บทที่ห้า องค์ชายใหญ่

สายลมพัดผ่าน กลีบดอกเหมยปลิวกระจายไปตามแรงลมอย่างไรจางจิ่วเม่ยไม่สนใจเท้าบางเร่งฝีเท้าก้าวยาวไปข้างหน้า นางมิอาจเสียเวลาได้แม้เพียงชั่วลมหายใจ ผิงผิง…เจ้าตัวน้อยหายไป หญิงสาวรู้ดีว่าหากไม่รีบตามหา นางอาจต้องสูญเสียสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตไปเลยก็ได้

เมื่อเร่งตามหามาถึงกำแพงด้านหลังจวนสถานที่อันพบบางสิ่งปกติ ดวงตาคมจับจ้องเข้ากับบางสิ่งที่ตกอยู่บนพื้นหญ้า ด้ายไหมสีแดงปักเป็นลวดลายละเอียดอ่อน ถุงหอมใบเล็กที่ทำจากผ้าไหมเนื้อดี สีครามอ่อน…ถุงหอมของผิงผิง

หัวใจของจางจิ่วเม่ยกระตุกวูบ

จางจิ่วเม่ยจำได้ดี…นางเป็นผู้เย็บถุงหอมนี้ด้วยมือตนเอง ด้ายทุกเส้น ทุกปมล้วนร้อยเรียงจากความรักของมารดา นางให้ลูกสาวพกติดตัวเสมอ…แต่ตอนนี้มันกลับตกอยู่ที่นี่?

หญิงสาวคุกเข่าลงหยิบมันขึ้นมาแนบกับมือ ปลายนิ้วที่มักสุขุมและเยือกเย็นสั่นไหวเล็กน้อย นางเม้มริมฝีปากแน่น มองดูรอบ ๆ หากผิงผิงเพียงเล่นซุกซน แล้วเหตุใดถุงหอมนี้จึงตกอยู่

สายตาของนางไล่มองไปตามแนวพุ่มไม้…และแล้ว สิ่งที่ดึงความสนใจของนางได้ ก็คือช่องขนาดเล็กที่ซ่อนอยู่ในเงาของพุ่มไม้ใหญ่

ช่องหมาลอด

จางจิ่วเม่ยขยับเข้าไปใกล้ นางใช้มือแหวกพุ่มไม้ออก และพบว่ามันกว้างพอให้ร่างของเด็กน้อยรอดผ่านเข้าออกไปได้

รอยดินที่ถูกรบกวนใหม่ ๆ มีร่องรอยของการเคลื่อนที่ของอะไรบางอย่าง

รอยเท้าเล็ก ๆ ของผิงผิง…

หัวใจของมารดากระตุกวูบ

"ผิงผิง…" นางพึมพำ ความร้อนรนท่วมท้นขึ้นมาในอก

นางเลี้ยงลูกมาด้วยตนเอง นางรู้ดีถึงนิสัยของเด็กน้อยคนนั้น

ผิงผิงดื้อรั้นแถมยังเป็นเด็กที่รักการเอาชนะ หากเล่นซ่อนหา เด็กน้อยย่อมต้องการหาที่ซ่อนที่ไม่มีผู้ใดหาเจอ ช่องลับนี้อาจเป็นทางที่ผิงผิงใช้หนีออกไปจากจวนเพื่อซ่อนตัว

แต่หากเป็นเช่นนั้น…

เหตุใดถุงหอมจึงตกอยู่ที่นี่

จางจิ่วเม่ยกำถุงหอมแน่น นางเริ่มคิดถึงทางเป็นไปได้สามทาง...

หนึ่ง ผิงผิงอาจรอดผ่านช่องนี้ออกไปเล่นซุกซนข้างนอกไม่ไกลนี้

สอง นางอาจตามสิ่งใดบางอย่างไป อาจเป็นลูกแมวที่หลงเข้ามาในจวน หรืออาจเป็นสิ่งที่ดึงดูดความสนใจของเด็กสี่หนาวได้ง่าย ๆ

สาม…ผิงผิงถูกลักพาตัวไป

ทางเลือกสุดท้ายทำให้จางจิ่วเม่ยรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกำลังถล่มลงมาตรงหน้า

ไม่… นางไม่อยากคิดถึงมัน

เมืองหลัวซานเป็นเมืองที่สงบเงียบมาตลอด

ที่นี่มิใช่เมืองใหญ่ที่เต็มไปด้วยคดีอาชญากรรม ที่นี่เป็นเมืองแห่งผ้าไหม ชาวบ้านล้วนใช้ชีวิตเรียบง่าย อัธยาศัยดี มีน้ำใจต่อกัน

การปล้นสะดมแทบไม่เกิดขึ้น ทุกผู้คนล้วนมีงานทำ ผู้ที่ไม่มีงานก็สามารถรับจ้างเพื่อแลกเงิน คนยากจนได้รับการช่วยเหลือจากชาวบ้านด้วยกัน

เมืองนี้ย่อมปลอดภัย…

แต่ผิงผิงกลับหายไป…

ไม่ว่าสิ่งใดจะเกิดขึ้น นางไม่สามารถปล่อยให้เรื่องนี้ยืดเยื้อได้

"หัวหน้าผู้คุ้มกัน!" เสียงของจางจิ่วเม่ยดังกังวาน สายตาของนางแน่วแน่ ไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย "สั่งให้คนของเรากระจายกำลังออกไปตามหาคุณหนูน้อยในตลาดทุกแห่งในเมืองหลัวซาน ตรวจสอบร้านค้าทุกร้านที่ผิงผิงเคยไป และถามหานางจากทุกผู้คนที่อาจพบเห็น หากพบร่องรอยผิดปกติ ให้รีบกลับมารายงานข้าทันที!"

"รับทราบขอรับคุณหนู" เหล่าผู้คุ้มกันกล่าวพร้อมกัน ก่อนจะรีบแยกย้ายออกไปทำหน้าที่ของตน

ส่วนตัวนาง…

จางจิ่วเม่ยจะไปแจ้งจวนทางการ

นางต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ลูกสาวของนางคืนมา!

จางจิ่วเม่ยกำถุงหอมของผิงผิงแน่น สายตาเย็นเยียบราวกับใบมีด

หากมีผู้ใดบังอาจแตะต้องลูกสาวของนาง

นางจะทำให้มันรู้ว่า… มารดาที่คลุ้มคลั่ง สามารถเป็นอสูรร้ายที่โหดเหี้ยมเพียงใด