เมียหมอ 9

แคว่ก~

“อึก” ฉันได้แต่เม้มริมฝีปากกลั้นเสียงเอาไว้เมื่อชุดเดรสที่สวมใส่ถูกเขากระชากออกจนขาดวิ่นจนเหลือแค่เพียงแผ่นซิลิโคนที่อยู่บนเนินอก

“อย่าให้เห็นว่าใส่ชุดแบบนี้อีก ไม่งั้นเจอดีแน่”

“แต่มันเป็นงานของอัน หมอไม่สมควรทำแบบนี้ มันเป็นชุดของทีมงานไม่ใช่ชุดของอัน”

“เดี๋ยวฉันจะชดใช้ค่าเสียหายให้เอง มีปัญหาอะไรอีกหรือเปล่า?”

“ไม่มีค่ะ”

สิ่งที่ทำได้ตอนนี้คือเงียบไม่โต้ตอบอะไร เพราะว่าเขาเมามาก ถ้าฉันไม่อยากเจ็บตัวก็ต้องยอมทำตามในสิ่งที่เขาต้องการ

ไม่กี่นาทีถัดมาชุดชั้นในที่สวมใส่ก็ถูกเขาถอดออกทั้งหมด จะเหลือก็เพียงร่างกายที่เปลือยเปล่าต่อหน้าเขา

“อื้ออ” เสียงหวานร้องครางในลำคอเมื่อเขาโน้มริมฝีปากลงมาโลมเลียดูดดึงที่ยอดปทุมถัน เพียงสัมผัสแค่นั้นสติของฉันก็เตลิดไปไกล

“ยะ…อย่าดูดแรง~” ฉันเลื่อนมือเข้าไปขยุ้มเส้นผมดำขลับของหมอแบบไม่แรงนักเพื่อระบายอารมณ์เสียวซ่าน ร่างกายที่ไม่รักดีของฉันมันยังคงตอบสนองกับการกระทำของหมอภีมเสมอ

“ไหนบอกว่าไม่ต้องการฉัน แค่ดูดนมให้ก็มีอารมณ์แล้วเหรอ”

“อันมีเวลาไม่มาก จะทำก็รีบทำ”

“งั้นก็อ้าขาออกซะสิ เพราะฉันก็อยากจะกระแทกเข้าไปเต็มทนแล้วเหมือนกัน”

ฉันขยับถอยหลังจนติดฝาผนัง ก่อนจะยกขาเรียวหนึ่งข้างเกี่ยวเอวสอบไว้แน่นอย่างรู้งาน พร้อมกับหมอที่ค่อยๆ รูดซิบกาง

เกงของตัวเองออก

“ไม่ได้เอากันตั้งหลายวัน คิดถึงฉันบ้างหรือเปล่า?” ไม่พูดเปล่าแต่เขายังจับท่อนเอ็นมาจ่อที่ร่องคับแคบแล้วพยายามสอดใส่เข้ามาโดยไร้เครื่องป้องกัน

“อย่าดันเข้ามาแรงนะ อันเจ็บ” เล็บสวยจิกลงบนแผ่นหลังของเขาอย่างแรงเมื่อท่อนเอ็นค่อยๆ สอดแทรกเข้ามาอย่างเนิบนาบจนรู้สึกจุกแน่นไปทั่วบริเวณส่วนนั้น

“ของเธอมันยังแน่นอยู่เลยนะ อืมม~”

ปัก! แต่เหมือนว่าคำร้องขอของฉันจะไม่ได้ผล เมื่อคนตัวโตตัดสินใจกระ แทกกระทั้นแก่นกายลำใหญ่เข้ามาจนมิดในคราเดียว

“อื้ออ จะ…จุกนะ” ฉันหอบหายใจถี่เมื่อหมอเริ่มขยับเข้าออกตามจังหวะที่ต้องการ โดยที่ไม่สนใจว่าฉันจะรู้สึกยังไง

“ครางดังขนาดนี้ อยากให้คนอื่นได้ยินนักหรือไง!”

“อื้อออ เจ็บนะ เบาๆ หน่อยสิ”

ร่างกายของฉันมันหดเกร็งเมื่อถูกหมอภีมกระทำไม่หยุด เขายังคงขยับเอวสอบโดยไม่มีท่าทางว่าจะเหนื่อยเลยสักนิด

ปัก! ปัก! ปัก! เสียงลามกดังขึ้นตามจังหวะที่เขากระทำ ฉันได้แต่ภาวนาขออย่าให้มีใครผ่านมาตอนนี้

“พะ…พอหรือยัง อ่าาส์~”

“ฉันแค่เพิ่งทำจะเสร็จแล้วเหรอ”

“อันกลัวคนอื่นจะรู้”

“ก็อย่าครางดังนักสิ หรือต้องให้ฉันหาอะไรปิดปากให้”

ฉันก้มลงมองจุดเชื่อมต่อของเราสองคนที่กำลังประสานกันเป็นหนึ่งเดียวก่อนจะเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อคนตัวโตโน้มใบหน้าคมคายลงมาประกบจูบกับฉันแบบดูดดื่มเพื่อปิดเสียงร้องคราง ไม่ใช่แค่จูบแต่เขายังสอดลิ้นแทรกเข้ามาในโพรงปากแล้วดูดดึงโลมเลียริมฝีปากฉันจนเปียกแฉะ

ปึก! ปึก! เรือนร่างของฉันสั่นคลอนอย่างหนักเมื่อหมอภีมเร่งจังหวะให้แรงและเร็วขึ้น

“อันไม่ไหวแล้วหมอ อื้มม~” ฉันกระซิบกระซาบเสียงแผ่วเมื่อเห็นปลายทางรำไร ซึ่งไม่ต่างจากหมอที่กำลังจะตามฉันมาติดๆ

“อ่าา~” ใบหน้าแสนหวานซบลงบนบ่าแกร่งเมื่อร่างกายกระตุกเกร็งหลังจากที่หมอส่งให้ถึงฝั่งฝัน

“ให้ฉันแตกตรงไหนดี?”

“ห้ามปล่อยในนะ”

“งั้นก็อ้าปากสิ”

ฉันคุกเข่าลงต่ำก่อนจะเผยอริมฝีปากออกเล็กน้อยเพื่อทำตามคำสั่ง ไม่กี่วินาทีถัดมาก็รู้สึกถึงน้ำคาวขุ่นที่ถูกปล่อยเข้ามาถูกหยาดหยด ก่อนที่ฉันจะกลืนมันลงคอทุกหยาดหยดอย่างรู้งาน

“เสร็จงานแล้วไปรอฉันที่รถ เดี๋ยวฉันไปส่งที่คอนโด” สิ้นประโยคนั้นเขาจึงรีบจัดแจงเสื้อผ้าหน้าผมให้เข้าที่แล้วเดินออกไป โดยไม่กลับมามองฉันเลยสักนิด

ฉันได้แต่ยกมือขึ้นลูบหน้าอย่างทำอะไรไม่ได้ มันทั้งเสียใจและเจ็บใจตัวเอง ทำไมฉันถึงต้องยอมให้อยู่แบบนี้ ทั้งๆ ที่อยากจะหยุด อยากจะพอ อยากจะใจแข็งให้ได้เหมือนเขา แต่สุดท้ายก็ต้องยอมตกเป็นเบี้ยล่างให้เขาอยู่เสมอ

เพราะแบบนี้ใช่ไหม เขาถึงได้เห็นฉันเป็นแค่ของตายที่อยากจะทำอะไรก็ได้ ไม่มีสถานะ ไม่มีความรู้สึกดีๆ ให้ แต่ทุกอย่างจะไปโทษใครได้ เพราะฉันเป็นคนเลือกที่จะเจ็บเอง