7.บีบอย่าอื่นเถอะ

ชีวิตแสนสุขของเจเนวี

- รวย

- พ่อแม่รัก

- พี่ชายทะนุถนอม

- หน้าตาดี

- มีบุรุษมาให้กินไม่ขาด

นิ้วของฉันมันยังไม่พอที่จะนับข้อดีของการเป็นเจเนวีเลยนะ แล้วทำไมฉันถึงรู้สึกถึงลางบอกเหตุแปลกๆ ที่มันไม่สู้ดีเอาซะเลย

ฉันนั่งเท้าคางมองออกไปที่ด้านนอกหน้าต่างในห้องนอน มีนากำลังปูเตียงพร้อมกับฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี

“..มีนา ข้าเป็นยังไงบ้าง”

เจเนวีลุกขึ้นพร้อมกับกางแขนออกเพื่อถามมีนาสาวใช้คนสนิท

“? ..”

บนใบหน้าของสาวใช้นั้นมีแต่คำถามมากมายเต็มไปหมด ถึงอย่างนั้นมีนาก็ยินยอมว่างผ้าปูเตียงแล้วเดินเข้าไปหาองค์หญิง

“พระองค์ยังทรงงดงามเช่นเดิม เหมือนกับทุกวันเพคะ..วันนี้งดงามมากกว่าเมื่อวานนิดหน่อย”

นั่นมันใช่คำตอบที่เธออยากได้ยินที่ไหนกันล่ะ

“มีนา..ข้าหมายถึงที่ผ่านมานั่นข้าเป็นอย่างไรบ้าง แบบ..ข้าเป็นคนไม่ดีอะไรแบบนั้นใช่ไหม แล้ว..เสด็จพ่อและเสด็จแม่ไม่ด่าข้าเลยงั้นเหรอ”

มีนาขมวดคิ้ว

“วันนี้ที่วิหารเกิดเรื่องอะไรไม่ดีกับพระองค์รึเปล่าเพคะ หรือว่าอยากให้หม่อมฉันเรียกหมอหลวงมาตรวจดูอาการสักหน่อย”

ฉันถอนหายใจด้วยความเหนื่อยล้าแต่ถึงอย่างนั้นในใจก็ยังคงคาดหวัง

“ที่จริงแล้ว วันนี้ข้าไปพบคาดินันมาน่ะ และท่านคาดินันบอกข้าว่าข้าอาจจะอยู่ได้อีกไม่นานเพราะอาการป่วย..ข้าจึงมักมีอาการหลงๆ ลืมๆ เรื่องราวที่ผ่านมาแล้ว”

มีนาอ้าปากค้างในทันที

“เช่นนั้นหม่อมฉันควรพาพระองค์เดินทางกลับไปที่พระราชวังเพื่อแจ้งเรื่องนี้แก่จักรพรรดินี แล้วเรียกรวมตัวหมอที่เก่งกาจมากที่สุดมารักษาพระองค์!!”

การคุยกับผู้อื่น มันสามารถเหนื่อยล้าได้มากขนาดนี้เลยงั้นเรอะ ฉันชักจะท้อแล้วนะ

“มันคือโรคที่เกิดจากเวทน่ะ และท่านคาดินันกำลังรักษาให้ข้าอยู่ เจ้าแค่ตอบคำถามของข้ามาเถอะว่าที่ผ่านข้าใช้ชีวิตมาแบบไหน และครอบครัวของข้านั้นมันอบอุ่นจริงๆ ใช่รึเปล่า เสด็จพ่อและเสด็จแม่รักข้ามากเลยใช่ไหม ส่วนเสด็จพี่ก็ตามใจข้ามากกว่าใคร เป็นแบบนั้นใช่ไหมมีนา”

ความตกใจจางหายไปจากใบหน้าของสาวใช้ ในยามนี้มีเพียงสายตาที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงและความเห็นใจของมีนาเท่านั้นที่กำลังมองดูเจ้านายของตัวเอง

“ทรงเป็นองค์หญิงที่เกิดมาจากความรักอย่างมากล้นขององค์จักรพรรดินีเพคะ ทว่าในช่วงเวลาที่องค์หญิงเกิดมา มีข่าวลือว่าองค์จักรพรรดินีทรงมีชู้กับท่านเคาน์ผู้หนึ่ง ซึ่งหลังจากนั้นไม่นานเคาน์ผู้นั้นก็เสียชีวิตด้วยการจบชีวิตตนเอง พร้อมกับเขียนจดหมายบอกเอาไว้ว่าเขาและจักรพรรดินีไม่ได้มีความสัมพันธ์เกินเลยต่อกัน จักรพรรดินีบริสุทธิ์..เรื่องมันควรจะจบลงเท่านั้น แต่ทว่าองค์จักรพรรดิทรงปักใจไปแล้ว แถมองค์หญิงเองก็ไม่มีตรงส่วนไหนเลยที่เหมือนกับองค์จักรพรรดิ ทรงเหมือนจักรพรรดินีมากกว่า..”

ทำไมพอได้ฟังมีนาเล่าเรื่องครอบครัวพวกนี้เธอรู้สึกเจ็บจี๊ดที่หัวใจขึ้นมาเลยแฮะ..

“แบบนั้นเสด็จพ่อก็ไม่ได้รักข้าอย่างนั้นหรือ”

มีนาก้มหน้าลง

“ก็ไม่เชิงว่าเป็นอย่างนั้น ฝ่าบาทยังทรงแสดงออกว่ารักองค์หญิงอยู่ และนั่นแหละคือปัญหา เพราะองค์รัชทายาททรงไม่พอพระทัยที่องค์จักรพรรดิทรงสนใจองค์หญิงมากกว่าพระองค์ ทั้งที่มีข่าวลือเรื่องลูกชู้..เพื่อการเอาชีวิตรอดองค์หญิงจึงพยายามไม่ยุ่งเกี่ยวหรือว่าไม่เดินเส้นทางการเมืองเลยแม้แต่นิดเดียว ทรงทำให้ตนเองมีชื่อเสียงอื้อฉาวเพื่อให้องค์รัชทายาทสบายใจ”

พระเจ้าช่วย ฉันคิดว่านี่คือครอบครัวแสนสุขสันต์ธรรมดาๆ แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่แบบนั้น..

เจเนวี น่าสงสารมากกว่าที่คิดเอาไว้..เช่นนั้นเอาไงดี ฉันต้องกลับไปทบทวนแผนการที่จะออกไปจากที่นี่อีกครั้งใช่ไหม?

ต้องทำตามภารกิจนั่นคือการเอาชนะใจ ชายแท้ทั้งสามคนนี้งั้นเรอะ!!

“เจ้าออกไปก่อนเถอะ ข้าอยากอยู่คนเดียว”

มีนาเม้มปากเบาๆ ก่อนที่เธอจะเดินออกไปจากห้องนอนเพื่อให้องค์หญิงได้ใช่ช่วงเวลาทบทวนความคิดของพระองค์

ฉันหลบอยู่ที่นี่ตลอดไปไม่ได้ อีกทั้งในหน้าแนะนำตัวละคร ท่านแกรนด์ดยุคโรแลนด์สนิทกับเสด็จพี่จารีอัลมากทีเดียว เขาคงไม่ได้จ้างวานให้ท่านแกรนด์ดยุค..มาฆ่าฉันปิดปากที่นี่หรอกใช่ไหม เมื่อได้ลองคิดดูดีๆ แล้ว เจเนวีมีชื่อเสียงไม่ดีมานาน กะอีแค่ไปบังคับขืนใจอัศวินผู้หนึ่งไม่เห็นต้องส่งฉันมาที่นี่เลย

“.....”

แถมที่นี่ยังมีการแย่งชิงอำนาจกันอย่างดุเดือดอีกต่างหาก ระหว่างท่านป้าเซียร่าและท่านแกรนด์ดยุค หากฉันตาย..คนที่น่าสงสัยก็จะเป็นท่าป้าเซียร่าเพราะท่านแกรนด์ดยุคอาจจะสร้างหลักฐานเท็จมาใส่ร้ายท่านป้าได้

ทำไมทุกอย่างมันดูลงล็อคลงตัวไปหมดเลยนะ..นี่ฉันต้องมาตายที่นี่โดยที่ไม่ทันได้เห็นโจ้ยคนอื่นนอกจากโจ้ยของเบรเดนงั้นเรอะ!!

“ยืนคิดอะไรอยู่..ยัยตัวแสบ”

เจเนวีหันหลังกลับไปมองที่ต้นเสียง เธอก็พบเจอกับใบหน้าหล่อเหลาที่มองตรงมาที่เธอพร้อมกับไอสังหารที่เต็มเปี่ยม ทันทีที่เธอเห็นสายตาของเขา เธอก็กลืนคำพูดทั้งหมดลงคอ

“ทำไม?..เห็นข้าแล้วถึงกับพูดไม่ออกเลยงั้นหรือ”

เขากล่าวออกมาพร้อมกับยกมือขึ้นมาแตะลงเบาๆ บนลำคอของเธอ เขาทำท่าทางราวกับกำลังวัดว่าต้องออกแรงมากแค่ไหน คอเล็กๆ ของเธอมันถึงจะหักคามือของเขา

นี่เธอ..หลงระเริงเกินไปสินะ เพราะคิดว่าจะได้เป็นเจเนวีที่มีครอบครัวอบอุ่น และร่ำรวยแบบกินใช้ไม่หมดในชาตินี้ จนลืมไปว่าอันตรายกำลังคืบคลานเข้ามาหาเธอได้ตลอดเวลา และที่ด้านหน้าห้องไม่มีใครอยู่ เบรเดนเองก็อยู่ที่ด้านล่าง แถมเธอยังไม่มั่นใจด้วยซ้ำว่าหากตะโกนเรียกขอให้เขาช่วย เขาจะมาช่วยเธอรึเปล่า

ตอนนี้บางอย่างกำลังบอกกับเธอว่า ไม่มีใครหน้าไหนจะมาช่วยเธอได้ทั้งนั้นนอกจากเธอต้องช่วยตัวเองออกไปจากสถานการณ์เสี่ยงตายนี่

“อ่า..ท่านแกรดน์ดยุคมาที่ห้องนอนของข้าเช่นนี้ มิใช่ว่าในคืนนั้นท่านเกิดพิศวาสในตัวข้าอย่างนั้นหรือคะ..ช่วงเวลาที่ผ่านมาท่านคงจะหลับตาแล้วฝันถึงข้าอย่างนั้นสิ”

ถึงแม้ว่าจะไม่มั่นใจเท่าไหร่ แต่ขอมั่นหน้าเพื่อเปลี่ยนความคิดของเขาก่อนเถอะ

บีบคอฉันมันไม่สนุกหรอกนะคะ เชื่อเถอะว่าไปบีบอย่างอื่นน่าจะรู้สึกดีมากกว่า

เธอจับมือของเขาที่กำลังกำรอบคอของเธอออกมา แล้ววางมันลงบนเนินอกข้างซ้ายของตัวเอง เธอกำลังสวมชุดนอนอยู่ นอกจากผ้าบางๆ แล้วไม่มีอะไรขวางกั้นฝ่ามือของเขาจากเนินเนื้อนุ่มนิ่มนั่นเลยแม้แต่น้อย

“เจเนวี เซอร์เรียลอิส ในสายตาของเจ้า..ข้าคือของเล่นอย่างนั้นหรือ..”

ถึงแม้ว่าเขาจะกล่าวออกมาเช่นนั้นแต่ไอแซ็คกลับไปยอมละมือที่กำลังเคล้นคลึงบนเนินอกของเธอออกเลยแม้แต่น้อย