ตอนที่ 3

“เบญ...เดี๋ยวก่อน”

“มีอะไรเหรอคะอาเผ่า...”

เบญญาไม่ทันถามจบประโยคร่างสูงใหญ่ก็ก้าวเข้ามาถึงตัวหล่อน เขาหยุดตรงหน้าเด็กสาวที่ยืนชะงักนิ่งเพราะเผ่าเพชรยืนอยู่ใกล้มาก ใกล้จนหล่อนรับรู้ถึงลมหายใจของเขาเมื่อใบหน้าหล่อเหลาของคุณอาหนุ่มใหญ่โน้มลงมาหาก่อนแขนทรงพลังทั้งสองจะโอบไปด้านหลังของหล่อน เบญญารู้สึกว่ามือของเผ่าเพชรยุกยิกอยู่ด้านหลังตรงท้ายทอยสักครู่เล็ก ๆ แต่ช่วงเวลาสั้น ๆ นั้นทำเอาหัวใจของหล่อนไหวหวั่น เพราะมันเหมือนหล่อนกำลังอยู่ในอ้อมกอดของเขาอยู่รอมร่อ และทุกครั้งที่อยู่ใกล้ผู้ปกครองของหล่อนก็จะรู้สึกอย่างนี้ มันทำให้เบญญาเกิดอาการปั่นป่วนขึ้นมาข้างใน ร้อนรุ่มในกายแปลก ๆ เลือดสาวสูบฉีดพล่านแต่ก็ต้องเก็บอาการเอาไว้เพราะหล่อนจะให้เขารู้ไม่ได้ว่ามันน่าตื่นเต้นขนาดไหน เผ่าเพชรทำให้หัวใจของหล่อนเต้นระริกทุกครั้ง ก็ทั้งที่เขาอายุขนาดนี้ สี่สิบกว่า ๆ สำหรับผู้ชายแล้วก็ยังเป็นวัยฉกรรจ์ แม้อายุของเขาห่างจากหล่อนเกือบสองรอบแต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเผ่าเพชรเป็นผู้ชายที่ดูดีมาก หล่อนเห็นเขาตั้งแต่อายุเพิ่งสิบสาม เวลานั้นที่ตาบุญพาหล่อนมาฝากฝังไว้ที่นี่ ให้เป็นเด็กในปกครองของเขา เบญญารู้สึกถูกชะตาและชอบแอบมองคุณอาผู้ปกครองอยู่บ่อยๆ ทั้งที่อายุเพิ่งย่างเข้าวัยรุ่น น่าแปลกที่หล่อนไม่นึกจะมองหนุ่ม ๆ ในไร่ชาทั้งที่มีมากมายหลายคน คนที่หล่อนจ้องมองจนไม่อยากละสายตาไปไหนคือเผ่าเพชรเท่านั้น สักครู่เขาก็ดึงมือกลับแต่ยังยืนอยู่ตรงหน้าและใกล้มากจนได้กลิ่นน้ำหอมผู้ชายอบอวลอ่อนๆ

“อาจัดโบว์ให้น่ะ มันเบี้ยว คงดูน่าตลกถ้าเธอไปมหาลัย”

“ขอบคุณอาเผ่าค่ะ แต่จริง ๆ แล้วเบญอยากปล่อยผมสยายมากกว่า เห็นเพื่อนคนอื่นเขาปล่อยผมตอนวันไปรายงานตัวอ่ะค่ะ เลยคิดว่าแบบนั้นยังดูดีกว่าเยอะ แบบนี้มันดูเด็กๆ ยังไงไม่รู้”

“แต่งตัวให้เรียบร้อยน่ะดีแล้วนี่ เพิ่งเข้ามหาวิทยาลัยปีหนึ่งอย่าเพิ่งทำตัวให้เป็นที่สนใจของคนอื่น เดี๋ยวอาจารย์จะว่าเราแก่แดดแก่ลม”

“อาเผ่าคะ”

“หืมม์? มีอะไรหรือ?”