3"นอนกับผม!"

ภาคิน..

"บ้าเอ๊ย!" ผมสบถออกมาอย่างโมโห ผมกำลังจะไปหาฟ้าใสที่บ้านพ่อแม่แต่ดันเกิดเรื่องขึ้นเสียก่อน ไม่รู้ว่าผีห่าซาตานตนใดสิงหัวใจผู้หญิงคนนั้น ถึงได้วิ่งตัดหน้ารถผมแบบนี้

บ้านพ่อแม่ฟ้าใสอยู่ในซอยแต่ผมดันขับรถชนคนอยู่หน้าปากซอย ทั้งที่จะถึงจุดหมายอยู่แล้วแท้ๆ แต่ดันต้องมาพบเจอเรื่องเฮงซวย แค่คิดก็หงุดหงิดแล้วครับ

ปกติผมทำงานไม่ค่อยได้มาหาพ่อตาแม่ยายหรอกครับ ส่วนมากพวกท่านจะไปหาฟ้าใสไปหาผมที่บ้านมากกว่า

ส่วนผมวุ่นวายกับงานบินไปบินมาอยู่ต่างประเทศ หลังจากแต่งงาน ถ้าจะให้นับก็คงเกือบปีแล้วล่ะครับที่ผมไม่มาที่นี่

ผมรีบเปิดประตูแล้วลงจากรถ ร่างเล็กบอบบางนอนอยู่ ผมรีบเข้าไปดูอาการปรากฏว่าเธอหัวแตกสลบเหมือดอยู่ที่พื้น

"คุณครับ" ผมรีบเข้าไปประคอง เด็กสาวอายุน่าจะยังไม่ถึง20 หรือไม่ก็คง20ต้นๆ เธอสวยมากเพียงแค่ได้เห็นใบหน้าผมก็รู้สึกถูกชะตาขึ้นมาทันที อารมณ์ขุ่นมัวเมื่อกี้หายวับ ผมรีบอุ้มร่างเธอขึ้นรถเพื่อพาไปส่งโรงพยาบาล

ฟ้ามืดครึ้มพร้อมกับฝนเริ่มตกลงมารุนแรง ผมขับรถพร้อมกับมองคนตัวเล็ก เธออยู่ในชุดสีขาวใบหน้าสวยหวานไม่ได้แต่งแต้มใดๆ เธอสวยใสราวกับดอกไม้แรกแย้ม ผมมองเธอสลับกับมองทางไปด้วย ผมแทบละสายตาจากเธอไม่ได้ ให้ตายสิ!

พอไปถึงโรงพยาบาลผมก็รีบพาเธอเข้าไปให้หมอพยาบาล ทุกคนทำงานกันอย่างเต็มที่ตรวจดูอาการหญิงสาวที่ผมพามา ส่วนผมรีบเดินไปนั่งที่หน้าห้องฉุกเฉิน ได้แต่ภาวนาให้เธอไม่เป็นอะไร สักพักหมอก็ออกมา

"คนไข้ไม่เป็นอะไรมากครับ เธอแค่หัวแตก เย็บ 3 เข็ม หมอว่าหมอจะให้นอนดูอาการสักวัน ถ้าไม่มีอาการอะไรก็กลับบ้านได้แล้วครับ" หมอเดินมาบอกกับผมส่วนผู้หญิงที่ผมขับรถชนเธอไม่ได้ออกมา

"ครับ แล้วเธอเป็นยังไงบ้างครับ"

"เธอฟื้นแล้วครับ เธอน่าจะตกใจจนเป็นลมไป หมอตรวจร่างกายอย่างละเอียดแล้วเธอไม่ได้มีแผลฟกช้ำหรือถูกกระแทกแต่อย่างใด มีแค่แผลหัวแตกเธอน่าจะล้มลงแล้วหัวกระแทกพื้นน่ะครับ"

"ครับ" ผมพยักหน้า "แล้วผมเข้าไปเยี่ยมเธอได้หรือยังครับ?"

"ได้สิครับ แต่เธอถูกพาไปไว้ห้องพักผู้ป่วยแล้วครับ"

"ผมขอให้เธออยู่ห้องพิเศษนะครับ"

"ได้ครับ เดี๋ยวผมจะให้พยาบาลพาไป"

"ครับ" ผมยิ้มให้หมอ สักพักก็มีพยาบาลสาวสวยพาผมไปหาผู้หญิงคนนั้น ผมเปิดประตูเข้าไปเป็นจังหวะเดียวที่เธอหันมามอง ใบหน้าสวยหวานนัยน์ตากลมโต เธอคือผู้หญิงสวยมาก เธอสวยตรงสเปคผมทุกอย่าง

"คุณเป็นยังไงบ้าง?" ผมเอ่ยถามพร้อมกับนั่งลงเก้าอี้

"ไม่เป็นไรค่ะ" เธอยิ้มให้ผมเล็กน้อย "ขอโทษที่วิ่งทะเล่อทะล่าไปตัดหน้ารถของคุณ"

"ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่คุณวิ่งหนีอะไรมา?"

"เปล่าค่ะ" เธอเม้มปากแน่นแววตาสั่นระริก เธอน่าจะมีเรื่องทุกข์ใจ หรือไม่ก็มีเรื่องเสียใจแน่ๆ ผมเลื่อนมือไปจับมือเล็กอย่างถือวิสาสะ เธอตกใจรีบชักมือออก

"ขะ ...ขอโทษครับ พอดีผมจะปลอบคุณ"

"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันตกใจที่คุณทำแบบนี้ด้วย"

"ขอโทษอีกครั้งนะครับ"

"ค่ะ"

"ผมยินดีจะจ่ายค่าทำขวัญ ค่ารักษาพยาบาลให้คุณนะครับ ผมยินดีจะรับผิดชอบทุกอย่าง"

"ขอบคุณค่ะ"

"ว่าแต่คุณชื่ออะไรครับ?"

"ฉันชื่อดอกหญ้า"

"ชื่อเพราะดีครับ เอ่อ...คุณสวยมากๆเลยครับ"

"ขอบคุณค่ะ ตอนนี้ฉันหายแล้ว ฉันกลับบ้านได้แล้วใช่ไหมคะ?"

"หมอให้นอนดูอาการสักวันครับ"

"ฉันอยู่ไม่ได้หรอกค่ะ ฉันมีแม่ที่ป่วยเป็นมะเร็ง ฉันต้องรีบกลับไปดูแลแม่ ฉันต้องรีบหาเงินมารักษาแม่ของฉัน" คนตัวเล็กตรงหน้าผมทำหน้าเศร้า ผมไม่รู้หรอกนะครับว่าสิ่งที่เธอพูดมันใช่เรื่องจริงหรือเปล่า มิจฉาชีพตอนนี้มีเยอะมาก แต่ผมกลับอยากช่วยเหลือเธอ

"ให้ผมช่วยไหมครับ" ผมเอ่ยออกไป คนตรงหน้าหันมามองหน้าผม ทำหน้าเหมือนไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง

"คุณจะช่วยจริงเหรอคะ?"

"ใช่" ผมพยักหน้า "คุณต้องใช้เงินเท่าไหร่ในการรักษาแม่ ผมจะจัดการให้คุณ รวมทั้งค่ารักษาพยาบาลค่าทำขวัญให้คุณวันนี้ด้วย"

"อะ...อะไรนะคะ?" เธอทำหน้าเหมือนโดนผีหลอกเลยครับ น่ารักและตลกดีชะมัด ผู้ชายมักมากอย่างผมพอเจอผู้หญิงสวยๆท่าทางไร้เดียงสา ก็ยิ่งชอบครับ เธอดูหลอกง่าย เธอดูยังอ่อนต่อโลก "คุณต้องหลอกให้หญ้าดีใจเล่นแน่ๆ"

เธอแทนตัวเองได้โคตรน่ารักเลยครับ ผมยิ้มแล้วยื่นมือไปจับมือเล็กนุ่มนิ่มของเธอ เธอพยายามดึงมือออกครับแต่ผมกลับกำแน่นกว่าเดิม

"ผมจะโอนเงินค่าทำขวัญให้คุณหนึ่งแสนบาท ส่วนค่ารักษาพยาบาลผมจะจัดการเอง ส่วนเรื่องรักษาแม่ของคุณ คุณต้องบอกมาก่อนว่ามันเป็นเงินเท่าไหร่ ผมถึงจะคุยรายละเอียดกับคุณได้"

"ห้าแสนค่ะ แม่ของฉันต้องการเงินค่าผ่าตัดห้าแสน"

"ผมจะจ่ายเงินให้คุณหนึ่งแสนบาทก่อน แล้วผมจะไปจ่ายเงินค่าผ่าตัดให้แม่คุณที่โรงพยาบาล" ว่าจบผมก็ล้วงโทรศัพท์ของผมออกมาจากกระเป๋า กดเข้าไปในแอพพลิเคชันสีฟ้า มันเป็นแอปธนาคารที่ผมใช้ประจำ ผู้หญิงตรงหน้ามองหน้าผมอย่างฉงนแล้วขมวดคิ้วเป็นปม เธอดูน่ารักดูนุ่มนิ่มไปทั้งตัวเลย ผมรู้สึกถูกชะตาอย่างบอกไม่ถูก

"คุณจะทำอะไรหรอคะ?"

"เอาเลขบัญชีของคุณมา เดี๋ยวผมจะโอนให้คุณเลย"

"โอนให้เลยเหรอ?"

"ครับ บอกเลขบัญชีมา" เธอดูลังเลอยู่นานครับ ก่อนที่เธอจะพยักหน้าแล้วบอกเลขบัญชีให้กับผม ผมโอนเงินให้เธอหนึ่งแสนบาทค่าทำขวัญ ส่วนค่ารักษาพยาบาลผมจะเป็นคนจ่ายเอง "ผมโอนไปแล้วนะครับ"

"ขอบคุณนะคะ"

"ครับ ส่วนนี่นามบัตรของผม คุณเก็บเอาไว้ ถ้ามีเรื่องเดือดร้อน ผมจะช่วยคุณ" ผมหยิบนามบัตรในกระเป๋าออกมาใส่มือของคนตัวเล็ก เธอยังคงมองหน้าผมอย่างงงๆ คงแปลกใจและตกใจที่ผมยื่นมือมาช่วยเธอ

"ขอบคุณค่ะ"

"ถ้าแม่คุณจะไปรักษาไปผ่าตัดวันไหน ก็บอกผมผมจะได้ไปจ่ายเงินให้คุณ"

"ทำไมคุณใจดีจังคะ"

"ผมไม่ได้ใจดีครับ การที่ผมช่วยค่ารักษาแม่คุณผมไม่ได้ช่วยฟรีๆหรอกนะ ผมจ่ายเงินส่วนคุณก็ต้องช่วยผม"

"คุณต้องการให้ฉันช่วยเหรอคะ?" คนตัวเล็กจ้องหน้าผมพร้อมกับเม้มริมฝีปากเล็กเบาๆ ริมฝีปากแสนหวานผมอยากจะลิ้มลองเสียจริง รสชาติเขามันคงจะหวานล้ำยิ่งกว่าผู้หญิงคนไหนที่ผมเคยจูบมา

"ใช่"

"คุณต้องการให้ฉันทำอะไร?"

"นอนกับผม!" ผมพูดออกมายิ่งทำให้ดอกหญ้าตกใจ ผมรู้สึกถูกชะตาเธอรู้สึกชอบเธออย่างบอกไม่ถูก ในเมื่อเธอเดือดร้อน ผมช่วยเหลือ ผมก็ต้องได้อะไรตอบแทน

ผมไม่ช่วยใครฟรีๆหรอกนะครับ ผมเป็นนักธุรกิจ ทุกอย่างที่ผมลงทุนและเสียเงินไป ผมไม่เสียฟรีผมต้องได้กลับมา

เรื่องนี้ดราม่านะคะ