4

“ฉันลาออกแล้ว พ่อฉันเสียน่ะ ไม่มีใครดูแลโรงงาน แม่ฉันก็แก่แล้วไม่มีความรู้เรื่องบริหาร พี่น้องก็ไม่เอาอ่าวกันทั้งนั้น ให้บริหารเองมีหวังเจ๊งกันพอดี ฉันเลยต้องมาดูแล” พอรู้เหตุผล คุรแม่เลี้ยงเดี่ยวไม่ติดใจ สบายใจขึ้นมาก เพราะหากนิลุบลยังคงทำงานกับนิคโกโล มีความเป็นไปได้สูงที่อดีตสามีจะรู้ว่า ตนหอบทายาทดิมาร์ชีกลับมาเมืองไทยด้วย “ว่าแต่ เด็กคนนี้ลูกใคร หน้าตาน่ารักเชียว หล่อแต่เด็กด้วย”

“ลูกชายฉันเอง ชื่อกัปตัน” ภาพิมลตอบ “กัปตันครับ ไหว้เพื่อนแม่สิลูก”

ชลกวีทำตาม ยกมือไหว้สวยงาม และยิ้มให้ นิลุบลไม่ได้ถามต่อว่า ชลกวีเป็นลูกใคร เพราะเค้าโครงหน้าและสีผม ออกน้ำตาลทองอ่อนๆ ก็พอรู้แล้วว่าลูกใคร

“ลืมแนะนำให้รู้จักสามีฉัน” ก่อนที่นิลุบลจะแนะนำให้ทั้งสองรู้จักกัน “ฉันดีใจนะที่ได้เจอเธอ ขอเบอร์หน่อยสิ จะได้โทรคุยกัน”

การแลกเบอร์จึงเกิดขึ้นมาในเวลาต่อมา รวมถึงแลกไลน์กัน

“ฉันไม่กวนเธอแล้วนะ ไว้ฉันจะโทรหา” ภาพิมลยิ้มให้นิลุบล ทว่าสีหน้าอาบความกังวล

“ทำไมแกทำหน้าแบบนี้ล่ะ มีอะไรในใจหรือเปล่า” สมกับเป็นเพื่อนสนิทกันจริงๆ

“ฉันกลัวนิดจะไปบอกเรื่องกัปตันกับคุณนิคน่ะสิ” ภาพิมลตอบ

“บอกแล้วไง ความจริงเป็นสิ่งไม่ตายนะแก” อินทิยาไม่คิดว่าเป็นเรื่องใหญ่

“ฉันรู้ว่าความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย แต่ถ้าเขารู้ว่าฉันมีลูก ฉันกลัวว่าคุณนิคจะมาแย่งลูกของฉันน่ะสิ อีกอย่างนะ ถ้าแม่เขารู้ ฉันเดาไม่ออกว่า แม่คุณนิคจะว่ายังไง เกลียดฉันอย่างกับอะไรดี กลัวจะเกลียดหลานด้วยน่ะสิ”

“เรื่องแย่งคงไม่แย่งหรอก เพราะกฎหมายไทย แกมีสิทธิ์ในตัวลูกเต็มร้อย ยิ่งอดีตแม่ผัวจอมประสาทของแกเกลียดแก มีเหรอที่ต้องการหลาน ดีไม่ดีจะขัดขวางคุณนิค ไม่ให้พากัปตันไปอยู่ด้วย คุณนิคก็คงแค่เทียวไปเทียวมา มาหากัปตันน่ะ เพราะไม่อยากให้แกกับลูกปวดหัวกับแม่ตัวเอง” อินทิยาพูดตามคิด “ฉะนั้นถึงคุณนิครู้หรือไม่รู้ มันก็ไม่มีผลกระทบอะไรกับแกและกัปตัน”

“แกคิดอย่างนี้จริงเหรอ”

“ก็จริงน่ะสิ” อินทิยาตอบย้ำ “ฉันเห็นมาหลายคนแล้ว เกลียดสะใภ้เกลียดเขยแล้วเกลียดหลานน่ะ ไม่เลี้ยง ไม่ดูดำดูดีก็มี โดยเฉพาะแม่ผัวจอมเอาแต่ใจของแก สั่งไม่ให้แกมีลูกกับคุณนิคไม่ใช่เหรอ เพราะกลัวว่าแกจะเอาลูกมาผูกมัดคุณนิค นั่นก็หมายความว่า นางไม่ต้องการหลาน ฉะนั้นแกไม่ต้องกลัวหรือกังวลอะไรทั้งสิ้น ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามพรหมลิขิต”

อินทิยาพูดถูกทุกอย่าง เกลียดภาพิมลมาก จนภาพิมลอดตั้งคำถามในใจว่า มีเหตุผลใด ต่อมาหล่อนไม่หาคำตอบ จากคำพูดของตัวละครหนึ่งในซีรีย์เกาหลีว่า คนจะเกลียดหรือรัก มันไม่มีเหตุผล รักคือรัก เกลียดคือเกลียด ต่อให้ทำดีมากแค่ไหน หากไม่รักก็คือไม่รัก หากเกลียดก็ไม่มีทางหยุดเกลียด

“ฉันก็หวังว่าจะเป็นตามที่แกพูดมา”

“มันจริงอยู่แล้ว” อินทิยายืนกรานว่าใช่ “แกอย่าเพิ่งคิดมาก นิดไม่ได้ทำงานที่นั่นแล้วนี่ แล้วนางจะส่งข่าวบอกคุณนิคทำไมล่ะ ได้หน้าก็ใช่ว่าจะได้ คิดเองปวดหัวเองเปล่าๆ”

ภาพิมลไม่ได้นึกถึงเรื่องนี้ จนกระทั่งเจอนิลุบล ความกลัวเรื่องตนหอบลูกกลับเมืองไทย โดยไม่ได้บอกอดีตสามี อาจรู้ถึงหูเขา เรื่องยุ่งยากอาจตามมา พอได้ยินคำพูดและเหตุผลของอินทิยา หล่อนเบาใจไปมาก นั่งกินไอศกรีมกับลูกชายแสนน่ารัก และเพื่อนผู้แสนดีต่อไป

วันต่อมา ณ กรุงโรม

ความรู้สึกเกาะแน่นในจิตใจนิคโกโล มาคู่ความอึดอัด ลำบากใจที่สองความรู้สึกหลัง คงอยู่กับเขาไปอีกนาน หรือจนกว่ามารดาหายจากโรคหัวใจ หลังจากพาอรกมลมาส่งโรงพยาบาล นางเข้าห้องฉุกเฉิน อีกหนึ่งชั่วโมงต่อมา นางถูกนำตัวขึ้นไปห้องพักฟื้น นอนดูอาการสักสองวัน หากไม่เป็นอะไรค่อยกลับบ้าน หากไม่เป็นเพราะเขาโต้เถียงมารดา ด้วยเรื่องที่อาจทำให้โรคกำเริบ ซึ่งตอนนั้นนิคโกโลลืมคิด จนทำให้อรกมลมานอนโรงพยาบาล

วันนี้ตลอดทั้งวันนิคโกโลงานยุ่งมาก เนื่องจากมีงานสำคัญในวันพรุ่งนี้ คือเซ็นสัญญากับคู่ค้ารายใหญ่ ที่เขาไม่อยากมีอะไรผิดพลาด หลังจากดูงานเสร็จเรียบร้อย เขารีบมาเยี่ยมมารดาทันที แต่แล้วก็ต้องมีเรื่องเซ็ง เมื่อเขาได้รับข้อความจากบิดาว่า แองจิล่ามาเยี่ยมอรกมล และตอนนี้อยู่ในห้องพักฟื้น

“ฉันยังไม่ขึ้นไปเยี่ยมคุณแม่ ว่าจะไปนั่งเล่นในล็อบบี้ก่อน”

ความที่ไม่อยากเจอหน้า และไม่อยากปั้นหน้ายินดีปรีดายามเจอหล่อน เขาเลือกนั่งตรงล็อบบี้ รอให้แองจิล่ากลับก่อน เขาถึงขึ้นไปเยี่ยมมารดา เมื่อเจ้านายว่าเช่นนี้ เวรอนและมาร์โก้ว่าตามนั้น ทั้งสามจึงไปตรงล็อบบี้แทน

ขณะนั่งรอ นิคโกโลนั่งเล่นมือถือ เขาไม่ได้เล่นเกม เล่นโซเชียล แต่นั่งดูรูปภาพภาพิมล ที่ยังมีอยู่ในเครื่องนับร้อยภาพ มีทั้งภาพเดี่ยว ภาพคู่ในสถานที่ต่างๆ ราวกับว่า ชายหนุ่มยังคงเก็บทุกความทรงจำดีๆ ไว้ในจิตใจ ความเพลิดเพลินกับการดูรูปอดีตภรรยา ถูกขั้นด้วยเสียงเรียกเข้า คนโทรมาคือ มาเซลโล่ เพื่อนสนิท

“เรื่องอะไร เรื่องด่วน เรื่องสำคัญ พูดตอนนี้ไม่ได้หรือไง”

นิคโกโลถามกลับ

“ไม่ได้ มันสำคัญมาก และเป็นความลับด้วย ถ้านายไม่มา นายจะเสียใจ นายรีบมาก็แล้วกัน เรคก็กำลังมาบ้านฉัน แค่นี้นะ”

ด้วยความอยากรู้ และเกิดอาการเซ็งไม่อยากเจอแองเจล่า รวมถึงอยากรู้ว่า เรื่องสำคัญของมาเซลโล่คือเรื่องใด นิคโกโลตัดสินใจไปบ้านมาเซลโล่