เพลินเพลง เพลิงพิณ

“นั่นใช่พี่เพลิงป่ะ”

ผมเดินตามหลังผู้ชาย ร่างสูงยาวเข่าดี หน้าตาที่มีดีกรีดาวบริหารประดับอยู่บนบ่า พลางทำปากบ่นขมุบขมิบ ทันทีที่พวกผู้หญิง ชี้มาทางไอ้เพลิง

“กูอยากเป็นเมียเขา” ถ้าพวกเธอรับอารมณ์เถื่อนๆ ของไอ้เพลิงได้อะนะ

“เห้ยย นั่นพี่เพลงนิ” พวกเธอมองเลยมาที่ผม ที่ใส่หมวกปิดใบหน้า แถมยังใส่แมสปิดทั้งหน้า ปิดขนาดนี้ยังจะรู้อีก

“กูจิ้นพี่น้องได้ไหมวะ” โอ้ยย อย่ามาจิ้นผมกับไอ้เพลิงเชียว ขนลุก!!

“เงียบสักทีสิวะ รำคาญ” เสียงดุๆ ของคนที่เดินมาข้างหลังเอ่ยขึ้น

“กรี๊ด! พี่จากัวร์ เดือนวิศวะอะมึง มาทำอะไรที่คณะบริหารวะ” เสียงใครสักคนพูดขึ้น พร้อมกับเสียงกรี๊ดที่ดังระงม จนแสบแก้วหู

“เพลิงมึงมาคุยกับกูหน่อยดิ” คนที่ชื่อจากัวร์ เรียกไอ้เพลิงให้หยุด

“มีไรพูดมาเลย กูรำคาญ” ไอ้เพลิงหันมามองหน้าคนที่ชื่อจากัวร์ และผมก็เพิ่งได้เห็นหน้าหมอนี้ชัดๆ ครั้งแรก

เออว่ะ!! ไอ้พวกดาวเดือนนี่แม่งก็เลือกเอาแต่คนหน้าตาดีจริงๆ นั่นแหละ

ตอนนี้ไอ้เพลิงเดือนบริหาร กับจากัวร์เดือนวิศวะ มองหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร และการพบกันของคนทั้งคู่ ก็สร้างเสียงฮือฮาให้คนรอบข้างได้เป็นอย่างดี

แต่ผมต้องสนไหม ไม่อะ ผมเลยดึงหมวกลงจนปิดหน้าทั้งหมด แล้วเดินหนีไปทันที ผมมีเรียนอะ ผมไม่สนใจเรื่องของคนอื่นหรอก แม้คนๆ นั้นจะเป็นพี่ชายฝาแฝดของผมก็ตาม

ผมเดินเข้ามาในคลาสพลางวางกระเป๋าของตัวเองลง ก่อนจะนั่งเอกเขนกไปกับเก้าอี้ประจำตัว รอแค่อาจารย์มาสอน

“เพลง นั่งด้วยนะ” ผู้หญิงคนนึงเดินมาขอนั่งด้วย ทั้งที่มีเก้าอี้ว่างเยอะแยะ

“นั่งดิ แต่ข้างๆ นั่นไม่ได้นะ ของเพลิงมัน” ผมบอกเสียงเบา ไม่สนใจผู้หญิงสวยๆ ข้างๆ สักนิด ผมไม่ใช่ไอ้เพลิง ที่จะสนใจผู้หญิงที่เข้าหา จนไม่เป็นอันเรียน

“เพลง ทำไมไม่ลงดาวเดือนกับเพลิงอะ” ยัยนั่นถาม คือมันให้คนที่หน้าตาเหมือนกันลงได้ไหมละ ถ้าลงแล้วเกิดได้ ก็ต้องเป็นทั้งสองคนงี้เหรอ ถามเรื่องที่ไม่น่าถามเลย

“เพลงไม่ชอบวุ่นวาย” ผมบอกผู้หญิงที่ทำตัวเป็นเจ้าหนูทำไม

“ไอ้เพลงหนีมาทำไมวะ ไอ้นั่นแม่งเกือบต่อยกูละ เชี้ยชิบหายเลย” เอ้า! กูก็ต้องเอาตัวรอดปะวะ เพลิง

“แล้วมันได้ต่อยรึยังละ” ผมถามออกไป หน้าหล่อๆ ของมันก็ยังปกติดีนี่นา

“ยัง! แต่มึงระวังตัวไว้เลยนะเว้ย อย่าไปให้จากัวร์มันเห็น” ไอ้เพลิงพูดแค่นั้น เป็นจังหวะที่อาจารย์เดินเข้ามาพอดี ผมเลยไม่สนใจเพลิง ที่เหมือนจะพูดอะไรสักอย่างกับผมอีก

“เพลง ชอบผู้หญิงหรือผู้ชาย” ยัยคนข้างๆ ถามผมเสียงเบา อาจจะเพราะจนป่านนี้ ผมไม่มีแฟนเลยยัยนี่เลยสงสัยมั้ง ต่างจากเพลิงที่มันเปลี่ยนผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า

“เพลงชอบ.....” ผมพูดเสียงเบา พลางลากเสียงยาวๆ ข้างหูเธอ เห็นชัดเลยว่าเธอหน้าแดง

“ชอบเสือก !” ผมพูดแค่นั้นแหละ ยัยนั่นถลึงตาใส่ผมทันที ผมเลยยิ้มให้นิดหน่อย ก็นะเพื่อนกัน แกล้งกันนิดหน่อยเอง

“เพลิงจบคลาสแล้วกลับก่อนเลยนะ เดี๋ยวกูไปห้างแป๊บนึง” ผมหันไปบอกไอ้เพลิงที่นั่งหลับอยู่

“อือ เอารถไปปะ กูจะไปรถเมียกู” ไอ้เพลิงลืมตามามองหน้าผม

“เออ ก็ดี” ผมบอกไปแค่นั้น ก่อนจะหันไปสนใจอาจารย์ที่สอนต่อ

“มึงระวังตัวหน่อยละกัน ตอนนี้ไอ้จากัวร์หมายหัวกูอยู่อะ” ไอ้เพลิงพูดแค่นั้นก่อนจะหลับตาต่อ ไม่คิดจะสนใจอาจารย์ที่สอนสักนิดเลย

“เห้อ! ใช้ชีวิตเป็นแฝดมึงนี่โคตรลำบากเลยวะ” ผมบ่นมันเบาๆ ให้มันได้ยิน มันทำแค่ยักไหล่อย่างไม่สนใจ แล้วหลับต่อ

“เลิกคลาสได้ อย่าลืมส่งงานนะคะ” เป็นคำเดิมๆ ที่ได้ยินจากปากอาจารย์ ก่อนที่ท่านจะออกไปจากห้อง บ่งบอกว่าวันนี้ผมผ่านพ้นการเรียนไปโดยที่ไม่ได้หลับเลย

ผมลุกเดินออกจากคลาสไปทันที จนลืมหยิบหมวกออกมาด้วย แมสก็ไม่สนใจจะใส่มันละ ตอนนี้ไม่ได้อยู่กับไอ้เพลิง ปล่อยคนแม่งเข้าใจผิดไปละกัน