EP8เมียเก็บ

"แยมเป็นห่วงคุณรักนะคะ" คราวนี้เธอเงยหน้าขึ้นมาสบตากับฉันสายตาที่เธอมองมาสื่อชัดว่าเธอเป็นห่วงฉันแบบที่ปากเธอว่าจริง ๆ

"ขอบคุณนะแยมแต่รักกับธาไม่ได้ทะเลาะกัน" ฉันยิ้มบาง ๆ ให้กับแม่บ้านที่ยืนส่งสายตาห่วงใยมาให้ฉัน

แยมเธอน่ะเป็นลูกสาวของคนงานที่ไร่ของพ่อฉันเองค่ะ พ่อฉันให้เธอมาคอยดูแลฉันหลังจากที่ฉันแต่งงานและย้ายบ้านมาอยู่กับธานินทร์แค่สองคนเลยไม่แปลกที่แยมจะเป็นห่วงฉันขนาดนั้น และที่ฉันบอกเธอไปแบบนั้นก็เพราะไม่อยากให้เธอเป็นห่วงและไม่อยากให้เธอเอาเรื่องที่ฉันกับธานินทร์ทะเลาะกันไปเล่าให้พ่อของฉันฟังฉันไม่อยากให้พ่อของฉันไม่สบายใจ

ครอบครัวของฉันไม่ได้ร่ำรวยอะไรในชีวิตฉันมีแค่พ่อคนเดียวเพียงเท่านั้นพ่อกับแม่ของฉันแยกทางกัน ตอนนี้แม่ของฉันไปเป็นเมียฝรั่งอยู่เมืองนอกเมืองนาโดยที่แม่พาแฝดพี่ของฉันไปด้วย ส่วนฉันก็อยู่กับพ่อ พ่อฉันเป็นเพียงกำนันธรรมดาธรรมดามีไร่ส้มเล็ก ๆ ไว้คอยทำกิน

เพราะชีวิตนี้มีแค่พ่อฉันเลยไม่อยากให้เรื่องของฉันกับธานินทร์ไปทำให้พ่อต้องไม่สบายใจ

"ช่วงนี้คุณธากลับบ้านดึกแยมเห็นคุณรักยืนรอคุณธาทุกคืน"

"งานธาเขายุ่งน่ะค่ะแล้วที่รักยืนรอเพราะรักอยากให้ธาเห็นหน้ารักเป็นคนแรกเขาจะได้รู้สึกหายเหนื่อย" คำพูดของฉันฟังไม่ขึ้นเลยสักนิดทั้งที่ความเป็นจริงก็เห็น ๆ กันอยู่ว่าใครอีกคนรำคาญฉันมากขนาดไหน

"ถ้าคุณรักยืนยันว่าไม่มีอะไรแยมก็โอเคค่ะ แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่คุณธาทำคุณรักเสียใจแยมคงต้องบอกกำนันสน"

"ธาเขาไม่มีวันทำรักเสียใจหรอกค่ะ ธาเขารักรักจะตาย"

หมายถึงเมื่อก่อนอะนะ

เพราะตอนนี้ฉันเองก็เริ่มไม่แน่ใจแล้วเหมือนกันว่าใครอีกคนจะยังรักฉันอยู่ไหม

คืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่ฉันรอธานินทร์กลับบ้านแต่ไม่ได้ออกไปยืนรออยู่หน้าบ้านอย่างเช่นทุกคืน

เข็มนาฬิกาเดินไปช้า ๆ แต่ทว่าไม่วี่แววว่าใครอีกคนจะกลับบ้านมาทั้งที่เวลาก็ปาไปตีสามแล้ว

ฉันส่งไลน์ไปหาธานินทร์ก็แค่เปิดอ่านแต่ไม่ตอบกลับโทรหาเขาก็ไม่ยอมรับแถมยังปิดเครื่องหนีฉันอีก