอี้เอินจะเข้าไปซ้ำเฟิร์สอีกรอบ

อี้เอินยืนหอบหายใจกำมือแน่นอย่างโกรธจัด พอเห็นพี่สาวโดนเอาเปรียบเขาก็ไม่รีรอที่จะช่วยเหลือ เพราะไม่มีผู้ชายดีๆที่ไหนจะมายืนจูบผู้หญิงกลางที่สาธารณะแบบนี้

"มันเป็นใครพี่แอม!"

"อี้แกใจเย็นๆ อย่าไปยุ่งกับเขาเลย เราไปกันเถอะ" แอมอรรีบร้องบอกพลางยื้อตัวอี้เอินให้เดินออกไป

"ผัวเด็กมันหึงโหดแบบนี้นี่เอง เธอชอบแบบนี้เหรอ?" มุมปากหนาของเฟิร์สยกยิ้มอย่างยั่วยวน ไม่รู้ทำไมเขาถึงต้องหาเรื่องผู้หญิงตรงหน้าด้วย อาจเพราะโดนอี้เอินท้าทายมา

"เก็บหมาในปากของนายไว้พ่นใส่ตัวเองดีกว่า! ถ้าพูดสิ่งที่มันสร้างสรรค์ไม่ได้ก็ควรจะอยู่เงียบๆแบบมีจิตสำนึกนะ"

"สร้างสรรค์? แบบที่ฉันกับเธอขึ้นสวรรค์บนที่นอนของเธอใช่ป๊ะ?"

"นาย!!!" แอมอรโมโหจนใบหน้าแดงก่ำ เขาไม่ควรพูดแบบนี้ต่อหน้าคนอื่น มันเหมือนประจานเธออยู่ชัดๆ

"มันพูดเรื่องอะไรพี่แอม!"

"ช่างมันเถอะอี้ เราไปกันเถอะ!"

"แต่พี่แอม....!"

"อี้!!" แอมอรจ้องหน้าอี้เอินอย่างจริงจัง ทำให้อี้เอินต้องยอมเดินตามแรงดึงของพี่สาวอย่างเลือกไม่ได้ อี้เอินยังคงตวัดหางตามองเฟิร์สอย่างเคียดแค้นอยู่ตลอด จนจุดที่เฟิร์สยืนมันลับสายตาไปเขาถึงได้หันหน้ากลับไป