เพราะคุณหมอคือชายในฝัน(2)

“คุณหมอเป็นคนดีและเป็นคนที่ฉลาดมากค่ะเพียงแต่ว่าสิ่งที่ทำให้คุณหมอคิดว่าตัวเองโง่มันอาจจะไม่ใช่บรรทัดฐานที่ถูกต้อง เราไม่จำเป็นต้องเอาสิ่งที่คนอื่นตัดสินเราเก็บมาคิดนะคะ ตัวเราเองต่างหากรู้ดีว่าเรากำลังทำถูกหรือเรากำลังทำผิด”

ใบบัวเองก็พอเดาได้ว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นกับ คุณหมอราเชนทร์เพราะตอนที่เธอทำงานอยู่ที่โรงพยาบาลเอกชนซึ่งเป็นโรงพยาบาลที่นักการเมืองท้องถิ่นคนนั้นถือหุ้นใหญ่อยู่เธอก็พอจะรู้ว่าคุณหมอราเชนทร์ตกเป็นเป้าหมายที่จะโจมตีเมืองด้วยรักษาคนไข้ในราคาที่ถูกทำให้คลินิกชื่อดังกลายเป็นคลินิกที่แทบจะไม่มีคนไข้เพราะทุกคนมองเห็นว่ามีตัวเลือกที่ดีกว่า

“คุณหมอ...”

พยาบาลสาวได้แต่เรียกชื่ออีกฝ่ายเพื่อหวังให้เขาได้สติเมื่อเธอถูกดึงเข้าไปสวมกอดจนแน่น หัวใจสั่งให้เธอจับมือทั้งสองข้างที่สวมกอดเธอไวแน่นแม้ว่าสมองมันบอกว่าสิ่งที่เธอกำลังทำมันไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้องก็ตาม

“ถ้าตอนนี้ผมไม่มีคุณ….ผมก็คงไม่เหลือใคร ชีวิตตอนนี้เหมือนตัวคนเดียวเข้าทุกวัน”

ร่างสูงผิวขาวดวงตาเข้มคมสงสายตาหวานจนทำให้ หญิงสาวที่กำลังโดนกอดถึงกับหลอมละลายเป็นขี้ผึ้งเมื่อถูกอีกฝ่ายหนึ่งจับร่างของเธอขึ้นไปนอนราบอยู่บนเตียง

“คุณไม่รังเกียจผมใช่ไหม”

คุณหมอเอ่ยถามด้วยเสียงที่แผ่วเบากระซิบข้างหูของ หญิงสาวที่ตอนนี้กำลังนอนหลับตาพริ้ม

ใบบัวไม่รู้ว่าสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นมันจะดีหรือมันจะร้ายเธอรู้แค่เพียงเวลานี้คุณหมอทำให้เธอรู้สึกเป็นคนสำคัญทำให้ความฝันของเธอเป็นจริงชายหนุ่มที่เธอเฝ้าฝันหามานานเวลานี้เขากำลังกอดเธอและอีกไม่นานทุกอย่างก็คงจะพัฒนาไปอีกไกล

“คุณหมอคือผู้ชายที่ดีที่สุดสำหรับใบบัวค่ะ”

ปากหยักทาบทับลงบนปากบางสีชมพูแทนคำขอบคุณทั้งหมดเวลานี้หมอราเชนทร์ที่เคยมั่นใจในความสามารถและความดีของตัวเองกำลังพ่ายแพ้ให้แก่สังคมผู้มีอิทธิพลกำลังใจที่ทำให้เขาผ่านค่ำคืนนี้ไปได้คือหญิงสาวที่กำลังนอนอยู่ใต้อกกว้างของเขา

ลมหายใจที่แสนอบอุ่นพ่นผ่านจมูกโด่งได้รูปที่กำลังซุกไซ้ซอกคอยาวขาวของพยาบาลคนใหม่ที่สองมือกำลังลูบหลังอีกฝ่ายปล่อยอารมณ์ไปตามที่คุณหมอมอบให้โดยที่ใบบัวเองก็รู้ว่าทุกสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไปนี้มันเกิดจากความเต็มใจของเธอและถ้าสุดท้ายคุณหมอจะไม่รับผิดชอบอะไร เธอเองก็คงต้องยอมรับมัน

มือหนาที่เคยจับปรอทวัดไข้ตอนนี้กำลังซุกไซ้อกอวบเคล้นเล่นเหมือนเด็กน้อยที่กำลังอยากดูดนมแม่ร่างบางผู้ไม่เคยผ่านเรื่องราวแบบนี้มาก่อนรู้สึกเสียวซ่านไปกับทุกสัมผัสที่เขามอบให้

“อ่า…..อืม...”

สองร่างเปลือยเปล่านอนกอดกันกลมผลัดกันแลกลิ้นสากเปิดความสุขให้กันและกันใบบัวเองถึงแม้เธอจะเป็นสาวบริสุทธิ์ไม่เคยผ่านเรื่องราวแบบนี้มาก่อนแต่ด้วยกลไกแห่งธรรมชาติเมื่อเธอรู้สึกได้ว่าชายหนุ่มที่กำลังมอบความสุขให้กับเธอคือผู้ชายที่เธอ หลงรักมาตลอดเวลาที่อยู่ที่จังหวัดนี้เธอก็พร้อมจะใช้ร่างกายและหัวใจของเธอทำให้เขามีความสุขที่สุดถึงแม้ว่าสุดท้ายแล้วเธออาจจะกลายเป็นแค่ผู้หญิงเพียงข้ามคืนของเขา

สองร่างกายสอดประสานรวมกันเป็นหนึ่งเส้นทางรักที่คับแคบทำให้คุณหมอราเชนทร์เริ่มรู้สึกผิดที่เขาเป็นผู้ชายที่ได้ ความบริสุทธิ์ของหญิงสาวตรงหน้าในวันที่เขาเองใช้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล เมื่อทุกอย่างมาถึงขั้นนี้แล้วความสุขสรวงสวรรค์ที่ทั้งคู่กำลังจะไปถึงมันก็มีรสชาติหอมหวานเกินกว่าที่จะมีใครยอมผละออกจากใครได้

“ซี๊ด...อ่า...จ..เจ็บ ใบบัวเจ็บ”

คนร่างเล็กจิกนิ้วงามลงกับสะโพกกลมของคุณหมอที่กำลังโยกย้ายตามจังหวะของความต้องการของหัวใจร่างกายทั้งสองร่วมกันเป็นหนึ่งดุ้นเนื้อแข็งเข้าไปแสดงความเป็นเจ้าของในถ้ำสวาทสีชมพูพายุสวาทโหมแรงขึ้นก่อนที่ทุกอย่างจะค่อย ๆ จบลงเมื่อน้ำรักชุ่มฉ่ำถูกปลดปล่อยเข้าไปสู่ในเรือนร่างของอีกฝ่าย หมอราเชนทร์ฟุบหน้าลงกับอกอิ่มด้วยลมหายใจที่เหนื่อยหอบเมื่อภารกิจรักได้เสร็จสิ้นลงแล้ว

เช้านี้แตกต่างจากทุกเช้าของวันอื่น ๆ เพราะความสัมพันธ์ระหว่างคนทั้งคู่ไม่ใช่เป็นแค่เพียงเจ้านายและลูกน้องไม่ได้มีหน้าที่แค่เป็นเพียงคุณพ่อคุณแม่จำเป็นเท่านั้น

“ใบบัวเรื่องเมื่อคืนผมขอโทษ”

คุณหมอลุกขึ้นจากห้องนอนเมื่อเห็นว่าลูกสาวยังคงนอนหลับอยู่ในเปลเขาเดินตามเสียงที่กำลังดังออกมาจากห้องครัวเพราะรู้ว่าเวลานี้ใบบัวคงกำลังทำกับข้าวอยู่

“ไม่เป็นไรค่ะทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ฉันจะคิดว่ามันเป็นเพียงแค่ฝันไปเราทั้งสองคนต่างก็เต็มใจให้มันเกิดขึ้นใบบัวเข้าใจดีว่าคุณหมอไม่ได้คิดอะไร ไม่จำเป็นต้องเก็บเรื่องนี้ไปคิดมากนะคะถือเสียว่าทุกอย่างมันไม่เคยเกิดขึ้น”

หญิงสาวเดินผละจากงานในครัวเพื่อเดินมาหายังเสียงร้องงอแงที่ตอนนี้คงจะได้เวลาเปลี่ยนผ้าอ้อมแล้วและตัวเองก็ไม่ต้องการอยู่เจอหน้าคุณหมอราเชนทร์เพราะคำว่าขอโทษไม่ใช่สิ่งที่เธออยากได้ยินแต่เธอก็รู้ว่าเธอไม่มีสิทธิ์จะรู้สึกอะไรทั้งนั้นในเมื่อสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนมันก็คือความเต็มใจจากทั้งสองฝ่าย