ทรมานซ้ำสอง Ep.5

Ep.5

หลายวันต่อมา...

หญิงสาวในชุดเด็กเสิร์ฟกระโปรงเอี๊ยมรัดรูปสีน้ำตาลอ่อนสวมคู่กับเสื้อยืดสีเขียวที่มีตราประทับของผับ อกข้างซ้ายมีป้ายชื่อที่เขียนว่า 'แอมอร' ติดอยู่ กำลังนั่งหน้าเศร้ากอดถาดเท้าคางอยู่หลังบาร์น้ำ

"แอม ช่วงนี้เป็นอะไรวะ ยังเครียดเรื่องไอเลวนั่นอยู่อีกเหรอ ผ่านมาเป็นสองเดือนแล้วนะยะ!" เพลงพิณบ่นลูกพี่ลูกน้องคนสนิทที่นั่งเหมือนลืมเอาชีวิตมาทำงานด้วย ตั้งแต่แอมอรมาเล่าให้ฟังว่าเจอแฟนเก่าหน้าผับคืนนั้นใบหน้าสวยๆนั่นก็เฉยชากว่าที่เป็นอยู่มาตลอด จนเธอคิดว่าแอมอรอาจมีเรื่องไม่สบายใจที่เก็บไว้ไม่ยอมบอก

".........."

"แอม?" เพลงพิณเรียกแอมอรอีกครั้งหลังจากที่ถามคำถามไปแล้วแอมอรไม่ตอบ เธอเองก็กำลังวุ่นๆอยู่ในบาร์จึงไม่ทันได้สังเกตสีหน้าของอีกฝ่ายว่าได้ยินแต่ไม่ตอบหรือไม่ได้ยินเพราะกำลังเหม่อ

"แอมอร!!!"

"ห๊ะ! ห๊ะ! แกเรียกฉันเหรอ?" แอมอรสะดุ้งจนเกือบตกเก้าอี้จ้องหน้าเพลงพิณที่ยืนถือถังน้ำแข็งเท้าเอวใส่

"แกเหม่ออะไรของแก ถามจริงช่วงนี้แกเป็นอะไร ตั้งแต่ไอชั่วทันต์มาหาคืนนั้นสติแกก็ไม่อยู่กับร่องกับรอย!"

"เอ่อ...คือฉัน...." มือบางเกาเบาๆที่คอแล้วถูมันพลางใช้ความคิด เธอควรบอกเพลงพิณถึงเรื่องคืนนั้นไหม หมายถึง...เรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากที่เธอเจอแฟนเก่าเฮงซวยนั่น

....เช้าวันนั้นเธอตื่นมาพร้อมกับชายหนุ่มที่ไม่เชิงจะแปลกหน้านอนคว่ำอยู่ข้างๆ ร่างกายของเธอและเขาไร้เสื้อผ้าอาภรณ์ มีเพียงผ้าห่มผืนหนาคลุมร่างกายช่วงล่างเอาไว้ เสื้อผ้าที่กระจัดกระจายทั่วห้องบวกกับความเจ็บปวดตามร่างกายทำให้เธอรู้ดีว่ามันเกิดอะไรขึ้น และที่แย่ไปกว่าสิ่งที่เห็นคือเธอจำความทรมานของเมื่อคืนได้ดี หลังจากที่รู้ว่าตัวเองเสียครั้งแรกให้กับผู้ชายที่นอนหลับอยู่ข้างๆไป เธอก็รีบแบกร่างกายอันบอบช้ำเข้าห้องน้ำแล้วออกมาแต่งตัวอย่างเงียบๆ จากนั้นก็ค่อยๆย่องออกจากห้องไปแล้วไปนั่งกินบะหมี่อยู่ในร้านสะดวกซื้อใกล้ๆหอเพื่อรอให้ชายหนุ่มที่เธอแต่งตั้งให้เป็นแฟนจำเป็นกลับบ้านไป....

ปัก!

"คืออะไร!"

"เฮือก!! โอ๊ยยัยบ้านี่!...ตกใจหมดเลย" แอมอรสะดุ้งตกใจอีกครั้งเมื่อเพลงพิณเคาะถังน้ำแข็งลงบนบาร์ตรงหน้าเธอพอดี

"เสียงเพลงดังขนาดนี้แกยังเหม่อได้สองรอบสามรอบเนอะ! สรุปมีเรื่องอะไร?"

พอโดนเพลงพิณคาดคั้นแอมอรจึงยอมเล่าทุกอย่างให้ฟังอย่างละเอียด เพราะเธอเองก็ไม่รู้จะเก็บไว้คนเดียวได้นานแค่ไหน ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอมักเล่าทุกอย่างและปรึกษาปัญหากับเพลงพิณมาตลอด เพราะเพลงพิณคือลูกผู้พี่ที่เธอไว้ใจ

เคร้ง!!

"เพลงพิณ!!" แอมอรตะโกนเรียกเพลงพิณหน้าตาตื่นก่อนจะชะโงกเข้าไปในบาร์หาถังน้ำแข็งที่เพลงพิณทิ้งลงไป

"กะ..แกไปเอากับไอ้แฟนจำเป็นคนนั้นเนี่ยนะ?" เพลงพิณเอามือปิดปากพร้อมกับเบิกตาโพลงช็อคกับสิ่งที่ได้ยินจากปากแอมอร "ยัยแอม...รู้ตัวรึเปล่าว่าแกน่ะเสียสติไปแล้วที่พาคนแปลกหน้าขึ้นห้อง!"

"ฉันรู้! แต่....แต่มันพลาดไปแล้วและฉันก็ไม่คิดว่าการที่ฉันจะให้เหล้าขวดนั้นเป็นการขอบคุณมันทำให้ชีวิตฉันซวยขนาดนี้"

"เรื่องไอทันต์แกยังเจ็บไม่พอใช่ไหม ถึงได้พาตัวเองไปทรมานซ้ำสองแบบนี้!"

"ฉันไม่ได้ตั้งใจไง เอาล่ะได้เวลางานแล้ว ฉันไปทำงานก่อนนะ" แอมอรลุกขึ้นยืนด้วยสีหน้าเป็นกังวล ก่อนจะเดินเหมือนหุ่นไร้ชีวิตไปรอต้อนรับลูกค้าที่กำลังจะมาอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า

เพลงพิณส่ายหัวให้กับญาติคนสนิทแล้วมองร่างที่เดินราวกับลืมเอาวิญญาณมาตาละห้อย "แอมเอ้ยแอม แกนี่มันซวยซับซวยซ้อนจริงๆ ไอ้อี้รู้แกตายแน่เลย"

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา...

"อี้!" เสียงของหญิงสาวเจ้าของชุดกางเกงยีนส์ขาเดฟสีเข้มสวมคู่กับเสื้อยืดรัดรูปสีขาวตะโกนเรียกชายหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังเดินออกมาจากหน้าตึกคณะ

"อ้าวพี่แอม พี่มาได้ไง?" ชายหนุ่มเจ้าของร่างสูงโปร่งผิวขาวเนียนละเอียด จมูกโด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากบางเล็กได้รูป ถึงจะมีตาชั้นเดียวตามแบบฉบับลูกครึ่งคนจีนแต่เขาก็ดูหล่อเหมือนนายแบบคนหนึ่งกำลังวิ่งเข้าไปหาแอมอรด้วยรอยยิ้มดีใจ

"ฉันก็โหนรถเมล์มาไง"

"พี่กินอะไรมายัง" อี้ เอิน เอ่ยถามพี่สาวต่างพ่อขณะที่ทั้งคู่กำลังเดินออกไปนอกมหาลัยด้วยกัน อี้เอินมีความสุขทุกครั้งที่พี่สาวมาหา เพราะพี่สาวคนนี้เสียสละทุกอย่างให้เขามาตั้งแต่เด็ก ไม่เคยเอาเปรียบและไม่เคยทิ้งให้เขาต้องเผชิญปัญหาที่เข้ามาอยู่คนเดียว

"ยัง รอไปกินพร้อมแกนี่แหละ แกหาห้องเช่าได้รึยัง?"

"ก็ดูมาหลายที่นะพี่ แต่แพงอ่ะ ผมไปเช่าหอเดียวกับพี่ไม่ได้เหรอ"

"ไม่ได้หรอก มันไกลมหาลัยเกินไป อีกอย่างที่นั่นก็ทั้งเล็กทั้งสกปรกไม่ค่อยปลอดภัยเท่าไหร่ แกหาแถวนี้แหละพี่พอมีเงินเก็บอยู่"

"......"

"......?" แอมอรหยุดเดินเมื่อหันไปมองด้านข้างแล้วไม่เห็นน้องชาย เธอจึงหันหลังไปมองอี้เอินที่หยุดเดิน

"แล้วพี่ทนอยู่ในที่แบบนั้นได้ยังไง ถ้ามันอันตรายทำไมพี่ไม่ย้ายออก ผมอยู่หอในก่อนก็ได้ พี่เอาเงินก้อนนั้นไปหาห้องใหม่อยู่เลย เอาที่มันสะอาดแล้วก็ปลอดภัย..." รอยยิ้มสดใสเมื่อครู่หายไปเมื่ออี้เอินได้ยินว่าพี่สาวไม่ได้อยู่ในที่ที่ดี ความกังวลที่เริ่มก่อตัวขึ้นทำให้เขาไม่มีกะจิตกะใจจะเช่าห้องใหม่เลย

"แกอย่าบ่นน่ะอี้ เดี๋ยวฉันก็ย้ายไปอยู่กับเพลงพิณแล้ว" แอมอรเดินย้อนกลับมาควงแขนน้องชายขี้งอนแล้วลากให้เดินต่อ เธอจำเป็นต้องโกหกไม่งั้นอี้เอินต้องคะยั้นคะยอสั่งเป็นสั่งตายให้เธอย้ายออกมาจากที่นั่นแน่ๆ

"จริงนะ ผมจะโทรถามพี่เพลง"

"เออ จริง!"

ณ ห้างสรรพสินค้าใกล้ๆ

"ไม่ต้องพามากินของที่ผมชอบบ่อยๆก็ได้ อะไรผมก็กินได้หมด"

"กินๆไปเถอะอย่าบ่น อิ่มแล้วพี่จะพาไปดูห้อง" แอมอรแกล้งบ่นน้องชายที่กำลังแทะไก่เคเอฟซีของโปรด ทุกวันนี้เธอมีกำลังใจทำงานได้ก็เพราะอี้เอินล้วนๆ แค่ขอให้อี้เอินเรียนจบและได้ทำตามความฝันเธอก็สบายใจแล้ว

"เดี๋ยวถ้าผมวาดการ์ตูนเล่มนี้ผ่านนะ ผมจะเลี้ยงพี่เอง"

"อย่ามัวแต่โม้ ตั้งใจเรียนให้จบแล้วอยากทำอาชีพอะไรก็ทำ แม่จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง"

"ครับ"

ในขณะที่แอมอรกำลังกินไก่เคเอฟซีอยู่ในร้านกับอี้เอิน ขณะนั้นเฟิร์สก็กำลังควงสาวผ่านหน้ากระจกตรงนั้นพอดีเพราะพึ่งเดินเข้าห้างมา ทำให้เขาเผลอไปสบตากับแอมอรอย่างบังเอิญ

"หืม?" เท้าหนาหยุดชะงักพร้อมกับเลิกคิ้วสูงอยู่ตรงนั้น สีหน้าของเฟิร์สไม่ได้ตกใจที่เห็นผู้หญิงที่มีอะไรด้วยเมื่อเดือนก่อน แค่แปลกใจนิดหน่อยก็เท่านั้น

"มีอะไรคะ?" หญิงสาวแต่งตัวแรงที่ควงแขนเฟิร์สอยู่ถามขึ้น

"อ๋อเปล่า แค่เห็นคนรู้จักน่ะ"

"ไหนคะ?"

ฝั่งแอมอร หญิงสาวรู้สึกตกใจมากจนใจเต้นระรัวที่เห็นผู้ชายคนนั้น คนที่นอนแก้ผ้าอยู่กับเธอเมื่อเดือนก่อน

"พี่แอมเป็นอะไร?" ไม่เพียงแต่ถาม แต่อี้เอินยังหันไปมองด้านหลังทางที่พี่สาวกำลังมองเหมือนมีบางอย่างทำให้กลัว

"เอ่อ...."

"ใครเหรอพี่แอม?" อี้เอินถามสีหน้าเรียบนิ่ง ท่าทีเปลี่ยนไปของพี่สาวทำให้เขารู้ว่าผู้ชายด้านหลังต้องทำบางอย่างไม่ดีไว้กับพี่สาวเขาแน่ๆ

"คะ..แค่คนรู้จักน่ะ อย่าไปสนใจเลย รีบกินเถอะ"

อี้เอินหันกลับไปมองด้านหลังอีกครั้งแล้วส่งสายตาท้าทายไปให้เฟิร์ส ก่อนจะหันกลับมากินไก่ต่อแล้วแอบมองท่าทีของพี่สาว

"จะหาเรื่องกูเหรอวะไอเด็กเวรนี่!"

"เฟิร์สเป็นอะไรคะ?"

"เปล่า! วันนี้เธอกลับไปเถอะฉันไม่มีอารมณ์แล้ว เหอะ นึกว่าจะเฮิร์ทหนักที่ไหนได้....คว้าเด็กมาทำผัวซะแล้ว" ชายหนุ่มสะบัดแขนออกจากการเกาะกุมของหญิงสาวข้างกายที่ควงเล่นๆแก้เบื่อ ก่อนจะหันหลังเดินออกจากประตูห้างไปอย่างไม่สบอารมณ์เพราะถูกสายตาท้าทายของอี้เอินมองมา

"เฟิร์ส! แล้วกระเป๋านิกกี้ล่ะ เฟิร์สคะ!!!"