ชื่อเพลง ไม่ใช่เพลิง

“น้องเพลิง ไม่ต้องปิดหรอกคร้า แหม๋! เสียของหมด” ยัยเจ๊คนเดิมพูดเสียงดัง ทันทีที่ผมเดินออกไป ส่วนจากัวร์ก็ไปนั่งรอที่โซฟาสีแดงตัวใหญ่ ในสภาพล้อนจ้อน เพราะตัวเขามีเพียงกางเกงในสปอต ปิดไว้แค่นั้น

“น้องเพลิงถอดผ้าเช็ดตัวออกแล้วไปนั่งถ่ายคู่น้องจากัวร์นะคะ เดี๋ยวน้องจากัวร์จะจัดการคิวเอง” เหมือนจะรู้ว่าผมไม่เป็นงาน เลยจะให้จากัวร์ช่วยสอนสินะ

“มานี่” จากัวร์ดึงมือผมไป พลางกระชากผ้าเช็ดตัวออก ผลักผมลงไปที่โซฟาแล้วขึ้นคร่อมทันที

“เห้ย! ถ่ายแบบหัวข้ออะไรวะ” ผมถามออกไปเสียงดัง

“คู่จิ้นไงวะ รีบๆ เหอะก่อนกูจะฆ่ามึงเนี้ย” ไอ้จากัวร์พูดเสียงดัง พลางโน้มตัวมาใกล้ผม แม่งใจเต้นเลยวะ ไอ้นี่มองใกล้ๆ หน้าตาโคตรดีเลย แต่เดี๋ยว!! มันใช่เวลามาชมมันไหมละ

“ออกไปอีกนิดดิวะ นี่มึงจะสิงกูอยู่แล้วนะ” ผมบอกเสียงเบา พลางผลักอกจากัวร์ออก ไอ้นั่นเลยจับมือผมไว้ ช่างภาพก็กดถ่ายรัวๆ อย่างเป็นงาน ไม่เห็นรึไงว่าผมกับมันจะฆ่ากันตายอยู่แล้ว

“ถ้ามึงอยู่นิ่งๆ งานก็จะจบไวขึ้น” จากัวร์จับมือผมไว้ แล้วยกไปกดทับไว้เหนือหัว อ่า! ทำไมผมรู้สึกตกเป็นรองเขาขนาดนี้วะ จากัวร์โน้มหน้าลงมาใกล้ผมเรื่อยๆ ก่อนจะกระซิบเบาๆ ข้างหู

“มึงนี่โคตรเซ็กซี่เลยว่ะ” ผมขนลุกทันทีที่จากัวร์พูดจบ ไอ้บ้า!

“เยี่ยมมากค่ะเด็กๆ ภาพโคตรเด็ดจนเจ๊อยากเก็บไว้ดูเองคนเดียวเลยค่ะ” เจ๊คนเดิมพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี ส่วนผมได้แต่ทำหน้าตาหวาดกลัวกับสายตาของจากัวร์ แม้เขาจะลุกออกไปแล้ว แต่เขาก็ยังเอาแต่มองผมนิ่งๆ

“เสร็จแล้วใช่ไหม งั้นผมกลับก่อนนะ” ผมบอกพลางลุกขึ้นเดินไปใส่เสื้อผ้าของตัวเอง ในห้องเดิมอย่างรีบร้อน ไม่สนใจคนข้างนอกนั่นอีกเลย

ผมไม่สนแม่งแล้ว ไอ้อาการวูบวาบตอนที่จากัวร์มองมา มันทำผมรู้สึกแปลกๆ

“นี่จ้าน้องเพลิง นี่ค่าตัวนะจ๊ะ เจ๊โคตรแปลกใจ ปกติน้องเพลิงปฎิเสธเจ้ตลอดเลย ไหงวันนี้ยอมรับงานเจ๊ได้คะ” ยัยเจ๊นั่นเดินเข้ามาในห้องแต่งตัวที่ผมยืนติดกระดุมชุดนักศึกษาอยู่ พลางยืนเงินให้ปึกนึง

“ถ้ารู้ว่าถ่ายงานแบบนี้ผมก็ไม่มาหรอก” ผมบอกออกไป คิดถึงภาพเมื่อกี้อยู่ดีๆ หน้าก็เห่อร้อน เกิดมาไม่เคยได้เนื้อแนบเนื้อกับใครขนาดนี้เลยนะ

“เสร็จรึยัง” จากัวร์ที่ใส่ชุดเรียบร้อยแล้วถามผมที่อยู่ในห้องกับยัยเจ๊นี่ หมอนั่นใส่ชุดเสื้อยืดสีดำกับเกงยีนส์ที่ดูแปลกตา

“กูถาม” จากัวร์พูดเสียงดุขึ้น แล้วมึงถามใคร?? ตรงนี้ไม่ได้มีแค่ผมป่ะ ทำไมต้องจ้องหน้าผมขนาดนั้น

“เสร็จแล้ว งานหน้าเจอกันนะน้องเพลิง” ยัยเจ๊า่สสองที่หน้าโคตรสวย แต่เสียงแมนสุดๆ เดินออกไปทันที ที่พูดจบ จนผมไม่มีโอกาศได้บอกเลยว่าผมไม่ใช่เพลิงและนี่ก็จะเป็นงานเดียวและงานสุดท้ายที่ผมจะรับ

“ไปสักทีสิวะ” จากัวร์เดินมาลากผมออกไปอีกแล้ว ไอ้นี่แม่งแดกควายแทนข้าวรึไง แรงเยอะโคตรๆ เลย

“จะพาไปไหนอีกวะ” ผมถามทันทีที่จากัวร์ลากเข้ามาในรถได้

“ไปส่งไง ไม่กลับ?? ไม่กลับกูพากลับบ้านกูนะ” จากัวร์พูดด้วยเสียงนิ่งๆ ก่อนจะพาผมมาส่งที่บ้านจริงๆ

แม่งรู้จักบ้านผมได้ไงวะ

“ขอบใจ ทีหลังอย่าเสือกมาวุ่นวายอีก กูชื่อเพลงไม่ใช่เพลิง” ผมบอกแค่นั้นก่อนจะเดินเข้าบ้านไปทันที ไม่คิดสนใจจากัวร์ที่ยืนสูบบุหรี่พิงประตูรถมองผมนิ่งๆ ตั้งแต่จอดรถได้

“กูว่ามึงกับกูต้องมีเรื่องให้เจอกันอีกวะเพลง” ไอ้นั่นพูดไล่หลังผมที่เดินเข้ามาในบ้าน

และนั่นก็คงเป็นครั้งแรก และครั้งเดียวที่ผมได้คุยกับจากัวร์