ตอนที่ 3

เขาเหยียดปากออกอย่างอำมหิต “ทำอะไรอย่างนั้นเหรอ ก็ถ้าพี่ยังเค้นความจริงจากปากแก้มไม่ได้มันก็ต้องใช้วิธีแบบนี้ไง”

“อ๊า!” หญิงสาวร้องเสียงหลงเมื่อพี่เขยกดตัวเธอลงอยู่ใต้ร่างเขา คีรินทร์บีบบังคับหญิงสาวด้วยแรงที่มากกว่ากดปากของเขาลงบนปากของหญิงสาว แก้มหอมถึงกับสะดุ้งเพราะถูกพี่เขยบังคับด้วยจูบหนักอย่างที่เธอไม่เคยสัมผัสจากผู้ชายคนไหนมาก่อน หญิงสาวส่งเสียงร้องอื้ออึงในลำคอทั้งที่กลีบปากถูกบดบี้ด้วยปากของเขาจนมันเป็นรอยบวมช้ำ เธอหายใจขัดและร้องไห้ออกมาอย่างหมดทางสู้แต่คีรินทร์ไม่ยอมหยุด เขาตะบี้ตะบันจูบเธออย่างรุนแรงหนักหน่วง ฉกลิ้นหนาเข้าไปในอุ้งปากเล็กอย่างไม่ปราณีปราศรัย กระทั่งเขาเลื่อนปากออกแก้มหอมก็ร้องลั่น

“ปล่อยแก้มนะ! พี่เคนทำแบบนี้ทำไม แก้มไม่รู้เรื่องอะไรด้วย ปล่อย!”

“ก็ถ้าแก้มไม่ยอมบอกว่าแก้วหายไปไหนก็อย่าหาว่าพี่ใจร้าย”

“แก้มไม่รู้จริงๆ พี่เคนอย่าทำอะไรแก้มเลยค่ะ จะให้แก้มทำอะไรก็ยอมแล้ว”

แก้มหอมยกมือไหว้และร้องไห้ตัวสั่น คีรินทร์ซึ่งอยู่เหนือร่างเล็กจับจ้องใบหน้าสวยหวานที่เหมือนกับแก้มแก้วแทบไม่ผิดเพี้ยน เขาสบถสาบานออกมาก่อนผละจากร่างน้อยที่รีบลุกขึ้นและดึงสาบเสื้อที่กระดุมหลุดหายไปตอนไหนไม่รู้ปกปิดหน้าอกอิ่มที่มันโผล่ออกมาอวดสายตาด้วยความหวาดหวั่น ชายหนุ่มจ้องภาพนั้นแล้วขยับเข้าใกล้ด้วยแววตาหมายมาด

“แน่ใจนะว่าจะยอมทำทุกอย่าง”

“พี่เคนอยากให้แก้มทำอะไรก็บอกมาเถอะค่ะ หรือว่า...จะให้แก้มออกไปตามหาพี่แก้วก็ได้นะคะ”

“พี่ไม่อยากได้แก้วกลับมาแล้ว ที่พี่สาวของแก้มทำกับพี่มันหยามศักดิ์ศรีกันชัด ๆ เพราะพี่แน่ใจว่าแก้วหนีตามผู้ชายคนอื่นไป ผู้ชายคนไหนกันล่ะที่อยากจะรับเดนจากผู้ชายคนอื่น เมื่อกี๊แก้มบอกว่าจะยอมทำทุกอย่างอย่างที่พี่ต้องการใช่ไหม”

“ค่ะ...แก้มยอมทุกอย่างเลย ขอเพียงพี่เคนอย่าทำอะไรแก้มตอนนี้”

“ตอนนี้น่ะไม่ทำ แต่ต่อไปไม่รู้ ในเมื่อแก้มร้องขอพี่ก็จัดให้ อยากทำอะไรที่พี่ต้องการอย่างนั้นเหรอ ถ้าอย่างนั้นแก้มก็ต้องทำหน้าที่ทุกอย่างแทนพี่สาวของแก้ม”

หญิงสาวตาโต “ว่ายังไงนะคะ ทำทกอย่างแทนพี่แก้ว หมายความว่ายังไงคะ”

คีรินทร์ยิ้มเหยียดอย่างน่ากลัว เขาโน้มตัวลงไปและจับไหล่บางของหญิงสาวเอาไว้อีกครั้งพร้อมทั้งพูดว่า

“อย่าทำเป็นไม่เข้าใจไปหน่อยเลย โตจนป่านนี้อย่าบอกนะว่าไม่รู้ความหมายที่พี่พูด”

“แก้มไม่เข้าใจหรอกค่ะ พี่เคนอยากให้แก้มทำอะไรก็บอกมาตรงๆ สิคะ”

“นี่ก็ตรงที่สุดแล้ว!” เขากราดเกรี้ยวไม่เลิก “ในเมื่อแก้วหนีไปคนที่ต้องมาทำหน้าที่เมียของพี่แทนแก้วก็คือแก้มยังไงล่ะ”

“ว่ายังไงนะคะ...เมีย...ตะ...แต่ว่า...”

“หรืออยากจะให้พ่อแม่ของแก้มรู้เรื่องนี้ จะบอกให้นะว่าเรื่องที่แก้วหนีไปยังไม่มีใครรู้นอกจากพี่กับคนสนิทในไร่เพียงคนเดียวเท่านั้น และจะบอกให้อีกอย่างนะว่าถ้าเรื่องนี้รู้ถึงหูพ่อกับแม่ของแก้มมันจะไม่ใช่แค่เรื่องอื้อฉาว แต่มันยังเป็นเรื่องกฎหมายเพราะพี่จะเอาเรื่องครอบครัวของแก้มโทษฐานหลอกลวงและขโมยทรัพย์สินคนอื่น”

“แต่พี่แก้วก็จดทะเบียนสมรสกับพี่เคนแล้วนะคะ ก็ถือว่าเป็นสามีภรรยาถูกต้องตามกฎหมายแล้ว”

“ก็ต้องโดนโทษหนักข้อหาหลอกลวง เลือกเอาว่าจะให้พี่บอกเรื่องนี้กับครอบครัวของแก้มหรือว่าจะทำหน้าที่แทนแก้ว”

“พี่เคนจะบอกเรื่องนี้กับพ่อแม่ไม่ได้นะคะ...ถ้าพ่อรู้อาจจะช็อคเพราะท่านเป็นโรคหัวใจ”

“ถ้าอย่างนั้นก็ตัดสินใจซะตอนนี้ ไปอยู่ที่ไร่ส้มในฐานะเมียของพี่ แต่จะไม่มีใครรู้อย่างเด็ดขาดว่าแก้มไม่ใช่แก้ว”