EPISODES 3 | ฉันไปทำอะไรเธอ

พอเดินพ้นประตูห้องของณิชา ฉันก็มองรอบๆ บ้านหลังใหญ่หลังนี้ที่มันเต็มไปด้วยความว่างเปล่าเดียวดาย ฉันเลือกที่จะเดินไปนั่งทำงานก่อนจะนั่งทำงานและเผลอมองแชทไลน์ที่ส่งมาจากอดีตเพื่อนรักของฉันอย่าง ภัทรตรา ฉันใจแข็งพยายามที่จะเไม่ปิดเข้าไปอ่าน แต่ก็ไม่ไหวกดเข้าไปอ่านตอกย้ำตัวเองตลอด

ภัทรตา: ทะเลาะกับพี่ธันมาเหรอ พี่ธันบอกกับฉันว่าอยากหย่ากับเธอเต็มทนแล้วแต่ที่ทนอยู่ก็ เพราะณิชา ฉันสงสารเธอจังเลยอะ มีผัวก็เหมือนไม่มี มีเขาก็หมดรักเธอแล้ว น่าสมเพชดีนะ ใช้ทะเบียนสมรสรั้งเขาไว้ได้แค่ตัวเท่านั้น ใจเขาไม่ได้อยู่กับเธอนานแล้ว

ฉัน: เธอจะทำอะไรมันก็เรื่องของเธอ ขอแค่อย่ายุ่งกับลูกของฉัน ห้ามยุ่งห้ามแตะต้องเธอเด็ดขาดถ้าลูกฉันรู้ในสิ่งที่ไม่ควรรู้ถ้ามันกระทบกระเทือนจิตใจเธอ ฉันพร้อมที่จะสู้และปกป้องลูกฉันไม่มีทางยอมแบบนี้แน่ อย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะภัทรตราอย่ายุ่งกับลูกของฉัน

ภัทรตา: หึ~ ฉันไม่ทำอะไรณิชาหรอกริชไม่ต้องห่วง ณิชาก็เปรียบเสมือนลูกสาวของฉันเหมือนกันเพราะณิชาเป็นลูกของพี่ธัน

ฉันเลือกที่จะกดปิดเครื่องฉันเหนื่อยมากแล้ววันนี้เหนื่อยที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ ฉันรู้ว่าพี่ธันคงรักและหลงเธอมากแน่นอน แต่ฉันจะไม่ก้าวก่ายอะไรฉันจะอยู่ในพื้นที่ของฉันกับลูกเงียบๆ

## เช้าวันใหม่ ##

ริชต้าพาณิชาลูกสาวคนเดียวของเธอเดินลงมาด้านล่างพร้อมกับนั่งทานข้าวเช้าด้วยกันสองคนแม่ลูกเหมือนอย่างเคย มื้อเช้าที่ต้องทานกันสองคน มันเป็นภาพที่เธอเห็นมานานแล้ว

"อร่อยไหมคะณิชา" ริชต้าเอ่ยถามลูกสาวเบาๆ

"ฝีมือคุณแม่อร่อยที่สุดเลยค่ะ"

"มีกำลังใจจังเลยค่ะ แบบนี้พรุ่งนี้แม่ต้องมาทำอีกแล้วซิคะ ถ้ารู้ว่าหนูกินเยอะแบบนี้"

ริชต้าตั้งใจลุกมาตั้งแต่เช้าเพื่อมาทำของโปรดให้กับลูกสาวและไม่ลืมทำเผื่อบุคคลที่ขึ้นชื่อว่าสามี ถึงเขาจะกลับมากินหรือไม่เธอก็ต้องทำไว้ให้พอทั้งคู่ทานข้าวเช้าเสร็จริชต้าก็หอบเอกสารขึ้นรถพร้อมกับกระเป๋าโรงเรียนขึ้นรถริชต้าจะไปส่งลูกสาวก่อนค่อยไปทำงาน

พอถึงโรงเรียนของณิชาเธอก็กอดลูก ก่อนจะส่งลูกเข้าโรงเรียนแล้วขับรถไปทำงานที่บริษัท

ณ บริษัทXXXXXX

"คุณริชคะ คุณภานุรออยู่ที่ห้องนะคะ" ข้าวหอมเลขาส่วนตัวเอ่ยบอกเจ้านาย

"มีงานด่วนงั้นหรอ ทำไมไม่เห็นแจ้งพี่ล่วงหน้าพี่จะได้มาแต่เช้า"

"คุณภานุพึ่งมาขอพบเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้วค่ะ หอมว่าจะโทรหาคุณริชแต่คุณภานุบอกว่าไม่ต้องโทรตามหรอกค่ะเขาจะรอจนคุณริชมาเองค่ะ"

"ขอบใจจ๊ะ มีงานอะไรก็ไปทำเถอะเดี๋ยวพี่จะไปเคลียร์เอง เสริฟ์น้ำให้คุณภานุแล้วใช่ไหม"

"เสริฟ์ให้เรียบร้อยค่ะ"

"โอเคงั้นพี่ขอตัวนะ ฝากเอกสารนี่ให้คุณทุมนะและฝากบอกคุณทุมด้วยขอรายงานสรุปยอดทั้งหมดคราวๆ ให้พี่ใหม่หน่อยนะ"

"ค่ะ"

แกร๊กกกก

"ขอโทษด้วยนะคะคุณภานุที่ทำให้รอนาน เลขาไม่ได้แจ้งล่วงหน้า ขอโทษจากใจจริงๆนะคะที่ปล่อยให้รอ" พอริชต้าเปิดประตูเข้ามาก็เจอภานุนั่งเลื่อนมือถือด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง

"ไม่เป็นไรครับ ผมเองที่ผิดเพราะผมไม่ได้นัดคุณไว้ล่วงหน้า นึกจะมาคุยก็บุกมาเลย"

"ไม่เป็นไรค่ะ ว่าแต่คุณภานุมีอะไรให้บริษัทของเรารับใช้คะทางเรายินดีช่วยเต็มที่ค่ะ" ริชต้าวางทุกอย่างลงบนโต๊ะทำงาน ก่อนจะเดินมานั่งโซฟาไม่ใกล้ไม่ไกลจากตัวภานุ

"ผมมีทั้งเรื่องงานและเรื่องอื่นที่อยากมาขอความช่วยเหลือจากคุณ คุณคงไม่รังเกียจที่จะช่วยผมใช่ไหมครับคุณริช"

"ไม่หรอกค่ะคุณภานุมีอะไรที่จะให้ริชช่วยคะบอกได้ทุกอย่างเลยนะคะ ริชเต็มใจช่วยเพราะคุณก็ช่วยบริษัทของริชไว้เยอะมากจนริชไม่รู้จะตอบแทนคุณยังไงดี"

"ไม่ถึงขนาดนั้นครับคุณริช พอดีทางบริษัทของผมจะจัดงานเลี้ยงผมเลยมาชวนคุณไปร่วมงานด้วยและผมก็แวะเอาเอกสารที่คุณให้ผมเซ็นมาส่งด้วยครับ"

"อ๋อค่ะแล้วงานจัดวันไหนหรอคะ?"

"พรุ่งนี้ช่วงเย็นค่ำ ไม่ทราบว่าคุณริชว่างและสะดวกไปไหมครับ"

"สะดวกค่ะ แต่ริชอาจจะไปช้านะคะ"

"ผมรู้ครับว่าคุณคงยุ่งเรื่องของณิชา คุณไปช้าแค่ไหนก็ได้ครับผมไม่ว่าขอแค่คุณไป"

"ขอบคุณนะคะที่เข้าใจ"

"ครับ"

แกร๊กกกกก จู่ๆก็มีใครบางคนประตูผลักเข้ามาอย่างแรงจนฟาริชต้าและภานุตกใจพากันมองบุคคลที่ผลักเข้ามาเขาไม่ใช่ใครที่ไหน บุคคลนั้นคือธันวาสามีของฟาริชต้าไม่เพียงแต่ธันวาที่เข้ามายังมีภัทรตาชู้รักของเขาอีกด้วย

"พี่ธันเข้ามาทำไมไม่เคาะประตู ถ้ามีอะไรค่อยคุยกันนะคะริชยุ่งอยู่ เห็นไหมคะว่าริชมีแขก"

"พี่ต้องการคุยกับเธอเดี๋ยวนี้"

"งั้นผมขอกลับก่อนนะครับคุณริช"

"ขอโทษด้วยนะคะที่พี่ธันเสียมารยาทแบบนี้หวังว่าคุณภานุคงจะไม่ถือสาอะไรนะคะ"

"ครับ คุณธันคงมีเรื่องด่วนจะคุยผมขอตัวก่อนนะครับ"

"ค่ะ" พอภานุเดินออกไปพ้นประตูห้องธันดาก็เดินเข้ามากระชากแขนของริชต้าอย่างแรงจนเธอร้องท้วงความเจ็บที่ได้รับ

"โอ้ย!!! พี่ธันริชเจ็บนะคะ พี่เป็นบ้าอะไรมาทำแบบนี้กับริชทำไมปล่อยนะคะ ปล่อยริชเจ็บ!"

"เธอเจ็บงั้นเหรอ แค่นี้เจ็บเหรอมันเทียบไม่ได้กับสิ่งที่พี่เจอมาเลยฟาริชต้า เธอใช่ไหมริชที่เป็นคนไปบอกแม่พี่เรื่องพี่กับภัทรใช่ไหม เธอเป็นบ้าอะไรถึงทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ เป็นบ้าอะไรของเธอฟาริชต้า"

"พี่พูดอะไรของพี่ริชไม่รู้เรื่องค่ะ ริชอยู่ของริช ดีๆพี่จะยัดเยียดความผิดให้ริชทำไมคะ" ฟาริชต้าเธอไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าธันวาเขากำลังหมายถึงอะไร เธอไม่ได้ยุ่งวุ่นวายอะไรในความสัมพันธ์ของทั้งคู่ด้วยซ้ำ

"เลิกโกหก เลิกตีหน้างงเสแสร้งได้แล้วฟาริชต้า ฉันรู้ว่าเธอเกลียดฉันมาก ที่ฉันและพี่ธันรักกันแต่เธอกำลังใช้แม่ของพี่ธันในการแก้แค้นฉันนะ เธอกำลังบีบฉันหลายๆทาง เธอไม่เห็นความเป็นเพื่อนที่ผ่านมาใช่ไหม ทำไมถึงได้ใจร้ายกับฉันแบบนี้" ภัทรตาเอ่ย

"อะไรภัทรตาเธอกำลังหมายความอะไรภัทรตา ฉันไปทำอะไรเธอ"