7.แผนการอันเจิดจรัส

อิเกรนไม่แน่ใจว่าเธอหลับไปตอนไหน แต่ดูเหมือนว่าเมื่อคืนท่านรอสเชลจะเล่าเรื่องของเขาให้เธอฟังอย่างมากมาย มีเรื่องที่เขาพึ่งจะขึ้นเป็นผู้นำของเผ่าหมีเป็นครั้งแรก และเรื่องวันประชุมผู้นำเผ่าที่กำลังจะถึงอีกไม่กี่สัปดาห์

เธอลุกขึ้นจากที่นอนก่อนจะพับผ้าห่มเอาไว้ให้เรียบร้อย เมื่อเปิดประตูออกไปสิ่งที่อิเกรนมองเห็นคือตะกร้าที่ด้านในนั้นมีมื้อเช้าของเธอวางเอาไว้

หากให้เดา ผู้ที่นำตะกร้าอาหารนี้มาให้เธอคงหนีไม่พ้นคารินอย่างแน่นอน หมอนั่นถึงแม้ว่าจะแสดงอาการต่อต้านเธออย่างชัดเจน แต่ทว่าเขาก็ทำหน้าที่ในการดูแลเธอเป็นอย่างดี

อิเกรนเลือกที่จะเดินลงไปที่ลำธารเพื่อล้างหน้าล้างตาก่อน เธอไม่รู้ว่าท่านรอสเชลกลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่นี่ถือเป็นการนอนหลับที่ดีมากในคืนแรก..เธอไม่สะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึกเลย คงเป็นเพราะเธอได้คนกล่อมนอนที่มีความสามารถ..

“อิเกรน..ให้ตายสิช่างบังเอิญยิ่งนักที่ได้พบเจอเจ้าที่นี่”

เธอเงยหน้าขึ้นมาเลยน้อย เพื่อมองชายหนุ่มผู้ซึ่งกำลังเดินเข้ามาทักทาย มันน่าแปลกใจเล็กน้อยที่ท่านแอตทามาอยู่ที่นี่พร้อมกับถังใส่ปลาในมือ

“อา..สวัสดีค่ะท่านแอตทา”

“เจ้าอยู่ที่นี่อย่างนั้นหรือ? ให้ตายสินี่ช่างดีมากเหลือเกินเพราะว่าข้าชอบมาที่นี่มากๆ เลยล่ะ ข้าชื่นชอบการตกปลาน่ะ..”

เมื่อคืนเขานั่งรอจนค่อนคืน แต่ทว่ารอสเชลไอ้หมีจำศีลผู้นั้นกลับนั่งอยู่ด้านในบ้านไม่ยอมลุกไปไหน เขามั่นใจว่าเจ้าหมีตนนั้นไม่มีทางแตะต้องอิเกรนแม้แต่ปลายเล็บ เพียงแต่หมอนั่นมีสัญชาตญาณเรื่องการป้องกันที่ดีเยี่ยมมากจริงๆ ขนาดเขาเก็บซ่อนตัวตนอย่างมิดชิดก็ไม่อาจรอดพ้นสายตาของรอสเชลไปได้

จนเขาต้องยินยอมลามือกลับไปก่อน ในใจของแอตทานั้นไม่มีความรู้สึกที่เขาต้องรีบร้อนเลยแม้แต่น้อย เพราะในเมื่ออิเกรนมาอยู่ในที่ที่เขาสามารถเอื้อมมือไปคว้าเธอมาได้ เช่นนั้นเขาก็จะใช้ความสามารถในการพิชิตใจสตรีของตัวเอง ทำให้เธอยินยอมให้เขาได้ลิ้มรสหวานจากร่างกายของเธอด้วยความยินดี

0

ช่างเป็นตัวเลขที่ไม่ได้เหนือการคาดหมายเท่าไหร่นัก เพราะท่านแอตทาดูคล้ายกับบุรุษที่ไม่มีวันมีความรักให้สตรีใด ราวกับว่าเขาเกิดมาเพื่อเสพสุขกับร่างกายของสตรีเพียงเท่านั้น ไม่ได้มีความคิดที่จะมอบความรักให้ใคร

“เจ้าชอบกินปลารึเปล่า ปลาพวกนี้เนื้อหวานมากเลยนะ หากว่าเจ้ายังไม่ได้กินอะไร เช่นนั้นข้าจะย่างปลาให้..”

เรื่องความรักมันก็อีกเรื่องหนึ่ง เรื่องความหิวมันก็อีกเรื่องหนึ่ง เพราะอย่างนั้นจะเอามารวมกันไม่ได้อย่างเด็ดขาด

“..ข้าชอบกินปลามากเลยค่ะ เช่นนั้นรบกวนท่านแอตทาด้วยนะคะ”

หลังจากนั้นเขาก็เริ่มก่อกองไฟที่ริมลำธาร ส่วนอิเกรน..เธอเดินขึ้นไปด้านบนเพื่อยกตะกร้ามื้อเช้าที่คารินเอามาให้ ยกลงมาที่ด้านล่าง

ถึงแม้ว่าเธอจะอยากกินปลาแต่ทว่าอิเกรนไม่อยากจะให้อาหารที่คารินจัดเตรียมมาต้องเหลือทิ้ง ด้วยเหตุนั้นต่อให้อาหารของคารินจะดูเหมือนกับการเก็บต้นหญ้ามาผัด เธอก็ยินยอมกินมันลงไปแต่โดยดี

“อาหารของเผ่าหมีน่าเบื่อมากเลยใช่ไหม เจ้าพวกนั้นไม่กินเนื้อสัตว์..แต่กลับสังหารคนเป็นผักปลาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเมตตา..”

อิเกรนที่กำลังเคียวหญ้าผัดอยู่นั้นถึงกับชะงักในคำกล่าวนั้น เธอไม่ควรเชื่ออะไรง่ายๆ นั่นคือความตั้งใจของอิเกรนเลย แต่ทว่าเรื่องที่ท่านแอตทากล่าวออกมาเมื่อครู่มันช่างน่าสนใจเป็นอย่างมาก

“ท่านแอตทาว่าอย่างไรนะคะ..”

แอตทาอมยิ้มที่มุมปาก ก่อนที่เขาจะส่งปลาย่างเสียบไม้ให้เธอ

“เรื่องนั้นยังเร็วเกินไปที่เจ้าจะรู้ อะไรก็ตามที่มากเกินไปมันล้วนแล้วแต่ไม่ดีทั้งนั้น..เจ้าต้องค่อยๆ รู้วันละนิดวันละหน่อยก็พอแล้วอิเกรน..ยกตัวอย่างเช่นหากเผ่าหมีมันน่าเบื่อ เช่นนั้นไปเที่ยวที่เผ่างูด้วยกันกับข้าดีไหม?”

จงหาความเชื่อมโยงในคำพูดนั้น..คำพูดมากมายความหมายคือเขาอยากให้เธอไปที่เผ่างูเนี่ยนะ มาทำให้เธออยากรู้แล้วก็จากไปงั้นเรอะ ท่านแอตทานี่ช่างมีวาจาที่น่าหวาดหวั่นใจมากทีเดียว แค่ความหล่อของเขาก็รับมือยากแล้วยังต้องมานั่งรับมือกับเทคนิคที่แสนจะแพรวพราวนั้นอีกเรอะ

อีกทั้งหากเธอไปที่เผ่างู ก็ไม่มีอะไรมารับประกันความปลอดภัยของเธอสักหน่อย..ค่าความรู้สึกนั้นก็แสดงให้เห็นแล้วว่าภายใต้รอยยิ้มที่แสนจะเจ้าเล่ห์ของท่านแอตทา ไม่ได้มีความรู้สึกอะไรให้เธอเลยแม้แต่นิดเดียว

“จริงอย่างที่ท่านแอตทากล่าวนะคะ ข้าพึ่งจะมาที่นี่..ด้วยเหตุนั้นข้าควรจะค่อยๆ ทำความรู้จักและเรียนรู้ไปเรื่อยๆ ข้าไม่ควรรู้มากไปเสียหมดในวันเดียว ฉะนั้นแล้วข้าจะค่อยๆ ทำความรู้จักท่านแอตทาและเผ่างูไปอย่างช้าๆ ก็แล้วกันค่ะ..ข้ายังไม่รีบร้อนไปที่เผ่างูหรอกค่ะ”

นี่เธอกำลังเอาคำกล่าวของเขามายอกย้อนเขาอยู่อย่างนั้นหรือ สตรีผู้นี้มิได้มีแค่ความสวยเท่านั้นแต่ว่า..เธอยังเฉลียวฉลาดอีกด้วยสินะ

นี่มันยอดเยี่ยมมากจริงๆ ..เพราะอะไรที่ได้มาง่ายๆ มันย่อมน่าเบื่อง่ายๆ อยู่แล้ว

“นั่นถือเป็นความคิดที่ดียิ่ง เช่นนั้นข้าจะมาที่นี่บ่อยๆ ก็แล้วกัน ข้าจะมาหาเจ้า..จะมาทำให้เจ้ารู้จักข้าและเผ่างูให้ชัดเจนยิ่งขึ้น ข้าจะรอวันนั้นนะอิเกรน วันที่เจ้าจะเดินทางไปที่เผ่างูกับข้าด้วยรอยยิ้มน่ะ”

แก้มของอิเกรนพองขึ้นเล็กน้อยจากการเคี้ยวอาหาร ตั้งแต่เข้ามาอยู่ที่นี่อาหารมื้อนี้อร่อยมากที่สุดเลยก็ว่าได้ อาจจะเพราะเนื้อปลาที่ท่านแอตทาช่างให้มันช่างหวานมากเสียจนเธอหยุดกินไม่ได้เลย

“ปลานี่อร่อยมากเลยค่ะ”

แอตทาตอบรับคำกล่าวของอิเกรสด้วยรอยยิ้ม

“หากอร่อยมาก เช่นนั้นก็กินให้เยอะๆ เลยนะ ข้าชอบจับปลาพวกนี้แต่ทว่าข้าไม่ชอบกินสักเท่าไหร่ ปลาทั้งหมดที่ข้าหามาได้ในวันนี้ ข้าขอยกให้เจ้าทั้งหมดเลย”

กินให้เยอะๆ เลยอิเกรน นี่คือปลาอัญมณีหรือมีอีกชื่อว่าปลารัญจวน ผู้คนนิยมกินกันในปริมาณที่น้อยๆ เพราะถึงแม้ว่ามันจะมีเนื้อที่หวานฉ่ำแต่ทว่ามันมีฤทธิ์ร้อนและทำให้ร่างกายเกิดความผิดปกติ ด้วยปริมาณที่อิเกรนกินเข้าไปในตอนนี้ เขาคิดว่าคืนนี้ร่างกายของเธอจะต้องเร่าร้อนจนไม่เป็นอันนอนแน่ๆ

และ..เขาจะไม่ยอมให้รอสเชลมาชุบมือเปิบได้ผลพลอยได้ไปจากแผนการของเขาหรอก

แอตทาได้สั่งให้คนของเผ่างูไประเบิดปิดทางเข้าออกของเผ่าหมีแล้ว ทำให้วันนี้เจ้าหมีจำศีลคงจะยุ่งจนไม่มีเวลามาสนใจอิเกรนเลยล่ะ