บทที่6

วันต่อมา

ธาดาและหวายมายังร้านพรีเวดดิ้งแห่งหนึ่งที่ทิพย์ธาราได้นัดไว้ให้แล้ว

“ เลือกได้หรือยัง ”

ธาดาถามขึ้นเพราะเห็นหวายใช้เวลาในการเลือกตรีมงานแต่งไม่ต่ำกว่ายี่สิบนาที เทียบกับชุด เธอกลับใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีด้วยซ้ำ

“ ยังค่ะ แล้วคุณชอบแบบไหนคะ ”

หวายคิดว่าธาดาควรจะมีส่วนในการตัดสินใจเลยขอความเห็นจากเขา อีกอย่างเธอก็รู้สึกเกรงใจเงินในกระเป๋าด้วย

“ ผมชอบแบบเรียบง่าย ”

ธาดาเงยหน้าขึ้นมาตอบก่อนจะก้มลงไปสนใจหน้าจอมือถือที่กำลังคุยเรื่องงานอยู่ พอหวายได้ยินคำตอบจึงเลือกตรีมงานที่เรียบง่ายที่สุด ราคาถูกที่สุดในบรรดาแพคเก็จของทางร้าน ไม่ได้เน้นการตกแต่งหรูหราที่คู่แต่งงานส่วนใหญ่จะชอบจัดอย่างอลังการงานสร้าง

“ เราชอบแบบนี้หรอ ”

ธาดาถามหลังจากที่พนักงานในร้านสรุปรายละเอียดให้ฟัง ตรีมงานที่หวายเลือกแทบจะไม่ได้ตกแต่งอะไรเลย ธรรมดามาก

“ ก็คุณบอกว่าชอบแบบเรียบง่ายไม่ใช่หรอคะ อีกอย่างหนูก็…….. ”

“ เราชอบแบบไหนก็เลือกเลยไม่ต้องเกรงใจ ผมไม่ค่อยถนัดเรื่องพวกนี้เพราะฉะนั้น…..ถ้าเราชอบ ผมก็ชอบ ”

คราวนี้ธาดามองหน้าหวายทุกคำที่พูดและเขาก็คิดอย่างนี้จริงๆ แม้ว่าการแต่งงานจะเกิดขึ้นเพราะต่างฝ่ายต่างมีผลประโยชน์ร่วมกันแต่ธาดาก็อยากเห็นเธอมีความสุขเท่าที่เขาจะทำให้ได้

“ งั้นขอเลือกอีกรอบได้มั้ยคะ ”

หวายหันไปพูดกับพนักงานในร้าน เธอแอบดีใจที่อย่างน้อยธาดาก็ยังใส่ใจความรู้สึกของเธอบ้าง

ตึ่ก!

ต่ก!

ตึ่ก!

ทำไมเรารู้สึกแบบนี้อีกแล้วนะ

หลังจากที่เลือกตรีมงาน ชุดแต่งงานและของชำร่วยเรียบร้อยแล้วธาดาก็พาหวายกลับนครสวรรค์ทันทีเพราะเขายังต้องรีบกลับไปเคลียร์งานที่มหาวิทยาลัยต่อ

ด้านทิพย์ธาราที่รับหน้าที่แม่งานในการจัดเตรียมงานทุกอย่างจนเรียบร้อยก็ส่งคนไปรับหวายกับยายของเธอมาที่กรุงเทพก่อนวันงานสองวันเพื่อให้ทั้งสองคนได้มีเวลาพักผ่อน

และแล้ววันนี้ก็มาถึง

งานแต่งงานของทั้งคู่ถูกจัดขึ้นที่โรงแรมแห่งหนึ่ง แขกเหรื่อส่วนมากที่มาร่วมงานก็ล้วนแต่เป็นคนสนิทของปู่ของธาดาและเป็นนักธุรกิจที่ทำการค้าด้วยกันทั้งนั้น ฝ่ายของหวายที่มาร่วมงานด้วยมีเพียงยายของหวายกับคนรู้จักใกล้เคียงเพียงไม่กี่คน ส่วนธาดา เขาไม่ได้เชิญใครมานอกจากเพื่อนรุ่นน้องที่ชื่อวีกิต

หลังจากที่พิธีการต่างๆเสร็จสิ้นลง ธาดากับหวายก็ขึ้นมายังห้องสวีทของโรงแรมเหมือนคู่แต่งงานคู่อื่นๆที่คืนแรกจะพักผ่อนกันที่โรงแรมก่อน แขกเหรื่อยังคงพาสังสรรค์อยู่ในงาน เวลานี้พวกเขาต่างก็คิดว่าเจ้าบ่าวเจ้าสาวคงจะกำลังเข้าหอกันอยู่

“ เราจะไปอาบน้ำก่อนมั้ย ”

ธาดาถามขึ้นหลังจากที่เขากับหวายนั่งกันอยู่ที่ปลายเตียงมาสักพักหนึ่ง หงส์คู่รักสีขาววางอยู่ท่ามกลางกลีบกุหลาบสีแดงโปรยปรายไปทั่วเตียงขนาดใหญ่ ไวท์รสเริศถูกจัดไว้พร้อมกับแก้วสองใบที่โต๊ะข้างๆเตียง เทียนหอมหลายเล่มจุดทิ้งไว้นานจนส่งกลิ่นหอมอบอวล บรรยากาศภายในห้องตอนนี้คงจะเต็มไปด้วยความโรแมนติคและชวนให้คู่รักร่วมปฏิบัติภารกิจสำคัญ ถ้าหากว่าเขาสองคนเป็น….คู่รักกันจริงๆ

“ เอ่อ เอางั้นก็ได้ค่ะ ”

หวายคิดว่าถ้าเธอไปอาบก่อนก็ดีเหมือนกันและต่อให้เธอจะนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาก็คงจะไม่เป็นอะไร เพราะยังไงซะ ธาดาก็ไม่ได้ชอบผู้หญิงอยู่แล้ว

หวายใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำประมาณสิบกว่านาทีก่อนจะออกมาพร้อมกับนุ่งผ้าเช็ดตัวพันรอบอกเอาไว้ เธอเดินเช็ดผมออกมาด้วยท่าทางสบายใจ ฮำเพลงเบาๆ

“ หนูอาบเสร็จแล้วค่ะ ”

ธาดาเงยหน้าขึ้นจากหนังสือเล่มหนึ่งที่เขาอ่านเพื่อค่าเวลา จังหวะที่เขาจะเดินไปเข้าห้องน้ำก็เห็นหวายยืนอยู่ในสภาพที่ค่อนข้างล่อแหลม

ธาดารีบหันหน้าไปทางอื่น

“ ทำไมไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยก่อน ”

ธาดารู้สึกแปลกนิดหน่อย เขาพยายามจะไม่มอง

จากนั้นธาดาก็เข้าไปอาบน้ำ เขากลับออกมาในชุดคลุมตัวยาวแบบมีสายผูกคาดเอวที่ทางโรงแรมเตรียมเอาไว้ แม้ว่าหวายไม่ได้ตั้งใจมองแต่ก็เห็นหน้าอกขาวๆนั้นเต็มสองตา ตอนนี้หวายเองก็ใส่ชุดคลุมอาบน้ำของโรมแรมเช่นกันแต่ของเธอดูสั้นกว่า

“ เรานอนบนเตียงแล้วกันนะ ผมจะไปนอนที่โซฟาเอง ”

ธาดาพูดพร้อมกับหยิบหมอนไปที่โซฟา ถ้าเทียบกับความสูงของเขา โซฟาตัวนั้นดูจะเล็กไปหน่อย

“ ไม่เป็นไรค่ะ คุณมานอนบนเตียงก็ได้ ”

หวายที่คิดว่าธาดามีรสนิยมชอบผู้ชายเลยไม่ได้คิดจะระวังตัว

แค่นอนเตียงเดียวกันสักคืนคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง

“ ไม่ดีกว่าเรานอนไปเถอะ ”

ธาดารีบปฏิเสธเพราะเขาคิดว่าชายหญิงไม่ควรจะนอนเตียงเดียวกัน แต่หวายกลับไม่ได้คิดแบบนั้น

“ โซฟานั่นเล็กจะตายไปคุณจะนอนยังไงคะ มานอนบนเตียงด้วยกันดีกว่านะ ”

หวายเดินไปดึงแขนธาดาให้ตามมาที่เตียง เพื่อให้ธาดาสบายใจ เธอเอาหมอนคั่นไว้ตรงกลาง เบียดหงส์คู่รักจนเกือบจะตกเตียงอยู่แล้ว

“ ผมว่าอย่าดีกว่า ”

“ ไม่เป็นไรจริงๆค่ะนอนเถอะหนูง่วงแล้ว ”

หวายที่ทั้งง่วงและเหนื่อยเพราะต้องยืนปั้นหน้ายิ้มรับแขกในงานตั้งแต่เช้า จึงรีบทิ้งตัวลงนอนแล้วก็หลับไปเลย ส่วนธาดากลับไปนอนที่โซฟาเหมือนเดิม

กลางดึก...ระหว่างที่กำลังหลับอยู่นั้น ธาดาก็ตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกหนักๆ เขามองเห็นหวายนั่งหลับอยู่แต่ว่าตอนนี้หวายนั่งอยู่บนตัวเขา

“ หวาย หวาย ”

ธาดาพยายามปลุกแต่หวายก็ยังนิ่งเหมือนไม่ได้ยินที่เขาเรียก ธาดาจึงตัดสินใจจะค่อยๆจับเธอออกแล้วพาไปนอนที่เตียงดีๆ

“ หยุดเลยนะ! คิดจะทำอะไรหนูน่ะ!! ”

หวายพูดออกมาเสียงดัง ธาดาตกใจมากจึงรีบปล่อยมือออกจากเธอ แล้วหวายก็นิ่งไปเพราะเมื่อกี้จริงๆเธอแค่ละเมออกมาเท่านั้น

ธาดาค่อยๆประคองตัวหวายอีกครั้งและอุ้มไปที่เตียงได้ในที่สุดแต่ในตอนที่ธาดากำลังจะกลับไปที่โซฟา อยู่ๆหวายก็ละเมอลุกขึ้นนั่งแล้วดึงธาดาเข้าไปกอด

“ พ่อจ๋า แม่จ๋าขอหวายกอดหน่อย ”

หวายละเมอออกมาเสียงงัวเงีย ตอนนี้เธอกำลังฝันว่าตัวเองได้กอดพ่อกับแม่อยู่ ในขณะเดียวกัน ธาดายังนอนตัวแข็งทื่อเพราะเขาไม่เคยถูกใครจู่โจมแบบนี้มาก่อนแถมยังเป็นสาวน้อยอีกต่างหาก หวายกอดธาดาเอาไว้แน่นจนธาดาไม่กล้าขยับตัวไปไหนนอกจากปล่อยให้เธอนอนกอดอยู่อย่างนั้น…จนกระทั่งเช้า