มีเรื่องกับจากัวร์

หลายวันต่อมา

“เห้ยเพลง มึงบอกมาดิ วันนั้นไอ้จากัวร์ลากมึงไปไหนมา” เพลิงถามผมทันที ที่เจอหน้ากัน ทั้งๆ ที่ผมหลบหน้ามันมาตลอดทั้งอาทิตย์ เพื่อให้มันลืมเรื่องนี้นะเนี้ย

“กูต้องบอกไหม แล้วมึงก็เลิกใช้หน้าตามึงที่เหมือนกูไปสร้างเรื่องสักที กูขี้เกียจเดือดร้อน” ผมบ่นพี่ชายตัวดีที่แม่งไปมีเรื่องไม่เว้นแต่ะวัน

“เอ่อ! กูพยายามแล้ว แม่งตอนนี้มึงระวังไอ้จากัวร์ไว้หน่อยละกัน เพราะเหมือนมันหมายหัวมึงอยู่อะ” เพลิงนั่งลงข้างๆผม ที่ใส่หมวกใส่แมสปิดไว้ เวลาอยู่ข้างนอกผมจะทำตัวเหมือนพวกหนีสังคม เพราะผมไม่อยากให้ใครรู้ไงว่าหน้าเหมือนไอ้เพลิง คนรู้ทีไรแม่งมีแต่เรื่อง

“มึงก็บอกมันไปดิ ว่ามึงเป็นกู มันจะได้เลิกตาม และจริงๆ มันตามมึงมากกว่ามั้ง ไม่น่าใช่กู” มันจะมาตามผมทำไม ผมไม่เคยมีเรื่องกับจากัวร์ วันนั้นก็แค่เข้าใจผิดกัน และผมก็จบงานแล้วป่ะไม่น่ามีปัญหา

“เออ! ระวังหน่อยละกัน” ไอ้เพลิงพูดจบก็นั่งพิงไหลผมไว้ทันที แม่งทำตัวน่าหงุดหงิดตั้งแต่เด็ก

“พี่จากัวร์ปล่อยนะ” ผมได้ยินชื่อนั้นก็หันควับไปมองทันที ไอ้เพลิงที่พิงไหล่ผมอยู่ก็มองไปที่เสียงนั้นนิ่งๆ

“ไปบอกมันสิ มันนั่งอยู่นั่น” จากัวร์ชี้มาทางผมกับเพลิงที่นั่งอยู่ ไอ้เพลิงรีบดึงหมวกผมไปใส่ แล้วดึงแมสผมออกทันที

“พี่เพลิง เจอามีเรื่องจะคุยด้วย” ยัยผู้หญิงคนนั้นเดินมาใกล้ๆ ผมกับเพลิง เห้ยไม่ใช่! ผมคนเดียว ไอ้เพลิงเผ่นหางจุกตูดไปแล้ว ไอ้ชิหาย! ไอ้พี่เวร รอกูด้วย!

“มึงขยับกูฟาดปากให้หลับคาตีนแน่” ผมกำลังจะขยับลุกขึ้นวิ่ง ไอ้นั่นก็พูดดักทันที แม่งเป็นแฝดไอ้เพลิงมีแต่เรื่องจริงๆ

“มีอะไร ก็พูด มาสิ” เหมือนเสียงผมจะสั่น ผมกลัวนะ ผมไม่เคยมีเรื่องชกต่อย ผมไม่ใช่ไอ้เพลิงที่มีเรื่องไม่เว้นวัน แถมวันนี้ไอ้จากัวร์โคตรจะดุเลย

“พูดไป เจอา” ไอ้นั่นเอ่ยเร่งผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ ทันที

“เอ่อ พี่เพลิง” เธอดูลังเล ส่วนผมกำลังคิดหาทางรอด

“พี่เพลิง เจอาท้อง” ผมแทบจะทรุดทันที ไอ้เพลิงทำผู้หญิงท้อง??

“เอ่อ? แน่ใจเหรอว่าเป็น พะพี่” ผมที่ต้องเล่นบทเป็นไอ้เพลิงเอ่ยเสียงสั่นๆ ไม่รู้ว่าควรพูดแบบไหนดี

ผลัว!

“มึงจะไม่รับผิดชอบน้องกูใช่ไหม” มันต่อยและพูดทันทีที่ผมพูดจบ แม่งชักจะเหลือทนแล้วนะเว้ย ไอ้หมาบ้านี่ พูดก่อนค่อยต่อยดิวะ

ผลัวะ!

“นี่ที่มึงต่อยกู แล้วกูก็ไม่ใช่ไอ้เพลิง” ผมต่อยมันคืนทันที พร้อมตะโกนเสียงดัง จนคนรอบข้างหันมามองเรา ไอ้จากัวร์ชะงักไปนิดนึง

“เพลง?? แล้วใครใช้ให้มึงหน้าเหมือนมันวะ” ไอ้จากัวร์ดูน่ากลัวสุดๆเลยตอนนี้

“เหมือนไม่เหมือนกูก็ไม่ใช่ แล้วกูก็ไม่เคยนอนกับน้องมึงด้วย” ผมเอ่ยลอดไรฟัน เพราะไม่อยากให้คนรอบข้างได้ยินสิ่งที่ผมพูด ผมให้เกียตริผู้หญิงพอ

“ไปบอกไอ้เพลิงมาคุยกับกูหน่อย” มันพูดเสียงเบาลง อย่างรู้สึกผิด

“กูจำเป็นต้องทำไหม?” ผมพูดอย่างไม่แคร์ พลางทำท่าจะเดินหนีไป

“ถ้ามึงกล้าเดินหนีกู ชีวิตมึงจะไม่สงบสุขอีกเลยเพลง” จากัวร์พูดเสียงเบา พลางยื่นหน้ามาให้ผม

“กูไม่เคยกลัวมึงเลยวะ” ผมพูดจบผมก็เดินจากไปทันที ด้วยขาสั่นๆๆ

แม่งใครไม่กลัวไอ้จากัวร์ก็แปลกแล้วครับ ผมจะมีชีวิตรอดไหมในรั่วมหาลัยนี้ หรือจะจบชีวิตนักศึกษาปีที่3 ลงในเร็ววันนี้