บทที่4

“ ตกลงค่ะหนูจะแต่งงานกับคุณ ”

หวายตอบโดยที่ผ่านการคิดมาดีแล้ว เรื่องนี้จริงๆเธอมีแต่ได้กับได้ อีกอย่างความชอบทางเพศเป็นเรื่องส่วนตัวที่เธอเองก็พอจะรับได้

“ ตกลงตามนี้นะ ผมจะรีบร่างสัญญา เราอ่านดีๆก่อนค่อยเซ็นก็ได้ ”

" เอาตามนี้เลยค่ะ "

หลังจากที่ทั้งคู่ตกลงกันได้ก็กลับเข้ามาในห้อง

“ เป็นยังไง น้องว่ายังไง ”

ทิพย์ธาราเดินเข้าไปกระซิบถามลูกชาย

“ เรื่องแต่งงานผมฝากให้แม่จัดการให้ด้วยนะครับเพราะผมจะต้องเข้าไปเคลียร์งานให้เสร็จก่อน ”

“ ได้สิ ไม่มีปัญหา แม่จัดการเองแต่ว่าลูกกับหนูหวายต้องไปเลือกชุดแต่งงานเองนะ ”

ธาดาทำได้เพียงพยักหน้า

“ แล้วเอ็งล่ะหวาย ”

ยายของหวายถามขึ้น

“ แต่งก็ได้จ่ะยาย ”

ท่าทีของหวายทำให้หญิงชราแปลกใจแต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไรเพราะมัวแต่ดีอกดีใจ

“ เอ็งพูดจริงๆนะยายดีใจที่สุดเลยลูก แม่ธาร เธอช่วยไปบอกหมอด้วยนะว่าฉันอยากจะขอออกจากโรงพยาบาลพรุ่งนี้เลย ”

หญิงชรากระปรี้กระเป่าขึ้นมาทันที

“ เดี๋ยวยาย ยายยังไม่แข็งแรงเลยนะจะกลับบ้านได้ไง ”

“ แค่เอ็งยอมแต่งงานหัวใจยายก็แข็งแรงขึ้นแล้วลูก ”

หญิงชราไม่พูดเปล่า ยังลุกขึ้นนั่งแถมยังทำท่าออกกำลังกายเบาๆโชว์หลานสาวอีกต่างหาก หวายได้แต่ถอนหายใจก่อนจะเข้าไปกอดยายเอาไว้

ขอแค่ยายของเธอแข็งแรงและอยู่กับเธอไปนานๆ ขอแค่เธอได้มีโอกาสเรียนคณะพยาบาลอย่างที่ฝันไว้เพื่อจะได้ดูแลยายของเธอ เธอยอมได้ทุกอย่าง

หวายเหลือบไปมองธาดาในขณะที่ธาดาก็มองมาที่เธอพอดี สายตาของทั้งคู่สบประสานกันก่อนที่ต่างฝ่ายต่างก็รีบหันหน้าไปทางอื่นทันทีที่รู้ตัว

สามวันต่อมา

วันนี้หวายต้องตื่นแต่เช้าตรู่เพราะทิพย์ธาราจะส่งคนมารับเธอไปกรุงเทพเพื่อจัดการเรื่องชุดแต่งงาน

“ ยายไม่ไปกับหวายจริงๆหรอจ๊ะ ”

หวายเข้าไปกอดอ้อนยายเพราะอยากให้ยายไปด้วย

“ ยายแก่แล้วอยู่บ้านรอเอ็งดีกว่า ”

“ แต่หวายไม่อยากให้ยายอยู่คนเดียวเลย ” หวายอดห่วงยายไม่ได้แม้ว่าจะฝากฝังยายไว้กับป้าบ้านข้างๆที่สนิทกันแล้วก็ตามไหนจะสุนัขคู่ใจอย่างเจ้าซูชิอีก

“ ไม่ต้องเป็นห่วงยายหรอกมีแม่สายใจอยู่เป็นเพื่อนแล้ว เอ็งไปทำธุระให้สบายใจเถอะ ยายอยู่ได้ ”

หญิงชราลูบผมหลานสาว เวลาที่ยายของเธอทำแบบนี้มันทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นมาก

“ เอางั้นก็ได้ งั้นหวายจะรีบกลับมานะยายมีอะไรก็โทรหาหวายได้ตลอดเลยนะ ”

ยายหลานนั่งกอดกันไปกอดกันมา สักพักรถยนต์คันหนึ่งก็แล่นเข้ามาจอดยังลานหน้าบ้าน ธาดาลงมาจากรถในชุดสูทเรียบร้อย

หวายยอมรับว่าธาดาเป็นผู้ชายที่ดูดีมากแต่เสียดายที่ไม่ใช่สเป๊คของเธอ

“ ฝากหวายมันด้วยน่ะพ่อหลานเขย ”

หญิงชราเอ่ยขึ้นทันทีที่ธาดาเดินเข้ามาถึงตัว สายตาฝ้าฟางไล่มองธาดาไปจนทั่ว

ภาพเก่าๆหวนกลับเข้ามาอีกครั้ง เมื่อสามสิบปีก่อนที่ธาดายังเป็นเพียงทารกน้อยหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูแต่วันนี้โตเป็นหนุ่มแล้วแถมยังดูดีอีกด้วย

ย้อนไปเมื่อสามสิบปีที่แล้ว

ณ บ้านทรงไทยหลังหนึ่ง จ.นครสวรรค์

เวลานี้ในบ้านเต็มไปด้วยความครึกครื้นหลังจากที่ลูกชายเพียงคนเดียวของเจ้าของบ้านพาภรรยามาอยู่ด้วยพร้อมกับลูกน้อยที่พึ่งเกิดมาได้ไม่ถึงสิบวัน ทุกคนต่างก็เห่อหลานชายคนนี้มากเพราะเป็นหลานคนแรกของตระกูล

เด็กคนนี้ก็คือธาดานั่นเอง

ธาดาเป็นเด็กที่งอแงมากแม้แต่ทิพย์ธาราที่เป็นแม่ของเขาก็ยังเอาไม่อยู่

“ หลานชายของปู่เป็นอะไรน้าาา ปวดอึ๊หรือเปล่า ไหนขอปู่ดูหน่อยซิ ”

ทรงพลหรือปู่ของธาดาเข้ามาอุ้มหลานชายตัวน้อยๆขึ้นไปอยู่ในอ้อมแขน

“ คุณพ่อครับมีคนมาหา ”

ลูกชายของทรงพลซึ่งก็คือพ่อของธาดาเป็นคนที่เข้ามาบอก ทรงพลส่งหลานชายที่ยังคงส่งเสียงร้องไห้ระงมให้กับทิพย์ธาราแล้วลงมาพบแขกคนสำคัญ แน่นอนว่าเขารู้ดีอยู่แล้วว่าคนที่มาหาคือใคร

“ ฉันมาวันนี้เพื่อจะมาบอกคุณว่าฉันต้องไปแล้ว ”

หญิงสาวนุ่งผ้าซิ่นเรียบร้อย แม้อายุจะเข้าเลขสี่แล้วแต่ก็ยังดูดีอยู่ ยิ่งสมัยสาวๆหน้าตาก็ยิ่งสละสลวย

เธอคนนี้คือยายของหวาย

“ แล้วเราจะได้เจอกันอีกมั้ย ”

ทรงพลเอ่ยถามด้วยความอาลัยอาวร

เมื่อหลายปีที่แล้วทั้งคู่บังเอิญเจอกันที่วัดแห่งหนึ่งในตัวจังหวัดนครสวรรค์ในงานบุญกฐินและเกิดชอบคอกันแต่เพราะความไม่เหมาะสมในทุกๆอย่างทำให้พิศมัยจำเป็นต้องตัดใจจากเขา แม้ว่าตอนนั้นทรงพลจะเลิกรากับภรรยาเก่าไปแล้วและสามีของพิศมัยจะเสียชีวิตไปแล้วก็ตาม

ที่พิศมัยกลับมาวันนี้ก็เพราะอยากจะมาตัดสัมพันธ์ให้ขาด

“ เราสองคนไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเจอกันอีก วันนี้ฉันแค่จะเอาสิ่งนี้มาคืนให้คุณ ”

พิศมัยยื่นสร้อยเส้นหนึ่งให้ทรงพลเป็นสร้อยที่มีมูลค่ามาก เธอคิดว่าเธอเองไม่มีค่าพอจะเป็นเจ้าของ ทรงพลรับสร้อยเส้นนั้นคืนด้วยความจำใจ

ขณะนั้น...ลูกชายของทรงพลก็อุ้มธาดาลงมาจากบ้านเพราะไม่ว่าจะทำยังไงธาดาก็ไม่ยอมหยุดร้องไห้ ทุกคนในบ้านสรรหาวิธีต่างๆนาๆมาใช้หมดแล้วแต่ก็ไม่ได้ผล

“ หลานปู่เป็นอะไร ไหนบอกปู่ซิ โอ๋ๆ ไม่ร้องนะคนเก่งของปู่ ”

ทรงพลเข้าไปอุ้มหลานชายแต่ธาดาก็ยังไม่ยอมหยุดร้อง

“ ให้ฉันลองดูหน่อย ”

พิศมัยขออุ้มธาดาด้วยความเอ็นดูและเมื่อธาดาอยู่ในอ้อมแขนของพิศมัยก็หยุดร้องไห้ทันทีแถมยังอารมณ์ดีอีกด้วยจนทุกคนต่างก็แปลกใจไปตามๆกัน

จากนั้นทรงพลกับพิศมัยเลยให้คำมั่นสัญญาก่อนที่จะเลิกติดต่อกันว่า ถ้าหากยังมีวาสนาต่อกันขอให้หลานที่จะเกิดจากลูกบุญธรรมของพิสมัยในอนาคตเป็นผู้หญิง ถ้าเป็นผู้หญิงจริงๆเขาจะให้ธาดาแต่งงานด้วย โดยตอนนั้นปู่ของธาดาได้มอบสิ่งของแทนคำมั่นสัญญาให้กับยายของหวายเก็บไว้

เป็นโลหะชิ้นหนึ่งที่มีขนาดประมาณสองนิ้ว ดูผิวเผินเหมือนโลหะบางๆธรรมดาแต่ที่จริงมันคือแผ่นทองแท้ที่ถูกสั่งทำขึ้นเป็นพิเศษจากต่างประเทศ ข้างในสลักคำว่า "soulmate" เอาไว้