ตอนที่ 5

“แล้วนี่ลูกชายของเมย์ก็คงให้คุณป้าพรรณีช่วยเลี้ยงสินะ แกเป็นยังไงบ้าง”

“โชคดีที่พีพีเป็นเด็กว่าง่าย เลี้ยงง่าย แม่ไม่ต้องเหนื่อยมาก อีกอย่างถ้าเมย์ได้ทำงานถึงเงินเดือนจะน้อยเพราะเมย์เรียนจบแค่ชั้นมัธยมปลายแต่ก็จะได้ช่วยแบ่งเบาภาระให้แม่ด้วย”

“ลี่จะพยายามนะ...เห็นแก่หลานด้วยล่ะ เผื่อว่าเมย์จะได้งานทำ”

เมษยายิ้มให้เพื่อนสนิท ทั้งสองพุดคุยกันสักพักก่อนแยกย้ายกลับ ลิลลี่พาเพื่อนสนิทไปส่งที่บ้านก่อนมุ่งหน้าไปยังที่ทำงานของเธอ นั่นคือบ้านธราดล เพราะเธอต้องทำหน้าที่เป็นพยาบาลพืเศษสำหรับท่านประธานใหญ่แห่งธราดล กรุ๊ป เมื่อไปถึงที่นั่นเธอก็ได้พบกับ ภัทรภร หญิงวัยห้าสิบต้น ๆ มารดาของธนบดินทร์ ที่กำลังอ่านหนังสืออยู่ในห้องรับแขก เมื่อเห็นพยาบาลสาวเดินเข้ามาก็รีบวางหนังสือลงและทักทาย

“อ้าว...วันนี้เพิ่งมาเหรอลิลลี่ ฉันว่าจะถามแม่บ้านพอดีเพราะวันนี้ยังไม่เห็นหนูมาเลย นั่งก่อนสิ”

ลิลลี่ยกมือไหว้อย่างนอบน้อมและนั่งลงที่โซฟา “ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ นะคะคุณภัทร พอดีว่าลี่มีนัดคุยกับคนไข้พิเศษอีกคนของหมอที่ลี่เคยช่วยงานอยู่ เขามีปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้ลี่ช่วยค่ะ”

“ทีหลังปฏิเสธบ้างก็ได้นะ บอกไปเลยว่าต้องมาคอยดูแลลูกชายของคุณภัทรภร แค่อ้างชื่อฉันคุณหมอก็คงเข้าใจล่ะว่างานที่นี่สำคัญกว่า”

“ค่ะ...คุณภัทร”

ลิลลี่พยักหน้า เธอต้องแสดงความนอบน้อมและไม่มีปากเสียงใด ๆ เมื่ออยู่ต่อหน้าสตรีผู้ได้ชื่อว่าเป็นผู้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของกลุ่มบริษัททั้งหมดในเครือธราดล เพราะเธอคือ ภัทรภร ธราดล ผู้หญิงที่ขึ้นชื่อเรื่องความเจ้ายศเจ้าอย่าง เนี๊ยบทุกกระเบียด มากกว่านั้นคงเป็นเรื่องการการจัดการระเบียบในครอบครัวซึ่งภัทรภรจะคอยดูแลทุกอย่างไม่ยอมให้คลาดสายตา โดยเฉพาะเรื่องลูกชายที่เธอเป็นห่วงและหวงมากเพราะตั้งแต่ธนบดินทร์สูญเสียความทรงจำจากอุบัติเหตุครั้งนั้นก็ทำให้คนเป็นแม่ต้องเฝ้าติดตามอาการไม่ห่าง

“รู้ไหมลิลลี่ การที่ลูกชายของฉันเกิดอุบัติเหตุมันทำให้มีทั้งข้อดีและข้อเสีย ข้อเสียก็คือเขาจำใครไม่ได้ และต้องทำความรู้จักคนที่อยู่แวดล้อมตัวเขาใหม่ แต่มันก็มีข้อดีเหมือนกัน”

“อะไรเหรอคะ?”

“เขาจะได้ไม่ต้องจดจำผู้หญิงที่เขาเคยแอบไปคบกันได้น่ะสิ”

“ใครเหรอคะ”

“หล่อนชื่ออะไรนะ...แม่เมษยา ลูกสาวแม่ค้าขายขนม พวกคนจนน่ะ คิดดูสิว่าธามแอบไปชอบพอกับเด็กคนนั้นเพราะเรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน ฉันเองที่ผิดตั้งแต่แรก นี่ถ้าส่งเขาไปเรียนมหาวิทยาลัยในเครือไอวี่ ลีก ที่อังกฤษตั้งแต่ต้นเขาก็คงไม่ต้องไปหลงรักเด็กไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างนั้น บอกตามตรงเลยนะลิลลี่ว่าฉันรับไม่ได้หรอกถ้าจะต้องมีสะใภ้ที่ไม่มีอะไรติดตัวเลย หล่อนอาจจะเรียนจบมหาวิทยาลัย แต่คนไม่มีเงินเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ทำยังไงก็ไม่มีวันสร้างทรัพย์สมบัติมากมายมหาศาลได้เท่าคนรวยหรอกนะ นี่เป็นตรรกะง่าย ๆ เลยที่เราพอจะอนุมานได้ว่าเด็กคนนั้นคงไม่ได้หวังอะไรจากธามนอกจากสมบัติของเขา!”

คำพูดที่ดังก้องนั้นกระตุกความรู้สึกของลิลลี่ และนี่เป็นครั้งแรกที่ภัทรภรเปิดใจเกี่ยวกับเรื่องราวความรักของธาม และ เมษยา ผู้ซึ่งลิลลี่ไม่อาจเปิดเผยได้อย่างเต็มปากว่าเป็นเพื่อนสนิทของเธอมาก่อน และการเปิดเผยครั้งนี้ทำให้ลิลลี่เริ่มมีความหวังขึ้นมา แม่ของธนบดินทร์ไม่ยอมรับเมษยาอย่างนั้นหรือ จากคำพูดและน้ำเสียงนั้นยิ่งตอกย้ำความชิงชังรังเกียจ หญิงสาวนิ่งเงียบและยิ้มให้อย่างเข้าใจ

“แล้วตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุมาเนี่ย คุณธามพูดถึงผู้หญิงคนนั้นบ้างหรือเปล่าคะ”

“ไม่เลย...หึ! ไม่พูดถึงล่ะดี ฉันไม่อยากได้ยินชื่อของแม่คนนั้น แค่นึกถึงก็น่ารังเกียจ จนแล้วไม่เจียม คงอยากเป็นสะใภ้คนรวย เธอรู้ไหม...ว่าจริง ๆ แล้วคืนที่ตาธามเกิดอุบัติเหตุน่ะเป็นเพราะเขานัดพบกับเด็กคนนั้น”

“คุณภัทรทราบได้ยังไงคะ”