บทที่5

กลับมาที่ปัจจุบัน

“ ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ”

ธาดาพูดกับยายของหวาย

“ ยายขอฝากสิ่งนี้ไปให้ปู่ของเราด้วยนะ บอกเขาว่ายายทำตามสัญญาที่ให้ไว้แล้ว ”

ยายของหวายยื่นซองกระดาษให้กับธาดา เป็นของสำคัญที่เก็บรักษาเอาไว้อย่างดี

จากนั้นธาดากับหวายก็ขึ้นรถไปด้วยกันหลังจากที่หวายร่ำลายายกับสุนัขตัวน้อยอยู่อีกพักใหญ่ๆ

ระหว่างทางทั้งคู่ไม่ได้มีการพูดคุยอะไรกัน ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะต่างฝ่ายต่างก็มีเหตุผลของตัวเอง จนกระทั่งธาดาแวะปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง ระหว่างที่พนักงานของปั๊มกำลังเติมน้ำมันรถ หวายก็ไปเข้าห้องน้ำ

ขณะที่หวายกำลังจะทำธุระส่วนตัวเธอก็สังเกตุเห็นเงาคนอยู่ตรงประตูและมีมือถือเครื่องหนึ่งสอดเข้ามา

“ ช่วยด้วยค่ะ! ช่วยด้วยมีโรคจิต!! ”

หวายตะโกนเสียงดัง พอเห็นว่าคนร้ายกำลังจะหนีเธอก็วิ่งตามออกไปเพราะเสียงที่หวายตะโกนทำให้ธาดาที่เข้าห้องน้ำอยู่ฝั่งผู้ชายได้ยินจึงรีบวิ่งมาดู เขายืนประจันหน้ากับคนร้าย

“ เขาเป็นโรคจิตค่ะ!! ”

หวายรีบบอกธาดาทำให้คนร้ายกลัวว่าจะถูกจับไปดำเนินคดีจึงได้เข้าไปล็อคตัวหวายเอาไว้ มือข้างหนึ่งถือมีดจ่อไปที่คอของเธอด้วยความเกรี้ยวกราด

“ อย่าเข้ามาไม่งั้นนังหนูนี่ไม่รอดแน่! ”

“ ใจเย็นๆนะครับมีอะไรค่อยๆคุยกันก็ได้ ” ธาดาพยายามเกลี้ยกล่อม

“ หลบไป! ”

คนร้ายบอกธาดา ธาดาจึงต้องหลีกทางให้เพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของหวาย

แต่เขาก็คิดหาวิธีช่วยเอาไว้แล้ว

ระหว่างที่คนร้ายกำลังพยายามจะหลบหนีโดยมีหวายเป็นตัวประกันนั้นเด็กปั้มก็เข้ามา ทำให้คนร้ายเกิดความวิตกอีกครั้ง

“ อย่าเข้ามาเว้ย! ”

คนร้ายเตรียมจ่อมีดลงไปที่คอของหวาย

นาทีนั้นธาดาคิดว่าถ้าขืนปล่อยเอาไว้แบบนี้หวายอาจจะเป็นอันตรายได้ เขาจึงออกอุบายให้คนร้ายตายใจ

“ โอเค พวกเราจะปล่อยคุณไป ”

“ ไม่ได้นะครับเราต้องแจ้งตำรวจ! ”

เด็กปั้มพูดขึ้น คราวนี้คนร้ายกรีดมีดลงไปที่คอของหวายแม้จะไม่ได้ลึกแต่ก็ทำให้มีเลือดออก ธาดาจึงคิดว่าแผนการที่จะหลอกให้คนร้ายตายใจคงจะไม่ได้ผลซะแล้วเขาจึงใช้วิธีสุดท้าย

ธาดาใช้จังหวะที่คนร้ายชะล่าใจถีบเข้าไปยังชายโครงเต็มๆ จนคนร้ายเสียหลักล้มลง หวายรีบลุกออกมา

“ ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย ”

ธาดาถามหวายพร้อมกับดูแผลที่คอของเธอด้วยความเป็นห่วงแต่ไม่ทันที่หวายจะได้พูดอะไร คนร้ายก็ฉวยโอกาสนี้พุ่งเข้าใส่ทั้งคู่

เพราะเหตุการณ์จวนตัวธาดาจึงตัดสินใจใช้ตัวเองบังตัวหวายเอาไว้ ทำให้เขาถูกมีดแทงเข้าที่หน้าอกด้านซ้าย

ขณะนั้นเจ้าหน้าที่ตำรวจก็เข้ามาจับกุมคนร้ายได้ทัน ธาดาถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด หวายนั่งรอธาดาอยู่หน้าห้องฉุกเฉินหลังจากมีพยาบาลทำแผลที่คอให้เธอแล้ว ผ่านไปกว่าชั่วโมง คุณหมอก็ออกมา

“ คนไหนคือญาติคนไข้ที่ชื่อธาดาครับ ”

“ หนูค่ะ เขาเป็นยังไงบ้างคะคุณหมอ ”

ตอนนี้หวายเป็นห่วงธาดามากเพราะธาดาเสี่ยงชีวิตช่วยเธอไว้

“ คนไข้ไม่ได้เป็นอะไรมากครับโชคดีที่จุดที่มีดแทงเข้าไปมีสิ่งนี้อยู่ไม่งั้นคงจะถูกจุดสำคัญไปแล้ว ”

คุณหมอยื่นซองสีขาวที่มีร่อยรอยขาดเป็นรูให้กับหวาย พอเปิดออกดูในนั้นมีโลหะชิ้นหนึ่งอยู่ เป็นสิ่งของที่ยายของเธอเอาให้กับธาดา

ตอนนั้นธาดาเก็บมันไว้ในกระเป๋าเสื้อของเขา

หลังจากผ่านไปราวๆสามชั่วโมงธาดาก็ขอคุณหมอออกมาจากโรงพยาบาลเพราะอาการของเขาไม่ได้หนักหนามาก ธาดาเองก็รู้สึกขอบคุณของที่ยายหวายมอบให้

แม้จะไม่รู้ว่ามันคืออะไรแต่มันก็ได้ช่วยชีวิตเขาเอาไว้

“ ไม่ต้องบอกเรื่องนี้กับใครนะผมไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่ ”

ธาดาหันไปบอกหวายในขณะที่กำลังขับรถมุ่งหน้ากลับกรุงเทพ

“ ค่ะ แล้วรีบออกมาแบบนี้แผลคุณจะไม่เป็นไรหรอคะ ”

แม้คุณหมอจะบอกว่าอาการของธาดาไม่ได้สาหัสแต่หวายก็อดเป็นห่วงธาดาไม่ได้อยู่ดี

“ แผลไม่ลึกไม่เป็นอะไรหรอกเดี๋ยวผมค่อยไปรักษาต่อที่นู่นก็ได้ ผมเคยเป็นหมอมาก่อน ไม่ต้องห่วงหรอก ”

เพราะธาดาสังเกตุว่าหวายยังดูกังวลอยู่เลยต้องอธิบายให้เข้าใจ

ในระหว่างนั้นเองมีสุนัขตัวหนึ่งวิ่งตัดหน้ารถทำให้ธาดาต้องเหยียบเบรคอย่างกระทันหัน

เอี๊ยดดด!!! ??

“ เป็นอะไรมั้ย ”

ธาดาถามทันทีที่เขาควบคุมรถได้โดยที่ไม่ได้ชนสุนัขตัวนั้น หวายค่อยๆลืมตาและเงยหน้าขึ้นจากแผงอกของธาดาที่ลืมตัวโผลเข้าไปซบด้วยความตกใจ

ทั้งคู่สบตากันนิ่ง หนึ่งคนหัวใจเต้นแรง

“ เป็นอะไรมั้ย ” ธาดาถามทันทีที่เขาควบคุมรถได้โดยที่ไม่ได้ชนสุนัขตัวนั้น หวายค่อยๆลืมตาและเงยหน้าขึ้นจากแผงอกของธาดาที่ลืมตัวโผลเข้าไปซบด้วยความตกใจ

ทั้งคู่สบตากันนิ่ง หนึ่งคนหัวใจเต้นแรง

พอตั้งสติได้หวายก็รีบผละออกแต่เสียงหัวใจที่เต้นตึ่กตั่กอยู่ข้างในทำให้เธอออกอาการประหม่า

ทำไมความรู้สึกมันเหมือนเวลาที่เราบรรยายฉากของเนี่ยถานเอ๋อตอนที่ตกหลุมรักคุณชายลู่ในนิยายเลยล่ะ! ไม่จริง เป็นไปไม่ได้!

หวายพยายามสลัดความคิดบ้าๆออกจากหัวก่อนจะรีบกลับไปนั่งที่เบาะตัวเอง

“ เจ็บตรงไหนหรือเปล่าให้ผมดูหน่อย ” ธาดาถามด้วยความเป็นห่วง

“ ปะ…เปล่าค่ะ ” หวายรีบปฏิเสธ

จากนั้นธาดาก็ออกรถ ระหว่างทางไม่มีการพูดคุยกันอีกจนกระทั่งมาถึงยังบ้านหลังหนึ่ง ทันทีที่รถแล่นเข้ามาจอดก็เห็นทิพย์ธารามายืนรอต้อนรับทั้งคู่อยู่ก่อนแล้ว

“ เป็นยังไงบ้างเหนื่อยมั้ย ”

ทิพย์ธาราถามว่าที่ลูกสะใภ้คนโต

“ ไม่เหนื่อยค่ะ ”

“ งั้นเราเข้าไปในบ้านกันดีกว่านะ น้าเตรียมอาหารไว้รอเราสองคนแล้ว ”

หวายเดินตามทิพย์ธาราเข้าไปในบ้านพร้อมกับสำรวจรอบๆไปด้วย

โหยยย อย่างกับในละครแน่ะ

เนื่องจากคุณปู่ของธาดาออกไปทำธุระข้างนอก ตอนนี้จึงมีเพียงทิพย์ธารา ธาดาและภาคิณเท่านั้นที่ร่วมโต๊ะอาหารกันอยู่

“ ผมชื่อภาคิณนะ เป็นน้องชายของพี่ธาดา ยินดีที่ได้รู้จักนะ พี่สะใภ้ ”

ภาคิณแนะนำตัวเองด้วยท่าทางที่เป็นมิตรและเขาก็ไม่ลืมที่จะหันหน้าไปหาธาดาในตอนที่พูดคำว่า "พี่สะใภ้ "

ภาคิณไม่คิดว่าพี่ชายของเขาจะได้เมียเด็กขนาดนี้

“ หวายค่ะ ”

“ หวาย ชื่อน่ารักดีนะ ”

ภาคิณยิ้ม เขารู้สึกถูกชะตากับหวายไม่น้อยในขณะที่ธาดาเอาแต่นั่งทานข้าวไม่พูดไม่จา

“ เอ๊ะ! นั่นคอหนูไปโดนอะไรมาจ๊ะ ”

ทิพย์ธาราพูดขึ้น เธอพึ่งสังเกตเห็นผ้าก็อชที่ติดอยู่ตรงคอของหวาย

“ เอ่อ หนูโดนเล็บตัวเองข่วนค่ะ ”

หวายยิ้มแห้งๆ

“ เล็บข่วนเนี่ยนะ ”

ภาคิณถาม เขาเกือบจะหลุดขำออกมา

เด็กหนอเด็ก

“ รีบทานข้าวเถอะครับเราสองคนอยากรีบไปพักผ่อนแล้ว ”

คราวนี้ธาดาเป็นคนที่พูดขึ้น พอเห็นหวายเริ่มจะจนมุมเขาเลยต้องยื่นมือเข้าช่วยแต่ทิพย์ธารากับภาคิณกลับพากันคิดไปไกล

เขาสองคนมองหน้ากันแล้วยิ้ม

จนกระทั่งทุกคนทานข้าวอิ่ม หวายก็ถูกพามาที่ห้องๆหนึ่ง

“ พออยู่ได้มั้ย ”

ธาดาถามหลังจากที่เปิดประตูห้องให้ หวายมองไปรอบๆห้อง เฟอร์นิเจอร์ทุกอย่างดูหรูหราทั้งนั้น

“ ได้ค่ะ ”

ธาดาถือกระเป๋าของหวายเข้าไปในห้อง

“ เอ่อ เราสองคนไม่ได้พักห้องเดียวกันใช่มั้ยคะ ”

อยู่ๆหวายก็เกิดกลัวธาดาขึ้นมา เพราะคำพูดกำกวมพวกนั้น

แต่ไม่ทันที่ธาดาจะได้พูดอะไร มือถือของเขาก็ดังขึ้น ธาดารับสาย

“ ได้ เจอกันที่เดิมนะ อืม ฉันจะออกไปตอนนี้เลย ”

คำพูดของธาดาที่กำลังคุยกับคนในสายทำให้หวายแอบยิ้ม

ไม่น่าคิดมากเลยเรา เขาเป็นเกย์นินา แล้วนี่คงจะรีบออกไปหาคู่ขาสิท่า

“ ยิ้มอะไร ”

ธาดาถาม

“ เอ่อ เปล่าค่ะ ถ้าคุณมีธุระก็รีบไปเถอะ เรื่องแบบนี้หนูเข้าใจ ”

หวายยื่นหน้าเข้าไปใกล้ธาดา ประโยคหลังเธอพูดเสียงเบา

“ เข้าใจอะไรแล้วเมื่อกี้ที่พูดหมายความว่าไง ”

“ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ หนูอยากอาบน้ำแล้วคุณรีบไปเถอะ ”

หวายเกรงว่าธาดาจะเกิดอายเรื่องเพศทางเลือก เลยรีบตัดบท

“ งั้นก็รับพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้เรายังต้องไปลองชุดแต่งงานกันอีก เจอกันตอนแปดโมง ห้ามสาย ”

ธาดาปิดประตูห้องให้หวายก่อนจะรีบออกไปหา "วีกิต" รุ่นน้องคนสนิทที่โทรมาเพื่อขอความช่วยเหลือจากเขาแค่นั้น