2.เผ่าหมี

มีคำกล่าวว่าที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์ ด้วยเหตุนั้นจึงมีการปฏิรูปครั้งยิ่งใหญ่ในเผ่าหมี ท่านผู้นำคนก่อนจัดการสังหารสตรีทั้งหมด เพื่อที่จะทำให้คนในเผ่าของเขามีเพียงบุรุษเท่านั้น อย่างน้อยก็เพื่อหลีกเลี่ยงความเจ็บปวดที่คนรุ่นหลังต้องพบเจอ..

ตัวของรอสเชลที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้นำคนใหม่ของเผ่าหมี ก็ได้รับการสอนสั่งมาตั้งแต่เด็กถึงเรื่องนั้น เขาปฏิบัติตนอยู่ภายในคำสั่งสอนอยู่เสมอ เป็นแบบอย่างที่ดีต่อคนในเผ่า..

แต่ทว่าเขาไม่แน่ใจว่าเพราะเหตุใดกัน เขาจึงไม่อาจทำใจทอดทิ้งสตรีผู้นี้เอาไว้ตามลำพังในป่าแห่งนี้

จริงอยู่ที่เผ่าหมีต้องประพฤติตนให้อยู่ในความดีงาม แต่ทว่าที่เผ่าอื่นๆ มิได้เป็นเช่นนั้น แต่ละเผ่าก็จะมีธรรมเนียมที่ต้องประพฤติปฏิบัติแตกต่างกันไป ยกตัวอย่างเช่นเผ่างู ผู้คนที่เผ่านั้นจะทำการสังเวยตัวเองให้แก่เทพีผู้เป็นสตรี ในทุกค่ำคืนที่เผ่าแห่งนั้นจะเร่าร้อนลุกเป็นไฟราวกับกำลังมีเปลวไฟที่แผดเผาร่างกายของพวกเขา..

หากคนที่เผ่านั้นมาพบเจอสตรีผู้นี้ เธออาจถูกจับไปแต่งตั้งเป็นเทพี..แล้วถูกบุรุษในเผ่างูสังเวยตัวเองให้ก็เป็นได้

เธอช้อนสายตามองหน้าเขาด้วยแพรขนตางอนงามที่กำลังเปียกชุ่มไปด้วยหยาดน้ำตา ที่ผ่านมาเธอเอาแต่พยายามทำให้ตัวเองสมบูรณ์แบบ เพื่อให้คู่ควรกับองค์รัชทายาท ท่านดยุค และเหล่าบุรุษเช่นนั้น เธอไม่ได้ใช้หัวใจนำทางและยิ่งไม่ยินยอมเปิดโอกาสให้อีกฝ่ายถึงเนื้อถึงตัว..เพราะเธอคิดว่าอีกฝ่ายจะมองเธอไม่ดี เธอควรจะเป็นเลดี้ที่ถึงพร้อมด้วยชื่อเสียงและกิริยามารยาท

แต่ไม่ใช่แบบนั้นเลย ต่อให้เธอพยายามที่จะร่ำเรียนเรื่องการเป็นเลดี้ที่ดีมากแค่ไหน ก็ไม่อาจเอาชนะใจบุรุษเหล่านั้นได้ เท่ากับสตรีที่ยกชายกระโปรงขึ้นมาให้พวกเชยชม

ด้วยเหตุนั้นจากการพ่ายแพ้มาเป็นร้อยครั้งจนถูกส่งมาที่นี่ เธอจะไม่สนใจกฎหรือว่าการพยายามทำให้ตัวเองเป็นสตรีที่เพียบพร้อมอะไรอีกแล้ว

เธอน่ะ..จะไม่สนใจอะไรทั้งนั้น หากในใจของเธอกำลังเต้นแรงแบบแปลกๆ กับบุรุษคนไหน เธอจะเข้าไปหาอย่างตรงไปตรงมา เพื่อทำความรู้จักในทันที

อันที่จริงเป็นยุคสมัยเช่นนี้ก็ไม่เลวเลย เพราะเธอไม่ต้องไปสนใจเรื่องการเป็นชนชั้นสูงหรือว่าอำนาจทางการเมืองอะไรแบบนั้น

เพียงแต่ว่าตอนนี้ปัญหาใหญ่ดูเหมือนจะอยู่ตรงที่..เผ่าหมีต้องถือครองพรหมจรรย์นี่แหละ

พระเจ้าทรงกลั่นแกล้งกันเกินไปแล้ว บุรุษที่หล่อเหลาและ..ใหญ่ยาว เอ้ย..สูงยาวคนนี้ ไม่เคยกระทำเรื่องอย่างว่ามาก่อนเลยงั้นเรอะ

นี่มันน่าเสียดายชะมัดเลย แต่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะเพราะว่าพี่สาวคนนี้จะสอนให้เอง

“เช่นนั้นข้าก็ไม่มีทางเลือก นอกจาก..พาเจ้าไปที่เผาหมีของเราก่อน เพียงแต่ว่าคนที่นั่นอาจไม่เป็นมิตรเท่าที่ควร..เจ้าพักอยู่นั่นเป็นการชั่วคราว แล้วพอเจ้าเริ่มจำอะไรได้บ้าง ข้าจะส่งเจ้ากลับบ้านเอง”

รับรองได้เลยว่าเธอจะอยู่ที่นั่นไปจนตายอย่างแน่นอน..เพราะเธอไม่รู้เหมือนกันว่าจะต้องออกไปจากที่นี่ได้อย่างไร แถมเสียงที่น่ารำคาญของระบบก็ยังไม่ส่งเสียงออกมาสักแอะเลย

นี่คงเป็นการพาเธอมาทิ้งอย่างแน่นอน และระบบบ้านั่นคงคิดว่าเธอจะต้องยอมแพ้หรือว่าตายจากไปง่ายๆ แต่บอกเอาไว้เลยว่าไม่มีทางเป็นเช่นนั้นอย่างแน่นอน

เธอตั้งใจเอาไว้แล้วว่าจะจีบพ่อหนุ่มแสนน่ารักคนนี้ให้ได้เลย!

“ขอบคุณมากนะคะ ไม่ทราบว่าท่านมีชื่อว่าอะไรกัน ข้าจะได้เรียกถูก..”

เธอช้อนสายตาขึ้นมามอง มือทั้งสองข้างยกำลังกอดแขนเอาไว้ และแขนของเขากำลังถูไปมาบนก้อนนุ่มนิ่มนั้นเบาๆ ตั้งแต่เกิดมาเขาไม่เคยใกล้ชิดกับสตรีใดเท่านี้มาก่อนเลย และร่างกายของเขามันร้อนขึ้นมาแบบแปลกๆ

“เจ้าเรียกข้าว่ารอสเชลก็แล้วกัน”

เธอพยักหน้าพร้อมกับเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงที่หวานล้ำมากกว่าปกติ

“ข้ามีชื่อว่าอิเกรนนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะท่าน รอสเชล”

เขามีใบหน้าในแบบที่ สตรีใดพบเห็นก็ไม่อาจละสายตาไปจากเขาได้หรอก ใบหน้าที่ไม่ว่าใครพบเห็นก็ไม่อาจปล่อยผ่านหรือว่าหลงลืมได้ เขาสะดุดสายตาชนิดที่ว่าต่อให้มองจากไกลๆ ต่อให้เขายืนอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย แต่ออร่าความหล่อของเขามันยังคงโดดเด่นขึ้นมาท่ามกลางผู้คนเหล่านั้น..

“คะ..ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก”

สำหรับรอสเชลแล้ว เขาคิดว่าการที่เขาได้มาพบเจอกับสตรีผู้นี้มันคือโชคชะตา และการที่เขาได้ช่วยเหลือเธอให้ฟื้นขึ้นมาจากความตายมันช่างเป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว เพียงแต่ในช่วงเวลาที่เขาพาเธอเข้าไปในเผ่าหมีของเรานั้น จะต้องเกิดปัญหาขึ้นมาอย่างแน่นอน คงจะต้องมีทั้งคนที่ชอบใจและไม่ชอบใจแน่ๆ กับการพาสตรีไปยังเผ่าหมีน่ะ

“....”

เมื่อเห็นว่าเขากำลังพาเธอเดินไปเงียบๆ เช่นนั้นอิเกรนจึงมิได้กล่าวคำใดออกมา เธอกำลังกวาดสายตามองไปรอบๆ เพื่อมองดูทิวทัศน์ของที่นี่ เมื่อเดินออกมาจากป่า สิ่งที่เธอเห็นคือความแห้งแล้งในแบบที่เธอหิวน้ำขึ้นมาในทันที ทิวทัศน์ที่เธอเห็นคือหินและดินแดง มีหญ้าขึ้นเป็นหย่อมๆ ซึ่งเป็นหญ้าที่ดูแปลกตาไม่น้อย เธอคิดว่าจะเป็นชนเผ่าในป่าซะอีก แต่นี่มันดูราวกับเป็นเธออยู่ในยุคหินอะไรแบบนั้นเลย

“เจ้าทำราวกับไม่เคยเห็นทิวทัศน์เช่นนี้..หรือว่าเจ้าคือคนต่างถิ่น?”

อิเกรนส่ายหน้าเบาๆ

“ข้าจำอะไรไม่ได้เลยค่ะ อีกทั้งในหัวของข้าก็ไม่เคยพบเห็นทิวทัศน์เช่นนี้เลย แต่ข้าไม่ได้จะบอกว่าที่นี่น่ากลัวหรอกนะคะ ตรงกันข้ามเลย..ที่ช่างงดงามมากจริงๆ”

เรื่องนั้นเธอไม่ได้โกหกเพื่อที่จะเอาใจเขา แต่ว่าที่นี่สวยมากจริงๆ ..เป็นทิวทัศน์ที่ต่อให้ใช้ทั้งชีวิตของเธอเดินทางไปท่องเที่ยวทั่วโลกก็คงไม่มีที่ไหนเหมือนที่นี่

ก็แน่ล่ะ เพราะนี่คือโลกของเกมเสมือนจริงนี่นา..จะให้มาเหมือนกับโลกปัจจุบันได้ยังไงกัน

“นั่นเจ้าจะไปไหนรอสเชล..แล้วสาวน้อยแสนน่ารักที่มากับเจ้านั่นมันคืออะไรกันนะ เจ้าหมีจำศีล”

อิเกรนเบิกตากว้างเล็กน้อย เธอยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองด้วยความรู้สึกตกใจ.. เธอไม่ได้ตกใจเพราะหวาดกลัวแต่ว่ากำลังตกใจความหล่อของอีกฝ่ายต่างหาก

นี่มันคือโลกที่เต็มไปด้วยคนหล่องั้นเหรอคะ ขอโทษด้วยที่เคยด่าระบบ จากนี้ไปฉันขอให้อภัยระบบทั้งหมดทั้งสิ้นเลย

รอสเชลรีบเอาตัวเขามาบังอิเกรนเอาไว้ให้พ้นจากสายตาของแอตทา หัวหน้าเผ่างูที่กำลังสอดส่องสายตาจ้องมองมาที่อิเกรนตาไม่กะพริบ