เมียหมอ 7

“อันนา ทางนี้!”

ฉันรีบเดินไปหามังกรอย่างลุกลี้ลุกลนเมื่อมาถึงตามสถานที่นัดหมาย แล้วเห็นมังกรยืนสูบบุหรี่รออยู่ที่หน้าคลับ เนื่องจากรถฉันมันพังเลยต้องนั่งแท็กซี่มา แล้วกว่าจะมาถึงก็เลยเวลานัดไปหลายนาทีแล้ว

“ฉันไม่ได้มาสายไปใช่ไหม?”

“เลทนิดหน่อยแต่ไม่เป็นไร ยังทันอยู่”

“แล้วงานที่นายจะให้ฉันทำมันคืองานอะไร?”

“ถ่ายแบบที่ร้าน งานเบาๆ ไม่หนัก แค่ขายความเซ็กซี่นิดหน่อย เธอโอเคใช่ไหม?”

“ฉันโอเค แค่ถ่ายแบบอย่างเดียวแน่นะ ไม่ใช่ว่าหลอกฉันมาขายตัว” ฉันมองหน้ามังกรอย่างจับผิด เพราะอีตานี่มันไว้ใจไม่ได้ เลื้อยไปเลื้อยมาอย่างกับปลาไหล

“รู้แล้ว ยังไงก็ไม่มีเรื่องนั้นแน่นอน เธอสบายใจได้”

“…..” เพราะเห็นแววตาและคำพูดหนักแน่นของเขา ฉันจึงโล่งใจขึ้นมาบ้าง

“ฉันไม่หลอกเธอหรอกน่า แต่มีข้อแม้”

“ข้อแม้อะไรของนายมิทราบ”

“เธอต้องติดต่อยัยแป้งโกกิให้ฉัน”

“ฝันไปเถอะย่ะ หัวงูอย่างนาย เรื่องอะไรจะยอมให้มายุ่งกับเพื่อนฉัน” ฉันแบะปากแสดงความไม่พอใจออกมาอย่างชัดเจน นึกว่ามันจะเลิกชอบยัยมิกิไปแล้วซะอีก

แล้วคนใสซื่อบริสุทธิ์อย่างยัยมิกิเพื่อนฉันจะไปทันเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวของตามังกรได้ยังไง ถึงแม้ว่ามันจะหล่อและรวยมาก แต่ฉันก็ไม่หลงกลติดต่อให้หรอกย่ะ

“แค่นัดเดทเอง ฉันไม่ทำอะไรเพื่อนเธอหรอก” มังกรยังไม่ยอมแพ้ ทำตาปริบออดอ้อน พลางซบใบหน้าหล่อเหลาลงบนบ่าฉัน

“แต่มิกิมันมีแฟนแล้ว นายเองก็รู้ไม่ใช่หรือไง”

“ฉันชอบก็คือชอบ ต่อให้มีแฟนแล้วก็ไม่สน”

“งั้นขอคิดดูก่อน”

“แต่กับมิกิฉันจริงจังนะ แถมยังจริงใจด้วย ฉันน่ะชอบเพื่อนเธอจริงๆ”

“ใครเชื่อนายก็บ้าแล้ว”

“นะอันนา ถือว่าช่วยคนหล่อๆ แบบฉันสักครั้งเถอะ”

“เออๆ เดี๋ยวฉันช่วยพูดกับมันให้เอง” เมื่อทนลูกตื้อของเขาไม่ไหว ฉันจึงยอมรับปากแบบส่งๆ ไป เพราะดูท่าทางมังกรคงจะไม่ยอมวางมือง่ายๆ ถ้าเกิดว่าฉันไม่ยอมตอบตกลง

“ขอบใจมากนะ อันนาสุดสวย”

“รีบพาฉันไปทำงานได้แล้ว มัวแต่ยืนเก๊กหล่ออยู่นั่นแหละ เสร็จแล้วจะได้รีบกลับบ้าน”

“งั้นตามมาทางนี้เลยครับ”

ฉันเดินตามหลังมังกรมายังชั้นบนสุดของคลับ ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายกว่าๆ เลยทำให้ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านสักเท่าไร

“ห้องเปลี่ยนชุดอยู่ทางนั้น รีบเข้าไปเปลี่ยนซะสิ เดี๋ยวฉันยืนรอตรงนี้”

“อืม งั้นรอแป๊บนึงนะ”

ฉันเดินเข้ามาในห้องแต่งตัวตามที่เขาบอก ก่อนจะเห็นผู้หญิงหน้าตารูปร่างสะสวย (แต่น้อยกว่าฉัน) ยืนรออยู่ก่อนหน้านั้น อายุของเธอน่าจะมากกว่าฉันราวๆ ห้าปีได้

“นางแบบของเฮียมังกรใช่ไหม?”

“ใช่ค่ะ”

“วันนี้ใส่ตรีมแดง อันนี้ชุดของเธอ”

“…..” ฉันก้มมองชุดที่ผู้หญิงคนนั้นเพิ่งยัดใส่มือให้ มันคือชุดเดรสรัดรูปสีแดงสดโชว์หลังแหวกหน้าแถมยังสั้นเอามากๆ ปิดตูดฉันแทบไม่มิด แต่เมื่อมาถึงขนาดนี้แล้ว ยังไงฉันก็ต้องทำ โป๊กว่านี้ก็เคยใส่ถ่ายงานมาแล้ว บอกเลยแค่นี้จิ๊บจ๊อยมากสำหรับฉัน

แกร้ก~ ฉันเปิดประตูห้องออกไป ก่อนจะนวยนาดเดินเข้าไปหามังกรแล้วหมุนโชว์สเต็บไปหนึ่งที จะว่าไปฉันก็สวยไม่ใช่เล่นเลยนะ ขอบคุณพ่อและแม่ที่ประทานเบ้าหน้าดีๆ มาให้ฉัน

“สวย สวย สวย มีแต่คำว่าสวยเต็มไปหมด แต่ต้องขอโทษเธอด้วยนะที่หัวใจดวงน้อยของฉันมันยกให้มิกิไปหมดแล้ว”

“แหวะ! อยากจะอ้วก” พอได้ยินในสิ่งที่มังกรพรรณนาถึงความรักที่มีต่อยัยมิกิมันก็รู้สึกพะอืดพะอมขึ้นมาซะงั้น อีตานี่มันน้ำเน่ายิ่งกว่าอะไรดี

“อย่ามัวเสียเวลาเลย ป่านนี้คนอื่นคงรอจนรากงอกแล้วมั้ง”

“ก็รีบเดินนำไปสิ มัวยืนพร่ำเพ้ออยู่ได้”

ฉันก้าวขาฉับๆ บนส้นสูงสี่นิ้วสีแดงที่เข้ากับชุด เดินตามมังกรไปยังสตูดิโอลับที่อยู่บนคลับ ก่อนจะหยุดชะงักเมื่อเห็นบุคคลที่นั่งอยู่ในนั้น มีทั้งคลาส พายุ แล้วก็หมอภีม

“ทำไมพวกนายถึงมาอยู่ที่นี่ได้”

“ก็ร้านนี้มีพวกฉันเป็นหุ้นส่วน เธอลืมไปแล้วหรือไง” คลาสตอบกลับ

“หมายความว่าพวกนายจะมานั่งดูฉันถ่ายแบบงั้นเหรอ?”

“ประมาณนั้น”

“ฉิบหายแล้วไง” ฉันบ่นงุบงิบในลำคอ ถ้าเป็นแบบนี้จะมีสมาธิถ่ายแบบได้ยังไงกัน มังกรนะมังกรทำไมถึงไม่บอกกันก่อนว่าพวกนี้จะมาด้วย

“เริ่มถ่ายได้เลย ฉันมีธุระต้องไปต่อ” พายุที่นั่งเงียบอยู่นานพูดขึ้น

“ไปนอนกกเมียล่ะสิไม่ว่า” มังกรพูดแทรกอย่างรู้ทัน ซึ่งฉันก็รู้ว่าคนที่พวกมันพูดถึงน่าจะเป็นปลายฟ้าเพื่อนรักอีกคนของฉันเอง

“นายครับ คุณปลายฟ้าโทรมาสั่งให้ซื้อน้ำเต้าหู้กับปลาท่องโก๋ไปให้ครับ” ลูกน้องชายฉกรรจ์ชุดดำของพายุเดินเข้ามาบอกด้วยสีหน้าที่ดูไม่ค่อยดีนัก

“ปลาท่องโก๋บ้านพ่อมึงขายตอนบ่ายสามรึไง”

“ผมบอกคุณปลายฟ้าแล้วครับ แต่เธอบอกจะกินให้ได้”

“เรื่องมาก!” พายุถอนหายใจออกมายาวๆ เพื่อดับอารมณ์หงุดหงิด แต่จะว่าไปเพื่อนฉันมันก็บ้าเข้าเส้น น้ำเต้าหู้ร้านไหนจะมาขายตอนบ่ายสาม อีปลายมันต้องบ้า หรือไม่ก็สติเลอะเลือนไปแล้วแน่ๆ

“…..”

“แล้วมึงจะยืนนิ่งอยู่ทำไม รีบไปหาซื้อให้เธอสิ” เมื่อเห็นว่าลูกน้องยืนนิ่ง พายุจึงออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงดุดัน อีตานี่ก็เป็นไปด้วยอีกคน

“ไม่เท่าไหร่ก็กลัวเมียแล้วเหรอมึงอ่ะ เสียชาติเกิดชะมัดญาติ!” มังกรพูดแทรกขึ้นลอยๆ แต่พวกเราก็รู้ดีว่าหมายถึงพายุนั่นแหละ

“เสือกเรื่องกูแล้วได้เงินเดือนไหม ถ้าไม่ได้ก็ไม่ต้องเสือก”

“มึงมันปากหมา ไอ้คนใจร้าย!” เมื่อได้ยินพายุตอกหน้ากลับมาแบบนั้น อีตามังกรถึงกลับรีบกระฟัดกระเฟียดเดินออกไป

“เชิญน้องอันนาทางนี้เลยครับ” เสียงของพี่ตากล้องดังขึ้นทำให้ฉันหลุดจากความคิดแล้วเดินเข้าไปหาเพื่อฟังรายละเอียดงานในวันนี้

“ค่ะพี่”

“วันนี้มีถ่ายสามเซ็ตนะ เซ็ตแรกพี่อยากได้อารมณ์แบบเซ็กซี่สายยั่วเลยนะ ขอแบบไม่แบ๊วน้องทำได้ไหม?”

“ทำได้ค่ะ”

“ผิวพรรณหน้าตาเราดีมากอยู่แล้ว เน้นโชว์ไปเลย จะได้ดึงดูดลูกค้า”

“โอเคค่ะ”

“จัดแจงหน้าผมอีกนิด ก็เริ่มได้เลยนะ”

ฉันเดินนวยนายเข้าไปยืนหน้ากล้องด้วยความประหม่าไม่น้อย ไม่ใช่ว่าไม่เคยถ่ายงานแบบนี้ แต่มันรู้สึกประหม่าตรงที่มีหมอภีมนั่งมองด้วยนี่แหละ แล้วสายตาที่เขามองมาทางฉันเหมือนกับอยากจะงับหัวฉันเต็มทน

“เซ็ตที่หนึ่งเริ่มได้” เสียงของพี่ตากล้องดึงสติที่เตลิดไปไกลของฉันให้กลับมา

แชะ! แชะ! ทันทีที่ได้ยินเสียงกดชัตเตอร์และสัมผัสได้ถึงแสงสปอร์ตไลท์วิญญาณพริตตี้ก็เขาสิง ฉันโพสต์ท่าที่คิดว่าสวยที่สุดแล้วฉีกยิ้มสุดยั่วยวนกลับไปโดยไม่สนใจหมอภีมที่นั่งมองอยู่เลยสักนิด สำหรับฉันแล้วเรื่องงานคือถึงไหนถึงกัน

-เวลาต่อมา-

“สวยครับ ขยับขวาอีกนิด ยิ้มอีกนิดครับ สวยครับ สวย”

ภีรวัฒน์นั่งมองภาพตรงหน้าพลางยกแชมเปญราคาแพงขึ้นมาจิบเพื่อฆ่าเวลาในขณะที่มองหญิงสาวถ่ายแบบไปด้วย

“ได้อันมาเป็นพรีเซนเตอร์ร้านเราแบบนี้ กูว่าได้ลูกค้าเพิ่มอีกเพียบ” คลาสพูดขึ้น ทำเอาภีรวัฒน์ที่นั่งฟังได้แต่ถอนหายใจออกมาด้วยความรู้สึกขุ่นมัว

“สวยมาก สวยจริงๆ สวยจนตะลึง” มังกรพูดจบทบ ผิวขาวนวลเนียนและใบหน้าสะสวยของอันนามันทำให้เขาเคลิบเคลิ้มจนละสายตาไปไหนไม่ได้

“…..” ภีรวัฒน์กำแก้วแชมเปญไว้แน่น ถ้าไม่มีใครอยู่ตรงนี้ เขาคงจะเดินเข้าไปหาเธอแล้วกระชากชุดที่แสนหวาบหวิวให้ขาดกระจุยหลุดติดมือออกมา

“มึงคิดเหมือนกันไหมไอ้หมอ อันนาแม่งโคตรสวยเลยนะ ถ้าไม่ติดว่าหัวใจดวงน้อยๆ ของกูยกให้มิกิ กูจะเอาอันนานี่แหละทำเมีย”

“จะพูดจาอะไรก็ระวังปากมึงบ้าง ถ้าผัวเขามาได้ยินระวังจะศพไม่สวย”

“ผัวอะไรของมึง อันนาเป็นคนบอกกูเองว่ายังโสด”

“เธอบอกกับมึงแบบนั้นเหรอ?”

“ก็เออน่ะสิ เธอเป็นคนบอกเองว่าโสดและยังไม่มีผัว” มังกรยังยืนยันคำเดิมเพราะอันนาเป็นคนบอกเขาเอง แล้วเขาก็มั่นใจไม่ได้หูฝาดด้วย

“…..”