เพราะคุณหมอคือชายในฝัน

ตอนที่ 2

เพราะคุณหมอคือชายในฝัน

“คุณหมอตั้งใจดูนะคะเพราะบางวันใบบัวก็กลัวว่าตัวเองจะติดธุระแล้วไม่สามารถอยู่ดูแลของขวัญได้ตลอดเวลา คุณหมอจะได้เลี้ยงลูกได้”

ใบบัวทำหน้าที่เป็นคุณแม่สาธิตวิธีการเปลี่ยนผ้าอ้อมสําเร็จรูปวิธีการชงนมและอีกหลาย ๆ อย่างที่คนเป็นพ่อควรจะต้องรู้ไว้

“เลี้ยงเด็กคนนึงไม่ใช่เรื่องง่ายเลย”

หมอเชนเริ่มรู้สึกสนุกกับการเลี้ยงลูกเวลาแค่เพียงไม่กี่วันเขารู้สึกผูกพันกับสาวน้อยของขวัญที่มีดวงตาสีน้ำตาลจมูกโด่งเพราะมีเชื้อลูกครึ่งถึงแม้ว่าสาวน้อยจะไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับเขาก็ตาม

หนึ่งเดือนกับการเข้ามาอยู่ในบ้านเช่าหลังนี้ ใบบัวเปลี่ยนจากบ้านที่ดูไม่น่าอยู่กลายเป็นบ้านที่มีทุกอย่างพร้อมทุกเย็นคุณหมอจะกลับมาที่นี่พร้อมกับดูแลลูกสาวและส่วนมากเขาก็จะเลือกนอนค้างด้วยเพราะไม่อยากให้สองคนแม่ลูกต้องอยู่กันโดยลำพัง

“คุณหมอดูเครียดนะคะช่วงนี้”

พยาบาลสาวสังเกตมาหลายวันแล้วว่าคุณหมอราเชนทร์มักจะนั่งเหม่อเหมือนคนกำลังคิดอะไร ปกติที่เคยเป็นคนมีรอยยิ้มสดใสหลายครั้งที่คุณหมอมักจะขมวดคิ้ว เข้าหากันแต่เมื่อรู้ว่ากำลังถูกอีกฝ่ายสังเกตก็จะฝืนปั้นหน้าเหมือนว่าเขาไม่ได้มีอะไรในใจ

“ผมคิดแล้วว่าคุณต้องถาม เราสองคนถึงแม้จะรู้จักกันมาแค่เพียงเดือนเดียวแต่เราก็เจอกันทุกวันก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกที่คุณจะสังเกตรู้ว่าตอนนี้ผมกำลังไม่สบายใจ”

หมอเชนทร์ไม่ได้เล่าเรื่องราวรายละเอียดสาเหตุที่ทำให้เขาต้องรู้สึกกังวลแบบนี้เขาพูดแค่เพียงว่าเป็นปัญหาที่เกิดจากที่ทำงานและไม่แน่เขาอาจจะต้องย้ายไปจากที่นี่ ทั้งที่เขายังไม่อยากไป

การประชุมอย่างเข้มข้นของโรงพยาบาลทำให้หมอราเชนทร์รู้ว่าเขากำลังจะถูกย้ายให้ไปรับตำแหน่งที่สูงขึ้นในโรงพยาบาลที่อยู่อีกจังหวัดแต่ตอนนี้เขายังต้องการอยู่ที่นี่อยู่เพราะไหนจะเรื่องของของขวัญ บ้านที่เช่าไว้และยังจะคลินิกที่กำลังไปได้ดีทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเกิดจากการที่เขาได้ไปสร้างศัตรูไว้ซึ่งศัตรูคนนี้เป็นคนที่มีอิทธิพลในจังหวัดถึงแม้ว่าทุกคนจะมองว่าการย้ายครั้งนี้เป็นการไปรับตำแหน่งแต่มีแต่คุณหมอเท่านั้นที่รู้ว่ามันเกิดจาก การถูกกลั้นแกล้ง

ราเชนทร์ออกจากที่ประชุมแต่ครั้งนี้เขาไม่ได้มุ่งตรงไปที่บ้านเช่าเพื่อไปหาลูกสาวแต่เขากลับแวะนั่งดื่มเหล้าที่ร้านอาหารที่เขามักจะใช้เป็นมุมเงียบสงบเวลาที่ไม่ต้องการเจอใคร การดื่มครั้งนี้เป็นการดื่มที่หนักกว่าทุกครั้ง ราเชนทร์รู้แค่เพียงอยากให้ความเมาช่วยให้เขาผ่านค่ำคืนนี้ไปได้เพราะไม่อย่างนั้นเขาคงได้แต่คิดไปคิดมาว่าเพราะอะไรทำไมเขาในฐานะคนที่คอยช่วยเหลือคนยากคนจน คนป่วยกับต้องมาเจอกับปัญหาแบบนี้

“คุณหมอเมามากแล้วนะคะไปนอนเถอะ”

ใบบัวรีบเข้ามาประคองราเชนที่ตอนนี้อยู่ในอาการที่มีสติ ไม่ครบร้อยถึงแม้ว่าเขาจะขับรถพาตัวเองมาถึงที่บ้านได้อาจเป็นเพราะที่บ้านกับร้านอาหารที่เขาไปนั่งดื่มอยู่ห่างกันไม่กี่กิโลเมตร

“ลูกล่ะ”

คุณพ่อจำเป็นยังคงถามถึงลูกสาวถึงแม้ว่าความเมาจะทำลายความสมประกอบของสติไปมากอยู่ก็ตาม

“ของขวัญเพิ่งกินนมและหลับไปเมื่อกี้ คุณหมอไปนอนเถอะค่ะเดี๋ยวใบบัวจะหาผ้ามาเช็ดตัวให้แล้วทำไมถึงได้กินเหล้าจนเมาแบบนี้ยังดีที่ขับรถมาไม่ประสบอุบัติเหตุและถ้ายิ่งเจอตำรวจคุณหมอจะยิ่งตกเป็นข่าวดังนะคะ”

ประโยคสุดท้ายทำเอาราเชนทร์มองหน้าพยาบาลด้วย แววตาที่มีความโมโหอยู่ในนั้น เขาไม่ได้โมโหคนพูดแต่เขากำลังย้อนคิดไปถึงสิ่งที่เกิดขึ้น การเป็นหมอของเขาถือเป็นหน้าเป็นตาในสังคมแต่เพราะเขาไม่มีบารมีที่นี่จึงทำให้เขาต้องแพ้พ่ายแก่คนที่พยายามหาทางขับไล่เขาออกจากจังหวัด สาเหตุที่สำคัญที่ทำให้คุณหมอถูกจ้องมองจากผู้มีอิทธิพลคือการเปิดคลินิกรักษาในราคาที่ถูกทำให้ขัดผลประโยชน์กับคุณหมอท่านอื่นที่รักษาในราคาที่แพงและ คุณหมอหนึ่งในนั้นก็เป็นถึงลูกชายนักการเมือง

“ใบบัว ผมเป็นคนดีไหมหรือผมเป็นคนโง่กันแน่”

ชายหนุ่มมองสบตาหญิงสาวที่กำลังใช้ผ้าขนหนูชุบน้ำเช็ดรอบใบหน้าของเขาสองมือกุมมืออีกฝ่ายไว้แน่นเหมือนเด็กที่กำลังโหยหาความอบอุ่นและความเข้าใจ