หัวใจดวงที่สอง

โรงอาหารใหญ่ของคณะที่มีเสียงดังเอะอะโวยวายไม่ทำให้ภูมินท์หุบยิ้มลงได้ ทั้งภูมินท์และจันทร์เจ้าเป็นที่หมายตา จับจ้องของบรรดาเหล่าคณะบริหาร และคณะอื่นที่อยู่ในโรงอาหารแห่งนี้...

ข่าวลือว่าสองเพื่อนสนิทเป็นคู่รักกันเข้าหูคนตัวเล็กอย่างคนรักของจันทร์เจ้า น่านที่ได้เวลาขึ้นเรียนมองแฟนตัวเองกับรุ่นพี่คนสนิทที่เดินมาด้วยกันแล้วไม่เข้าใจ..

....ทั้งคู่ไม่เห็นจะดูเหมือนคู่จิ้นอย่างที่ใครๆ ก็พูดเลยนี่น่า....

น่านไม่สนใจแล้วเดินขึ้นห้องไปกับเพื่อนๆ ปล่อยให้สองเพื่อนสนิทไปทานอาหาร

"กินแต่นมเย็น ระวังเป็นเบาหวานเอา" ปากเล็กที่กำลังดูดนมเย็นชะงักก่อนใบหน้าแดงจะขึ้นสี

"เป็นห่วงกูไง" จันทร์เจ้าพยักหน้าตักข้าวเข้าปาก

ตึกใต...

ใจดวงเล็กเต้นระส่ำก่อนจะยิ้มเขิน

"วุ้ยๆ สองผัวเมียนี้มันจีบกันว่ะ!" เสียงหนวกหูดังมาจากโต๊ะที่อยู่ไม่ไกล จันทร์เจ้าหันไปมองเสียงกวนๆ ก็เจอกับเพื่อนร่วมภาคที่ไม่ถูกชะตา

"เจ้า...มันก็เป็นแบบนี้แหละ" ภูมินท์ดึงเสื้อร่างสูงไว้เมื่ออีกฝ่ายจะลุกขึ้น

"เห็นข่าวบอกว่ามึงมีเมียเด็กหรอวะ....เหอะ! สงสัยไม่จริง ก็เมียมึงนั่งข้างๆ กันนี่หว่าาา" อีกฝ่ายยังยั่วโมโหไม่หยุด จันทร์เจ้ากระตุกยิ้มก่อนจะสะบัดมือภูมินท์ออก

"ข่าวลืออะไรนั่นมันไม่มีหรอก"

"นั่นไงพวก..." เสียงฮือฮาดังมาจากทั่วโรงอาหาร

เพราะเมื่อเช้าหลายคนเห็นเจ้านั่งกอดกับเด็กปีหนึ่งเลยคิดว่า ตำแหน่งคู่จิ้นของคณะที่ทุกคนหวังอยากให้เป็นมากกว่าคู่จิ้นคงจะจบ...แต่เจ้ากลับบอกว่าข่าวลืนนั่นไม่เป็นความจริง

ภูมินท์มองเพื่อนสนิทอย่างงงๆ จริงอยู่ที่จันทร์เจ้ากับน่านพึ่งคบหากันไม่นานและคงไม่มีใครรู้...แต่ไปบอกว่าไม่มีข่าวลือนั่น...

"ไม่มีข่าวลือ เพราะทุกอย่างเป็นเรื่อองจริง เลิกคิดว่ากูกับไอ้มินท์จะเอากันเองสักที...เพราะกู....มี เมีย แล้ว...แล้วกู ก็ไม่ได้ชอบ ไอ้ มินท์...เลิกเห่าสักทีลำคาญ"

สิ้นเสียงประกาศก้าวของร่างสูงเสียฮือฮาก็ดังข้ึนมาอีก หลายคนผิดหวังที่คู่จิ้นเพื่อนสนิทเจ้ามินท์ต้องจบที่ตรงนี้แต่หลายคนอยากจะรู้ว่าคนรักของเจ้าเป็นใคร เลยเป็นประเด็นถกเถียงกันในโรงอาหาร

ฝ่ายคู่อริเห็นว่าเริ่มไม่สนุกเลยถอยออกไป จันทร์เจ้านั่งลงที่โต๊ะก่อนจะทานข้าวต่อ

"ดีใจแทนน้องน่านเนอะ" ภูมินท์ว่าก่อนจะเขี่ยจานข้าวไปมา

"เป็นอะไรอีกล่ะ" ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมามองเพื่อน เป็นจังหวะเดียวกันที่ภูมินท์เงยหน้าขึ้นมา ตากลมโตชื้อไปด้วยน้ำตาใสก่อนคนตัวเล็กจะยกยิ้มจนร่างสูงชะงัก

"เปล่าหรอกนะ...แค่...อิจฉาน้องน่าน....ที่ได้ใจมึง"

กริ้ง...

ช้อนถูกวางกระแทกลงจานอย่างแรง จันทร์เจ้ามองหน้าเพื่อนนิ่งๆ

"กูบอกแล้วไง อย่าพูดเรื่องนี้ไอ้มินท์" ภูมินท์เม้มปากก่อนจะพูดตอบกลับมา

"ก็มันจริงมั้นล่ะเจ้า...กูทำทุกอย่างได้นะถ้าให้มึงอยู่กับกู..."

"มินท์..." เสียงทุ้มเอ่ยออกมาจนภูมินท์ใจหาย เขารู้ว่าจันทร์เจ้าไม่ชอบให้พูดเรื่องที่ภูมินท์แอบชอบจันทร์เจ้า...แต่ใครจะไปทนไหวล่ะ

"ไม่พูดแล้ว...ฮึก...อิ่มแล้วนะ..." ภูมินท์ว่าก่อนจะลุกออกจากโต๊ะไป ร่างสูงถอนหายใจก่อนจะมองเพื่อนสนิทที่เดินออกไปจากโรงอาหาร

"ขอโทษ......"

จันทร์เจ้าพึมพำเมื่อเห็นเพื่อนสนิทร้องไห้ในอกกับร้อนรุ่มและ...เศร้าใจ...ครั้งหนึ่งจันทร์เจ้าเคยคิดว่าเขาคงจะชอบเพื่อนสนิทคนนี้ และยิ่งตอนที่ภูมินท์มาสารภาพรักทำให้เขายิ่งคิดว่าเราสองคนคงจะไปได้ดี...จนทำให้ทุกอย่างมันบานปลาย...แต่สุดท้าย กลับไม่ใช่...จันทร์เจ้าเพียงแค่ชอบความน่ารัก นิสัยดี และเอาใจใส่ของเพื่อนสนิท แต่คนที่เขารักจริงๆ คือน่านที่แอบชอบเขามานานมากกว่า...น่านอาจจะไม่ดีเท่าภูมินท์...แต่จันทร์เจ้าห้ามใจรักไม่ได้ แต่ว่า..

....เขาก็ห้ามใจตัวเองไม่ให้ยุ่งกับเพื่อนสนิทคนนี้ได้เหมือนกัน..

...ขอโทษที่ทำให้มึงเจ็บปวด..

เสียงสะอื้นร้องไห้เบาๆ จากคนตัวเล็กที่หลบอยู่หลังต้นไม้ ภูมินท์ร้องไห้อย่างหนักตาบวมแดงจนน่ากลัว สองมือจิกเข้าหากันอย่างระบายอารมณ์

"ฮึก...ไม่เห็น...ฮึก...ต้องประกาศเลย...." ภูมินท์พูดเสียงสั่นก่อนจะสะอื้นอีกครั้ง

ทำไมนะ....ทั้งที่เขาทำเพื่อคนๆ นี้มานานหลายปี แต่เขากลับเป็นอะไรอย่างอื่นไม่ได้ยกเว้นตัวแทนของเด็กคนนั้น

เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ภูมินท์โดดเรียนเป็นครั้งแรกสร้างความตกใจให้กับทุกคน ร่างเล็กมองตัวเองในกระจกก่อนจะถอนหายใจแล้วค่อยๆ ยกยิ้มให้กำลังใจตัวเอง

"เดี๋ยวมันก็ผ่านไป...เนอะมินท์^^" คนตัวเล็กว่าก่อนจะยิ้มแย้มเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วเจอกับคู่อริของจันทร์เจ้าที่เดินเข้ามาพอดี

"หึ....นึกว่าใครที่ไหน ที่แท้ก็...เมียเก่าไอ้เจ้า" ภูมินท์ชะงัก ใจดวงน้อยกระตุกวูบ แต่คนตัวเล็กก็ยกยิ้ม

"สวัสดีนะครับ เบียร์....เมื่อเช้าไม่เห็นเข้าเรียนเลยนะครับ^^" รอยยิ้มสดใสทำเอาเจ้าของชื่อเบียร์ชะงัก ก่อนจะหันหน้าหนี

"เรื่องของกู"

"อ่าครับ....งั้น ผมไปก่อนนะ^^" คนตัวเล็กว่าก่อนจะโบกมืออย่างเป็นมิตรให้คู่อริเพื่อนสนิท แล้วเดินออกมา แต่ก็โดนจับแขนรั้งไว้

"เดี๋ยว...."

"ครับ??"

"ไอ้เจ้า.....มีเมียแล้วจริงๆ งั้นหรอ" คำถามของเบียร์ทำเอาคนตัวเล็กชะงัก ก่อนจะพยักหน้า

"อื้อ น่ารักมากเลยล่ะครับ" เบียร์ตวัดสายตามามองอีกฝ่ายที่ยิ้มแย้มก่อนจะขมวดคิ้วถาม

"มึงทำใจได้แล้วรึไง!"

"ผะ...ผม...." ภูมินท์พูดไม่ถูกก่อนจะเสมองไปทางอื่น

"ผมไม่รู้ว่าเบียร์พูดเรื่องอะไร ผมขอตัว"

"กูชอบมึง"

"ห้ะ!" คนตัวเล็กที่กำลังเดินไปขึ้นเสียงตกใจ เบียร์หน้าขึ้นสี

"กูชอบมึง! ที่กูแขวะไอ้เจ้าก็เพราะมันหวงมึง...ก็นั่นแหละ....ถ้ามันมีเมีย ถ้ามึงสองคนไม่ได้คบกันก็..."

"เบียร์..."

"เป็นเมียกูนะ"

"บะ เบียร์!!"

ปึก!

ร่างของคนตัวเล็กถูกจับกระแทกเข้าไปในห้องน้ำห้องหนึ่ง เบียร์มองหื่นๆ ก่อนจะเลียริมฝีปาก..

"กูอยากได้มึงมานานแล้วมินท์.."

"เบียร์...นายกำลังทำผมกลัว..." คนตัวเล็กมองใบหน้าหื่นๆ ของเพื่อนร่วมภาคอย่างหวาดกลัว..

"ไม่ต้องกลัว ไม่เจ็บหรอก"

"เบียร์...เราเป็นเพื่อน.."

"กูบอกแล้วไงว่ากูชอบมึง กูไม่อยากเป็นเพื่อน อยากเป็นผัวมากกว่าว่ะ"

ภูมินท์ส่ายหน้าร้องไห้เมื่อร่างสูงกว่าของเบียร์ซุกไซร้ซอกคอของตัวเอง

"แม่งหอมชิบ ทนไม่ไหวล่ะ" เบียร์พูดหื่นๆ ก่อนจะปลดกระดุม

"ช่วย! อื้อออ!!!" ภูมินท์เหลือกตากว้างเมื่อเบียร์เอาเสื้อนักศึกษาของตัวเองที่ถอดมาอุดปากเล็กของอีกคน มือหนารวบมือเล็กของคนตัวเล็กไว้ก่อนจะจับหันหลัง

"กูได้ข่าวว่ามึงผ่านมาเยอะ อย่าทำเป็นไร้เดียงสาน่า เอาสักทีสองทีจะเป็นอะไรวะ"

"อื้อออ!!!" ภูมินท์ร้องเสียงหลงเมื่อถูกถอดกางเกงออกจนหมด ขาเรียวสั่นพับๆ เบียร์มองช่องทางรักก่อนจะยิ้มเลว

"แม่งเอ้ย! สีสวยชิบหาย!!" ร่างสูงบอกก่อนจะชักรูดของตัวเองไม่มีการเบิกทางใดๆ กลางกายก็สอดเข้าช่องทางสีหวาน

ภูมินท์รู้ว่าตัวเองไม่รอดเมื่อรับรู้ถึงความอุ่นร้อนของแท่งลำใหญ่จากอีกฝ่าย คนตัวเล็กหลับตาก่อนจะปล่อยให้มันผ่านไป....

"อย่าบอกใครล่ะ" เบียร์ว่าก่อนจะตืดกระดุมเสื้อแล้วหันมายกยิ้มให้คนตัวเล็ก

"แหม กูเนี่ยได้เมียน่ารักจริงๆ"

"อย่า....จับผมเลยครับ..."ภูมินท์ตอบอย่างสุภาพเมื่อเบียร์จับใบหน้าตน เบียร์มองแค่นยิ้มแล้วเดินออกจากห้องน้ำ ภูมินท์ถอนหายใจมองตามขาเรียวของตัวเองที่เปื้อนน้ำรักของเพื่อนร่วมภาค...

"วันนี้....เป็นวันที่แย่จริงๆ..."

คนตัวเล็กพึมพำ

ติ้งง

เสียงแจ้งเตือนจากมือถือทำให้คนตัวเล็กที่กำลังเดินไปโรงจอดรถชะงัก

'ปีสองต้องเข้าประชุมเชียร์สอนน้องปีหนึ่งทุกคน'

คนตัวเล็กถอนหายใจ ลืมไปสนิทว่าเขาจะต้องไปซ้อมเชียร์น้องๆ ตากลมโตเหลือบมองบน ก่อนจะสะดุดกับคนคุ้นเคย

"อ๊ะ....พี่มินท์!!" คนตัวเล็กโบกมือแต่ไกลก่อนจะเดินเข้ามาหาภูมินท์

"น่าน...เลิกเรียนแล้วหรอครับ" ภูมินท์ถามยิ้มๆ ทั้งที่ในใจไม่ได้ยิ้มตาม

"อื้อ! ว่าแต่ พี่มินท์ล่ะ....ไม่ต้องไปซ้อมเชียร์หรอ พี่เจ้าก็อยู่ทีาหอประชุมนะ เนี่ยน่านโดนพี่ๆ ใช้มาเอาของ-0-" น่านพูดไปถอนหายใจไป ภูมินท์มองกล่องในมือคนตัวเล็กกว่าไม่กี่เซ็นต์แล้วยกยิ้ม

"มาเดี๋ยวพี่ถือให้ จะไปหอประชุมพอดีเลยครับ"

"หู้ยยย! พี่มินท์โคตรเท่! อ๊ะ! น่านหนักมากกกก!!" น่านยื่นกล่องให้ภูมินท์ภูมินท์รับไว้ก่อนจะขมวดคิ้ว

"ไม่เห็นหนักเลยน้องน่าน"

"น่านโกหก ข้างในมันเป็นป้ายชื่อเปล่าเฉยๆ เอง...ป๊ะ ไปกัน ว้าาา ดีจังไม่เหนื่อยด้วย"

ภูมินท์ยิ้มขำกับคนตัวเล็กที่พูดไม่หยุด

อาจจะเป็นเรื่องแปลกทั้งที่เขารักจันทร์เจ้ามากขนาดนั้นแท้ๆ แต่กลับไม่มีความรู้สึกเกลียด ไม่ชอบเด็กคนนี้เลย...

"ทุกคน....นี่พี่ภูมินท์ปีสอง....หัวใจของคณะพวกเรา" เสียงกรี๊ดกร๊าดและโฮ่ชอบใจของน้องปีหนึ่งดังกระหึ่ม ภูมินท์ยกยิ้มก่อนจะเบรกให้ทุกคนเงียบๆ

"เอ้าๆ ฟังพี่มินท์พูดนะ" พี่ซ้อมพูดก่อนมองหน้าเพื่อนตัวเอง ภูมินท์มองน้องๆ ก่อนจะยิ้มหวานจนตาปิด

"ตั้งใจซ้อมกันนะครับทุกคน พี่เป็นกำลังใจให้^^"

"กรี๊ดดดด///ฮิ้ววววว!!!" คำพูดของภูมินท์เรียกกำลังใจจากน้องทุกคนได้ดี

การประชุมเชียร์เริ่มขึิ้น พวกพี่ๆ มีเกมส์ให้น้องๆ เล่นนิดหน่อย จนมาถึงเกมส์สุดท้ายของวัน

'จับฉลากทำตามคำบอก'

กติกาคือประธานภาคปีสองจะเป็นคนส่มรุ่นพี่หนึ่งคน รุ่นน้องหนึ่งคน มาทำสุ่มเล่นเกมส์ตามที่ได้

"ปีสอง....จันทร์เจ้า เดือนคณะของเราปีก่อนนี่เองค้า!" เสียงกรี๊ดกร๊าดของผู้หญิงดังขึ้นจันทร์เจ้าเดินหน้านิ่งๆ ไปยืนหยุดข้างหน้า

"ปีหนึ่งจะเป็นใครเอ่ย...ต๊าย! น้องน่านค้า!"

ภูมินท์ชะงักก่อนจะยิ้มบางๆ แล้วตบมือให้กับทั้งคู่

"เกมส์สุดท้ายของเรา...กินป๊อกกี้ให้เหลือน้อยที่สุดค่ะ!"

เสียงกรีดดังขึ้นมาอีกครั้ง ปีสองคนหนึ่งเอาป๊อกกี้มาให้จันทร์เจ้าคาบ แล้วจันทร์เจ้าก็ขยับให้น่านคาบไว้ เสียงกรีดร้องดังระงมจากผู้หญิงทั่วหอประชุม

"เริ่ม!" ชั่ววินาที ภูมินท์เห็นสายตาคมกริบของเพื่อนสนิทหันมามองตัวเอง คนตัวเล็กพยักหน้ายกยิ้มน้อยๆ จันทร์เจ้าละสายตาก่อนจะเล่นเกมส์กับคนรัก

น่านไม่สนใจอะไร ป๊อกกี้คือของโปรดเขาแค่อยากกินมันเท่านั้น คนตัเล็กกัดขนมในปากอย่างเร็วสร้างความหมั้นเขี้ยวให้จันทร์เจ้าจนลืมตัวว่าอยู่ท่ามกลางผู้คน ร่างสูงจับใบหน้าของคนรักแล้วประกบจูบทันที

ภูมินท์กัดปากแน่นมองภาพตรงหน้าทั้งน้ำตา...

"มึงจะตอกย้ำกูไปถึงไหน....ไอ้เจ้า..."

ท่ามกลางความตื่นตกใจของทุกคน ภูมินท์เดินออกไปจากที่นี่เงียบๆ ไม่ให้ใครรู้ คนตัวเล็กพยายามกลั้นน้ำตาไว้จนเข้ามาในรถหรู หยาดน้ำตาสีใสก็พรั่งพรูไหลลงมาอาบแก้ม คนตัวเล็กก้มหน้ากับพวงมลัยตรงหน้าแล้วสะอื้นไห้...

เพียงไม่กี่นาทีต่อมา ข่าวอดีตเดือนคณะบริหารประกาศมีคนรัก ลั่นจูบกันยืนยันต่อหน้าทุกคนในคณะก็ดังไปทั่วทั้งมหาลัยให้ทุกคนได้รับรู้...

...คู่จิ้นเพื่อนสนิทเจ้ามินท์จบลงแล้ว....

100%

#โปรดติดตามตอนต่อไป..