มาช่วยล้างหมัอ(4)

ตอนนี้ฉันนั่งอยู่บนรถยนต์คันหรูราคาหลายสิบล้านโดยมีเจ้าของรถเปิดและปิดประตูให้เรียบร้อย บอกตรง ๆ เลยว่าฉันค่อนข้างที่จะเกร็ง ๆ เพราะไม่เคยนั่งรถราคาแพงแบบนี้มาก่อน สายตาก็แสนจะซุกซนมองนั่งมองนี่ไปตัวด้านในรถด้วยความตื่นเต้น

"ที่พี่บอกว่าจะจีบเธอ พี่พูดจริงนะ"ฉันต้องละสายตาหันมาที่คนถามแล้วได้สบตากับเขา

"...."ฉันก้มหน้างุดรู้สึกเขินอายเอามาก ๆ

"เรามาทำความรู้จักกันก่อนไหม"ริมฝีปากหนาเอ่ยขึ้นก่อนที่จะหันมองไปที่ถนน

"พี่ชื่ออัลติส เกิดวันที่หกธันวาสี่ศูนย์ อายุยี่สิบห้าปี เป็นผู้บริหารบริษัทสินเชื่อระดับต้น ๆ...."เจ้าของใบหน้าหล่อหันมาที่ฉัน

"....มีน้องชายหนึ่งคนตอนนี้กำลังศึกษาอยู่ปีสามคณะบริหารชื่อมาร์เวล"พอพี่อัลติสพูดจบเขาก็หันมาที่ฉัน

"แล้วเธอล่ะ"เขาเป็นผู้บริหารบริษัทสินเชื่อหรือเจ้าหน้าฝ่ายเป็นทะเบียนราษฎร์กันนะ

"เอ่อ...หนูชื่อไมด้าเกิดวันที่สิบสามสิงหาสี่สี่อายุยี่สิบเอ็ด ตอนนี้เรียนอยู่ปีสามคณะนิเทศ ไม่มีพี่น้องอยู่กับแม่สองคน.."

"แล้วพ่อเธอ"พี่อัลติสแทรกพูดขึ้น

"พ่อด้าเสียไปเมื่อสองปีก่อนค่ะ"ฉันตอบกลับด้วยสีหน้าเศร้าเพราะตอนนี้ยังคิดถึงพ่ออยู่

"พี่ขอโทษนะที่ถาม"

"ไม่เป็นไรค่ะ"ฉันสั่นหัวพรืดแล้วคลี่ยิ้มให้

"พี่ชอบทะเล"

"ด้าก็ชอบทะเล"ฉันพูดจบก็ฉีกยิ้มกว้าง

"พี่ชอบเธอ"

"หนูก็..เฮ้ยยย!"เกือบไปแล้วฉัน

"หึ ...."เสียงแค่นหัวเราะของชายหนุ่มรูปหล่อที่นั่งอยู่เบาะข้าง ๆ

"....ตอนนี้พี่ยังไม่มีแฟน แต่ไม่นานพี่ก็จะมีแฟนที่ชื่อน้องไมด้า"ไม่พูดเปล่าพี่อัลติสก็ยื่นใบหน้าอันหล่อเหลามาใกล้ ๆ ไม่กี่วินาทีอยู่ ๆ หัวใจฉันก็เกิดเต้นแรงผิดจังหวะขึ้นมา ตุ่บ ตุ่บ ตุ่บ รวมถึงใบหน้าที่เห่อร้อนราวกับไฟเผา พี่คนนี้อยู่ใกล้แล้วรู้สึกไม่ปลอดภัยกับหัวใจฉันซะแล้ว

จากนั่นฉันก็นั่งเงียบกริบเก็บอาการจนกระทั่งถึงบ้านซึ่งเป็นอาคารพาณิชย์สามชั้น โดยชั้นล่างทำเป็นร้านขายขนมจีน พอพี่อัลติสจอดรถสนิท เขาก็รีบลงจากรถแล้วมาเปิดประตูให้ฉัน

"ขอบคุณค่ะ"ฉันกล่าวขอบคุณแต่ชายหนุ่มกลับส่งสายตามองไปยังด้านหน้าอย่างพินิจแล้วขมวดคิ้วทำเอาฉันเกิดความสงสัยจึงเอ่ยถาม

"มีอะไรหรือเปล่า"ชายหนุ่มหันมาที่ฉันช้า ๆ

"บ้านของเธอ?"เขาชี้ไปที่บ้านของฉันที่อยู่ล็อกแรกของอาคาร

"ใช่ค่ะ ด้าอยู่ที่นี่มาตั้งแต่เกิด"ฉันพูดแล้วยิ้มออกมาอย่างภูมิใจ ถึงแม้มันจะดูเก่าไปหน่อย แต่ที่นี่ก็เป็นที่อยู่ให้ฉันพักพิงมาตั้งแต่เกิด ฉันผูกพันธิ์กับบ้านหลังนี้มาก

"...."พี่อัลติสไม่พูดอะไรแต่ฉันเห็นเขาลอบหายใจเบา ๆ

"เข้าไปกันเถอะ"ฉันเอ่ยแล้วเดินนำเข้าไปในบ้านซึ่งมีชั้นล่างเป็นร้านขายขนมจีน พอเดินเข้าไปด้านในก็พบกับสตาร์และแม่ของฉันกำลังยืนทักทายกันอยู่

"ไมด้ามาแล้ว"สตาร์พูดขึ้นแล้วหันมาที่ฉันโดยมีชายหนุ่มร่างสูงเดินตามมาติด ๆ ทำให้แม่ของฉันต้องหันมองตาม

"พาใครมาด้วยน่ะยัยด้า"แม่ฉันมองผ่านไปด้านหลังแล้วเอ่ยถาม

"พี่อัลติส เขาจะมาช่วยเก็บร้านน่ะ"ฉันไม่ใช่คนตอบแต่เป็นสตาร์ต่างหากที่ตอบแล้วยกยิ้มกรุ่มกริ่ม

"สวัสดีครับ"พี่อัลติสเดินมาถึงก็ยกมือไหว้แม่ของฉันอย่างนอบน้อม

"สวัสดีจ๊ะ"แม่ของฉันยกไหว้ตอบแล้วมองพี่อัลติสด้วยสีหน้างวยงง

"จะมาช่วยเก็บร้าน?"

"ครับ"ชายหนุ่มร่างสูงตอบกลับแม่ฉันแล้วยกยิ้มบาง ๆ

"จะทำได้เหรอ ดูท่า...."

"ทำได้สิครับ จะให้ผมทำอะไรบอกมาได้เลย"พี่อัลติสแทรกพูดขึ้น ฉันเข้าใจที่แม่ถามไปแบบนั้นเพราะสภาพเขาที่แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าแบรนด์เนมทั้งตัว จะมาช่วยเก็บร้านขนมจีนธรรมดาได้อย่างนั้นเหรอ

"น้าไม่รบกวนดีกว่า น้าเก็บกับยัยด้าสองคนก็ได้ น้ากลัวเสื้อผ้าเราจะเปื้อนน่ะ"แม่เอ่ย

"ไม่เป็นไรเลยครับ ให้ผมช่วยเถอะผมตั้งใจมาช่วยจริง ๆ"พี่อัลติสยืนยันที่จะช่วยให้ได้

"....."แม่ฉันไม่พูดอะไรได้แต่ยืนมองชายหนุ่มร่างสูงอึ้ง.ๆ

"ไมด้ามีอะไรให้พี่ทำบอกได้เลย"พี่อัลติสหันมาที่ฉันแล้วเอ่ยถามแทน

"เอ่อ.."

"ล้างหม้อค่ะ"สตาร์แทรกพูดแล้วหัวเราะเบา ๆ

"พาพี่ไปสิ"เขาหันไปที่สตาร์

"ให้ไมด้าพาไปดีกว่า"เพื่อนสนิทโบ้ยมาที่ฉัน

"ถ้าพี่อยากจะช่วยก็ตามมา" พูดจบฉันเดินนำหน้าคนตัวโตมายังลานไว้สำหรับล้างถ้วยชามและหม้อแกง ชายหนุ่มถกแขนเสื้อเชิ้ตขึ้น ส่วนฉันก็หยิบถุงมือพร้อมกับผ้ากันเปื้อนยื่นแล้วเขาแล้วหยิบมาอีกชุดเพื่อใส่ตัวเอง

จากนั้นเราสองคนก็ช่วยกันล้างถ้วยชามและหม้อแกง ฉันแอบมองเจ้าของใบหน้าหล่อที่ดูเก ๆ กัง ๆ แต่ดูตั้งใจมากพานให้ฉันอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ ท่ามกลางสายตาของแม่และสตาร์ที่ยืนลอบมองอยู่

จนทุกอย่างเสร็จสรรพเรียบร้อยก็ใช้เวลาเกือบชั่วโมง โทรศัพท์พี่อัลติสก็ดังขึ้น ทำให้เขาต้องถอดถุงมือแล้วเดินไปรับโทรศัพท์ที่หน้าบ้าน

"ด้า"ฉันหันไปที่เสียง.

"มีอะไรคะแม่"ฉันถามขณะที่แม่กับสตาร์เดินมายืนตรงหน้า

"สตาร์บอกแม่ว่า พ่อรูปหล่อคนนั้น..."ชี้ไปที่พี่อัลติสที่ยืนคุยโทรศัพท์

"....จีบแกเหรอ"พอแม่พูดจบฉันก็หันไปถลึงตาใส่เพื่อนสนิททันที

"แม่ก็ไปเชื่อสตาร์มัน"

"ก็เขาบอกเองว่าจะจีบมึง กูได้ยินเต็มสองหู"เพื่อนสนิทพูดแย้งขึ้น

"จริง ๆ นะน้ามาลัย"แล้วหันไปยืนยันกับแม่

"เฮ้อ...เขาคงไม่มาจีบผู้หญิงบ้าน ๆ แบบกูหรอก อย่างเขาต้องพวกผู้หญิงที่มีฐานะเท่าเทียมกัน"ฉันบอกในความเป็นจริง

"ก็ไม่แน่นะมึง ประธานบริษัทมีเมียเป็นผู้หญิงธรรมดาเยอะแยะ"

"อ่านนิยายมากไปป่ะมึง"ฉันสวนกลับ

"กูว่าเขาก็สนใจมึงอยู่ไม่น้อยเลยนะ ไม่งั้นจะลงทุนมาล้างหม้อแกงแบบนี้เหรอ"ระหว่างที่ฉันกับสตาร์กำลังเถียงกันอยู่แม่ฉันพ่นลมหายใจแล้วส่ายหน้า

"เหอะ ๆ "ฉันกลั้วหัวเราะเบา ๆ ขณะที่พี่อัลติสคุยโทรศัพท์เสร็จแล้วกำลังเดินเข้ามา

"คุยโทรศัพท์เสร็จแล้วใช่ไหม"แม่ฉันเอ่ยถามพี่อัลติสก็ผงกหัวรับ.

"มีธุระอะไรหรือเปล่า"แม่ถามต่อ

"วันนี้ผมว่างครับ"

"แล้วพี่ไม่ไปดื่มกับเพื่อนแล้วเหรอ"สตาร์แทรกพูดขึ้น

"ไม่ครับ คุณน้ามีอะไรหรือเปล่าครับ"ประโยคแรกพี่อัลติสตอบกลับสตาร์แล้วหันไปถามแม่ฉันประโยคสุดท้าย

"น้าจะชวนเราทานข้าวด้วยน่ะ"พอแม่พูดจบฉันหันขวับไปที่ท่านแล้วส่ายหน้าช้า ๆ เพราะคิดว่าคนรวย ๆ อย่างพี่อัลติสคงจะทานอาหารบ้าน ๆ ไม่ได้แน่ ๆ

"ได้ครับ ยังไงรบกวนด้วยนะครับ"เขาตอบรับอย่างสุภาพน้ำเสียงละมุน

"งั้นนั่งรอก่อนนะ เดี๋ยวน้าจะรีบเข้าไปทำอาหารมาให้"แม่พูดจบก็กำลังจะหันหลังก้าวขา..

"ให้ด้าไปช่วยนะแม่"

"อยู่คุยกับพี่เขาไปเถอะ"แม่บอก

"งั้นสตาร์ขอเป็นลูกมือน้าเอง"สตาร์รีบลุกจากโซฟาแล้วเดินมาควงแขนอ้อนแม่ฉัน

"สตาร์ อยู่เป็นเพื่อน...."

"มึงอยู่คุยกับพี่อัลติสไปเถอะ กูจะไปช่วยน้ามาลัยทำอาหารเอง ไปกันเถอะน้า"เพื่อนสนิทฉันดึงแขนแม่ฉันเข้าไปในครัวทันทีหลังจากพูดจบ ฉันนั่งมองแผ่นหลังทั้งคู่แล้วลอบหายใจเบา ๆ

"ไมด้า"ฉันหันไปที่คนเรียก

"มึอะไรหรือเปล่าคะ หิวน้ำไหมเดี๋ยวด้าไปเอามาให้"

"ไม่ครับ"พี่อัลติสส่ายหน้าช้า ๆ

"...."ฉันคลี่ยิ้มบาง ๆ แล้วก้มหน้าเขินทุกทีเลยเวลาสบตากับพี่เขา

"ไมด้าชอบผู้ชายแบบไหนครับ"สิ้นเสียงฉันก็เงยหน้าขึ้นจ้องใบหน้าหล่อ

"เอ่อ...ด้าชอบผู้ชายธรรมดา ๆ เพราะว่าด้า..."

"พี่ก็ผู้ชายธรรมดา"พี่อัลติสแทรกพูด

"พี่จะจีบด้าจริง ๆ เหรอคะ"ฉันถามด้วยความสงสัยและอยากรู้

"อืม..พี่ชอบเธอจริง ๆ นะ"

"ชอบ? เราเพิ่งจะเคยเจอกันเองนะคะ พี่ชอบด้าตอนไหน"ฉันขมวดคิ้วถาม

"ก็ชอบตั้งแต่แรกเห็น รู้ไหมว่าเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่พี่คิดจะจีบ"คำพูดของเขาทำเอาฉันขมวดคิ้วจนเป็นปม

"หมายความว่ายังไงคะ"

"ก็หมายความว่าพี่ไม่เคยจีบใครเลยไง"พูดจบพี่อัลติสก็คลี่ยิ้มบาง ๆ ที่เขาพูดออกมานั้นฉันอาจจะไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ แต่มันก็ทำให้หัวใจฉันสั่นไหวอยู่เหมือนกัน หรือแค่เพียงเขารูปร่างหน้าตาดี?

______________________