ตอนที่ 3 นางฟ้าสถาปัตย์ （2）

เมื่อลงจากรถ สายตาก็จ้องมองมาที่พวกเขาอย่างเห็นได้ชัด เพราะคนหน้าตาดีแถมฐานะทางบ้านดีอย่างวายุ ไม่เคยพาสาวที่ไหนขับรถเข้ามาในมหาลัย ส่วนใหญ่เขาก็ใช้แล้วทิ้งและไม่ได้สานสัมพันธ์ต่อ คนนี้ดูพิเศษจนเพื่อนเขาเอ่ยแซว

“เชี่ย ไอ้วายุ นั่นเชอร์รีนนางฟ้าสถาปัตย์มึงไปสอยมาแดกเรียบร้อยว่างั้น”

ดอมเพื่อนคนหนึ่งของเขาแซวขึ้นมาตั้งแต่เขายังไม่ถึงตัวกลุ่มพวกเพื่อนๆ ดีด้วยซ้ำ

“นั่นดิ พานั่งรถมาด้วยขนาดนี้ต้องพิเศษแล้วมั้ย” ซีเพื่อนอีกคนร่วมวงแซว

“พวกมึงไม่ต้องพูดมาก” เขาหลบตาเพื่อนๆ แล้วหันมาสั่งเชอร์รีน

“เรียนเสร็จแล้วมาเจอฉันที่นี่ ฉันจะพากลับ กลับพร้อมกัน” เขาสั่งเสียงดุและทำหน้าถมึงทึงใส่พวกเพื่อนๆ ที่แซวไม่หยุด

“อะ เอ่อ คือว่า คุณวายุไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอกค่ะ ฉันกลับเองได้ เอ่อ…”

เธอพูดยังไม่ทันจบลูกชายคนเล็กจอมเอาแต่ใจก็เค้นเสียงลอดไรฟันสั่งเธออีกรอบอย่างไม่พอใจนัก

“บอกให้ทำอะไรก็ทำ อย่าขัดคำสั่งฉัน เข้าใจมั้ย”

พระเจ้าไอ้หมอนี่ เจนสอง ของเจ้าพ่อดีๆ นี่เอง ถอดแบบมายังกับแกะ เชอร์รีนแอบกลัวและสั่นนิดหน่อย

“ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ” เธอรีบลนลานตอบเขาท่าทางของเธอเหมือนลูกแกะจนวายุอดเอ็นดูไม่ได้

“ดีมากแล้วเจอกัน” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ดีขึ้นและพอใจถึงขีดสุดที่เธอว่านอนสอนง่าย

รับมือยากจังหมอนี่ เชอร์รีนได้แต่คิดในใจ

ตกเย็น เขานั่งรอเธออย่างใจเย็น เพราะเธอเรียนถึงเย็นจริงๆ ไหนจะงานที่อาจารย์สั่งอีก เธอรีบรีบทำส่งเพราะหยุดไปนานเธอมัวแต่วุ่นวายตอนย้ายเข้าบ้านเจ้าพ่อจนไม่ได้มีเวลาสนใจเรื่องเรียน รู้ตัวอีกทีก็แทบส่งงานไม่ทันจึงช่วยกันกับเพื่อนปั่นงานจนเสร็จทันอย่างโล่งใจ ฟ้าเริ่มมืดสลัว

เขานั่งสูบบุหรี่รอเธออย่างใจเย็น ไม่น่าเชื่อเชอร์รีนคิดในใจและไม่คิดว่าคนตรงหน้าจะใจเย็นอยู่รอเธอจนค่ำป่านนี้

“คุณวายุ ไม่เห็นต้องรอเชอร์เลยค่ะ”