บทที่3

" งานแต่งของลูกจะถูกจัดขึ้นอาทิตย์หน้านี้ อย่าลืมลางานด้วยล่ะ ทุกอย่างเตรียมพร้อมไว้หมดแล้ว "

“ ผมนึกว่าเราคุยเรื่องนี้กันรู้เรื่องแล้วนะครับ ”

“ ถ้าอย่างนั้นลูกก็คุยกับคุณปู่เอาเองแล้วกันนะ ”

ทิพย์ธารายื่นไอแพดให้กับธาดา ซึ่งหน้าจอกำลังโทรวิดิโอคอลหาใครบางคนอยู่ ไม่ถึงห้าวินาทีก็ปรากฎภาพของชายชราขึ้น ธาดาเดินออกไปคุยตรงระเบียงห้อง

“ คุณปู่กำลังทำอะไรครับ ”

ธาดาเอ่ยน้ำเสียงราบเรียบ

“ ฉันเคยบอกแกแล้วไงว่าถ้าฉันอยากให้แกแต่งงานเมื่อไหร่ฉันจะบอกแกเอง ”

ปู่ของเขาตอบท่าทางสบายใจ

“ แต่นี่ไม่ได้ใกล้เคียงคำว่าบอกเลยนะครับ ”

“ แล้วยังไง ”

ปู่ของเขาพูดในขณะที่กำลังตัดแต่งกิ่งไม้ในสวนไปด้วย

“ ผมจะกลับไปคุยกับปู่ที่บ้านนะครับ ”

“ แกไม่ต้องมาหรอก ยังไงแกก็ต้องแต่งงานกับหลานสาวของเพื่อนฉัน ”

“ แต่ว่าผมกับเธอไม่ได้รู้จักกันนะครับเราจะแต่งงานกันได้ยังไง ”

ธาดาเอ่ยอย่างร้อนใจ

“ เด็กคนนั้นชื่ออะไร อายุเท่าไหร่ ”

ธาดาคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบ

“ หวายครับ อายุน่าจะไม่เกิน20ปี ”

ธาดาตอบจากสิ่งที่เห็นและได้ยิน

“ แกก็รู้จักแล้วนิ ”

คำตอบของชายชราทำให้ธาดาถึงกับอึ้ง

“ แบบนี้ไม่ได้เรียกว่ารู้จักนะครับ อีกอย่างตอนนี้ผมก็กำลังทำวิจัยสำคัญอยู่ ผมทุ่มเทกับงานวิจัยครั้งนี้มากเพราะฉะนั้นผมไม่….. ”

“ เพราะฉะนั้นถ้าแกยังอยากทำวิจัยนั้นต่อแกต้องแต่งงานกับเด็กคนนั้น ไม่อย่างนั้นแม้แต่โรงพยาบาลที่แกจะสร้างก็อย่าหวังว่าฉันจะสนับสนุน ”

“ แต่คุณปู่ครับ! ผม…. ”

“ แค่นี้นะ ฉันยุ่งอยู่ ”

ชายชรากดวางสายโดยไม่ได้สนใจที่ธาดา คัดค้าน ธาดาใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเดินกลับเข้ามาในห้อง

“ คุณปู่ว่ายังไงบ้าง ”

ทิพย์ธาราถามทั้งที่รู้คำตอบอยู่แล้ว

เธอรู้จักลูกชายของเธอดีพอๆกับพ่อของสามี ในชีวิตของธาดามีจุดมุ่งหมายชัดเจนตั้งแต่ที่ยังเรียนอยู่ระดับมัธยม เขามีความตั้งใจที่จะก่อตั้งโรงพยาบาลในต่างจังหวัดเพื่อจะได้ช่วยเหลือคนยากไร้ที่ป่วยโรคร้ายแรงแต่ไม่มีเงินรักษาหรือมีฐานะยากจน ซึ่งโครงการใหญ่ขนาดนี้ นอกจากความรู้และความสามารถทางการแพทย์ของธาดาที่ทุกคนยอมรับยังต้องอาศัยเรื่องทุนทรัพย์จำนวนมหาศาลอีกด้วย

จึงมีเพียงปู่ของเขาคนเดียวเท่านั้นที่จะทำความฝันของเขาให้เป็นจริง

ธาดาถอนหายใจก่อนจะพูด

“ ผม……...

จะแต่งงานกับเด็กคนนี้ครับ ”

ธาดาชี้ไปที่หวาย

“ ให้มันได้อย่างนี้สิ แม่ภูมิใจในตัวลูกจริงๆ ”

ทิพย์ธาราเดินเข้าไปกอดลูกชายด้วยใบหน้าที่ยินดีก่อนจะหันไปคุยกับยายของหวาย

“ เรื่องงานแต่งทางหนูจะเป็นคนจัดการทุกอย่างเองค่ะ คุณพ่อฝากมาบอกว่าจะให้คนมารับหนูหวายโดยเร็วที่สุดเพื่อจะได้ไปเตรียมตัวค่ะ ”

“ เดี๋ยวนะคะ แต่หนูยังไม่ได้บอกว่าจะแต่งงานกับเขาสักหน่อย ”

“ แต่เอ็งสัญญากับยายแล้วนะหรือว่าเอ็งอยากเห็นยายอาการกำเริบขึ้นมาอีก ”

“ แต่ยายจ๋า หวายไม่อยากแต่งงานกับเขาจริงๆนะ ”

หวายพยายามขอร้องยาย

“ ผมขอคุยกับหลานสาวของคุณยายได้มั้ยครับ ”

ขณะนั้นธาดาก็พูดขึ้น ยายของหวายพยักหน้าให้เขาทันที

“ ไปสิ ออกไปคุยกับพี่เขา ”

หวายตัดสินใจออกมาคุยกับธาดาเพราะเธอเองก็ต้องการจะบอกจุดยืนของเธอเช่นกัน ทั้งสองคนพากันออกมาคุยตรงทางเดินระหว่างตึกของโรงพยาบาล

“ ผมรู้ว่าคุณไม่ได้อยากแต่งงานกับผม ผมก็เหมือนกัน ”

ธาดาเป็นคนเปิดประเด็น

“ ถ้างั้นคุณจะรับปากแม่คุณทำไมล่ะคะ ”

“ ผมขอถามอะไรคุณหน่อยได้มั้ย ”

“ ได้ค่ะแต่ไม่ต้องเรียกหนูว่าคุณได้มั้ย มันฟังดูแก่ยังไงไม่รู้ ”

หวายบอกเพราะรู้สึกไม่ชินที่มีผู้ชายเรียกเธอแบบนี้ ธาดาพยักหน้า

“ อายุเท่าไหร่ ”

“ 19 เต็ม 20 อาทิตย์หน้าค่ะ ”

หวายตอบแบบขอไปที ธาดามองชุดนักเรียนที่เธอสวมใส่อยู่จึงเกิดความแปลกใจ

“ แน่ใจนะว่าไม่ได้โกงอายุ ”

ธาดาจ้องหน้าเธอ

“ หนูอายุจะ20แล้วจริงๆค่ะแต่หนูเข้าโรงเรียนช้ากว่าคนอื่นเลยพึ่งจะจบม.6 ใครเขาจะอยากโกงอายุให้ตัวเองแก่ล่ะคะ ”

พอได้ยินคำตอบทำให้ธาดาเผลอยิ้มออกมา สายตาอ่อนโยนภายใต้กรอบแว่นหนาเตอะทำให้หวายก็เผลอมองเขาเช่นกัน

“ แล้วเรียนจบอยากจะเรียนต่อด้านไหน ” ธาดากำลังรวบรวมข้อมูลของหวาย

“ หนูอยากเรียนคณะพยาบาลค่ะแต่หนูหัวไม่ค่อยดีเท่าไหร่คงจะสอบไม่ติด ”

พอต้องพูดถึงเรื่องนี้หวายก็รู้สึกเครียดขึ้นมาทันทีเพราะความฝันสูงสุดของเธอคือการได้ช่วยเหลือชีวิตคนอื่นและได้ดูแลยาย

ธาดาแอบพอใจเพราะคำตอบของหวายเข้าทางเขาพอดี

“ ถ้าผมจะบอกว่าผมช่วยได้ล่ะ ”

“ ช่วยหนูได้ โม้หรือเปล่าคะ คุณจะช่วยหนูได้ยังไง ”

หวายแอบเบะปากใส่ธาดา

“ ผมเป็นอาจารย์สอนอยู่คณะแพทย์ที่มหาวิทยาลัย ถ้าคุณอยากเข้าเรียนที่นั่นผมสามารถช่วยคุณได้ "

“ จริงหรอคะ! เดี๋ยวนะ อย่าบอกนะว่าคุณจะให้หนูยัดเงินใต้โต๊ะ หนูไม่มีเงินหรอกค่ะอีกอย่างหนูก็ไม่อยากโกงคนอื่นด้วย มันไม่ภูมิใจค่ะ ”

หวายยืนกอดอกพูดด้วยความหนักแน่น ทำให้ธาดาเริ่มมองเธอในแง่ดีขึ้น ธาดายิ้มก่อนจะพูดต่อ

“ ผมก็ไม่ชอบรับสินบนจากใครเหมือนกันแต่ผมช่วยติวให้ได้ ”

ธาดาไม่ลืมที่จะเปิดโปรไฟล์ที่ได้รับการยอมรับของตัวเองผ่านมือถือให้หวายดูเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจและเพื่อบอกให้หวายรู้ว่า เขาเก่งแค่ไหน

“ ติวให้หนูเนี่ยนะ ”

แม้ว่าหวายจะได้อ่านประวัติของธาดาคร่าวๆแล้วและยอมรับว่าเขาเป็นคนที่น่าเชื่อถือแต่การติวหนังสือไม่ใช่ว่าจะทำให้สอบติดเสมอไป

“ ใช่ เรามีเวลาเตรียมตัวตั้งสามเดือนซึ่งผมคิดว่าน่าจะเพียงพอ ”

“ พอจริงหรอคะแล้วคุณแน่ใจได้ไงว่าเวลาแค่นี้จะทำให้หนูสอบติด หนูโง่นะ ”

ประโยคสุดท้ายหวายกัดฟันพูดออกมาเพราะคิดว่าอย่างน้อยควรจะต้องบอกระดับไอคิวตัวเอง

“ ผมเปิดคอร์สติวสำหรับคนที่อยากเข้าเรียนคณะแพทย์และพยาบาล ผมใช้เวลาสองเดือนเท่านั้น แล้วกว่า80 เปอร์เซ็นเด็กพวกนั้นสอบติด ”

“ แค่80 เปอร์เซ็นเองหรอคะแล้วอีก20เปอร์เซ็นล่ะ ”

“ อีก20เปอร์เซ็นขึ้นอยู่ที่ตัวเอง ถ้าอยากเรียนจริงๆก็ต้องมีความตั้งใจและความพยายามด้วยนอกจากว่าเรา….จะไม่มีสองสิ่งนี้อยู่ ”

ธาดามองหวายด้วยสายตาที่แอบดูถูกเธอ เขาคิดว่าเด็กอย่างเธอคงจะไม่ยอมให้ใครมาดูถูกง่ายๆซึ่งมันก็ได้ผล

“ ใครบอกว่าหนูไม่มีล่ะคะ ทั่วทั้งดอนกกไม้หวายใครๆก็รู้ว่าหนูน่ะไม่เคยยอมแพ้อะไรง่ายๆ ถึงไหนถึงกัน! ”

พอหวายได้ยินที่ธาดาดูถูกเธอก็ตั้งหน้าตั้งตาเถียง ทันที แม้ว่าเธอจะเป็นคนที่เรียนไม่เก่งแต่ถ้าเรื่องความตั้งใจและความพยายามนั้นเธอมีจนล้นเหลือ

“ ถ้างั้นเราก็มาทำสัญญากัน ”

“ สัญญาอะไรคะ ”

หวายถามเพราะไม่ค่อยเข้าใจที่ธาดาพูด

เมื่อกี้คุยเรื่องสอบเข้าอยู่แท้ๆ เกี่ยวอะไรกับเรื่องทำสัญญา

หรือว่า....ตาลุงนี่จะคิดมิดีมิร้ายกับเรานะ

“ ผมยินดีจะช่วยให้เราสอบเข้าคณะพยาบาลติดแต่ว่า…......

เราจะต้องแต่งงานกัน ”

“ อะไรนะคะ! ”

หวายตกใจเพราะไม่คิดว่าคนที่ดูน่าเชื่อถืออย่างเขาจะแอบเจ้าเล่ห์เหมือนกัน

“ สัญญาที่ว่าก็คือ เราสองคนจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันโดยที่จะไม่มีความเกี่ยวข้องกันด้านพฤตินัย โดยเด็ดขาด พูดง่ายๆก็คือเราจะแต่งงานกันแค่ในนามเท่านั้น

จะไม่มีการล่วงเกินใดๆจากผม ต่างฝ่ายต่างมีอิสระ ไม่ยุ่งเกี่ยวเรื่องส่วนตัวของกันและกัน แบบนี้ดีมั้ย ”

ธาดายื่นข้อเสนอด้วยสีหน้าที่จริงจัง เขาคิดจะทำอย่างที่พูดจริงๆเพราะนอกจากเรื่องงานแล้วเรื่องความรัก เรื่องผู้หญิงไม่เคยอยู่ในหัวของเขาและถ้าไม่ใช่เพราะโดนปู่ของเขายื่นข้อเสนอเรื่องสร้างโรงพยาบาลเขาก็คงไม่คิดจะทำให้เรื่องมันยุ่งยากแบบนี้

“ แล้วหนูจะเชื่อคุณได้ยังไงคะ ”

หวายถามด้วยสีหน้าไม่ไว้ใจ

ผู้ชายผู้หญิงใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน มันอันตรายเกินไป

“ เพื่อให้เราสบายใจกันทั้งคู่ผมจะทำสัญญาขึ้นมาฉบับนึง อ่อ มีเรื่องนึงที่คุณต้องรู้ ผม….....

ไม่สนใจผู้หญิง ”

คำพูดของธาดาทำให้หวายคิดอย่างอื่นไม่ได้เลยนอกจากคิดว่าธาดามีรสนิยมชอบผู้ชายด้วยกัน

ไม่น่าเชื่อว่าตาลุงนี่จะชอบเข้าประตูหลัง บึ๋ยยย!!

แต่ความจริงแล้วความหมายของธาดาคือ เขาไม่สนใจเรื่องผู้หญิง และเรื่องความรักเพราะในชีวิตของเขาทุ่มเทให้กับงานเพียงอย่างเดียว

“ ตกลงค่ะหนูจะแต่งงานกับคุณ ”