Chapter 4

วันต่อมา...

@คลับ

22.30 น.

ปึก! เสียงแก้ววางกระทบลงบนโต๊ะกลมที่นั่งโซนกลางคลับชั้นหนึ่ง โดยที่คนกระทำเอนศีรษะทุยเล็กพิงแขนแกร่งชายหนุ่มที่นั่งข้างกัน

เพลงเศร้าที่เปิดได้จังหวะในช่วงหญิงสาวมีอาการเริ่มเมากับบรรยากาศมืดสลัวภายในคลับ ทำให้จิตใจที่ห่อเหี่ยวยิ่งดิ่งไปกันใหญ่

“ถ้ากี้เมา พี่จะทิ้งกี้ไว้ที่นี่เลยนะ” แทนไทยิ้มขำเอ็นดูหญิงสาวข้างกาย ตั้งแต่มาถึงคลับวิกกี้ก็กระดกดื่มแอลกอฮอล์ราวกับน้ำเปล่า

หากใครมองมาคงคิดว่าวิกกี้กำลังอ้อนเขาอย่างแน่นอน แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่แบบนั้นเลยสักนิด เพราะวิกกี้เริ่มนั่งหลังตรงไม่ได้ต่างหากตามประสาคนที่ตัวเริ่มอ่อนเอน

“พี่แทนก็ลองทิ้งกี้ดูดิ กี้จะฟ้องบอสให้เล่นงานพี่แทนหนักๆ เลย” วิกกี้ผละหัวออกจากแขนแทนไท เธอช้อนตามองแทนไทด้วยแววตางอนอย่างน่ารัก

“อย่าไปเล่นของสูงโว้ย อย่ามาสร้างเรื่องให้พี่” แทนไทเอานิ้วชี้จิ้มหน้าผากมนเบาๆ ก่อนจะยกน้ำสีอำพันขึ้นดื่ม

“กี้คงต้องคิดถึงพี่แทนมากแน่ๆ เลย พรุ่งนี้พี่แทนจะกลับอังกฤษแล้ว แต่กี้ดิ...เฮ้อ~ไม่น่าพลาดกลับบ้านเลย ไม่งั้นคงได้กลับอังกฤษพร้อมพี่แล้ว” วิกกี้ถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้ากับสิ่งที่เป็นอยู่ เธอไม่เคยมีชีวิตเป็นของตัวเองเลย แม้ในวันที่กำลังโบยบินได้อย่างอิสระ แต่กลับโดนฉุดรั้งกลับมาอยู่ในวังวนเดิมๆ เหมือนนกปีกหักที่อยู่แต่ในกรงทอง

“ฟังพี่นะกี้ การตอบแทนผู้มีพระคุณเป็นเรื่องที่ดีมากๆ แต่ต้องตอบแทนเท่าที่ตัวเองไหว เขาไม่ได้เป็นเจ้าของชีวิตเรา อย่าเอาคำว่าบุญคุณมาค้ำคอจนตัวเองลำบาก ไม่งั้นกี้ก็ต้องทดแทนบุญคุณไม่รู้จักจบสิ้นแบบนี้แหละ” แทนไทเอามือลูบหัวหญิงสาวด้วยความเห็นใจกับสิ่งที่เธอต้องเผชิญอย่างกล้ำกลืนฝืนทนอยู่แบบนี้

“เฮ้อ ช่างมันเถอะพี่แทน”

“นั่นไง สุดท้ายกี้ก็ไม่ฟังพี่ แล้วก็เลือกที่จะทน” แทนไทถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจเพราะสงสารหญิงสาวตัวเล็กคนนี้

“ไม่เอาน่าพี่แทนอย่าเครียดสิ คืนนี้เรามาสนุกกันดีกว่า ไหนๆ พรุ่งนี้พี่แทนก็จะกลับอังกฤษละ บอสเควินก็นะ สั่งให้พี่กลับเร็วเกิน” วิกกี้ยิ้มแห้งพูดเฉไฉไปเรื่องอื่น เมื่อเธอเผลอพูดถึงเรื่องที่ทำให้แทนไทเครียดไปกับเธอด้วย

“อย่าทำเป็นพูดดีเลยกี้ เพราะกี้นั่นแหละสร้างเรื่องให้พี่ ทั้งที่จริงต้องกลับสัปดาห์หน้าด้วยซ้ำ นี่อะไรวะ มาถึงไทยยังไม่ทันได้เที่ยวไหนเลย ต้องบินกลับซะละ” แทนไทผลักหัววิกกี้เบาๆ อย่างมันเขี้ยวที่ตอนจะมาไทยดันไปพูดให้บอสได้ยิน

“โธ่ ใครจะรู้เล่าว่าวันนั้นบอสเควินจะมายืนอยู่ข้างหลังหนู” วิกกี้เอาแขนเรียวสอดเข้าแขนแกร่งแล้วกระชับกอด กะพริบตาออดอ้อนขอโทษด้วยความสำนึกผิด ในวันนั้นเธอเมาท์เพลินกับเพื่อนร่วมงานว่าจะกลับไทยไปงานแต่งเพื่อนสนิท อีกทั้งจะพาแทนไทไปตามหารักแท้ที่ประเทศบ้านเกิด จนทำให้เควินเกิดความหึงหวงแทนไทขึ้นมา

“หึๆ” แทนไทหลุดขำออกมากับท่าทีของวิกกี้ เขาไม่ได้ถือสาอะไรหรอก เพราะรู้จักนิสัยใจคอวิกกี้เป็นอย่างดี

แทนไทอายุมากกว่าวิกกี้หนึ่งปี ทั้งคู่สนิทกันเพราะเป็นคนไทยที่ไปใช้ชีวิตอยู่ที่ประเทศอังกฤษ อีกทั้งเลือกเรียนต่อปริญญาโทสาขาเดียวกันด้วย และยังทำงานบริษัทออกแบบที่เดียวกันอีก ด้วยความที่นิสัยและศีลเสมอกัน ก็เลยคบกันเป็นทั้งเพื่อนทั้งพี่น้องมาตลอดสามปีที่วิกกี้ใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น

“นักร้องคนนี้หน้าตาคุ้นๆ นะ พี่เคยเห็นที่ไหนวะ” แทนไทเอามือลูบปลายคางตัวเองอย่างครุ่นคิด ที่เห็นนักร้องหน้าตาหล่อร้ายที่พึ่งขึ้นไปบนเวที แต่ทว่าสาวๆ โซนโต๊ะหน้าส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดดีใจกันใหญ่