หัวใจดวงที่สาม

ตากลมโตเหม่อลอยมองออกไปนอกหน้าต่าง ภูมินท์ดูดเอาควันจากบุหรี่ในมือเข้าปอดก่อนจะพ่นมันออกมา....ร่างเล็กที่ไม่เหมาะกับบุหรี่ยืนพิงราวระเบียงห้องของตัวเองอย่างคนไม่มีสติ

ฟู่ว.....

"ฮึก...." เสียงสะอื้นไห้ดังขึ้นมาเมื่อควันบุหรี่ถูกพ้นออกจากปากเล็กสีพีช ภาพคนที่ตัวเองรักมากบดจูบกับรุ่นน้องคนนั้นฉายเข้ามาอีกครั้ง

มือเล็กบีบบุหรี่ในมือจนเป็นรอยแผลจากส่วนที่ติดไฟ

"ฮึก....บ้าเอ้ย..." ภูมินท์สบถกับตัวเองก่อนจะเดินเข้าห้องแล้วปิดประตูกระจกถอดชุดนักศึกษาที่สวมเพื่อจะเปลี่ยนเป็นชุดไปเวศ

ก๊อกๆ

ร่างเล็กชะงักก่อนจะขมวดคิ้วมองบานประตูที่ค่อยๆ เปิดมา...

...คนเดียวที่มีกุญแจห้องของเขา...

"ว่าไง...." เสียงหวานส่งเสียงทักทายคนที่พึ่งทำให้เขาเสียใจออกมา

จันทร์เจ้าปิดประตูเบาๆ ก่อนจะยืนเท้ากับกำแพงห้องมองมาที่เจ้าของห้องนิ่งๆ

"มึงเป็นอะไร"

"เรื่องเดิมๆ" คนตัวเล็กหยักไหล่ก่อนจะสวมเสื้อยืดสีชมพูหวานแล้วหยิบกางเกงขาสั้นมาใส่

"ไหนมึงบอกว่าจะตัดใจจากกู..." จันทร์เจ้าว่า คนที่กำลังสวมกางเกงอยู่ชะงัก ก่อนจะยิ้มหวาน

"ก็...กำลังทำอยู่นี่ไง"

"มึงร้องไห้??"

"กูสูบบุหรี่ต่างหาก" ทันทีที่พูดจบร่างสูงที่อยู่ตรงทางเข้าก็เดินมาจับมือภูมินท์ไว้อย่างแรง

"รู้ว่าแพ้แล้วมึงจะสูบทำไมวะ!"

"เจ็บนะ!" เสียงหวานสั่นเครือเพราะความเจ็บจันทร์เจ้าชะงักก่อนจะค่อยๆ ปล่อยมือ

"แล้วมึงจะให้กูทำยังไง....เหอะ...ก็รู้ว่ากูตัดใจไม่ได้ ตอนกลางวันก็ที เมื่อกี้ก็ที...กูต้องยิ้มแสดงความยินดีกับมึงหรอไอ้เจ้า" ภูมินท์ว่าก่อนจะปาหมอนใบโตใส่คนตรงหน้า คนตัวเล็กเสยผมทีาปกหน้าขึ้นก่อนจะมองเพื่อนสนิทนิ่งๆ อย่างที่ไม่เคยเป็น

"กู...ไม่ได้เป็นคนดีขนาดนั้น..."

"ไอ้มินท์"

"ไม่ไปหา...เมีย มึงรึไง?" ถามคำถามที่ทำให้ตัวเองเจ็บปวด แต่ก็ยังถามออกไป จันทร์เจ้าถอนหายใจออกมา

"น่านไปนอนกับแม่ คืนนี้กูเลยจะมานอนกับมึง"

"กึก..." คนตัวเล็กชะงักก่อนจะกัดปากแน่น

"หึ..." เสียงหัวเราะในลำคอจากคนตัวเล็กทำให้จันทร์เจ้าหันมามอง

"มึงคิดว่ากูเป็นเหี้ยอะไรวะ!!"

"....."

"พอเมียไม่อยู่ก็มาเอากับกู!! คิดว่ามันสนุกมากรึไงไอ้เหี้ยเจ้า!"

"ไอ้มินท์!" เจ้าเรียกชื่อคนตัวเล็กเสียงดัง

"พอที!! มึงเลิกทำแบบนี้สักที! เลืกเห็นกูเป็นตัวแทนของไอ้เด็กนั่นสักที!"

"มินท์! กูไม่เคยเห็นมึงเป็นตัวแทนของน่าน!" จันทร์เจ้าดึงเพื่อนสนิทเข้ามากอด แต่ภูมินท์ผลักอีกคนออกอย่างแรง

"งั้นหรอ...ไม่ได้เห็นกูเป็นตัวแทนมัน...แล้วเห็นกูเป็นอะไรวะไอ้เจ้า...ที่ผ่านมามันคือเหี้ยอะไร! มึงก็รู้ว่ากูรักมึง ทั้งๆ ที่มึงมีเมียแล้ว! กูพยายามตัดใจ แต่มึงก็มายุ่งกับกู! มานอนกับกูคือเหี้ยอะไรวะ!"

"ไอ้มินท์..." จันทร์เจ้าพูดไม่ออก ร่างสูงกำหมัดแน่นเขาก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงปล่อยเพื่อนตัวเล็กของเขาไม่ได้...

...อยากกอด..

...อยากอยู่ด้วย...

...แต่เขาไม่ได้รักมัน...

"พอทีไอ้เจ้า...ขอร้อง...ให้กูตัดใจจากมึงจริงๆ สักทีเถอะว่ะ...ฮึก...อย่ามายุ่งกับกูเหอะ...กูไม่อยาก...

เป็นชู้

ของใคร.."

ภูมินท์พูดเสียงสั่นทั้งน้ำตา คนตัวเล็กปาดน้ำตาที่ไหลทางหางตาก่อนจะมองเพื่อนตัวเองด้วยสีหน้าจริงจัง

"กู...พอแล้ว...กู...เหนื่อยแล้วว่ะ.." จันทร์เจ้าหลับตาก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆ

"ไอ้มินท์...กู..."

"กูจะไปกินเหล้า...ถ้าจะอยู่นี่ก็อยู่ จะไปก็ปิดห้องให้ด้วยแล้วกัน...เพื่อน..." ภูมินท์ว่าก่อนจะเดินผ่านร่างสูงไปเหมือนจันทร์เจ้าไม่มีค่าอะไร จันทร์เจ้ามองบานประตูที่ปิดลงก่อนจะตะเบ็งเสียงร้องโวยวาย

"เหี้ยเอ้ย!!!"

หมอนใบโตถูกฟาดใส่กำแพงห้อง ร่างสูงหอบหายใจอย่างเหนื่อยล้า..

"เลิกยุ่งกับมึงงั้นหรอ....ใครจะไปทำกันวะ!!!"

"แม่ง!!" ภูมินท์เตะล้อรถตัวเองแล้วสบถออกมา...

....ทั้งที่มันอุตส่าห์มาหา...

"ไอ้มินท์...ดีแล้วหรอวะ..." คนตัวเล็กยืนพิงรถมองท้องฟ้าสีส้มตามกาลเวลา ตกลมโตค่อยๆ ปิดลงช้า...

"ตัดใจ...จริงๆ...งั้นหรอ...หึ..ใครจะทำได้วะ..." เสียงหวานว่าก่อนจะหันมาเปิดประตูรถแล้วสอดตัวเองเข้าไป

"เห้ออ..." ถึงจะบอกว่าอยากจะกินเหล้า...

แต่เวลาหกโมงเย็นแบบนี้ร้านเหล้าที่ไหนเขาจะเปิดวะ คนตัวเล็กจอดรถลงที่สวนสาธารณะก่อนจะเลิกคอเสื้อออกเผยให้เห็นผื่นคันจากอาการแพ้บุหรี่

"เห้อออ....ถอนหายใจรอบที่เท่าไหร่แล้ววะ" ภูมินท์พูดกับตัวเองก่อนจะถอนหายใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เขาเบื่อที่จะร้องไห้ให้กับเรื่องเดิมๆ ในวันเดียวซ้ำไปซ้ำมาแล้ว ดวงตากลมโตยังคงแดงก่ำอยู่หลังจากร้องไห้มานาน ภูมินท์จอดรถที่สวนแต่ไม่ได้ลงไปเขารอเวลาจนฟ้ามืดสนิทถึงได้ขับหาร้านดีๆ ที่จะรองรับอารมณ์เขาได้ในตอนนี้...

"นี่ครับ..." บาร์เทนเดอร์ยื่นแก้วที่บรรจุน้ำสีสวยให้ลูกค้าตัวเล็กที่นั่งหน้าเคาน์เตอร์ ภูมินท์ยิ้มอย่างเป็นมิตรเหมือนทุกครั้งก่อนจะยกแก้วดื่มทีเดียวหมด

"คุณลูกค้า...คงมีเรื่องไม่สบายใจซินะครับ" ภูมินท์ชะงักก่อนจะพยักหน้า บาร์เทนเดอร์หนุ่มหล่อยิ้มมีเลศนัย..

"ผมพึ่งทำสูตรใหม่....จะลองมั้ยล่ะครับ..." แก้วทรงสวยบรรจุน้ำสีฟ้าน่าดื่มถูกยื่นมาให้คนที่ไม่ได้สั่ง ภูมินท์ชะงัก

"ผมเลี้ยงครับ"

"ขอบคุณครับ...สุดหล่อ^^" คนตัวเล็กเอ่ยก่อนจะดื่มน้ำรสชาติเฝื่อนคอลงไป...ความหวาน หอม และกลิ่นแอลกอฮอลล์ทำให้คนตัวเล็กเริ่มชอบ..

"เป็นยังไงครับ"

"ถ้าผมจะลองอีกแก้ว....คุณจะว่ายังไงล่ะ" ทั้งสองยิ้มอย่างรู้ความนัย บาร์เทนเดอร์หนุ่มผสมน้ำให้อีกครั้ง พร้อมกับผสมผงยาบางอย่างลงไปต่อหน้าคนตัวเล็ก

"มันจะทำให้คุณมีความสุข..."

"ขอบคุณ..." ภูมินท์ว่าแล้วรับมันมาดื่มทั้งที่รู้ว่าในนั้นใส่ยานรกผิดกฎหมายไว้

แก้วทรงสวยถูกวางลงทันทีหลังจากหมด ไม่นานแก้วใบใหม่ก็วางลงตรงหน้าคนตัวเล็กยิ้มเล็กน้อยก่อนจะกระดกอย่างเหมือนว่ามันคือน้ำเปล่า...เป็นแบบนี้อยู่นาน....จนคนตัวเล็กเริ่มทนไม่ไหว...

ความหอมหวาน รสชาติดีแต่เฝื่อนคอ และฤทธิ์ยาผิดกฎหมายเริ่มทำให้คนตัวเล็กคุมสติไม่อยู่....

...ในตอนนั้นเอง..

"เห้ยมึงอ่ะ..."

"หือ....." ใบหน้าหวานแดงก่ำเพราะแอลกอฮอลล์หันไปมองตามเสียง

ชายร่างสูงใหญ่ใบหน้าคมดิบเถื่อน ที่หูข้างซ้ายเจาะและระเบิดเต็มไปหมด ร่างสูงขมวดคิ้วมองคนตัวเล็ก

"นอนกับกูมั้ย"

"!!!"

"โธ่เว้ย!!" เสียงคำรามดังลั่นมาจากบนชั้นสามของผับชื่อดังแห่งหนึ่ง

ภูผา

เจ้าของผับและเจ้าของใบหน้าคมดิบเถื่อน ปัดทุกอย่างที่อยู่บนโต๊ะทำงานลงจนหมดด้วยอารมณ์โมโห...

"ไอ้ภู..." คิง เพื่อนรักของภูผาพยายามห้ามเพื่อนที่อารมณ์เสียแต่ดูเหมือนไม่ได้ผล ภูผาตวัดสายตามองคิงก่อนจะกระชากคอเสื้ออีกฝ่ายขึ้นมา

"ไอ้เหี้ยเอ้ย! ไอ้

วิน

แม่งพาไอ้เหี้ย

แมน

มาที่นี่ทำไมวะ!!" คิงหน้าเจื่อนลฃไปเล็กน้อย

"มึง...ปล่อยกูก่อน.." ภูผาปล่อยคอเสื้อเพื่อนรักออกก่อนจะสบัดเพื่อนรักร่างโปร่งใส่กำแพง

"กูก็ชวนไอ้วินตามที่มึงบอก...ใครจะไปรู้ว่ามันจะชวน..ไอ้แมนมา..."

"แม่งคิดเหี้ยอะไรอยู่วะ! ก็รู้ว่ากูกับไอ้แมนแม่งไม่ถูกกัน!" คิงมองหน้าเพื่อนที่ฉายแววโกรธแล้วรู้ดีว่าเหตุผลอะไรที่ภูผากับแมนไม่ถูกกัน

"ก็ไหนมึง...บอกว่าตัดใจจากไอ้วิน..."

"ตัดใจเหี้ยอะไร!! คอยดู...มันต้องมีสักวัน...ที่กูจะได้ไอ้วินกลับมา!!" คิงถอนหายใจแล้วมองเพื่อนที่พูดถึงเพื่อนอีกคน หรือ อดีตคนรักของภูผา..

"ยังไงก็เถอะ มึงออกไปข้างนอกเถอะว่ะ...เดี๋ยวพวกแม่งก็เป็นห่วง" ภูผาถอนหายใจก่อนจะพยักหน้าแล้วเดินออกจากห้อง

ทั้งคู่เดินกลับมานั่งที่โต๊ะที่มีวินและแมนนั่งอยู่ รวมถึงเพื่อนๆ อีกหลายคน..

"ภู...ไปไหนมาหรอทำไมไปนานจัง" ภูผามองวินที่นั่งฝั่งตรงข้ามคู่กับไอ้แมนคู่อริ

"ไปขี้"

"โธ่...อย่าพูดแบบนั้นซิ..แมน..จะดื่มอะไรอีกมั้ย" ร่างสูงที่ถูกถามส่ายหน้าแล้วทำหน้าเซ็งๆ ใส่คนตัวเล็กที่ชื่อวิน วินหน้าเสียไปเล็กน้อยก่อนจะยกยิ้ม

"วันนี้ร้านดูคึกคักจังนะภูผา คนเยอะดีจัง"

"มันก็เป็นแบบนี้ทุกวัน...มึงจะพูดมากทำไมไอ้วิน" ภูผาพูดกลับไปใส่อดีตคนรักที่เป็นเพื่อนสนิทในกลุ่มด้วย วินชะงัก ก่อนจะค่อยๆ ยิ้มอย่างทำอะไรไม่ถูก..

"กูว่ามากินเหล้ากันดีกว่า...ฉลองให้กับ...คู่รักคู่ใหม่ วิน แมน!"

บอส

หนึ่งในเพื่อนที่เห็นท่าไม่ดีพูดแล้วยกแก้วบรรจุน้ำสีอำพันขึ้น

เพล้ง!

แก้วเหล้าถูกปาลงพื้นด้วยฝีมือร่างสูงของเจ้าของร้าน..

แมนมองแฟนเก่าของแฟนตัวเองอย่างไม่พอใจ

ภูผาเองก็มองอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจเหมือนกัน

"แมน...ภู.."

"คู่รักคู่ใหม่....หึ..." ภูผาพูดแล้วแค่นยิ้ม แมนกระตุกยิ้มมองภูผาไม่ยอมแพ้

"อิจฉาหรอ....ที่วินมันเลือกกู...ไม่ใช่ผัวเก่าอย่างมึง"

"ไอ้เหี้ยแมน!!" ภูผาตะหวาดใส่คนตรงข้ามแล้วกำหมัดแน่น วินกางแขนปกป้องคนที่ตัวเองรักอย่างกล้าๆ กลัวๆ ภูผามองอดีตคนรักที่ทำแบบนั้นแล้วหงุดหงิดใจ

"ไอ้วินมันแค่หน้ามืด...คอยดู...กูเนี่ยแหละ! จะเอามันมาเป็นของกูให้ได้!!"

"อยากได้หรอ...ก็เอาไปซิ" แมนพูดอย่างไม่ยีระ..เดิมทีเขาไม่ได้รักวินอยู่แล้ว แค่คบกันเพราะอยากเอาชนะภูผาเท่านั้น วินที่ได้ยินกัดปากแน่นก่อนจะสะอื้น...

..ทั้งที่เขารักแมนมากขนาดนั้นแท้ๆ...ยอมเลิกกับภูผาที่รักตัวเองแล้วมาคบกับแมน....แต่แมนกับไม่สนใจเขาเลย...

"ฮึก...หยุด..ทะเลาะกันได้มั้ย..." วินว่าก่อนจะปาดน้ำตาแล้วค่อยๆ ยกยิ้มจางๆ

"มาดื่ม...กันนะ"

เพื่อนๆ ทุกคนมองหน้ากันก่อนจะพยักหน้า คิงกับบอสที่นั่งข้างๆ ภูผาดึงร่่างสูงให้นั่งลงก่อนจะบอกให้อีกคนใจเย็น

ตลอดเวลาภูผาต้องมองไอ้แมนคู่อริทำกิริยาเลวๆ ใสคนที่เขารัก แต่ถึงอย่างนั้นวินกลับยิ้มอย่างไม่แคร์ว่าแมนจะโหดร้ายกับตัวเอง ยิ่งทำให้ภูผาที่รักวินมากทนไม่ไหวแล้วเดินออกมาจากโต๊ะ

"กูจะไปตรวจชั้นหนึ่ง...พวกมึงก็คุยกันไปแล้วกัน กูเลี้ยง"

"เย้!" เพื่อนๆ ทุกคนเฮลั่น วินมองหน้าอดีตคนรักพ่วงตำแหน่งเพื่อนสนิทอย่างเป็นห่วง

"ไม่ไปหาผัวเก่ารึไง" แมนมองอย่างสนุก วินหันมามองคนรักปัจจุบันแล้วพยายามยิ้ม

"เรา...อยากอยู่กับแมนนะ"

"แต่กูไม่อยากอยู่กับมึง...รำคาญ.." คนตัวเล็กชะงักกับคำพูดโหดร้าย แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังคงยิ้มไว้

"มะ..ไม่เป็นไร...เราจะไม่พูดแล้ว...จะไม่ทำให้แมนรำคาญนะ^^" แมนมองรอยยิ้มหวานอย่างไมาสบอารมณ์ก่อนจะเดินออกจาโต๊ะไป

"แมน! จะไปไหนน่ะ!"

"กูเบื่อแล้ว จะไปหาจี้...กลับเองแล้วกัน"

"จี้...ฮึก...ไหนแมนบอกว่าเลิกคุยกันแล้วไง!?" วินทนไม่ไหวเมื่อแมนพูดถึงคู่ขาของตัวเอง ร่างสูงหันมามองคนตัวเล็กอย่างเหยียดหยาม

"กูจะเลิกไม่เลิกก็เรื่องของกู ไสหัวไปให้พ้นจากหน้ากู...รำคาญ!"

"ไอ้เหี้ยแมน!" เพื่อนๆ แถบจะลุกไปต่อยไอ้คนเลวนั่น แต่ถูกวินห้ามไว้ คนตัวเล็กปิดหน้าร้องไห้โดยมีคิงปลอบอยู่ข้างๆ

"ไม่เป็นไร...ฮึก...เดี๋ยวแมน...ก็กลับบ้าน...แล้ว..ฮึก...เขา...จะกลับมาหาเรา...แน่ๆ....ฮื้อออ" วินพูดปลอบใจตัวเองอยู่อย่างนั้นทั้งที่รู้ว่าความจริงคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของตัวเองคงจะไปกับหญิงคนอื่น...และอาจจะไม่กลับมา...

ภูผานั่งมองคนตัวเล็กในชุดสีชมพูนิ่งๆ .....

...เหมือนมาก..เหมือนกับวิน...อดีตคนรักของเขาที่นั่งกับ แฟนของมันอยู่บนชั้นสอง!

ภูผาจ้องมองคนตัวเล็กที่ดื่มน้ำสีฟ้าเข้าปากไม่หยุด เขาเห็นว่าเด็กของเขาใส่ยาผิดกฏหมายให้ ซึ่งไม่ใช่เรื่องแปลก..

ก็เขาเองก็เป็นผู้ค้านี่นา...

แต่ที่แปลกคือเด็กนั่นน่าจะรู้ว่ามียาใส่แต่ก็ยังกินมัน

"เหอะ...เด็กใจแตก!" ภูผาว่า แต่สายตาก็ละจากเด็กคนนั้นไม่ได้ ในขณะเดียวกันผู้ชายมากหน้าหลายตาหลายคนก็จับจ้องเด็กคนนั้นเช่นเดียวกันพาบเอาภูผารู้สึกหงุดหงิด..

...ความรู้สึกเหมือนกันจริงๆ...

เหมือนตอนที่ไอ้วินอดีตคนรักของเขาเป็นที่หมายปองของใครหลายคน...

แต่เขาก็ได้เป็นเจ้าของร่างเล็กนั่น...แต่ว่า!! ตอนนี้เขากลับโดนไอ้แมนคู่อริแย่งไปอีก!

"ชิ๊!!"

พอคิดแบบนั้นจู่ๆ ก็ไม่สบอารมณ์ขึ้นมา..

ถ้าไอ้วินมันถูกแย่งไป..

...ก็แค่หาคนใหม่..ที่เหมือนกันก็พอ...

พอคิดได้แบบนั้น ร่่างสูงก็กระตุกยิ้มมองเป้าหมายตัวเล็กในชุดสีชมพูหวานแล้วเดินเข้าไปหา

"เห้ยมึงอ่ะ..." เสียงทุ้มพูดทักอีกคนไป คนที่นั่งหันหลังอยู่หันกลับมามองตามเสียงเรียก

"หื้อ...."

กึก...

ภูผาชะงักมองใบหน้าหวานที่แดงก่ำเพราะฤทธิ์ยานั่น..

...เหมือนมา...เหมือนไอ้วินคนที่เขารัก..

...เหมือนทุกส่วน..

ภูผากระตุกยิ้ม...มันต้องได้แบบนี้ซิ!

"นอนกับกูมั้ย" ร่างสูงถามออกไป...

ภูมินท์ขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคำถามจากคนที่อยู่ข้างหลัง คนตัวเล็กหันไปมองอีกฝ่ายอย่างเต็มสายตา

ก่อนจะนิ่งไป

...เหมือน...

เหมือนมาก...

...เหมือนกับ...จันทร์เจ้า..

ถึงจะร่างกายสูงใหญ่กว่า ใบหน้าคมกว่า มีออร่าความดิบเถื่อนและว่าโหดร้ายอย่างกับสัตว์ป่ามากกว่า..

แต่ว่า...

ความรู้สึก...เหมือนกับจันทร์เจ้า...

ภาพร่างสูงของจันทร์เจ้าลอยทับเข้ามา ภูมินท์มองคนตรงหน้าก่อนจะยกยิ้มหวาน

"ได้ซิ...ครับ..."

ภูผาชะงักกับรอยยิ้มก่อนจะกระตุยิ้มร้าย...แม้กระทั่งรอยยิ้มก็ยังเหมือนกัน..นี่ซิ...ตัวแทนที่ดีเลยล่ะ...

100%

#โปรดติดตามตอนต่อไป...