ตอนที่ 8 นางจ๊นจน

สิ่งแรกที่นางต้องทำก็คือปรับสมดุลระหว่างพลังหยินหยางในร่างกายของเขาเพื่อช่วยให้จิตวิญญาณของเขาสงบลงจากความเจ็บปวดที่ต้องทนทุกข์มานานหลายปี และเพื่อป้องกันไม่ให้เขาเกิดอาการปฏิเสธโอสถ

เยี่ยอวิ๋นหยิบโอสถออกมาหนึ่งเม็ด แล้วกระซิบบอกเขา "ท่านพี่เป็นข้าเอง..มาท่านกลืนโอสถนี้ลงไปก่อนจะได้ไม่รู้สึกทรมาน"

เยี่ยจิ่นหลินขมวดคิ้ว หลังจากได้ยินว่าน้องสาวของเขากำลังป้อนโอสถให้เขาเพื่อหยุดความทรมานอยู่นั้นพลันเขาก็ชะงัก นั่นสิข้าก็ไม่อยากทรมานอีกต่อไปแล้ว วันนี้ไม่ว่าน้องสาวให้เขากินอะไรเพื่อให้หมดความทรมานนี้วันนี้เขายินดีที่จะกินทั้งหมด

เยี่ยอวิ๋นไม่รู้ความคิดของเขา เวลานี้นางมีความตั้งใจเพียงให้เขาปรับสมดุลหยินหยางเพื่อรอรับการใช้โอสถชำระไขกระดูกแล้วล้างสารพิษเท่านั้น หลังจากเยี่ยจิ่นหลินดื่มน้ำและโอสถลงไปแล้ว ถางเหอที่ออกไปต้มน้ำก็เดินเข้ามาเห็นตอนที่เยี่ยอวิ๋นป้อนน้ำคุณชายเขาก็รีบวางกาน้ำร้อนแล้ววิ่งเข้ามาอย่างตื่นตระหนก

"คุณหนูใหญ่ท่านให้คุณชายของข้ากินยาอะไร? ท่านไม่ใช่มาชวนให้คุณชายตายไปพร้อมกันอีกใช่ไหม ไหนไฉเว่ยบอกว่าท่านไม่อยากตายแล้วอย่างไรหล่ะ เหตุใด เหตุใดท่านถึงต้องมาพาคุณชายของข้าตายตามท่านไปด้วย ด้วย ทำไมท่าน...คุณชายขอรับท่านเป็นอย่างไรบ้างขอรับ? คุณชาย.."

เยี่ยอวิ๋นที่จู่ๆก็ถูกเด็กหนุ่มคนหนึ่งวิ่งพรวดพราดเข้ามาทำให้ตกใจก็ผุดลุกขึ้น ถางเหอร้องไห้จนหูหน้าแดงก่ำไปหมด ยิ่งเมื่อเห็นว่าคุณชายของตน ค่อยๆมีเหงื่อซึมออกมาใบหน้าที่เคยซีดขาวราวกระดาษเริ่มมีสีเลือดฝาดจาง ๆ เขาก็ยิ่งตกอกตกใจ

เยี่ยอวิ๋นเดินไปรินน้ำร้อนที่ถางเหอวางเอาไว้ใส่ถ้วยแล้วยกมายื่นให้เขา นางเอ่ยเสียงเย็น"จะหยุดร้องได้หรือยัง? คนยังไม่ตายเสียหน่อยพวกเจ้านี่ร้องไห้ราวกับไว้อาลัยผู้เป็นนายกันทั้งสองคนเลยนะ" ก่อนนี้ก็เป็นไฉเว่ยไม่ใช่เหรอที่คร่ำครวญราวกับนางตายไปแล้วจริงๆ

ไฉเว่ยได้ยินดังนั้นนางรีบวิ่งเขามาดึงถางเหอที่ตกตะลึงอยู่ "ใช่เจ้าจะร้องทำไมคุณหนูใหญ่กำลังรักษาคุณชายอยู่นะ" เห็นๆอยู่ว่าคุณหนูจับชีพจรคุณชายแล้วส่งยาเข้าปากเพื่อรักษา เจ้าถางเหอนี่ใช้ไม่ได้เลย

ถางเหอตกตะลึง "เจ้าพูดจริงหรือ?"

ไฉเว่ยตีแขนเขา "ยังไม่รีบรับถ้วยน้ำร้อนในมือของคุณหนูอีก"

ถางเหอก้มหน้ายื่นมือออกมารับถ้วยน้ำร้อยไปแล้วนั่งลงข้างเตียง เยี่ยอวิ๋นพูดเสียงเรียบ "เลือดลมที่หยุดนิ่งไปนานเวลานี้กำลังจะเริ่มหมุนเวียนอย่างช้าๆ เขาอาจจะมีความรู้สึกไม่ค่อยสบายตัวเล็กน้อยในระยะแรกจากนั้นภายในร่างกายก็จะรู้สึกอบอุ่นขึ้นเล็กน้อย เจ้าก็คอยเอาผ้าชุบน้ำเช็ดตัวให้เขาและคอยฟังเสียงการหายใจของเขาให้ดี หากมีการหายใจสม่ำเสมอนั่นถือว่าเขามีการตอบสนองจากโอสถได้ดี.."

ถางเหอตกตะลึงอีกครั้ง"คุณหนูใหญ่ในที่สุดท่านก็คิดได้เสียที ก่อนนี้ข้าเคยไปขอโอสถวิเศษจากท่าน ท่านก็ปฏิเสธตอนนี้คือดีแล้วขอรับคุณหนูใหญ่ท่านวางใจข้าน้อยจะดูแลคุณชายอย่างดี"

"อืม..จริงสิหากข้าจะหาสมุนไพรจำพวกสมุนไพรหายากต้องหาจากที่ไหน?"

ไฉเว่ยและถางเหอชะงักพวกเขามองหน้ากัน สักพักถางเหอจึงพูด "ในเมืองหลวงก็หอไป๋เฉา เป็นสำนักหมอยาที่ขึ้นชื่อพวกเขามีโอสถหายากราคาแพงมาก และมีสมุนไพรมากมายที่ล้วนแล้วแต่เป็นสมุนไพรดีดี แต่ราคาแพงมาก คุณหนูใหญ่พวกเราไม่มีเงินตำลึงแล้วขอรับ" ถางเหอเอ่ยน้ำเสียงเศร้า

เยี่ยอวิ๋นขมวดคิ้ว"นอกจากหอไป๋เฉาที่อื่นไม่มีหรือ?"

ไฉเว่ยและถางเหอครุ่นคิด และก็เป็นถางเหอที่เงยหน้าขึ้นมาและพูดกับนางอย่างตื่นเต้น "บนหุบเขาโอสถห่างออกไปจากเมืองหลวงหลายสิบลี้มีสมุนไพรทุกอย่างเลยขอรับ แต่...แต่ที่นั่นล้วนอันตรายมากมีทั้งหมอกพิษ สัตว์อสูร.."

เยี่ยอวิ๋นกัดปากล่างเบาๆ จากนั้นนางก็มองไปยังชายหนุ่มที่กำลังหลับอยู่บนเตียง "ไม่เป็นไรรักษาพี่ใหญ่ให้หายคือเรื่องเร่งด่วนข้าจะต้องหาทางให้ได้"

หลังจากกลับมาจากเรือนไผ่ของเยี่ยจิ่นหลินแล้วเยี่ยอวิ๋นก็จดรายชื่อสมุนไพรที่จำเป็นต้องใช้ในการรักษาเยี่ยจิ่นหลินลงในกระดาษจากนั้นนางก็ออกจากประตูด้านหลังไป

..

หอไป๋เฉา เป็นร้านค้าที่รับซื้อขายสมุนไพรหายาก และโอสถจากยุทธภพซึ่งในแต่ละวันมีลูกค้าเข้าออกมากมาย แม้ว่าเยี่ยอวิ๋นจะเป็นคุณหนูใหญ่แห่งจวนโหว แต่เพราะนางสวมใส่ผ้าสีขาวปิดบังใบหน้าและเสื้อผ้าที่สวมใส่ก็ดูธรรมดาจึงไม่มีใครสนใจนาง

เยี่ยอวิ๋นเดินดูรอบร้านและพบว่าหอไป๋เฉาสมกับเป็นคลังสมุนไพรที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหลิงเทียนจริงๆ สมุนไพรส่วนใหญ่ในรายการของนางที่นี่มีครบหมด แต่ทว่า... ราคานี่สิ แพงจนน่าใจหาย

อย่างเช่น หญ้าจื่อซูขั้นแรก ต้นละสิบเหลียง ไฟขี้ผึ้งดอกละแปดเหลียง...

และนี่ยังเป็นคุณภาพต่ำสุด ถ้าคุณภาพดีขึ้นมา หน่อยราคาก็จะเพิ่มขึ้นหลายเท่า

และในรายการที่นางจดมา แค่สองอย่างนี้ก็ต้องการอย่างละห้าสิบชิ้น ยิ่งไม่ต้องพูดถึง สมุนไพรระดับสูงอื่นๆ ถ้าซื้อทั้งหมดอย่างน้อยก็ ต้องใช้เงินหลายหมื่นตำลึง

เยี่ยอวิ๋นลูบกระเป๋าที่แบนราบของตัวเอง รู้สึก อึดอัดใจ

ก่อนออกจากจวน นางก็ได้ถามไฉเว่ยแล้วถึงได้รู้ว่านางในฐานะคุณหนูใหญ่จวนโหวหรือท่านหญิงแห่งฉางเล่อที่ได้รับพระราชทานจากฮ่องเต้ ตอนนี้จนถึงขีดสุดแล้ว

หลังจากที่บิดาของนางหายตัวไป ทรัพย์สินทั้งหมดของครอบครัวถูก "ยึดครอง" โดยอารองด้วยเหตุผลต่างๆ นานา

เยี่ยอวิ๋นในตอนนี้ไม่มีเงินเหลือเลย ปกติต้องนำของเก่าไปจำนำเพื่อแลกเงินมาใช้จ่าย

และเงินห้าสิบตำลึงในกระเป๋าของนางก็เป็นเงินที่นางแอบหยิบมาจากเยี่ยหลินเมื่อวานนี้ ซึ่งพอที่จะซื้อหญ้าจื่อซูได้แค่ห้าต้นเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม นางก็ไม่ได้หวังว่าจะซื้อสมุนไพรได้มากมายด้วยเงินห้าสิบตำลึงนี้ นางวางแผนไว้แล้วว่าหากพลังฟื้นคืนมาสักสามสิบส่วนนางนั้นจะทำอะไร เพราะอย่างน้อยนางก็คือธิดาเพียงคนเดียวของเซียนโอสถบนดินแดนชิงเสวียน

แต่ตอนนี้พลังจะถดถอยลงมาก จนไม่สามารถดูดซับพลังลี้ลับได้ แต่การหาเงินก็จำเป็นมากเช่นกันจะรอจนพลังฟื้นคืนมาก่อนนั้นเป็นไปไม่ได้เลย แต่ก็ใช่ว่านางจะหมดหนทางเสียทีเดียวหรอกนะการทำของเล็กๆ น้อยๆระดับต่ำก็ยังทำได้อย่างน้อยๆตอนนี้นางก็ทำได้อย่างง่ายดายและ สามารถนำไปแลกเงินได้

แต่หลังจากเดินดูรอบหนึ่งเยี่ยอวิ๋นก็พบเรื่องน่าเศร้า ว่าตัวเองไม่ได้จนธรรมดา แต่จนมากจริงๆ! แม้แต่วัตถุดิบและสมุนไพรระดับต่ำไม่แพงมากยังหาซื้อไม่ได้

...