บทที่2. อาถรรพ์

อุตส่าห์คิดว่าคนนี้คงล้างอาถรรพ์ได้สำเร็จแต่ก็แห้วรับประทานอีกแล้ว ทำไมนะ ทำไม ทั้งๆที่ที่เธอก็ไม่ได้หน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่เสียหน่อย รูปร่างออกจะเป็นที่ใฝ่ฝันของผู้ชายแม้กระทั่งสาวหล่อทั้งหลายก็ยังมาจีบ แต่ทำไมคนที่เธอรักถึงคบกันได้ไม่นานทุกทีไป

คิดถึงตอนนี้หญิงสาวก็อยากร้องไห้ แต่ความเป็นคนใจแข็งไม่ยอมให้ใครเห็นความอ่อนแอของตัวเองได้ง่ายๆ ทำให้เธอเลือกที่จะยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่ม แล้วใบหน้างามก็ปรากฏรอยยิ้มขึ้นมา เมื่อเธอนึกถึงการใส่ชุดสวยเป็นเพื่อนเจ้าสาว

เธอได้ทำหน้าที่นี่ถึงสามครั้งแต่ไม่มีครั้งไหนประทับใจเท่ากับงานแต่งงานของเพื่อนรักที่ผ่านมาเมื่อครึ่งปีก่อน พิธีแต่งงานตามธรรมเนียมอาหรับ เธอไม่เคยคาดคิดเลยว่าวันที่จำใจพา ‘ลูกค้า’ รายหนึ่งที่ติดใจฝีไม้ลายมือของเพื่อนและทาบทามให้ไปทำงานเป็นกรณีส่วนตัวครั้งนั้น จะเปลี่ยนแปลงชีวิตเพื่อนรักทั้งชีวิตเมื่อครั้งที่เธอพาชายคนนั้นไปหาเพื่อนรักเธอหวาดกลัวชายอาหรับหน้าตาดุดันแต่เพื่อนก็ยังใจเย็นที่จะพูดคุยด้วยมารยาท เธอต้องเคารพการตัดสินใจของเพื่อนการเดินทางใกล้เพื่อไปทำงานครั้งนั้นของเพื่อนรักทำให้เธอมีโอกาสได้ไปเยือนดินแดนฟ้าจรดทราย

หญิงสาวยิ้มกว้างออกมาเพียงลำพังและไม่สนใจใครที่เข้ามา เวลาอย่างนี้เธอควรโศกเศร้าให้โชคชะตาใช่ไหม? ทำไมเธอยังยิ้มอยู่ได้นะ เธออยากจะหาที่สักที่เพื่อปลดปล่อยอารมณ์ที่อัดอั้นอยู่ข้างในถึงได้มาดื่มเพียงลำพังในร้านที่ไม่คุ้นเคยอย่างนี้ ทว่าเธอกลับยิ้มให้ความรักของเพื่อน เธอรอจะพบหน้าหลานที่เพื่อนรักสัญญาว่าอายุครบขวบปีแล้วจะพามาเยี่ยมเยือนที่เมืองไทย

ชีวิตเธอก็ประหลาดอย่างนี้ เธอประสบความสำเร็จจากธุรกิจสปาและนวดแผนโบราณโดยเฉพาะลูกค้าชาวต่างชาติ ก็เพราะเพื่อนรักนั้นแหละทำให้เธอต้อนรับลูกค้าแทบไม่ทัน ต้องขยายกิจการให้ใหญ่ขึ้นเพื่อรองรับลูกค้าที่มาใช้บริการ แต่เธอไม่เคยมีความคิดจะขยายสาขาแม้ว่าจะมีชักชวนและอยากร่วมทุน

‘สปารุ้งงาม’ ที่บุกเบิกมานี่ก็พอแล้ว ธุรกิจนี้เป็นการเริ่มต้นของแม่ของเธอ หลังจากที่แม่หย่าร้างจากพ่อได้สองปี-หลังจากแม่ฟื้นจากน้ำตาและทำใจยอมรับว่าพ่อมีผู้ใหญ่ใหม่จริงๆ ไม่หวนกลับมาหาคนที่เคยทุกข์และสุขร่วมกัน แม่ซึ่งเคยมีฝีมือนวดกดจุดก็ไปเรียนเพิ่มเติมและใช้เงินก้อนสุดท้ายปรับปรุงบ้านตัวเองเป็นร้านนวดแผนโบราณ เธอซึ่งมีแววแม่ค้ามาตั้งแต่เด็กก็ช่วยงานของแม่ด้วยความสนุกสานและค่อยๆ ปรับเปลี่ยนและตบแต่งร้านใหม่จนกลายเป็นสปาและนวดแผนโบราณ จนกลายเป็นร้านสปาที่มีลูกค้าแน่นร้านในปัจจุบัน

‘รุ้งงามสปา’ ไม่ใช่เป็นเพียงร้านสปาและนวดแผนโบราณเท่านั้น เป็นมากกว่าแหล่งรายได้ที่ทำให้เธอได้ไปเรียนโรงเรียนดีๆ และมหาวิทยาลัยเอกชน แต่เป็นสถานที่ที่แม่เริ่มต้นชีวิตใหม่ แม่นำพาหญิงสาวที่ไม่มีงานทำหรือประสบชะตากรรมเดียวกันมาทำงานด้วยกัน

“การทำงานทำให้เรารู้สึกว่าตัวเองมีค่า” เธอจำได้ว่าแม่พูดอย่างนั้น...ที่นี่จึงเป็นเหมือนสถานบำบัดจิตใจของคนด้วย

เบียร์ขวดที่เท่าไหร่แล้วนะ? หญิงสาวถามตัวเองในใจและคิดว่าถ้ามากไปกว่านี้เธอคงหอบหิ้วเอาร่างกายกลับบ้านไม่ไหวแน่ มือเรียวยกขึ้นเรียกเรียกเด็กเสิร์ฟมาเช็คบิล แต่มีมือใหญ่มาจับข้อมือของเธอไว้ก่อน

“จะรีบกลับแล้วหรือครับ ยังไม่ดึกเท่าไหร่เลย” ผู้ชายแปลกหน้าที่มั่นใจในเสน่ห์ของตัวเอง ขณะที่ปากขยับพูดมือของเขาก็ไต่มาตามท่อนแขนเนียนนุ่มที่โผล่พ้นแขนเสื้อของเธอ

“มันเรื่องของฉันเกี่ยวอะไรกับคุณ”

“โธ่! อย่าพูดจาตัดเยื่อใยขนาดนั้นซิครับ ผมอยากเกี่ยวกับคุณอยู่นะ” ชายหนุ่มตากรุ้มกริ่มเขาพยายามจะโอบกอดร่างที่อ่อนปวกเปียก

“ปล่อยนะ!” ครั้งนี้เธอรู้สึกตกที่นั่งลำบากเข้าให้แล้ว ร่างกายไม่สามารถขยับได้ตามต้องการไร้เรี่ยวแรงที่จะขัดขืน ในสติที่พร่าเลือนเธอรู้สึกว่าร่างที่รวบไว้ในอ้อมอกที่รังเกียจ!

“ปล่อยผู้หญิงคนนี้เถอะ” น้ำเสียงทุ้มนุ่มเอ่ยแทรกเสียงดนตรีที่ดังกระหึ่มในร้าน

“เรื่องอะไรวะกูเจอผู้หญิงคนนี้ก่อน” จากผู้ชายมาดอ่อนหวานกลายเป็นซาตานทันที

“ก็ไม่เรื่องอะไรหรอกครับ” คานันถอนหายใจหนักๆ “ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนที่คุณจะหิ้วไปได้ง่ายๆแบบนี้” ‘ก็เจ้าหล่อนเป็นถึงพระสหายของพระชายา จะปล่อยเลยตามเลยทำไม่รู้ไม่ชี้ได้ยังไงกัน’

“อย่ามาสอดเรื่องผัวเมีย!”

“เท่าที่รู้ผู้หญิงคนนี้ยังไม่ได้แต่งงานนะครับ” คิ้วหนาขมวดเข้าหากันอย่างแปลกใจ ก็เธอคนนี้เป็นเพื่อนรักของพระชายาถ้าเกิดแต่งงานแล้วมีหรือพระชายาจะไม่ร่วมงานแต่งงาน

“มึงจะสอดรู้มากไปแล้ว!”

ชายหนุ่มหงุดหงิดจนขว้างหมัดใส่แต่อีกฝ่ายกลับหลบได้หน้าตาเฉย เขาหลบอีกหลายหมัดก่อนจะเป็นฝ่ายยกมือใหญ่กางออกรับหมัดไว้ในอุ้งมือแล้วออกแรงบีบอย่างแรงจนอีกฝ่ายทำหน้าเหยเกออกมา ผู้คนในร้านต่างมุงดูอย่าสนใจกว่าดนตรีที่เล่นสดในร้านเสียอีก

“อยากได้ก็เอาไปเลย!!!”

คานันถอนหายใจหนักๆ เขาเป็นผู้ชายก็จริงแต่ไม่เคยทำตัวไม่ให้เกียรติผู้หญิงขนาดนี้ เมื่อไม่มีใครกล้าสอดเท้าเข้ามายุ่งเขาเรียกเก็บเงินทั้งสองโต๊ะแล้วให้พนักงานเรียกแท็กซี่ให้ เขาพยุงร่างเนียนนุ่มออกมาหน้าร้านด้วยความหัวใจที่เต้นแรงจนแทบจะกลายเป็นกลองรบ

“บ้านคุณอยู่ไหนครับคุณแป๋ม” เขาถามซ้ำหลายครั้งแต่ดูเหมือนหญิงสาวจะไร้สติแล้ว ร่างอิ่มที่แสนเย้ายวนอ่อนปวกเปียกราวขี้ผึ้งรนไฟ

“จะไปไหนดีครับ” พนักงานในผับถามเมื่อเรียกแท็กซี่ให้เรียบร้อยแล้ว

“ไปโรงแรม...” เขาเอ่ยชื่อโรงแรมหรูที่พักอยู่ใจกลางเมือง เอาเถอะ! เขามาเมืองไทยบ่อยก็จริง และเคยเจอพระสหายของพระชายาถึงสองครั้งแต่เขาก็ไม่รู้ว่าเธอพักอยู่ที่ไหน สายตาคนขับแท็กซี่มองผ่านกระจกส่องหลังแล้วยิ้มที่มุมปาก

คานันไม่ชอบสถานการณ์ที่เกิดขึ้นนี้เลยแต่ที่นี่ไม่ใช่ประเทศของเขาจะทำอะไรไปก็ไม่ใช่ที่ และนี่เป็นเรื่องส่วนตัวไม่ควรให้เป็นเรื่องระดับประเทศ เขาถอนหายใจหนักๆ อีกครั้งเมื่อศีรษะได้รูปเอนซบบ่าของเขา ลมหายใจอุ่นๆ ผสานกลิ่นหอมอ่อนๆ ทำให้อารมณ์ของเขาปั่นป่วนจนเริ่มจะหายใจอึดอัด

“คุณทำให้ผมย่ำแย่แล้วนะคุณเปรมวดี”.